Niemiecki artysta max liebermann: biografia i sztuka

Impresjonizm to ruch w sztuce (głównie w malarstwie), który powstał we Francji pod koniec XIX wieku. Impresjoniści starali się stworzyć zupełnie nowe sposoby przekazywania tematów. Świat w obrazach impresjonistów jest płynny, zmienny, nieuchwytny.

Termin ten został po raz pierwszy ukuty przez francuskiego dziennikarza Lee Le Roy, który wziął podstawa tytuł obrazu Claude`a Moneta "Impresja". Wschodzące Słońce. Słowo "impresja" to po francusku "wrażenie". To od niego pochodzi termin "impresjonizm".

Za jednego z głównych przedstawicieli tego nurtu uważa się niemieckiego malarza Maxa Liebermanna. Spod jego pędzla wyszło kilkadziesiąt obrazów.

Biografia. Jego wczesne lata

Przyszły malarz urodził się 20 lipca 1847 roku w Berlinie. Jego ojciec, Louis Liebermann, był zamożnym żydowskim przemysłowcem.

Max Liebermann od dzieciństwa wykazywał zamiłowanie do rysowania, poświęcając mu niemal codziennie wiele czasu. Rodzice przyszłego artysty nie przeszkodzili mu, ale przyjęli niefrasobliwą postawę wobec pasji syna, nie widząc w niej żadnej perspektywy...

Wiadomo, że w szkole Liebermann nie był szczególnie pilny, był marudny na lekcjach i często się rozpraszał. Przyszły malarz nie mógł znieść szkoły i ciągle posuwał się do różnych sztuczek, aby uniknąć codziennego siedzenia przy biurku. Udawał między innymi, że jest chory.

Rodzice byli rozczarowani zachowaniem Maksa, a ich stosunek do jego pasji pogorszył się. Kiedy Lieberman miał 13 lat, odbyła się jego pierwsza publiczna wystawa obrazów, ale ojciec surowo zabronił synowi wymieniać jego nazwisko podczas tego wydarzenia.

Studia

Po zakończeniu szkoły Max Liebermann zapisał się na Uniwersytet Humboldta w Berlinie, gdzie studiował chemię. Ale nie z zamiarem zostania chemikiem. Malarz rzadko uczęszczał na wykłady, większość czasu poświęcając na rysowanie i jazdę konną w miasto centralne park.

Liebermann pomagał również Karlowi Steffeckowi przy jego monumentalnych obrazach. To dzięki Steffekowi Liebermann spotkał się z Wilhelmem Bode, historykiem sztuki i dyrektorem Muzeum Sztuki Współczesnej. Bode był pod wrażeniem twórczości młodego artysty i zamierzał promować ją na wszelkie możliwe sposoby.

Nie dziwi więc fakt, że jego niedbały stosunek do nauki zaowocował wydaleniem. Doszło do konfliktu z rodzicami, którzy jednak pozwolili synowi uczęszczać do Akademii Sztuk Pięknych Wielkiego Księcia.

Liebermann studiował u belgijskiego malarza Ferdinanda Pauwelsa, który przedstawił mu Rembrandta Hermensa van Rijn.

Wojna francusko-pruska

Gdy wybuchła wojna francusko-pruska, Liebermann był przepełniony patriotycznym pragnieniem służenia ojczyźnie. Przez fizyczny nie został przyjęty do służby wojskowej i pracował jako ochotnik na polu walki.

Po wojnie artysta Max Liebermann wyjechał do Holandii. Po powrocie do domu namalował Kobiety skubiące gęsi.

W rodzinnych Niemczech praca Liebermanna nie była doceniana. Z tego powodu postanowił wyjechać i udał się do Francji.

Kolejne lata

W Paryżu założył pracownię i miał nadzieję na spotkanie z miejscowymi impresjonistami, ale ci go nie przyjęli. Sztuka Liebermanna nadal otrzymywała negatywne opinie.

Po przeprowadzce do Holandii Max Liebermann próbował znaleźć swój własny styl, studiując prace innych artystów.

A potem znowu do Paryża. To tutaj zaczęła się depresja spowodowana niezrozumieniem i stagnacją w jego sztuce.

Pod koniec lat 70. XIX wieku sławę Liebermanna wzbudził jego obraz "Dwunastoletni Jezus w świątyni". Artysta nadal podróżował po Holandii. W 1884 roku wrócił do rodzinnego miasta i ożenił się z Martą Markwald.

W 1886 roku Liebermann wystawił się w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie.

Na początku XX wieku artysta zmienia kierunek swojej twórczości. Podczas gdy wcześniej starał się portretować ludzi przy pracy, teraz Liebermann poświęca swoje obrazy tematom związanym z odpoczynkiem i rekreacją. Z tego okresu pochodzi "Samson i Dalila" Maxa Liebermanna.

Malarz umiera w Berlinie 8 lutego 1935 roku.

Kreatywność

"Kobiety skubiące gęsi" (1872) to jedna z pierwszych większych prac Maxa Liebermanna. Obraz jest namalowany w ciemnej kolorystyce. Na pierwszym planie widać pięć kobiet skubiących gęsie pióra, obecny jest również mężczyzna trzymający ptaki w rękach.

Obraz ten stworzył wizerunek Liebermanna jako artysty portretującego "brzydotę". Przedmiot, który wzbudził obrzydzenie lokalnej publiczności, gdy został pokazany na wystawie sztuki.

Innym kontrowersyjnym dziełem jest The Twelve Year Old Jesus (1879). W kolorystyce ponownie dominują ciemne odcienie. Ukazuje ona młodego syna Bożego w otoczeniu sług świątyni.

Do późniejszego okresu należy obraz "Gra w tenisa nad morzem" (1901). W przeciwieństwie do wcześniejszych prac, zastosowano tu jasne kolory. Obraz przedstawia mężczyzn i kobiet, Grając beztrosko w tenisa na brzegu morza.