Transakcje finansowe - jest... Definicja pojęcia, rodzaje, istota finansów

Transakcje finansowe są nieodzownym elementem działalności przedsiębiorczej, konieczny dla zapewniające jego stabilną pracę. Każda firma przeprowadza różne operacje finansowe, co jest związane z jej formą prawną i dziedzina działalności. W tym artykule przyjrzymy się głównym rodzajom transakcji finansowych i zbadamy ich cechy charakterystyczne.

Czym są finanse?

Termin ten wszedł w użycie znacznie później niż faktyczne pochodzenie stosunków finansowych. Historia tej koncepcji pochodzi z systemu niewolniczego. Pierwsze procedury, które zwykle określa się mianem operacji finansowych, to transakcje przeprowadzane w celu uiszczenia obowiązkowych płatności, opłat, podatków.

W całym okresie istnienia i rozwoju stosunków gospodarczych występuje wzajemne powiązanie różnych działań i wzajemne oddziaływanie podmiotów. Operacje finansowe nie mogą powstawać same z siebie. Jest to wynik naturalnych procesów, które determinują rozwój społeczno-gospodarczy i polityczny społeczeństwa. Choć chronologicznie pierwsze manipulacje finansowe pojawiły się równolegle z państwowością, to współczesne relacje w tej sferze już dawno przekroczyły granice zobowiązań podatkowych wobec państwa.

Finanse to jednostka rozliczeniowa w sferze gospodarczej, której nie można sobie wyobrazić bez różnorodnych transakcji finansowych. Przedsiębiorstwa prowadzące działalność gospodarczą zajmują się pozyskiwaniem pieniędzy na zasadach komercyjnych podstawa Wzrost obrotów handlowych, rozszerzenie usług, rozwój nowych produktów, wprowadzenie nowoczesnych technologii w produkcji. Pieniądze mogą być również umieszczane na lokatach bankowych, inwestowane w papiery wartościowe, projekty inwestycyjne innych przedsiębiorców. Zyski generowane przez operacje finansowe są rozdzielane między właścicieli przedsiębiorstw i innych uczestników stosunków gospodarczych.

Przeznaczenie pieniędzy

Osoby fizyczne i prawne muszą płacić podatki i inne płatności do budżetu federalnego i lokalnego, mają prawo do nabywania państwowych i miejskich papierów wartościowych. Ponadto występują wzajemne operacje finansowe: państwo wypłaca świadczenia społeczne, dotacje, subwencje, granty i inne formy pomocy oraz finansuje instytucje sektora publicznego, które świadczą usługi dla ludności. Wszystkie te transakcje są połączone w formie pieniężnej.

Dawniej funkcja główna Pieniądz był postrzegany jako obiegowy, czyli jako środek płatniczy oraz jako jednostka rozliczeniowa w podstawowych transakcjach finansowych na zasadzie transakcji kupna i sprzedaży. Inną funkcją pieniądza jest akumulacja. Jego istotą jest zdolność do gromadzenia pieniądze oraz prawidłowego kształtowania dochodów, podziału dochodów i ustalania wydatków.

Celem transakcji finansowych jest więc rzeczywisty podział dochodów jednych podmiotów działalności gospodarczej i wydatków innych. Przedmiotem podziału, który jest realizowany za pomocą różnych operacji płatniczych jest produkt krajowy brutto, który jest wskaźnikiem dobrobytu narodowego, poziomu życia ludności. Transakcje finansowe umożliwiają prawidłowy podział środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży towarów lub świadczenia usług przez osobę prawną lub przedsiębiorcę indywidualnego.

PKB jest podsumowaniem w podziale dochodów, w tym dochodów otrzymywanych przez rząd z zagraniczna działalność gospodarcza. W trakcie dokonywania transakcji gospodarczych i finansowych wskaźnik produkt krajowy brutto stosowane w dystrybucji, będące np. podatkiem od wydobycia zasobów naturalnych, dlatego wszystkie transakcje finansowe przeprowadzane są w ujęciu pieniężnym.

Rodzaje transakcji finansowych

W każdym przedsiębiorstwie występują różne rodzaje operacji finansowych. Są one związane z kierunkiem działalności przedsiębiorstwa i jego formą własności. Na przykład instytucje bankowe przeprowadzają transakcje udzielania kredytów, otwierania rachunków depozytowych, wypłaty gotówki itp. д. Firmy, których działalność obejmuje leasing pojazdów, sprzętu i innych przedmiotów, są bezpośrednio związane z leasingiem, natomiast organizacje, których główną działalnością jest gromadzenie środków finansowych przez skrypt dłużny, korzystają z zupełnie innych instrumentów finansowych.

Ponadto każdy podmiot gospodarczy automatycznie uczestniczy w stosunkach pieniężnych. Operacje finansowe to zatem wszelkie czynności rozliczeniowe w przedsiębiorstwie lub takie, w których uczestniczą klienci, partnerzy, inwestorzy.

Przepadek

Ten rodzaj transakcji finansowej polega na zakupie długu, który jest wyrażony w zbywalnych instrumentach pożyczkodawcy, najczęściej od banków. Transakcja finansowa tego typu zakłada, że nabywca długu, zwany forpocztą, przyjmuje na siebie zobowiązanie wierzyciela do zrzeczenia się roszczeń wobec dłużnika. W rzeczywistości ta właśnie odmowa nazywana jest forfaitingiem. Z reguły nabycie zobowiązań zbywalnych odbywa się na warunkach korzystnych dla przepadającego.

Zasada przepadku jest stosowana nie tylko w transakcjach finansowych banków. Ten mechanizm rozliczania długu jest stosowany w różnych transakcjach, w tym w umowach eksportowych, kiedy np. eksporterzy udzielają przepadku zagranicznym nabywcom w celu ułatwienia jak najszybszego wpływu środków pieniężnych na rachunki. Weksel jest zasadniczo używany jako zabezpieczenie przepadku. Może to być weksel lub zwykły. Dzięki takim papierom wartościowym wszelkie transakcje pieniężne i finansowe przeprowadzane są szybko, bez skomplikowanych rozliczeń.

Oprócz weksli przedmiotem przepadku może być instrument dłużny w postaci akredytywy. Takim dokumentem rozliczeniowym jest dyspozycja banku o przeprowadzeniu finansowej operacji kredytowej ze środków rezerwowych. listy przewozowe dla wysyłanych towarów są wykorzystywane jako dokumentacja pomocnicza. Płatność dokonywana jest na rzecz okaziciela akredytywy, w której wyraźnie określona jest kwota pieniężna. Akredytywa jest stosowana jako przedmiot forfaitingu, rzadko, że możliwe jest Powodem tego może być złożoność transakcji finansowej i związane z nią niuanse (terminy, warunki itp.). д.).

Znaczenie syndykatów w rozwoju gospodarczym

Syndykacja to nowy trend w usprawnianiu mechanizmów transakcyjnych na rynkach forfaitingowych. Syndykacja odnosi się do powiązania kilku podmiotów gospodarczych. Do tej tendencji najczęściej uciekają się zrzeszenia instytucji bankowych. Proces łączenia wierzycieli odbywa się za dobrowolną zgodą wszystkich stron umowy. W procesie forfaitingu transakcje finansowe są przeprowadzane na podstawie wzajemnych umów między instytucjami bankowymi, w tym dystrybucja papierów wartościowych forfaitingowych do każdej z nich. Zazwyczaj takie papiery wartościowe są nabywane przez kilku forpocztowych, ale jeśli w grę wchodzą duże sumy pieniędzy, weksle są rozdzielane między uczestników, każdy z nich uzyskuje równe prawa. Metoda ta zapobiega swobodnemu obrotowi papierów wartościowych i minimalizuje prawdopodobieństwo sprzedaży wtórnej.

Warto wspomnieć, że status prawny takich transakcji nie jest obecnie określony i w związku z tym organizacje w praktyce rzadko korzystają z tego sposobu dokonywania transakcji finansowych. Specjaliści uważają, że podstawowym kierunkiem poprawy sytuacji na rynku przepadku jest zwiększenie wolumenu finansowania z wykorzystaniem kalkulacji dyskonta i zmiennych stóp procentowych. Z ekonomicznego punktu widzenia można to tłumaczyć brakiem stabilności stóp procentowych i odzwierciedleniem niechęci banków do udzielania kredytów o stałym oprocentowaniu.

Jednakże w przypadku sprzedaży eksportowej na podstawie zmiennych stóp procentowych, ten mechanizm obliczania przyczynia się do zmniejszenia korzyść. Jak pokazuje praktyka, pierwotni nabywcy sprzedają papiery na rynku wtórnym z dyskontem, które jest zgodne z obowiązującą stopą procentową. Ponadto sprzedaż uzależniona jest od rozliczenia kwestii finansowych w określonym terminie, z uwzględnieniem późniejszych zmian stóp procentowych. W rzeczywistości daty końcowe noty mogą zmieniać się kilkakrotnie przed upływem terminu ważności. W związku z tym transakcja wiąże się z wysokim stopniem ryzyka dla przepadającego i może prowadzić do powstania dodatkowych zobowiązań. Transakcje forfaitingu są szczególnie dokładnie kontrolowane przez audytorów.

Cechy szczególne franchisingu

Jeśli tego typu transakcję finansową rozpatrywać w szerokim ujęciu, to należy ją rozumieć jako korzystanie ze znaku towarowego lub marki na zasadzie "dzierżawy". Prawo do franczyzy przyznawane jest na podstawie umowy pomiędzy franczyzodawcą (sprzedającym) a franczyzobiorcą (kupującym). Treścią transakcji może być przez najróżniejsze, Zawiera jeden prosty lub kilka złożonych warunków określających najdrobniejsze szczegóły wykorzystania marki. Umowa franczyzy określa wysokość opłat franczyzowych za korzystanie ze znaku towarowego jako opłatę stałą, opłatę ryczałtową za określony czas lub jako procent od sprzedaży. Jeśli w umowie nie ma wymogu wnoszenia opłat, oznacza to, że franczyzobiorca zobowiązuje się do zakupu określonej ilości towarów u franczyzodawcy, korzystania z jego usług itp.

Umowy franczyzowe określają odrębne warunki korzystania z marki, które mogą obejmować wymogi używania towarów tylko w określonej branży, używania sprzętu tylko w sposób wymagany przez franczyzodawcę, aż po wielkość, kolor półek, ubrania robocze asystentów sprzedaży itp. д.

Koncepcja leasingu

Leasing rozumiany jest jako przyznanie prawa do czasowego posiadania nieruchomości, pojazdu, sprzętu lub innej rzeczy ruchomej, poprzez przeniesienie Nie ma możliwości korzystania z niego przez czas określony lub nieokreślony za ustalonym wynagrodzeniem pieniężnym. Leasing to model stosunków finansowych, który zakłada dzierżawę składnika majątkowego należącego do przedsiębiorstwa jedna partia, na rzecz innej strony transakcji, w dzierżawę. Częściej jednak umowa leasingu przybiera formę transakcji trójstronnej, w której jednym z uczestników jest firma leasingowa. Jeśli użytkownik wyrazi zgodę, firma kupuje sprzęt od producenta, następnie wypożycza go nabywcy za opłatą pieniężną, a po zakończeniu umowy leasingowej nieruchomość staje się własnością leasingobiorcy.

Faktoring jako jeden z kierunków

Termin ten odnosi się do dokonywanej przez firmę faktoringową cesji zaległych należności, w tym faktur i weksli pomiędzy kontrahentami na sprzedaż towary i usługi renderowania w ramach umowy o kredyt komercyjny. Zgodnie z Międzynarodową Konwencją Faktoringową wynik finansowej transakcji faktoringowej uznaje się za zadowalający, jeśli spełniona jest co najmniej połowa z wymienionych powyżej wymogów:

• Faktoring jest uważany za najbardziej efektywny sposób obsługi klienta;
• prowadzenie ewidencji księgowej i podatkowej dostawcy;
• windykacja należności finansowych;
• ubezpieczenie dostawców od ryzyka kredytowego.

Obsługa klienta w ramach mechanizmu faktoringowego jest uważana za najbardziej efektywną dla małych i średnich przedsiębiorstw, Jak również przedsiębiorstwa, które stale doświadczają trudności finansowych z powodu niezdolności do terminowej spłaty swoich wierzycieli i mają ograniczenia w wyborze źródeł kredytowania. Jednak nie wszystkie organizacje zaliczane do kategorii małych lub średnich przedsiębiorstw mogą korzystać z usług firmy faktoringowej. Na przykład prawo do stosowania faktoringu nie dotyczy firm:

• z dużą liczbą dłużników;
• z długami wobec wierzycieli;
• które wytwarzają produkty niestandardowe lub wysoko wyspecjalizowane;
• Firmy budowlane współpracujące z podwykonawcami w zakresie produkcji.

operacje finansowo-księgowe w ramach faktoringu nie są wykonywane dla wierzytelności osób fizycznych, oddziałów lub jednostek strukturalnych. Ograniczenia te wynikają z faktu, że w niektórych przypadkach firmy faktoringowe nie są w stanie ocenić ryzyka kredytowego lub stopnia korzyści ze zwiększonego nakładu pracy. Ryzyka ubezpieczeniowego, które wynika z cesji wierzytelności umownych, nie można obiektywnie ocenić ani.

Transakcje walutowe

Kupno i sprzedaż waluty obcej po kursie jednostki waluty krajowej odbywa się na rynku walutowym. W Rosji jego uczestnikami są banki komercyjne. Finansiści mówiący o rynku walutowym częściej mają na myśli mechanizm sprzedaży i wymiany walut na giełdach międzynarodowych niż sam proces kupna i sprzedaży walut. W celu zakupu waluty obcej, która ma być wykorzystana do zapłaty za transakcje importowe, uczestnicy zagranicznych stosunków gospodarczych eksportują wpływy z oficjalnej sprzedaży w rublach na Moskiewskiej Międzybankowej Giełdzie Walutowej i innych oficjalnych giełdach Federacji Rosyjskiej.

Stosunki rozliczeniowe w handlu zagranicznym nie są wykorzystywane do kontroli transakcji finansowych na rynku walutowym w Rosji. W krajach, w których nie ma ograniczeń w wymianie waluty krajowej, podstawowym warunkiem dokonywania płatności gotówkowych jest istnienie konta osobistego. A duże firmy o znacznym wolumenie transakcji eksportowo-importowych otwierają dodatkowe rachunki równolegle z rachunkami w walucie krajowej, aby zminimalizować straty wynikające z wahań kursów walutowych. W krajach z ograniczeniami walutowymi otwarcie rachunku walutowego służy kontroli rozliczeń z partnerami zagranicznymi oraz regulacji tego sektora finansowego.

Jak już wspomniano, głównymi uczestnikami rynków walutowych, które służą wszystkim formom stosunków, są komercyjne organizacje bankowe. Wymieniają waluty i są zaangażowani w transakcje finansowania inwestycji. Rachunki dochodów rozliczane są poprzez kupno i sprzedaż telegraficznych przekazów pieniężnych nie tylko w walucie krajowej, ale również w walutach obcych po specjalnym kursie wymiany.

Swap - co to jest?

Jest to jeden z rodzajów transakcji finansowych w banku. Swap oznacza w języku angielskim "dokonać wymiany". Jest to zatem wymiana aktywów lub pasywów pomiędzy podmiotami, które mają wartość walutową. Celem swapu walutowego jest poprawa ich struktury, zmniejszenie ryzyka i kosztów. Instytucje bankowe dokonują wymiany walut lub złota. Metoda swapu procentowego jest znacznie rzadziej stosowana przez banki. Ten zestaw transakcji finansowych może obejmować

• zakup i jednoczesna sprzedaż waluty
• sprzedaż w przypadku terminowych zakupów walut obcych;
• uzyskanie kredytu pieniężnego w różnych walutach;
• wymiana zadłużenia wyrażonego w walucie krajowej na zobowiązania wyrażone w walucie obcej.

W ramach zamiany strony podpisują umowy, które mają inny cel dla każdej z nich. Daty rozliczenia mogą nie być takie same, ale każda z umów nabywa walutę w zamian za inną walutę z dostawą w określonym dniu.

Swapy finansowe są rodzajem repo lub repo, które jest połączeniem sprzedaży i kupna waluty na miejscu. Transakcja pilna, kiedy sprzedawca waluty przekazuje ją instytucji bankowej i zobowiązuje się do jej odkupienia po określonym czasie, ale po wyższym kursie, nazywana jest repo. Operacja ta jest szczególnie korzystna dla banku, ponieważ oznacza zysk z różnicy kursowej: w momencie spłaty zadłużenie będzie wyższe. W istocie raport jest rodzajem pożyczki udzielanej przez bank pod zastaw waluty, natomiast odsetki za korzystanie z kredytu to różnica między kursem sprzedaży.

W przeciwieństwie do raportowania, deportacja jest transakcją, która przebiega według odwrotnego schematu. W celu przeprowadzenia tej operacji finansowej inwestor kupuje walutę od banku pod warunkiem, że sprzeda ją po pewnym czasie po lepszym kursie. Zakłada się, że kurs walutowy na rynku będzie niższy, a bank zyska na różnicy kursów. Podczas gdy repo jest walutowym odpowiednikiem kredytu, depo jest podobne do depozytu w rublach. Te operacje finansowe przeprowadzane są na międzybankowym rynku walutowym zarówno z wykorzystaniem zasobów rubla, jak i walut obcych. Transakcje swapów walutowych mogą być kilku rodzajów:

• "jutro" jest najbardziej popularny typ transakcja, polega na zleceniu dostawy waluty z późniejszym odkupieniem jej od banku, zaplanowana jest na następny dzień;
• "dziś" - warunki umowy są spełnione w dniu jej podpisania;
• "sport" - odroczony wykup waluty, tzn. transakcja jest realizowana po określonej liczbie dni.

Swap walutowy może być wykorzystany w umowie kredytowej. Księgowanie transakcji finansowych w umowie oznacza, że kredyt będzie wydany w jednej walucie, ale spłacany w innej. Swap ze złotem to zakup metalu szlachetnego na określony termin z gwarancją jego późniejszej sprzedaży po wyższej wartości. algorytm wykonania popularny rodzaj swapu walutowego i swapu ze złotem jest regulowany przez korelację cen aktywów dla transakcji międzynarodowych i masy metalu. Na przykład w Rosji jednostką wielkości transakcji jest 1g złota, natomiast w USA jest to jedna uncja trojańska.