Procesor socket 754: cechy, opisy i recenzje

W 2003 roku AMD oficjalnie zaprezentowało swoją nową platformę obliczeniową, która była oparta na socket 754. Procesory w tym przypadku po raz pierwszy obsługują obliczenia 64-bitowe. Ale również zachował kompatybilność z 32-bitowym. To właśnie o tej rewolucyjnej w tamtym czasie i przestarzałej do dziś platformie komputerowej będzie mowa w tym materiale.

Historia

Na świecie kształtowała się dość ciekawa sytuacja technologia informacyjna w 2002 r. Wszystkie platformy komputerowe, które były istotne i wspierane przez producentów w tym czasie, poszły na najwyższy możliwy poziom. Konieczne było również zwiększenie głębokości bitowej obliczeń. Wszystkie wyprodukowane do tej pory układy pracowały w trybie 32-bitowym. I ta okoliczność była również czynnikiem ograniczającym dalszy rozwój techniki komputerowej. Dlatego producenci mikroprocesorów zaczęli projektować już 64-bitowe modele procesorów.

Wszystkie te okoliczności doprowadziły do wprowadzenia we wrześniu 2003 roku gniazda 754. W tym przypadku procesory otrzymały absolutnie nową architekturę o nazwie kodowej "K8". Zdeterminował on dalszy rozwój techniki komputerowej. I nawet dzisiejsze urządzenia procesorowe tego producenta nadal są na nim oparte.

Krótkie spojrzenie na gniazdo mikroprocesora

Jak łatwo się domyślić po oznaczeniu, gniazdo to miało 754 piny. Jego wymiary wynosiły 4 centymetry na 4 centymetry. Również układy scalone, które miały być w nim montowane, nie były okablowane pinami jak dzisiejsze układy scalone, ale "szpilkami". Taki też był projekt najmocniejszego procesora na socket 754, który ukazał się w końcowej fazie rozwoju tej platformy. To znaczy, że procesor w tym przypadku był przestarzały nawet w tamtym czasie.

Modele chipsetów

W tamtym czasie było dostępnych wiele chipsetów dla tego gniazda procesora. Oraz sam Zarówno przez AMD, jak i deweloperów zewnętrznych, których było znacznie więcej.

Najlepsze chipsety to płyty główne oparte na układach od nVidii. Istniały trzy takie układy: nForce 6100, nForce 3 i nForce 4. Wszystkie miały wystarczające specyfikacje i akceptowalny poziom funkcjonalności. Pierwszy zestaw chipów przeznaczony był dla komputerów low-end, natomiast dwa pozostałe dla jednostek systemowych klasy premium.

VIA z kolei oferowała dwa chipsety. Junior to K8T800, a senior to K8T890. Pierwszy z nich wypełniał segment entry level, a drugi był flagowcem.

Podobną liczbę chipsetów dla tej platformy obliczeniowej wprowadziła firma SIS. W tym przypadku płyty główne low-end oparte były na chipsecie 755, natomiast high-end na 760GX.

Jednak ATI dla tego gniazda wypuściło tylko jeden chipset - Xpress 200. Obecność zintegrowanego układu graficznego po raz kolejny pokazała jego budżetową przynależność.

Na zakończenie warto wspomnieć o tym, że 2-rdzeniowe procesory nie są obsługiwane przez gniazdo 754. Dokładniej mówiąc, w jego ramach nie powstał ani jeden model takiego procesora. Pojawiły się one znacznie później i zostały zainstalowane na gnieździe AM2. Więc te komputery były poważnie przestarzałe i wymagały pilnej modernizacji. Ich właścicielom zaleca się wybór rzeczywistych platform AMD AM4 i LGA1151-v.2 od Intela.

Układ systemu komputerowego

Nastąpiły dramatyczne zmiany w konstrukcji tych komputerów. Wcześniej procesor zawierał tylko moduły obliczeniowe. W tym przypadku na tym samym procesorze znajdował się również kontroler pamięci RAM. Takie opakowanie zwiększyłoby szybkość działania maszyn poprzez zmniejszenie opóźnienia procesora. Ale robiąc to, był ściśle związany z określonym typem pamięci. To znaczy na wyjściu nowych modułów RAM, kontroler musiał zostać przeprojektowany.

Z listy procesorów z gniazdem 754 wynika, że wszystkie one mogły pracować tylko z modułami DDR pierwszej generacji. Gdy pojawiły się nowsze moduły RAM, nie były one obsługiwane. Również kontroler RAM mógł działać tylko w trybie jednokanałowym. To znacznie spowalniało szybkość działania komputera. Niniejszym poprzednik bohatera niniejszej recenzji w postaci gniazda 462 posiadał dwukanałowy taki kontroler. To samo dotyczy w pełni platformy Socket 939, która zastąpiła omawiane gniazdo procesora.

Zakresy CPU. Pozycjonowanie

Procesory dla gniazda 754 należały do jednej z dwóch rodzin. Młodszym z nich był Septron. Układy te zajęły miejsce procesorów z linii Duron. Ta zmiana nazwy wynikała z przyczyn marketingowych. Bezpośrednim konkurentem tej rodziny układów był procesor Celeron. Dlatego zmieniono nazwę na.

Najbardziej wydajnymi mikroprocesorami w tym przypadku były układy Athlon 64. Kluczowymi różnicami w tym przypadku były wyższe częstotliwości i większa pamięć podręczna drugiego poziomu. To właśnie połączenie tych dwóch czynników pozwoliło na znaczne zwiększenie prędkości takiego systemu obliczeniowego.

Procesory budżetowe

Jak już wcześniej wspomniano, układy Septron były tanimi procesorami z gniazdem 754. Mieli mniejszy schowek na drugim poziomie. Wcześniejsze urządzenia posiadały 128Kb produkowane w technologii 130µm, a procesory produkowane w późniejszym etapie rozwoju platformy posiadały już 256Kb i były produkowane w technologii 90nm. Minimalna częstotliwość zegara takich mikroprocesorów wynosiła 1600 MHz, a najwyższa - 2000 MHz. Jednocześnie wszystkie bez wyjątku chipy miały pakiet termiczny o mocy 62 W, a maksymalna temperatura wynosiła 70 ⁰С.

Takie procesory najbardziej optymalnie nadawały się do zastosowania w systemach biurowych komputery osobiste. Takie systemy obliczeniowe rozwiązywały najprostsze zadania, a w tym przypadku ostateczny koszt PC. Zastosowanie tańszych komponentów było dobrym rozwiązaniem.

Modele procesorów klasy premium

Przyjrzyjmy się teraz tym układom, które zapewniały maksymalną wydajność dla platformy komputerowej, jaką jest gniazdo 754, i które procesory należało zastosować w tym przypadku. Podobnie jak w przypadku Socket 462, niszę tę zajęły urządzenia z serii Athlon. Tylko w tym przypadku producent dodał do swojej nazwy liczbę 64. Wskazywała ona, że taki procesor obsługuje aplikacje 64-bitowe.

Ta seria urządzeń nadal zawierała pojedynczą fizyczną jednostkę obliczeniową oprogramowanie. Kluczową różnicą w stosunku do modeli procesorów z niższej półki była większa pamięć podręczna drugiego poziomu oraz większa częstotliwość zegara. Pierwsza fala Athlonów 64 dla gniazda 754 była wyposażona w 512KB, a druga w 1024KB. Również minimalna częstotliwość tych mikroprocesorów wynosiła 1800 MHz, a maksymalna 2400 MHz.

Najszybsze procesory

Wśród tanich mikroprocesorów najszybszy był Septron z indeksem 3400. Ta modyfikacja procesora została oznaczona jako: SDA3400AIO3BX. Był on taktowany zegarem 2 GHz, a jego pamięć podręczna drugiego poziomu wynosiła 256 KB. Jednak nawet tak zaawansowane parametry nie pozwalały na zastosowanie go jako elementu systemów komputerowych dla graczy klasy podstawowej. Jego wydajność była zdecydowanie za niska. Ale do różnych zadań biurowych był idealny. To był jego główny obszar zastosowania.

Otóż najbardziej "maksymalnym" procesorem z gniazda 754 jest Athlon 64 o nazwie ADA3700AEP5AR. Ten chip miał indeks wydajności 3700. Jego rzeczywista częstotliwość robocza wynosiła 2,4 GHz. I miał też 1MB pamięci podręcznej trzeciego poziomu. Te dwa czynniki połączyły się, aby zapewnić temu procesorowi bezkompromisowo wysoki poziom wydajności w komputerach PC. Był w stanie uruchomić każde oprogramowanie, które było aktualne w tym czasie. Dlatego wszystkie komputery do gier w tamtych czasach były w większości oparte na nim.

Znaczenie platformy komputerowej

Oczywiście już dawno producent oficjalnie nie wspierał socket 754. Procesory z 2 rdzeniami nie są tak naprawdę aktualne, a rozważana platforma obliczeniowa mogła przetwarzać kod programu tylko w jednym wątku. Nie posiadają one trzeciego poziomu pamięci podręcznej i mają niskie częstotliwości. To sprawia, że na tych komputerach bardzo trudno poradzić sobie z nowoczesnym oprogramowaniem. I nawet przy najmniej zasobożernych zadaniach.

Co więcej, procesory te zostały wyprodukowane przy użyciu przestarzałej technologii i charakteryzują się wysokim zużyciem energii. Wszystkie wymienione powyżej czynniki wskazują, że dalsze stosowanie takich jednostek systemowych nie jest wskazane. Dlatego to gniazdo jest już przestarzałe.

Wniosek

W tym przeglądzie zbadaliśmy taką platformę komputerową jak socket 754. Wydane z nim procesory mogą przetwarzać kod programu tylko w jednym wątku. Te procesory są obecnie nieistotne i nie zapewniają nawet minimalnego wymaganego poziomu wydajności. W tych chipach jest tylko jeden rdzeń. I ten fakt ogranicza ich prędkość. Więc te komputery są przestarzałe. Muszą unowocześnić i wymienić większość sprzętu.

To gniazdo jest już przestarzałe. Jednak technologia, która została wdrożona na jej podstawie, stworzyła solidne podstawy dla rozwoju informatyki w przyszłości.