Medycyna translacyjna: pojęcie i historia powstawania

Medycyna translacyjna to stosunkowo nowa, aktywnie rozwijająca się dziedzina interdyscyplinarna, której celem jest wypełnienie luki pomiędzy fundamentalnymi osiągnięciami w dziedzinie biotechnologii a medycyną stosowaną. Jednym z jej priorytetów jest opracowanie i wdrożenie wysoce skutecznych technologii terapeutycznych i diagnostycznych.

Czym jest medycyna translacyjna??

Większość znaczących odkryć naukowych ostatnich dekad związana jest z biologią molekularną i komórkową oraz jej zastosowaniem do celów medycznych. Dowodem na to jest tematyka Nagród Nobla w dziedzinie nauk przyrodniczych. Można powiedzieć, że dokonuje się rewolucja w rozumieniu struktury i funkcjonowania systemów żywych. Ogromna ilość informacji została zgromadzona w genetyce molekularnej, analizie białek i nisko molekularnych profili metabolicznych komórek.

Te podstawowe badania pomagają nam dowiedzieć się przyczyny chorób na "drobnym" poziomie molekularnym i komórkowym. Jednak istotną wadą współczesnej medycyny jest duża przepaść między zrozumieniem przyczyn patologii a sposobami ich leczenia. Występuje kilkuletnie opóźnienie we wprowadzaniu postępowych metod do praktyki klinicznej. W wielu przypadkach nowe odkrycia naukowe nie są nawet w ogóle wykorzystywane przez system opieki zdrowotnej.

Wynika to nie tylko z konieczności prowadzenia długotrwałych badań klinicznych nad nowymi leki dla ich stosowania, ale także, że istnieje duża rozbieżność między kompetencje zawodowe Naukowiec eksperymentalny i klinicysta. Presja czasu nie pozwala pierwszym na zaangażowanie się we wdrożenie, a drugim na przyswojenie nowego zasobu wiedzy. Medycyna translacyjna ma na celu zniwelowanie tej rozbieżności poprzez przeniesienie ("przetłumaczenie") fundamentalnych osiągnięć na praktyczne technologie i metody.

Historia wyglądu

Termin "badania translacyjne" został wprowadzony w 1986 r. Odnosiła się do tych zjawisk, które wspierały praktyczne zastosowanie nowych osiągnięć naukowych (technologie zapobiegania chorobom, diagnozowania, terapii i rehabilitacji).

Ta dziedzina ludzkich dążeń jest dość młoda. Już w 1993 r. Na platformie wyszukiwania naukowego WoS opublikowano tylko 5 prac na ten temat. W 2011 roku liczyli już około półtora tysiąca osób.

Od 2000 roku w różnych krajach (w tym w Rosji) zaczęły pojawiać się państwowe instytuty medycyny translacyjnej. Powstają nowe czasopisma specjalistyczne służące wymianie myśli między badaczami zajmującymi się medycyną podstawową a praktykami medycznymi, wprowadzono kursy dla studentów szkół medycznych.

Cele i zadania

Głównym celem medycyny translacyjnej jest zastosowanie odkryć naukowych w próbach klinicznych lub badaniach naukowych. Efektem powinno być skuteczniejsze leczenie patologii.

Do węższych celów należą:

• badania kliniczne nowych leków; ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; leki;
• koordynowanie prac instytucji badawczych;
• zwiększenie zakresu badań podstawowych;
• Pozyskiwanie wsparcia finansowego od państwa i innych inwestorów;
• badania sposoby na zwiększenie skuteczność leków już stosowanych w praktyce;
• rewizja norm prawnych i etycznych w medycynie;
• promowanie nowych technologii na rynku farmaceutycznym.

Apteka

Farmacja i medycyna translacyjna są ściśle powiązane. Wszystkie leki podlegają obowiązkowym badaniom przedklinicznym (eksperymenty na zwierzętach) i klinicznym. Jest to proces bardzo długotrwały. Im szybsze i skuteczniejsze będą te opracowania, tym szybciej pacjenci będą mieli dostęp do nowoczesnych terapii.

Problem ten wymaga jednak specjalnego podejścia. W historii medycyny jest wiele przypadków, w których pochopne wprowadzenie leków miało katastrofalne skutki. Na przykład, przyjmowanie środków uspokajających "Talidomid" W niektórych krajach świata stosowanie talidomidu u kobiet w ciąży spowodowało 8-12 tys. zgonów na 100 tys. żywych urodzeń. dzieci z wadami wrodzonymi.

Fazy

Zgodnie z głównymi celami medycyny translacyjnej można wyróżnić 3 fazy badań translacyjnych:

1. Badania kliniczne inwazyjnych i nieinwazyjnych metody diagnostyki i leczenia Angażowanie ludzi, przekładanie podstawowych osiągnięć na praktykę w kontrolowanym środowisku. Analiza skuteczności i bezpieczeństwa. Poszukiwanie markerów molekularnych.
2. Wykorzystanie wyników w rzeczywistym kontekście społecznym w celu oceny, czy mogą one być szeroko stosowane.
3. Wprowadzanie nowych technologii do systemu ochrony zdrowia. Społeczna akceptacja wyników.

Markery biologiczne

Jednym z kluczowych momentów w opracowywaniu nowych, wysoce skutecznych leków jest poszukiwanie specyficznych biomarkerów, które pomagają wybrać najbardziej odpowiednią terapię dla danego pacjenta. System biomarkerów odnosi się do zestawu wskaźników, które charakteryzują interakcję organizmu ludzkiego z czynnikami chemicznymi, biologicznymi, fizycznymi i innymi.

Mówiąc prościej, pomagają one ocenić mechanizm działania danej substancji. Odbywa się to poprzez monitorowanie: obserwowanie i rejestrowanie efektów występujących po wprowadzeniu leku do organizmu człowieka. Technologia ta może zidentyfikować osoby o zwiększonym ryzyku wystąpienia choroby i wypełnić lukę między teoretycznymi i praktycznymi naukami medycznymi.

Instytuty i ośrodki

Pierwszy ośrodek medycyny translacyjnej powstał w Stanach Zjednoczonych w 2005 r. (ITMAT). Obecnie zrzesza wiele instytucji medycznych, ponad 800 aktywnych członków i około 100 000 programów finansowanych przez US Department of Health and Human Services.

Obecnie prawie każda duża uczelnia w Stanach Zjednoczonych posiada takie ośrodki. Rząd przeznacza miliardy dolarów na badania w tej dziedzinie. Podobne obiekty istnieją w Europie, a Finlandia posiada program dotacji na finansowanie badań w zakresie technologii molekularnej (ITMAT).

Sytuacja w Rosji

W Rosji rozwój innowacji w medycynie jest hamowany przez niski poziom techniczny produkcji farmaceutycznej, brak wystarczającej liczby wysoko wykwalifikowanych specjalistów oraz brak dużych firm farmaceutycznych, które mogłyby wykonywać takie prace. Firmy farmaceutyczne zajmują się obecnie głównie produkcją leków na bazie podstawowych związków, które są importowane z Chin i Indii.

W 2016 r. Federalne Centrum Badawcze Medycyny Fundamentalnej i Translacyjnej zostało utworzone na polecenie Federalnej Agencji Organizacji Naukowych w Moskwie. Zorganizowano ją w oparciu o cztery organizacje badawcze (NIECM, NIIMBB, NIIBPB, IMPMPM). Celem tej instytucji jest realizacja naukowych programów rządowych w dziedzinie biotechnologii oraz działalność edukacyjna.

Na Pierwszym Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym uniwersytet medyczny ich. Działa również dział edukacyjny Instytutu Farmacji i Medycyny Translacyjnej Moskiewskiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego im. Sechenova, który zapewnia interakcję między organizacjami w dziedzinie rozwoju podstawowego i przemysłu farmaceutycznego.