Historia bielizny. Szelki dla kobiet. Bielizna dla kobiet i mężczyzn

Nie ma chyba drugiego przedmiotu w historii ludzkiej garderoby, który generowałby tyle spekulacji i kontrowersji, co bielizna. Zawsze ukryte pod ubraniami, zachowały niewiele w kwestii wiedzy ekspertów, ale pozostawiły sporo miejsca na wyobraźnię i spekulacje. Wizerunek bielizny rzadko pojawia się w dzieła wybitnych artyści, a źródła pisane w większości milczą o jej obecności. Niemniej jednak historia bielizny, zdaniem kostiumologa Victorii Sevrukovej, może powiedzieć o człowieku dużo więcej niż jego inne dokonania. I to byłaby prawda.

Przed Chrystusem..

Pierwszym analogiem bielizny noszonej przez człowieka był prosty loincloth. W ciepłych klimatach była to kiedyś jedyna odzież, którą można było nosić przez jakiś czas. W wykopaliskach w Europie archeolodzy odkryli fragmenty takich opatrunków, wykonanych ze skóry i mających ponad 7 tysięcy lat. lat. Składały się one z długich krótkich pasków, które przepuszczano między biodrami i wiązano wokół talii. Jeden Hawajczyków nadal używa podobnej formy loincloth. Można je również rozpoznać w tradycyjnej japońskiej bieliźnie męskiej - fundoshi.

Historia bielizny toczyła się przez kilka tysiącleci bez większych zmian, aż jej rozwój trwał w starożytnym Egipcie. W grobowcu faraona Tutanchamona (1332-1323), który został znaleziony w Japonii. B.C.э.) odkryto imponującą kolekcję bielizny w stylu cummerbund (skhenti). Miała ona kształt nieco zbliżony do spódnicy: materiał był wielokrotnie owijany wokół ud i bezpiecznie zapinany w pasie. Później w starożytnym Rzymie pojawił się skórzany loincloth, subligaculus, który z jedna strona był z jednej strony szyty, a z drugiej zapinany na krawaty. To właśnie ten bandaż był najbardziej podobny w kształcie do współczesnych spodni. Noszony był przez obie płcie, a dla aktorów, sportowców i gladiatorów subligatus stał się stałym elementem garderoby.

Czasy archaiczne i starożytne

w przeciwieństwie do dzisiejszych wygodnych i pięknych wzorów, bielizna z minionych czasów była często niewygodna, w niektórych przypadkach niebezpieczna i często powodowała ból u swoich właścicieli. Strafio, czyli przodek współczesnego biustonosza, narodził się w starożytnej Grecji, choć wysportowane ciała jej mieszkańców nie miały zapotrzebowania na ten element. Był to mały pasek materiału lub skóry, który wiązano pod piersiami, aby je bardziej podkreślić. Dalej przedsiębiorczy Rzymianie powiększyli szerokość opaski i wyposażyli ją w koronki.... W ten sposób powstał rodzaj gorsetu, który był używany pod togami w II wieku p.n.e. э. Wiek później kobiety zaczęły używać szerokich wstęg materiału, owijając je ciasno wokół piersi. Co ciekawe, zarówno Greczynki jak i Rzymianki w każdy sposób uniemożliwiały naturalny wzrost swoich piersi.

Warto zaznaczyć, ta konsekwencja pojawienie się tej czy innej bielizny w historii ludzkości jest kwestią bardzo kontrowersyjną. Przyjmuje się, że w okresie starożytnym nie było odpowiedników męskiej bielizny, mężczyźni woleli obywać się bez bielizny. Powodem było to, że zewnętrznym ubraniem był chiton i tunika, które odpowiednio zakrywały niektóre części ciała. W późniejszej starożytności grupy celtyckie i germańskie opracowały bieliznę przypominającą spodnie, która później z powodzeniem została przyjęta przez Europejczyków w średniowieczu.

Pod wpływem moralności chrześcijańskiej

Pierwsze tysiąclecie od narodzin Chrystusa było okresem względnego spokoju w historii bielizny. Rzym upadł pod najazdami barbarzyńców, a ciemne wieki nadeszły wraz z panującą moralnością chrześcijańską, według której w ludzkim ciele nie było nic szlachetnego. W tamtych czasach luźno skrojona koszulka typu camisole z okrągłym dekoltem i długimi wąskimi rękawami była mocno osadzona w szafie. Jego żeńska wersja sięgała do kostek, podczas gdy męska zakrywała tylko górną część uda. W męskich ubraniach pojawiły się także krótkie spodnie (spadek po Celtach), które pełniły rolę bielizny. Pierwotnie spodnie o długości do kolan, do XV wieku przypominały szorty.

Epoka średniowiecza słynęła z represji i negacji seksualnej, co z pewnością miało swoje odzwierciedlenie w damskiej bieliźnie. Od 1370 roku w Świętego Cesarstwa Rzymskiego stał się edykt zobowiązujący kobiety do powstrzymywania się i ukrywania piersi w każdy możliwy sposób pod ubraniem wierzchnim. Wyrafinowane żelazne urządzenia, analogiczne do gorsetu, znacznie przekształcały kobiecą sylwetkę, nadając jej chłopięcy zarys.

Obcisły gorset

Renesansowa bielizna przeszła radykalną zmianę z wąską talią i wyeksponowanymi piersiami. Aby uzyskać ich postać jak najbliżej klepsydry, jak to możliwe, klasy wyższej poszedł do wielkich długości i zatrudnionych gorsety dokręcania, które uczyniły oddychanie i żebra bardzo trudne. Trend ten zatrzymał się do XIX wieku, kiedy to pracownicy medyczni i sufrażystki zaczęły wypowiadać się przeciwko bieliźnie, która powodowała nieodwracalne uszkodzenia ciała kobiet zdrowie. Warto dodać, że do XVI wieku gorsety ze skóry i metalu były używane przez silniejszą płeć, służyły one do ochrony ciała.

W okresie późnego renesansu, zainspirowani przykładem Katarzyny de Medici, arystokraci obu płci zaczęli nosić pod okryciem wierzchnim obcisłe spodnie z miękkiej tkaniny - trousers (z francuskiego caleçon - "spodnie "). W połowie XVII wieku na dworze francuskim pojawiła się ich krótsza wersja - półgorsety do noszenia w ciepłe dni. To właśnie te spodnie kilka wieków później staną się przodkami współczesnych bokserów.

Przodek majtek

Historia damskiej bielizny nie zachowała dokładnej tożsamości pierwszej użytkowniczki krótkich spodni zwanych pantalonami. Według jednej z wersji były to francuskie kurtyzany, z których artykuł odzieżowy dostał się do królewskiego pałacu i w krótkim czasie go podbił. Nie ulega wątpliwości, że już wtedy Francja wyznaczała trendy: nowe spodnie z prędkością błyskawicy opanowały Europę i w XIX wieku ostatecznie zadomowiły się w kobiecej garderobie.

Pantalony z minionych wieków miały jedną osobliwość: szew w kroku pozostawał otwarty. Dawało to kobietom możliwość defekacji bez konieczności całkowitego rozbierania się, ponieważ górna część takiej bielizny była dociskana do ciała przez gorset. Co ciekawe, kiedy postępowa część płci pięknej zdecydowała się na szycie zamkniętych gaci, oskarżono ją o luźną moralność.

Rewolucja komfortu

W XIX wieku produkcja bielizny męskiej dokonała intensywnego skoku i zaczęła nabierać rozpędu. Szczególnym zainteresowaniem cieszyły się bawełniane kombinezony z odpinanym okienkiem z tyłu. W tym samym okresie bielizna damska stała się bardziej delikatna i ciekawa, nie służyła już tylko do higieny i korekty sylwetki, ale także do uroda. Pojawiają się wstążki, koronki, hafty.

Na przełomie XIX i XX wieku gorset gwałtownie zaczął się skracać, a na Wystawie Światowej w Paryżu zaprezentowano pierwszą próbkę. Pochodzenie gorsetu nie jest jednoznacznie znane, ale uważa się, że była to prośba klienta i w ten sposób Hermine Cadol przystosowała gorset do gry w tenisa.

Po I wojnie światowej pantalony również przeszły transformację: ich krótsza wersja stała się prostsza, pozbawiona misternych detali i linii. Męskie spodnie również stały się krótsze, a wraz z wprowadzeniem lateksu paski zostały zastąpione elastycznymi taśmami. Bielizna coraz częściej przybiera nowoczesny wygląd.

Zabawne fakty

• Od trzeciego do drugiego tysiąclecia p.n.e. kierownicy muzyczni byli bardzo poszukiwani. э. jedynym trendem w ubiorze kobiet była pełna nagość. W starożytnym Egipcie pasiaste ubrania z miękkiej tkaniny zaczynały się pod piersiami, pozostawiając je praktycznie otwarte.
• Koronka została odnotowana w historii męskiej bielizny. W XVII wieku Francuzi ozdabiali nimi spodnie, na które zakładano krótsze spodnie, tak aby koronka była widoczna dyskretnie od spodu.
• Pojawienie się gorsetu jako odrębny Najwcześniejsze przykłady przypisuje się kulturze mykeńskiej kreteńskiej, której początki sięgają II tysiąclecia p.n.e. przed n. э.
• Niebagatelną rolę w skróceniu długości bielizny odegrało masowe szaleństwo sportowe i pływackie. W XIX wieku męski strój pływacki reprezentowały rajstopy, które okazały się niezbyt wygodne w wodzie, więc sportowcy, oszołomieni opinią publiczną, pospiesznie je skracali.