Domowa saga kryminalna dla młodzieży, prawo dżungli

"Prawo kamiennej dżungli" to imponujący wizualnie, dramaturgicznie energiczny i twardo trzymający w napięciu krajowy serial kryminalny o dzisiejszym "zagubionym" pokoleniu młodych ludzi. Został on stworzony przez RatPack Production na zlecenie kanału TNT. Pierwszy sezon wyemitowany w marcu 2015 roku, a drugi, z podtytułem Where Dreams Lead, w pierwszym wiosennym miesiącu 2017 roku. Często nazwa projektu jest skracana do zwięzłego tytułu "Prawo dżungli". Film zebrał entuzjastyczne recenzje, z oceną IMDb na poziomie 7.10.

Rozpoczęcie projektu

Serial "Prawo dżungli - 1" wypełnił pustą niszę we współczesnym kinie rosyjskim, mimo spektakularnego sukcesu "Brygady" i "Boomeru" na stworzenie brutalnej sagi kryminalnej o tym, jak "chłopcy poszli po sukces", odważyło się niewielu. Można usprawiedliwić twórców filmu, ponieważ temat jest niezwykle delikatny i ma zbyt duży potencjał, aby popaść w obsesyjne budowanie lub romantyzowanie przestępczości. Ale autorzy Prawa dżungli znaleźli tę krawędź, choć nie udało im się zrobić dobrego zwrotu. Osiem odcinków na projekt pełen postaci to po prostu za mało.

Projekt został pierwotnie stworzony przez Igora Chomsky`ego, a jego wizualizacje mają wesoły, ale raczej praktyczny styl. W produkcję zaangażowani byli dobrzy aktorzy: Aristarkh Venes ("Operacja Kolor Narodu"), Alexander Melnikov ("Prywatny pionier"), Igor Ogurtsov ("Wygnanie"), Nikita Pavlenko ("Offside"). W sumie wszystko wyszło stylowo, modnie, młodzieżowo.

Dramat uliczny

Miejscem akcji filmu telewizyjnego "Prawo dżungli" są moskiewskie przedmieścia. Czwórka młodych chłopców, którzy przyjaźnią się od dziecka, postanawia zostać gangiem i nielegalnie się wzbogacić. Tim (A. Venes), Tsypa (N. Pawlenko), Żuk (I. Ogurtsov) i Gosha (A. Melnikow) nie myślą o konsekwencjach swoich gier z policją i z ustalonymi członkami świata przestępczego. Drobna kasa, ostre bójki, strzelaniny - prawdziwy pseudorealistyczny "dramat uliczny" o chłopakach z przedmieść.

Oczywiście fabuła The Jungle Law jest dość wtórna, pomyślcie o rodzimej "Brygadzie" z "Boomerem" czy hongkońskim serialu o triadzie "Young and Dangerous". Swoją drogą, jedna z postaci nosiła imię Chicken, czyli Kurczak. Ale serial nadal jest bardzo dobry, świetna ścieżka dźwiękowa, sporo sztuczek operatorskich, stylizacyjnych i reżyserskich, wśród których jest krótki retransmisja treści poprzednich odcinków w stylu rapowym z wstawionymi w teksty frazami z filmu.

"Where Dreams Lead"

"Prawo dżungli 2" jest jeszcze bardziej spektakularny, jego twórcy pokazują wzorową klasę mistrzowską w balansowaniu na krawędzi moralnej brzytwy.

Narracja rozpoczyna się od tego, że uporawszy się z niechcianymi gośćmi, bohaterowie umacniają swoją pozycję w podziemiu. Ich "opiekunem" jest autorytet Vadik (A). Petrov) postanawia dać im większe zadania. Ale w życiu bohaterów wciąż jest miejsce na problemy osobiste: Beetle po urazie głowy waha się, czy wejść na ring, Tim, nie mogąc stłumić bólu zwykłymi lekami, uzależnia się od narkotyków, Gosha rozwiązuje problemy ojca, a Tsypa jest wreszcie zdezorientowany co do swoich uczuć do siostry Tima.

Drugi sezon wyreżyserował inny reżyser, Paweł Kostomarow, którego wizualizacja charakteryzuje się szczerze klipową manierą. Fabuła rozwija się przez te same osiem odcinków, i jest pełna wrażeń. Momentami linie bohaterów rozchodzą się na "solowe" występy, ale autorzy nie pozwalają im się rozpaść. Jednocześnie obywają się bez "mydlanego" napięcia, utrzymują strukturę i kończą drugi sezon twardą, ale wymowną kropką. Bohaterowie oczywiście chcą empatyzować, ale nie naśladować, bo pętlę na szyi zaciskają chętnie i samodzielnie, w świecie przestępczym nie dzieje się inaczej.

Za jedną z mocnych stron pierwszego sezonu uznano ciekawe aktorstwo, a drugi sezon wygląda pod tym względem nie gorzej. Centralne postacie pewnie trzymają poprzeczkę, cementując swój sukces, postacie drugoplanowe dostają możliwość ujawnienia się. Szczególne wrażenie robi Yulia Hlynina, która wcieliła się w rolę siostry Tima.

Polecamy do obejrzenia

"Prawo dżungli" udowadnia, że serial telewizyjny może być jednocześnie pouczający i rozrywkowy, klasyczny i nienagannie nowoczesny, prowokujący bez irytacji. Do obu sezonów można się oczywiście czepiać drobnych rzeczy, ale w ogólnym rozrachunku jest to niezwykle solidny, wart uwagi szerokiej publiczności. Projektowi życzymy twórczej długowieczności, a jego twórcom - niesłabnącej inspiracji.