Zatoka wieńcowa: normalna i nieprawidłowa, funkcja

Zatoka wieńcowa to Jest to największy żyła główna. Jest to najsłabiej zbadana tętnica w porównaniu z jej odpowiednikiem tętniczym, ze względu na istotne możliwości interwencji przez tętnicę wieńcową. Większość nowoczesnych procedur w elektrofizjologii wymaga dogłębnego zbadania zatoki wieńcowej i jej dopływów.

Podstawy anatomii

Jest to szeroki kanał - o długości około 2-5,5 cm z otworem o średnicy 5-15 mm. Zawiera on fałd wsierdzia, zwany płatem piszczelowym. Jest to część ogonowa prawego płata zatoki zarodkowej. Znajduje się w przeponowej części bruzdy wieńcowej.

Fizjologia

Zatoka wieńcowa powstaje przez połączenie żyły wielkiej sercowej i żyły głównej tylnej bocznej. Pierwsza przebiega przez bruzdę międzykomorową podobnie jak tętnica zstępująca przednia lewa. Inne główne dopływy wchodzące do zatoki wieńcowej to żyła główna dolna lewej komory i żyła środkowa serca. Odprowadza również miokardium z przedsionków poprzez różne naczynia i żyły przedsionkowe.

Embriologia

Podczas rozwoju wewnątrzmacicznego pojedynczy przewód sercowy daje początek pierwotnemu przedsionkowi i żyle zatokowej. W czwartym tygodniu ciąży trzy główne sparowane układy embrionalne - sercowy, pępkowy i komorowy - łączą się, tworząc żyłę zatokową. W czwartym tygodniu pomiędzy lewym przedsionkiem a lewym przedsionkiem pojawia się inaginacja, która ostatecznie je rozdziela. Gdy odcinek poprzeczny żyły zatokowej przesuwa się w prawo, ściąga przepływ z lewego przedsionka wzdłuż tylnego rowka komorowego. Powstają żyły sercowe i zatoka wieńcowa.

Znaczenie

Istnieją dwie oddzielne funkcje. Po pierwsze, zapewnia drogę dla drenażu mięśnia sercowego. Po drugie, oferuje alternatywną drogę jego odżywianie. Rolą zatok wieńcowych jest zbieranie krwi żylnej z jam serca. Zatoka wieńcowa gromadzi 60-70% krwi sercowej. Cieszy się ono dużym zainteresowaniem w kardiochirurgii i jest wykorzystywane do:

• wsteczna stymulacja serca;
• w krążeniu pozaustrojowym;
• ablacja prądem o częstotliwości radiowej częstoskurczów przedsionkowych;
• tworzenie protezy w chirurgii zastawki mitralnej.

Benefit

Wraz z rozwojem nowych metod interwencyjnych zabiegi Zatoka wieńcowa stała się ważną strukturą. Jego przydatność polega na tym, że:

• elektrokateter stymulujący lewą komorę wprowadza się do wnętrza gałęzi szypułkowych w celu stymulacji lewej komory;
• Umieszcza się w nim elektrody diagnostyczne służące do rejestracji potencjałów elektrycznych podczas endokawitarnego badania elektrofizjologicznego;
• Przezcewnikowa ablacja częstoskurczu z lewej komory może być wykonana w gałęziach dopływowych;
• wykonuje się w nim ablacje pęczka pomocniczego;
• można w nim umieścić elektrody do stymulacji lewego przedsionka, przydatne w profilaktyce migotania przedsionków;
• Jest to znalezisko anatomiczne dla nakłucia przegrody międzykomorowej.

Wady

W ramach znacznej ilości informacji dotyczących wrodzonych chorób serca, anomalie związane z zatoką wieńcową otrzymały stosunkowo mało uwagi. Chociaż niektóre z nich mogą być ważne. Mogą być izolowane i niegroźne, ale mogą też być składową różnych poważnych wad rozwojowych. Nierozpoznanie tych wad może prowadzić do poważnych problemów chirurgicznych.

Najczęstszą anomalią jest poszerzenie zatoki wieńcowej. Można je podzielić na dwie szerokie grupy w zależności od obecności lub braku shuntów sercowych.

Kolejną anomalią jest brak zatoki wieńcowej. Zawsze wiąże się z przetrwałym połączeniem żyły głównej górnej lewej z lewym przedsionkiem, ubytkiem w przegrodzie międzyprzedsionkowej i innymi dodatkowymi nieprawidłowościami. Zazwyczaj ma shunt prawo-lewy na poziomie prawego przedsionka jako część złożonej anomalii funkcjonalnej.

Inną wadą jest atrezja lub zwężenie prawej zatoki wieńcowej. W tym przypadku nieprawidłowe kanały żylne służą jako jedyna droga lub główny boczny odpływ krwi.

Tętniak zatoki Valsalvy

To nieprawidłowe poszerzenie korzenia aorty jest również nazywane tętniakiem zatoki wieńcowej. Najczęściej występuje po prawej stronie. Występuje w wyniku słabej elastyczności laminy w miejscu połączenia aorty. Normalna średnica zatoki jest mniejsza niż.. 4,0 cm u mężczyzn i 3,6 cm u kobiet.

Tętniaki zatoki wieńcowej mogą być wrodzone lub nabyte. Pierwszy z nich może być spowodowany chorobą tkanki łącznej. Wiąże się to z dwupłatkowymi zastawkami aorty. Postać nabyta może wystąpić wtórnie do przewlekłych zmian w miażdżycy i martwicy torbieli. Może być również spowodowana urazem klatki piersiowej, bakteryjnym zapaleniem wsierdzia, gruźlicą.

Zespół osłabienia węzła zatokowego

Termin ten został ukuty w 1962 roku przez amerykańskiego kardiologa Bernarda Lawna. Rozpoznanie można postawić, jeśli wykazano przynajmniej jeden z typowych objawów na elektrokardiogramie:

• Nieadekwatna bradykardia zatoki wieńcowej;
• przekrwienie węzła zatokowego;
• blok sino-atrialny;
• Migotanie przedsionków;
• trzepotanie przedsionków;
• tachykardia nadkomorowa.

Najczęstszą przyczyną zespołu osłabienia węzła zatokowego jest nadciśnienie tętnicze, które prowadzi do przewlekłego przekrwienia przedsionków, a następnie nadmiernego rozciągnięcia włókien mięśniowych. Długotrwałe EKG jest kluczową metodą badania.

Nieprawidłowości

Zatoka wieńcowa może być zaburzona przez kardiopatie i choroby upośledzające czynność serca. W większości przypadków choroby te są związane z nieprawidłowościami w tętnicach wieńcowych. Do najczęściej spotykanych należą:

1. Nieprawidłowy powrót żylny. Ta rzadka patologia odpowiada wrodzonej wadzie rozwojowej dotyczącej zatoki wieńcowej. Powoduje dysfunkcję narządów, która może prowadzić do niewydolności serca.
2. zawał serca. Zwany również zawałem serca. Odpowiada on zniszczeniu części mięśnia sercowego. Komórki pozbawione tlenu rozpadają się i umierają. Powoduje zaburzenia rytmu serca i zatrzymanie akcji serca. Zawał serca objawia się zaburzeniami rytmu i niewydolnością.
3. angina. Patologia ta odpowiada uciążliwemu i głębokiemu bólowi w klatce piersiowej. Najczęściej występuje podczas stresu. Przyczyną bólu jest to, że mięsień sercowy nie otrzymuje odpowiedniej ilości tlenu, co często jest spowodowane nieprawidłowościami dotyczącymi zatoki wieńcowej.

Zajęcie zatoki wieńcowej

Regularne badania kontrolne są niezbędne do terminowego leczenia różnych nieprawidłowości żył wieńcowych. Występuje ona w kilku etapach:

1. Badanie kliniczne. Wykonuje się ją w celu zbadania rytmu zatoki wieńcowej i oceny objawów, takich jak duszność i szybkie bicie serca.
2. Badanie lekarskie. W celu ustalenia lub potwierdzenia rozpoznania można wykonać USG serca lub USG Dopplera. Mogą one być uzupełnione o koronarografię, TK i MRI.
3. Elektrokardiogram. Badanie to pozwala nam na analizę aktywności elektrycznej narządu.
4. Elektrokardiogram wysiłkowy. Umożliwia analizę aktywności elektrycznej serca W ramach fizycznego ładunki.