Dlaczego w zsrr nie było seksu? "Bez seksu w zsrr" - historia zwrotu i jego kulturowe wykorzystanie

"W ZSRR nie ma seksu" - te słynne słowa wypowiedziała Ludmiła Iwanowa. Wiele osób nie wie, kto to teraz jest. Wyjaśnijmy więc, że mówimy o jednym z uczestników telewizyjnego mostu Leningrad-Boston, który został nadany 28 czerwca 1986 r. Śmiał się z tego potem cały Związek Radziecki. A może ludzie w tym socjalistycznym państwie naprawdę nie mieli intymnej strony życia? Jak to było możliwe??

Był czy nie był?

Autor książki "Seks przeciwko ZSRR" Zauważa, że Ludmiła Iwanowa miała rację. A w kraju naprawdę nie było intymności. To znaczy, że oficjalnie w ZSRR nie ma seksu. Nie pokazywano go w kinach, teatrach, literaturze, modzie, we wszystkich dziedzinach podlegających cenzurze. Nieoficjalnie jednak seks nie tylko istniał w ZSRR, ale był powszechnie tolerowany. Była to dziedzina, która istniała praktycznie w podziemiu, mimo partyjnych ustaw i zakazów.

Jak wiadomo, państwo nie może istnieć bez swoich obywateli, co oznacza, że - choćby władze tego nie zabraniały - państwo nie może istnieć bez seksu i posiadania dzieci. Dlatego, pisze autor, żaden rząd nie powinien być zainteresowany wyłączeniem seksu z życia swoich obywateli. Czy w Związku Radzieckim było inaczej??

Jak "ten" robiono w kraju?

W czasie istnienia państwa socjalistycznego ani jeden program w telewizji nie zawierał nawet najmniejszej nutki erotyki. Spódnice krótsze niż do kolan były traktowane jako pornografia. Wiadomo, że w ramach takiej cenzury, jaka istniała w Związku Radzieckim, mowa o intymności była również wykluczona z literatury. A przecież w ZSRR ciągle rodzili się ludzie. Jakie to cudowne?

W pierwszym rozdziale "Seks przeciwko ZSRR" Opowieść o intymności w czasach rządów Lenina. To właśnie w tym czasie rozpoczęła się oficjalna propaganda wolnej miłości. Latem 1918 roku w Moskwie "Dekret o upaństwowieniu dziewcząt i kobiet", co było żartem, ale przez wielu zostało przyjęte za prawdę i dlatego zostało wprowadzone w życie. W wielu miastach i wsiach ubiegali się o prawdę "Dekret...", do 1930 roku!

Dekret

Jak w praktyce miała wyglądać wolna miłość sowiecka, wg "Dekret"?

Autorka "Dekret..." był Michaił Uvarov, który zasugerował, że... "wszystkie kobiety w wieku 18-32 lat zostały uznane za własność państwa".

"Każda kobieta, która ukończyła 18 lat i nie wyszła za mąż, była zobowiązana pod groźbą kary zarejestrować się w biurze wolnej miłości. Zarejestrowana kobieta otrzymała prawo do wyboru mężczyzny w wieku od 19 do 50 lat, który zostanie jej mężem...", - czyta "Dekret".

Dlaczego młode kobiety w ogóle należało uczynić własnością państwa? Cóż, choćby dlatego, że "wszystkie najwspanialsze okazy płci pięknej są w posiadaniu burżuazji", i nie może być innej drogi, prawdy?

Dokument Uvarova składał się z 19 artykułów. Według "Dekret", Mężczyźni, którzy potwierdzili swoją przynależność do mas robotniczych mieli prawo do korzystania z jednej kobiety "nie częściej niż trzy razy w tygodniu przez trzy godziny". Ponadto mężczyźni mieli prawo do nadzwyczajnego dostępu do swoich żon. O ile oczywiście nie zgodzili się, że inni ludzie też mają do tego prawo. W przeciwnym razie stracili prawo do używania żony poza kolejnością.

Żart z niego, ale Uvarov został złapany, osądzony i skazany... niewinny. W toku śledztwa ustalono, że autor "Dekret" częściowo już wprowadził dokument w życie - kupił dom w Sokolnikach, nazwał go "Pałac Miłości", ale na wizytę "pałac" Took a toll. Członkowie gminy spali po dziesięciu w jednym pokoju.

Ostatecznie oskarżony został zwolniony z uwagi na brak dowodów winy co do popełnienia przestępstwa. Następnego dnia znaleziono ciało Uvarova, który został zamordowany przez grupę 20 anarchistów. Z pocztówki pozostawionej przy zwłokach wynikało, że to "Akt zemsty i słusznego protestu".

Dokumenty powiązane

Praca Uvarova nie była jednak wówczas wyjątkiem, ponieważ podobne prace pojawiły się w 1918 r. Na przykład kiedyś żołnierze Armii Czerwonej otrzymali mandaty o treści: "Posiadający ten mandat otrzymują prawo, według Towarzysza, do wyznaczenia w mieście Jekaterynodar 10 kobiet w wieku od 16 do 20 lat (czasem 25), którym Towarzysz wskaże".

Jak łatwo się domyślić, to "Socjalizacja kobiet" w praktyce nie różniła się od gwałtu. Nie wszystkie ofiary doświadczyły "nacjonalizacja".

Z kolei w mieście Saratov ogłoszono "Dekret Rady Komisarzy Ludowych", na podstawie której wszystkie kobiety w wieku 17-32 lat zostały uznane za własność państwową. Zgodnie z nowym prawem każda kobieta stawała się własnością całej klasy robotniczej, a tym samym każdy proletariusz miał prawo do.

A w 1920 roku RSFSR stała się pierwszym państwem na świecie, które zezwoliło swoim obywatelom na aborcję. 19 listopada 1920 roku rada, której przewodniczył sam Lenin, oficjalnie zniosła wszelkie kary za aborcję.

Państwa zachodnie zdecydowały się na legalizację aborcji dopiero 40-50 lat później (Wielka Brytania, 1967; USA i Dania, 1973; Francja i Austria, 1975), można więc powiedzieć, że ZSRR był w tej kwestii pionierem.

Od momentu zalegalizowania aborcji wskaźnik urodzeń w państwie radzieckim zaczął systematycznie spadać, co szybko doprowadziło do regresu demograficznego.

Dlaczego ZSRR w ogóle nie uprawiał seksu

Z badań przeprowadzonych w 1922 roku wynikało, że wśród młodzieży poniżej 18 roku życia 47% chłopców i 62% dziewcząt odbyło stosunek seksualny. Podobna ankieta została przeprowadzona wśród studentów w tym samym roku. okazuje się, że 80% mężczyzn i ponad połowa kobiet miała takie relacje.

Pytanie, co oznacza "w ZSRR nie było seksu", wciąż zadawane jest przez wiele osób. Przecież, opierając się na statystykach, za rządów Lenina było to powszechne. Zachowały się dowody, że miało to swoje skutki, bolesne i bardzo nieprzyjemne. Mowa oczywiście o chorobach wenerycznych.

Choroby Wenus

Historia zwrotu "brak seksu w ZSRR" odnosi się więc do późniejszego okresu istnienia mocarstwa. Przecież już w 1925 roku w jednym tylko szpitalu zarejestrowano ponad 2 tysiące przypadków kiły. Latem 1926 roku przeprowadzono obowiązkowe badania lekarskie pracowników, z których ponad połowa cierpiała na różne choroby przenoszone drogą płciową. Sytuacje takie jak te doprowadziły do zaostrzenia polityki seksualnej i zmian w Kodeksie Karnym z 1926 roku.

Na przykład świadome zarażenie innej osoby chorobą weneryczną było karane nawet trzema latami więzienia. Wprowadzono także surowsze kary za kontakty seksualne z nieletnim (do 8 lat więzienia), molestowanie dziecka (do 5 lat), gwałt (do 5 lat) czy zmuszanie do prostytucji (do 5 lat plus konfiskata mienia). Później zakazano również aborcji.

Antykoncepcja

Pytanie o to, dlaczego w ZSRR nie było seksu, jest często zadawane, ponieważ wciąż pojawiają się informacje o antykoncepcji w Związku Radzieckim. Wcześniej ludność ignorowała antykoncepcyjne zdobycze cywilizacji i wybierała aborcję zamiast antykoncepcji. Sytuacja zmieniła się nieco po wprowadzeniu zakazu aborcji - w aptekach dostępne są już środki antykoncepcyjne.

Prohibicja

W 1930 roku sfera intymna nie była już częścią życia obywatela radzieckiego. Zatem używanie zwrotu w kulturze mogło się zacząć już w tym okresie. Pilnowanie seksualnej ascezy i powściągliwości zostało oczywiście zastąpione przez cenzurę. W kinie radzieckim każde pojawienie się kobiety w kostiumie kąpielowym miało duże znaczenie.

Za oglądanie filmów pornograficznych w Związku Radzieckim można było zostać skazanym na 10 lat więzienia. Z tego powodu później pojawiło się pytanie: "Dlaczego w ZSRR nie było seksu". Oczywiście nie zmienia to faktu, że mimo gróźb kar (otrzymanie odsiadki plus konfiskata mienia) pornografia była w kraju badana, a nawet dyskutowana. Prawdziwa rewolucja seksualna rozpoczęła się w państwie po wprowadzeniu magnetowidów produkcji radzieckiej.

"Pierwszą rzeczą, którą zaczęli oglądać na magnetowidach, były filmy pornograficzne i wszystko, co miało elementy pornograficzne. Często na te seanse przychodziły całe rodziny, ale oglądały osobno - najpierw kobiety, potem mężczyźni..", - mówi książka.

Wiadomo, że obywatele radzieccy zostali skazani za obejrzenie filmu "Ojciec chrzestny", który przez zespół biegłych sądowych (2 ginekologów i 1 pedagog) został uznany za film pornograficzny z elementami przemocy. Wielu ludzi poszło do więzienia za oglądanie filmów np "Emmanuel", "Kaligula", "Greckie drzewo figowe", "Historia O" i "Klątwa Czarnych Sióstr".

W ten sposób narodziło się pytanie, dlaczego w ZSRR nie było seksu. To, co na świecie nazywano tym terminem, w kraju było powszechne "robienie dzieci". Nie było prawdziwej kultury seksualnej.

Seks jako taki rozpoczął swoją historię w tym państwie od absolutnej anarchii (tzw. teoria wolnej miłości), potem został zakazany, następnie stopniowo przywracany.

Słynne telemosty

Warto zauważyć, że do dziś odbywają się mosty telewizyjne, które poruszają ten temat. Tak więc, są telekonferencje z udziałem Phila Donahue i Posnera. I to właśnie podczas tego wydarzenia padło skrzydlate zdanie o państwie radzieckim i intymnej stronie życia ludzi. Według wspomnień Poznera V.В., Program ten nosił nazwę Kobiety rozmawiające z kobietami. Był to nowatorski program jak na swoje czasy, cieszył się ogromną popularnością, a jego hasło, wypowiedziane przez obywatela Związku Radzieckiego, pozostawiło wyraźny ślad kulturowy.