Choroby noworodków: lista, objawy, przyczyny i leczenie

Kiedy w młodej rodzinie pojawia się nowe dziecko, pojawia się nie tylko wielka miłość, ale i odpowiedzialność za zdrowie nowego człowieka. Okres noworodkowy ma pewne bardzo szczególne i ważne cechy, ponieważ to właśnie po urodzeniu dziecko zaczyna przystosowywać się do nowego środowiska. Dlatego u niektórych niemowląt choroby mogą rozwijać się w nietypowy sposób. Czytaj więcej o najczęstszych chorobach noworodków.

Co wpływa na zdrowie dziecka?

Poważne choroby u noworodków, które wynikają z niedoskonałej odpowiedzi immunologicznej, ze względu na ich cechy anatomiczne i fizjologiczne mogą mieć dość ciężki przebieg. Różne nieprawidłowości występują u dziecka albo w trakcie rozwoju prenatalnego, albo po urodzeniu. Dlatego też klasyfikacja chorób noworodków jest dość szeroka.

Na zdrowie niemowlęcia wpływają następujące czynniki

• Przebieg ciąży;
• Sposób, w jaki dziecko przychodzi na świat;
• Zdrowie kobiety w ciąży;
• warunki panujące w środowisku noworodka;
• Sposób karmienia dziecka;
• Toksyczne działanie w łonie matki na płód.

Przejście dziecka do nieznanego środowiska może prowadzić do głębokich zmian w procesach metabolicznych, jak również zmian w funkcjonowaniu niektórych układów i narządów. Niemowlęta charakteryzują się przejściowymi stanami zdrowia i dlatego wymagają specjalnego traktowania. Istniejące stany graniczne mogą z czasem przerodzić się w bardziej niebezpieczne i poważne choroby.

Jakie trudności mogą czekać troskliwych rodziców w pierwszym okresie po porodzie i na czym polegają najczęściej spotykany choroby u dzieci w tak młodym wieku?

Urazy porodowe

Jest to uraz kości, narządów lub tkanek niemowlęcia, który jest spowodowany głównie przez czynniki mechaniczne podczas porodu. Urazy te są diagnozowane u około 9% do 10% niemowląt. Wywierają skutki uboczne na rozwój i zdrowie fizyczne noworodka.

W zależności od główne funkcje U niemowląt znane są obrażenia i lokalizacja urazu:

1. Kości i stawy: urazowa epifizjoliza kości ramiennych, podwichnięcie stawów, złamania i pęknięcia kości. W takich przypadkach dziecko zostanie zbadane przez dziecięcego chirurga urazowego, który zwykle zleci wykonanie zdjęcia rentgenowskiego. W przypadku złamania obojczyka dziecku może zostać założony opatrunek Deseau, a w przypadku złamania bioder lub barków konieczne będzie skrócenie kończyny lub gips.
2. Tkanki miękkie: uszkodzenia mięśni i skóry, obrzęki, cefalohematoma. Obrzęk znika trzy dni po porodzie, a jeśli dziecko ma rozległego cephalohaematoma, wykonuje się zdjęcia rentgenowskie kości czaszki, aby zapobiec powstawaniu szczelin.
3. Organy, przy czym szczególnie niebezpieczne jest krwawienie do nadnerczy i wątroby. Wykonuje się zdjęcia rentgenowskie i ultrasonograficzne narządów otrzewnej i nadnerczy. Stany te leczy się objawowo lub hemostatycznie. Rokowanie w przypadku obrażeń dziecka podczas porodu będzie zależało od ciężkości i rozległości obrażeń.
4. Układ nerwowy:

• Uszkodzenia obwodowego układu nerwowego: niedowład przepony, porażenie, uszkodzenia splotu ramiennego;
• urazy czaszki: krwotok śródkomorowy, podpajęczynówkowy, podtwardówkowy lub zewnątrzoponowy;
• uszkodzenia rdzenia kręgowego: skręcenia, krwawienia, naderwania i uciski rdzenia kręgowego; neurolog stawia dokładną diagnozę wykonując elektromiografię, rezonans magnetyczny kręgosłupa, nakłucie lędźwiowe, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego.

Do leczenia tych urazów nie jest potrzebny specjalny nadzór medyczny. Skutki urazu będą uzależnione od stanu konkretnego narządu. Jeśli np. u noworodka dojdzie do krwawienia do nadnerczy, to w późniejszym czasie może rozwinąć się niedoczynność nadnerczy. Bardzo niebezpieczne są Urazy układu nerwowego podczas porodu, których konsekwencje będą zależały od ich ciężkości.

Uduszenie

Jest to dość poważny stan patologiczny dziecka, którego przyczyną jest najczęściej upośledzenie wymiany gazowej, powodujące niedotlenienie.

Hiperkapnia z dużym nagromadzeniem dwutlenku węgla jest również często widoczna u niemowlęcia. Może rozwinąć się kwasica oddechowa i metaboliczna, może dojść do zmian w procesach enzymatycznych, a także do zaburzeń funkcji OUN, wątroby i serca.

Pod względem ciężkości lekarze określają łagodną, umiarkowaną i ciężką deprywację tlenową u niemowląt jako. Jeśli łagodny do umiarkowanego, nieregularny oddech, sinica skóry, osłabienie słyszalnych dźwięków i skurczów serca, zmniejszenie odruchów. Może wystąpić zmniejszone napięcie mięśniowe.

Jeśli asfiksja jest cięższa, skóra dziecka staje się stopniowo coraz bledsza, oddech jest płytki lub skąpy, błony śluzowe są sinawe, puls jest trudno wyczuwalny, dziecko ma przytłumione bicie serca, może rozwinąć się arytmia, może wystąpić bradykardia.

Co istotne, w zamartwicy białej aż 50% niemowląt może umrzeć przed lub w pierwszym tygodniu porodu. Dzieci, które przeżyły, cierpią na różne zaburzenia rozwojowe, częste przewlekłe zapalenia płuc.

Postępowanie w przypadku asfiksji

Leczenie zamartwicy polega na likwidacji niedoboru tlenu, przywróceniu prawidłowego oddychania, poprawieniu zaburzonej przemiany materii, a także likwidacji istniejących zaburzeń krążenia. Lekarze muszą jak najszybciej odessać cewnikiem krew z dróg oddechowych, wraz z płynem owodniowym i śluzem.

Następnie mieszaninę helu i tlenu podaje się dziecku z łagodną postacią niedoboru tlenu. Przy ostatniej i cięższej postaci zamartwicy prowadzi się wentylację awaryjną płuc. Używa się do tego specjalnej maszyny.

Prowadzone w Podaje się sztuczną wentylację Stosowanie oksygenacji hiperbarycznej w komorze barometrycznej nie jest zalecane do czasu, gdy dziecko jest w stanie samodzielnie oddychać. Tlen jest następnie dostarczany przez specjalny cewnik nosowo-gardłowy; są one stale utrzymywane w specjalnym inkubatorze tlenowym. oksygenacja hiperbaryczna, która jest przeprowadzana w komorze hiperbarycznej.

Hipotermia czaszkowo-mózgowa jest często stosowana przy reanimacji niemowląt, które urodziły się z ciężką zamartwicą: schładzana jest głowa niemowlęcia, likwidowany jest obrzęk opon mózgowych, zmniejsza się zapotrzebowanie mózgu na tlen i przywracany jest proces mikrokrążenia w naczyniach mózgowych.

Zespół zaburzeń oddychania

Zespół zaburzeń oddychania, znany wielu i powszechnie obserwowany u dzieci urodzonych nieco przedwcześnie, zajmuje znaczące miejsce wśród wiodących i najbardziej prawdopodobnych przyczyn śmierci noworodków. Główna przyczyna krwotoku macicznego i przedwczesnego wycieku płynu owodniowego w czasie ciąży noworodka nazywana jest pneumopatią.

Lekarzom, po licznych badaniach, udało się powiązać ten zespół z nieprawidłowym przebiegiem ciąży, trudnym porodem i własnymi schorzeniami kobiety. Przykładowo, do tej kategorii zalicza się krwotok maciczny, zaburzenia endokrynologiczne, a także przedwczesne pęknięcie owodni, ciężka toksyczność w czasie ciąży itp. д.

Historia pneumopatii matki jest ważnym czynnikiem w określeniu, czy ma ona zapalenie płuc, czy nie. Te negatywne czynniki, które mogą występować również łącznie, powodują przedwczesny poród, a także rozwój skomplikowanych zmian patologicznych i fizjologicznych u niemowlęcia: zaburzenia wymiany gazowej, zamartwica niemowlęca, zaburzenia metaboliczne, pogorszenie stanu czynnościowego układu naczyniowego.

Pierwsze objawy niewydolności oddechowej u dziecka pojawiają się tuż po urodzeniu. Po około dwóch godzinach zaczyna się w pełni rozwijać zespół zaburzeń oddychania: szybki oddech, słyszalne dźwięki wydechowe, narastająca duszność, zmiany kształtu mostka, sinica skóry.

Oddech dziecka może się zmienić, lekarz może usłyszeć osłuchiwanie, ale są one nieregularne. Dźwięki serca są zwykle napięte i trudne do usłyszenia z powodu obecnego szmeru skurczowego.

Niekorzystne cechy zespołu to powiększona wątroba, spowolniony oddech, zaburzenia świadomości, u noworodka zwykle występuje hipotonia, obrzęk ogólny, hipo- i arefleksja oraz bradykardia.

Terapia

Leczenie tego stanu u niemowląt obejmuje przywrócenie prawidłowej wentylacji płuc, korektę procesów metabolicznych oraz poprawę stanu naczyń i serca.

Aby zapobiec rozwojowi pneumopatii u noworodka, ważne jest przestrzeganie zestawu działań zapobiegających toksyczności u kobiet w ciąży, wcześniactwu, zamartwicy wewnątrzmacicznej i wczesnemu zakażeniu płodu.

Choroba hemolityczna

Wytyczne kliniczne dotyczące choroby hemolitycznej u noworodków zależą od jej postaci. Dotyka ona niezwykle małą liczbę dzieci, około 0,5% wszystkich urodzeń. Choroba rozwija się zwykle u niemowlęcia, gdy występuje niedopasowanie Rh lub ABO. Jest to najczęstsza przyczyna choroby hemolitycznej u noworodków.

U niemowląt występują zwykle trzy postacie choroby:

1. Niedokrwistość - rozwija się z powodu krótkotrwałego działania izoantygenów wydzielanych przez matkę. Uszkodzenia płodu są minimalne. Niedokrwistość rozwija się zwykle po pierwszym tygodniu życia dziecka, kiedy spada poziom erytrocytów i hemoglobiny, powiększa się śledziona, nerki i wątroba, może rozwinąć się erytroblastoza, polichromia i anizocytoza.
2. Żółtaczka - pojawia się w wyniku ekspozycji noworodka na izoantygeny. Dziecko może wykazywać objawy żółtaczki i anemii, mieć powiększone węzły chłonne, wątrobę i serce. Dziecko ma wtedy prawdopodobnie łagodne opóźnienie rozwojowe. Dzieci w pierwszym roku życia często cierpią na sepsę, zapalenie oczek i zapalenie płuc z powodu obniżonej odporności organizmu.
3. Obrzęk - spowodowany długotrwałą ekspozycją ciężarnej na izoantygeny. W tym przypadku płód rozwija się dalej, ponieważ wszystkie toksyczne produkty zostaną wyeliminowane przez łożysko. Ale nadal może mieć powiększoną śledzionę, serce i wątrobę, krwotok pozaszpikowy, upośledzone tworzenie białek, przepuszczalność naczyń i hipoalbuminemię. Nieprawidłowości metaboliczne mogą w niektórych przypadkach prowadzić do śmierci płodu.

Leczenie patologii

Wytyczne kliniczne dotyczące choroby hemolitycznej u noworodków byłyby następujące. Jeśli u dziecka stwierdzono ciężką postać, należy jak najszybciej przeprowadzić transfuzję krwi. Po tym dziecko zostanie poddane kuracji odtruwającej: dostanie dużo płynów oraz dożylną transfuzję preparatów krwiozastępczych i glukozy. Często określa się ją jako dziedziczną chorobę noworodka.

Skuteczna jest również metoda fotochemiczna, który Lampa utlenia bilirubinę do biliwerdyny i substancji nietoksycznych. Skóra dziecka jest naświetlana specjalną niebieską lampą przez około 15 godzin dziennie przez dwa do sześciu dni.

Fenobarbital pomaga aktywować glukuronylotransferazę wątrobową u dziecka. W celu poprawy funkcjonowania wątroby medycy mogą przepisać metioninę, adenozytrofosforan i Kwas askorbinowy, W celu poprawy wydzielania żółci przepisuje się cyjanokobalaminę, tokoferol i pirydoksynę oraz roztwór magnezu o stężeniu 25%.

Sepsa

Jest to zjawisko patologiczne i dość niebezpieczne, jeśli nie zostanie w porę wykryte jest stanem noworodka, który jest zwykle spowodowany tym, że istniejące miejsce zapalne lub infekcyjne pozwala szkodliwym mikroorganizmom dostać się do krwiobiegu dziecka. Często określa się ją mianem choroby wcześniaków.

Co znamienne, to właśnie zakażenie gronkowcowe stało się w ostatnich czasach najbardziej powszechne. Jego patogenność polega na zdolności do samodzielnego wytwarzania enterotoksyn, dermonekrotoksyn, hemotoksyn i leukocydyn, a także koagulazy, hialuronidazy i fibrynolizyny, które rozkładają cząstki koloidalne.

Różne choroby kobiety w ciąży mogą być dość niebezpieczne dla dziecka, ponieważ w tym przypadku dochodzi do osłabienia układu odpornościowego płodu, a także do zakażenia wewnątrzmacicznego. Jeśli jednak bariera łożyskowa zostanie naruszona, może dojść do zakażenia, które może pojawić się także w trakcie postępu dziecka podczas porodu.

Bramami dla wniknięcia zakażenia do narządów noworodka są najczęściej uszkodzona skóra, choroba pępka u noworodków, naczynia pępkowe, spojówka oczu, błony śluzowe układu pokarmowego i dróg oddechowych. W konsekwencji u dziecka rozwijają się stany zapalne z wydzieliną ropną: zapalenie spojówek, piodermia, zapalenie ucha, zapalenie ucha środkowego itp.д. Sepsa może być skórna lub pępkowa.

Rozpoznanie sepsy po otrzymaniu Jeśli można ją uzyskać na podstawie badania bakteriologicznego lub laboratoryjnego u dziecka, albo jeśli występują wyraźne objawy kliniczne gronkowca złocistego. Staphylococcus aureus izolowany jest najczęściej z gardła i nosa, rany pępka, krost skórnych, a nawet krwi. Jednak negatywny wynik testu nie może w 100% wykluczyć obecności sepsy, zwłaszcza jeśli występują jej objawy kliniczne.

Głównymi objawami zakażenia sepsą niemowląt są: przedłużone moczenie pępka, późne opadanie pępka, częste regurgitacje, krostki skórne, brak przyrostu masy ciała. Połączenie objawów powinno być zawsze podejrzane.

Sepsa u noworodka może początkowo dawać gorączkę 39 ⁰U pacjenta występuje łagodny przypadek hipoperfleksji, po którym temperatura spada do stanu podgorączkowego. Około trzeciej doby dziecko ma objawy toksemii: dźwięki serca są przytłumione, skóra staje się szaroblada, pojawia się hiporefleksja i hipotonia.

U większości dzieci występują obfite wymioty, ogólne osłabienie i niestrawność. Po drugim tygodniu choroby śledziona i wątroba są często powiększone, a przyrost masy ciała może być powolny lub nawet zatrzymany.

Leczenie sepsy

Terapia powinna skupić się na wyeliminowaniu patogenu, skorygowaniu zaburzeń metabolicznych, poprawieniu odporności dziecka oraz dokładnym odkażeniu istniejących źródeł ropnych.

Lekarze przepisują antybiotyki takie jak Methicillin, Oxacillin i Ampicillin. Aby zapobiec rozwojowi dysbakteriozy i kandydozy u noworodka, zaleca się łączenie antybiotykoterapii z leworyną, nystatyną i bifidobakterią.

W przypadku ciężkiej anemii dziecko może otrzymać w trybie pilnym transfuzję krwi. Najlepiej, aby krew dawcy była uodporniona na działanie specjalnej anatoksyny. W celu korekty zaburzeń metabolicznych noworodkowi można przepisać kokarboksylazę i kwas glutaminowy, octan potasu w przypadku wystąpienia hipokaliemii (niedowład jelit, tachykardia, wymioty, regurgitacja). Jeśli dziecko jest poważnie niedotlenione, można podać pewne roztwory soli.

Wskazane jest włączenie stosowania leków przeciwhistaminowych, które należy przeplatać kursami Pipolfenu, Suprastyny i Dimedrolu. Zmiany ropne i septyczne mogą wymagać leczenia chirurgicznego.

Żółtaczka

Żółtaczka jest wizualną manifestacją zwiększonej zawartości bilirubiny we krwi. Warto poznać przyczyny i konsekwencje żółtaczki u noworodków. Wzrost bilirubiny występuje u absolutnie wszystkich noworodków w pierwszych dniach życia, natomiast żółtaczka skóry jest wyrażona tylko u 60-70% noworodków. Żółtaczka występuje częściej i jest bardziej widoczna u dzieci z opóźnioną retencją smółki, głodem i hipotermią.

Dlatego ważne jest, aby wcześnie i często przystawiać dziecko do piersi, co pomoże również w odpływie smółki, i nie dopuścić do zbytniego wychłodzenia dziecka.

Jeśli żółtaczka jest bardzo wyraźna lub występuje później niż w siódmym dniu po urodzeniu, lub jeśli po piątym dniu nadal się nasila i trwa dłużej niż trzy tygodnie, należy oznaczyć poziom bilirubiny we krwi dziecka. Gdy poziom jest wyższy niż 200 µmol/l, konieczne są dalsze badania w celu wykluczenia żółtaczki patologicznej. Jak widać, przyczyny i skutki żółtaczki u noworodka wymagają natychmiastowego leczenia.

Leczenie żółtaczki

Jeśli badanie wykaże bolesny charakter żółtaczki (a jej przyczyny mogą być różne), odpowiednia terapia. A pierwszą receptą jest.. "Ursofalk" dla niemowląt Zabieg na żółtaczkę, który jak na razie zbiera same pozytywne recenzje. Jest dopuszczony do użytku w każdym wieku.

Jeśli potwierdzono, że żółtaczka jest fizjologiczna, ale przedłużała się, fototerapia specjalną lampą. Jest to obecnie najbardziej produktywny i nieszkodliwy sposób leczenia żółtaczki. Istotą fototerapii jest oddziaływanie na skórę światłem o określonej długości fali, które rozkłada barwnik i sprzyja jego usuwaniu z kałem i moczem.

Ponadto dopuszczalne jest przepisywanie kwasu ursodeoksycholowego, który rozcieńcza żółć i poprawia jej przepływ. Na przykład stosuje się "Ursofalk" Dla noworodków na żółtaczkę. Recenzje dotyczące leczenia choroby tym lekiem tylko pozytywne. I dlatego może być bezpiecznie stosowany w takiej patologii.

Najnowsze badania pokazują, że przepisywanie dziecku wody, glukozy czy węgla aktywowanego nie jest uznawane za skuteczne.

Wrzód pemiczny

Wrzód to choroba noworodka z serii ostrych chorób zakaźnych skóry, charakteryzująca się występowaniem pęcherzy z surowiczą treścią zapalną, z predyspozycją do szybkiego rozprzestrzeniania się na otaczające tkanki zdrowy obszary skóry i błony śluzowej jama ustna. Choroba ma charakter bakteryjny i jest wywoływana przez Staphylococcus aureus, rzadziej Streptococcus. Zwykle pojawia się w pierwszych tygodniach życia dziecka. Zakażenie to może być spowodowane przez: opiekunów, matkę dziecka, członków rodziny, którzy mają lub mieli zakażenia ropne, lub obu choroby skóry. W niektórych przypadkach za źródło zakażenia uznaje się pępowinę. Należy zaznaczyć, że wystąpieniu choroby zakaźnej u noworodka sprzyjają również takie czynniki jak brak właściwości ochronnych skóry, jej cechy anatomiczne i fizyczne, niewłaściwa higiena dzieci.

Candidiasis

U niemowląt mogą wystąpić m.in różnorodność choroby. Warto wspomnieć o innej chorobie, a dokładniej o leczeniu częstej postaci kandydozy skórnej u niemowląt. W tym przypadku wszystkie obszary są traktowane specjalnym rozwiązaniem. W większości przypadków jest on wykonywany na zamówienie w aptece.

Bardzo ważne jest, aby wykryć je prawidłowo i w porę, tak aby wszystkie objawy można było jak najszybciej leczyć! Życzenie zdrowia dla dziecka i szczęścia dla rodziców!