Wyjaśnienie pojęcia "niedyskretne przeszukanie"

Początek panowania Aleksego Michajłowicza był naznaczony przez niepokoje społeczne spowodowane wysokim opodatkowaniem. Przezwyciężenie Kłopotów wymagało stworzenia nowych ustaw i usprawnienia systemu prawnego. Opracowanie jednolitego dokumentu powierzono kolesiom cara pod kierownictwem księcia Odojewskiego.

Kodeks praw z 1649 r.

Przy tworzeniu nowego kodeksu członkowie zwołanego Zemskiego Soboru opierali się na doświadczeniach krajowych i zagranicznych. Statut został opracowany na podstawie poprzedniego Kodeksu Praw, Stoglavy 1551., Prawa litewskie i bizantyjskie. Dodatkowym źródłem były księgi dekretów sądowych (zemskich, polostennych, rassobynnych), publiczne skargi posadowe i szlacheckie.

Starannie opracowane zagadnienia wszystkich gałęzi prawa oraz porządek obrad zostały zawarte w dokumencie, składającym się z 967 artykułów, połączonych w 25 rozdziałów. Znaczna część kodeksu poświęcona była postulatom ustanawiającym autokratyczną władzę cara. Po raz pierwszy wprowadzono interpretację przestępstw państwowych.

Formy i tryb postępowania w procesie sądowym

Prawo cywilne i karne według statutu z 1649 r. nie były rozgraniczone. Szczegółowo opisano natomiast formy postępowania: kontradyktoryjne (procesowe) i dochodzeniowe (śledcze). W sprawach majątkowych, politycznych i religijnych stosowano wstępne dochodzenie i rewizję. Postępowanie przygotowawcze polegało na zatrzymaniu lub aresztowaniu podejrzanego.

Te śledztwa dotyczące mienia, kradzieży i rozbojów zaczynały się od petycji; politycznych i religijnych, na polecenie władz lub cara.

Ustanowiono specjalny tryb postępowania w sprawach spornych dotyczących nieruchomości. Podstawą badania sporów majątkowych były: - krewni i słudzy osób zaangażowanych Pozew został zainicjowany wnioskiem (skargą). Pozwany został następnie wezwany do sądu. Przedstawiciel sądu sporządził listę osoby będące w posiadaniu informacji na temat spornego obszaru. Krewni i słudzy osób biorących udział w postępowaniu nie zostali uwzględnieni jako świadkowie. Lista tych ostatnich podlegała zatwierdzeniu przez sąd.

Zarządzono przeszukanie w celu zbadania przestępstw. Świadkowie, podobnie jak w kodeksie praw sądowych z 1497 r., nie zostali wpisani na listę świadków., może rozpocząć się od odkrycia przestępstwa, oświadczenia ofiary lub podżegania. Organy śledcze otrzymały szerokie uprawnienia, w tym możliwość stosowania tortur. Po raz pierwszy zostały one uregulowane.

System dowodowy

Nie nastąpiła zmiana wymogów dowodowych. Wyniki poszukiwań ogólnych i w domach uznano za główny dowód. Przeszukanie ogólne odnosiło się do samego przesłuchania w sprawie domniemanego przestępstwa. Przeszukanie ogólne polegało na zadawaniu pytań o charakter i styl życia podejrzanego. Nadal stosowano przysięgi, działki, źródła pisane i zeznania świadków.

Poszukiwania bounty - czym są??

Pod tym pojęciem rozumiano przesłuchiwanie mieszkańców dzielnicy, którzy nie byli zainteresowani sprawą, na temat życia i osobowości podejrzanego. Okrągłe osoby nie były przesłuchiwane w sądzie, ale na miejscu. Na sali sądowej osoby przesłuchiwane były określane bez podawania ich nazwisk.

Przeszukanie domu nabierało szczególnego znaczenia, gdy oskarżony został rozpoznany jako "osoba zuchwała", tj. stale popełniająca przestępstwa. Wyniki badania miały implikacje prawne. Jeśli większość przesłuchanych określała podejrzanego jako osobę "wyzywającą", to nie potrzeba było innych dowodów. Wymierzono karę dożywotniego więzienia. Karę śmierci wymierzano, jeśli dwie trzecie przesłuchanych nazwało oskarżonego niebezpiecznym. Przyznanie się podejrzanego do bycia "dobrym człowiekiem" było podstawą do przekazania go za kaucją, z obowiązkiem niepopełniania przestępstw w przyszłości.

Wyniki niedyskretnego przeszukania mogą być podstawą do zastosowania tortur. Dowody zostały zaprotokołowane i poparte przysięgą. Procedura przypominała znany stary kodeks, ale wymagała większej liczby uczestników. Ocena wiarygodności i mocy dowodów została pozostawiona sądowi.

Na liście osób, które miały być bezkrytycznie przeszukiwane, znaleźli się tylko "dobrzy ludzie". Do tej kategorii należała dobrze sytuowana część ludności osadniczej, właściciele ziemscy, czarni chłopi. Liczba rozmówców od 5 do 6 (Kodeks z 1497 r.), później 20 (kodeks praw z 1550 r.) wzrosła do 100. Przeprowadzenie procedury znalazła się pod jurysdykcją organizacji wojewódzkich (miejskich) i wojewodów.

Znaczenie statutu

W Ordynacji Rady z 1649 r. Nastąpiło wzmocnienie roli procesu śledczego (inkwizycyjnego). Pozostałością po dawnym publicznym prawie do udziału w postępowaniu sądowym,... е. Przeprowadzono rewizję w domu, zgodnie z kodeksem soborowym z 1649 roku. zamienia się w dowód sądowy, który w swej mocy przewyższa wszystkie inne. Najsurowiej badano sprawy nazwane "słowem i czynem" przez suwerena (przestępstwa polityczne).

Kodeks determinował rozwój systemu prawnego Rosji przez wiele dziesięcioleci i służył jako główne źródło prawa aż do uchwalenia w 1832 r. Kodeks praw Imperium Rosyjskiego.