Na czym polega filologiczna analiza tekstu??

Filologiczna analiza tekstu jest zwykle szeroko stosowana w kształceniu studentów rodzimych i Języki obce. Podczas wykonywania takich zadań przyszli specjaliści wykazują się całą wiedzą, którą zgromadzili w ciągu pięciu lat pracy w instytucie.

Znaczenie

Filolog Bachtin stwierdził, że tekst jest podstawą wszystkich nauk humanistycznych, bez którego po prostu by nie istniały. Zwrócenie uwagi na to źródło informacji jest więc niezbędną jakością dla wszystkich osób związanych ze światem nauki. Tym bardziej stwierdzenie to dotyczy obecnych i przyszłych filologów.

Świat obrazów

Analiza tekstu fikcyjnego (a taki właśnie materiał jest zazwyczaj rozpatrywany na lekcji) zawsze wiąże się z jego interpretacją opartą na jakimś rozumieniu środki wyrazu i innych jednostek w nim zawartych. Dlatego też, mówiąc o takim materiale, należy zawsze rozumieć, że częściej nie da się mieć tylko jednej interpretacji. Wielość wersji wiąże się z centralną cechą dzieł fikcji: ich obrazowaniem.

Często specjalista od filologicznej analizy tekstu ma do czynienia także z wieloaspektowością. To nie tylko świat literatury pięknej, ale nawet zwykła mowa potoczna. Zwykle zawiera tekst i podtekst - informacje jawne i ukryte.

Cel filologicznej analizy tekstu

Angażując się w takie działania, student filolog uczy się nie tylko rozpoznawać cechy strukturalne tekstu, ale także dostrzegać to, co w nim ukryte.

W przedmowach do wielu podręczników tej dyscypliny pisze się, że dzięki wykonaniu takich zadań przyszli filolodzy nabywają umiejętność rozumienia dzieł nie dosłownie, ale dostrzegania za pewnymi obrazami ukrytego sensu.

Pierwszy etap

Specjaliści zalecają, aby przed interpretacją tekstu, czyli przed odkryciem przesłania, jakie zawarł w nim jego autor, przeanalizować możliwie szczegółowo jego elementy strukturalne. Im bardziej skrupulatnie zostanie wykonana ta praca, tym łatwiej będzie w przyszłości zinterpretować jej sens. Ponieważ, próbując odgadnąć intencję autora, badacz musi oprzeć się na wiedzy o technicznej stronie pisania. W związku z tym, im więcej szczegółów uczeń zna na temat struktury tekstu, tym lepiej będzie potrafił analizować jego znaczenie.

Sposoby tłumaczenia

Analiza filologiczna tekstu, jak wspomniano wyżej, polega na odkrywaniu części składowych utworu, w tym treści poszczególnych środków wyrazowych.

Różni badacze, odnosząc się do metod stosowanych przez badacza w filologicznej analizie tekstu literackiego, nazwali je "czółenko", następnie "cykliczny". Mówiąc to, mieli w gruncie rzeczy na myśli to samo: ciągłe przenikanie się treści i formy oraz ich traktowanie. I tak, wykonując taką pracę, uczeń musi również przejść od formy do treści i odwrotnie.

Uczciwość

Również wielu specjalistów wzywa badaczy dokonujących filologicznej analizy tekstu do okazania należnego szacunku autorowi i jego ideom. Oznacza to, że wykonując takie zadanie, uczeń powinien starać się odnaleźć prawdziwy sens autora i wyrazić go w swojej pracy. Duży błąd popełniają ci, którzy zniekształcają idee, przypisują pisarzowi lub poecie fałszywe wnioski. Dzieje się tak zazwyczaj wtedy, gdy punkt widzenia autora nie jest bliski badaczowi. Ale nawet w tym przypadku takie wnioskowanie jest rażącym błędem. Czasami takie wnioski są wyciągane świadomie.

Na przykład słynne dzieło Karola Darwina o pochodzeniu gatunków zwierząt przez wiele lat było podawane jako wzór prozy antyreligijnej. Jednak autor nie tylko nie starał się przeciwstawić swoich pomysłów filozofii chrześcijańskiej, ale otwarcie mówił, że potwierdzają one jedynie prawdę Pisma Świętego.

Przykład filologicznej analizy tekstu literackiego

Podobna praca z wierszem poety Srebrnego Wieku Arsenija Tarkowskiego może posłużyć jako żywy przykład takiego parsowania tekstu "Mam dość tych słów...".

Po pierwsze, oto trochę informacji biograficznych o autorze. Znany jest jako ojciec innego wybitnego artysty Rosji Radzieckiej, Andrieja Arseniewicza Tarkowskiego, który wykorzystał wiersze ojca w kilku swoich filmach, m.in. w słynnym "Stalker".

W tym filmie główny bohater wykonuje utwór "Lato minęło". Można powiedzieć, że jest to epigon do całego obrazu, bo odsłania ideę rozumienia człowieka w jego życiu. To samo dzieje się z bohaterami filmu w trakcie trwania fabuły.

Poza czasem

W wierszu Arsenija Tarkowskiego nie ma wskazania miejsca ani czasu akcji. Większość czasowników występuje tu w formie niepełnej. Myśli autora zdają się wisieć w jakiejś niewczesnej przestrzeni, której miejsce również nie jest określone. Można zatem przyjąć, że Arsenij Tarkowski nie użył tego urządzenia przypadkowo. Najprawdopodobniej chciał zwrócić uwagę na to, że problem, którego dotyczy jego praca, jest wieczny. Jak wszystkie przykłady gatunku poetyckiego, ten utwór Arsenija Tarkowskiego ma pewien poetycki rytm, który jest częściowo tworzony przez powtarzanie tych samych słów. Jest też rym w tym eseju.

Słowa kluczowe i temat pracy

Jak już zaznaczono, omawiany wiersz nie ma tytułu. Być może autor celowo pomija bezpośrednie odniesienie do jej głównego tematu. W ten sposób zachęca czytelnika do samodzielnego i bardziej uważnego niż zwykle w studiach nad poezją myślenia, aby rozwikłać główną myśl. W ten sposób czyni temat utworu bardziej aktualnym, przybliża go czytelnikowi. Oprócz tworzenia wyraźnego, rytmicznego wzoru, powtarzanie pewnych słów ma jeszcze jedną funkcję. Dzięki tej technice poeta umieszcza niektóre słowa w mocniejszym "mocny" pozycja, w porównaniu do pozostałych. Co więcej, zazwyczaj znajdują się one na końcu linii, co również je wyróżnia. Które słowa autor podkreśla??

Oto lista kluczy tego wiersza: słowa, mowa, wdowieństwo, pokrewieństwo, wariat, odpowiedź. Prawie wszystkie podane słowa to rzeczowniki. Dlaczego? Bo to właśnie ta część mowy oznacza rzeczy, czyli obiekty świata rzeczywistego, a nie wyobrażonego. Z drugiej strony, niemal wszystkie wymienione jednostki leksykalne odnoszą się właśnie do zjawisk abstrakcyjnych: pokrewieństwa, szaleństwa itp. Nie mówimy więc tutaj o świecie materialnym, ale o świecie duchowym. Sfera uczuć i związków. Dokładniej rzecz ujmując, zajmuje się sprzecznością między człowiekiem a jego naturalnym środowiskiem. Poeta kwestionuje wartość mowy, porównując ją do niesłyszalnego gadania drzew.

Utwór należy do gatunku poezji lirycznej.

Nie ma wyraźnych odniesień do innych dzieł literackich, ani cytatów z innych autorów.

Ta krótka analiza dzieła nie może być traktowana jako absolutny wzorzec, ponieważ różni filolodzy zalecają analizę tekstu według planów, które niekiedy znacznie się od siebie różnią. Podręcznik Nikonina na ten temat wymienia następujące etapy całościowej analizy filologicznej tekstu epickiego.

1. Przede wszystkim należy określić gatunek utworu na podstawie kanonów ustalonych w literaturze światowej.
2. Główne części strukturalne tekstu są następujące.
3. Następnie należy zbadać tekst, aby znaleźć odniesienia do czasu i miejsca opisywanych wydarzeń.
4. Następnie, zgodnie z zasadą, badane są obrazy w pracy. Konieczne jest wskazanie, jak oddziałują na siebie: są skontrastowane, porównane, wzajemnie się uzupełniają i tak dalej.
5. Po wykonaniu poprzednich punktów planu rozpocznij badanie przestrzeni intertekstualnej stworzonej przez autora. Czyli należy wskazać nawiązania do innych znanych lub mniej znanych utworów literackich. Książka nie może jednoznacznie wskazywać na związek z treścią innych utworów. Istnieją jednak również teksty, które obfitują w takie przykłady. Przykładem może być powieść Michaiła Bułhakowa "Mistrz i Margarita" zawiera wiele takich odniesień. Nawet imiona bohaterów można potraktować w podobny sposób. Azazello (występuje w Starym Testamencie), Margarita (imię jednej z bohaterek m.in "Faust" Goethe).

W podręczniku Babenko "Analiza filologiczna tekstu" Podano nieco inny zarys.

Wniosek

W artykule podjęto problematykę holistycznej analizy filologicznej tekstu.

Ten materiał może być interesujący i przydatny dla studentów "lingwistyczne" Wydziały różnych uczelni. Jako przykład filologicznej analizy tekstu podano opracowanie wiersza Arsenija Tarkowskiego.