Dynastia rodzinna: opis, drzewo genealogiczne

Ten artykuł jest o dynastiach. Co kryje się pod znaczeniem tego słowa, czym mogą być dynastie i do czego są potrzebne we współczesnym społeczeństwie?

Dynastia rodzinna to szczególny rodzaj człowieka. Jedni tworzą historię, inni własnymi rękami tworzą cud. Opowiemy o nich bardziej szczegółowo.

Co to jest dynastia??

Zwróćmy się do słownika i skupmy się na informacjach, które nam podaje. Istnieją dwa znaczenia tego słowa. Według pierwszego, dynastia to linia monarchów, którzy następują po sobie na tronie i kontynuują rządzenie krajem. To właśnie ten rodzaj dynastii rodzinnych, o których wspominaliśmy powyżej, jako tworzących historię.

Ale jest jeszcze inny rodzaj dynastii - dynastia robotnicza, pracownicza lub zawodowa. Trzy różne słowa, ale wszystkie mają to samo znaczenie. Młodsze pokolenie idzie w ślady starszego, wybierając swój zawód. Tak powstają robotnicze dynastie rodzinne.

O co chodzi??

Na pierwszy rzut oka pytanie wydaje się zagmatwane. Czy to źle, że wnuk idzie w ślady dziadka i zostaje genialnym lekarzem, nauczycielem czy kucharzem?? Oczywiście, że jest super.

Ale tak bardzo czy jest świetna, czy nie, jak nam się wydaje? Widzimy tylko zewnętrzną powłokę i z jakiegoś powodu uważamy, że wiedza o takiej osobie powinna być na najwyższym poziomie. Odziedziczył to po dziadku i ojcu, jak to się mówi, a oni nie nauczą swojego potomstwa.

Nie będą, ale czy potomek zechce przyjąć tę wiedzę i stać się wyznawcą? Ileż to znanych jest przypadków, nawet wśród znanych dynastii rodzinnych, gdy syn chciał wybrać inny zawód i zmuszony był zostać spadkobiercą tradycji robotniczej.

Każdy ma prawo do wyboru swojego sposób życia. A jeśli wszyscy twoi krewni są lekarzami, a twoje dziecko boi się nawet widoku krwi, to raczej nie warto naciskać na to, by poszło na studia medyczne. Jeśli chce być księgowym, niech idzie do odpowiedniej szkoły.

Do czego nadają się dynastie?

Rodzinne dynastie zawodowe są o tyle dobre, że przekazują z pokolenia na pokolenie własną wiedzę i zgromadzone doświadczenie. Tego, czego mogą nauczyć dziadkowie i ojcowie, nie można przeczytać w podręcznikach. Jest to własna, bezcenna wiedza, którą można pomnożyć tylko poprzez przekazywanie z ojca na syna.

Dla samej rodziny taka ciągłość pomaga zarobić. Na przykład, gdy biznes jest przekazywany z ojca na syna, ten ostatni będzie miał gotowy schemat i otrzyma przyzwoity zysk ze schematu wypracowanego przez przodków. Weźmy na przykład branżę czekoladowych past orzechowych "Nutella". Jego receptura jest przekazywana z ojca na syna od ponad wieku. Smak nie pogarsza się z czasem, tylko poprawia. Ponieważ potomkowie analizują doświadczenie swoich przodków i dodają coś swojego, opierając się na podstawowym fundamencie. Sprzedaż słodkiego przysmaku jest wysoka, a wpływy z jego sprzedaży pozwalają cukierniczemu biznesmenowi na życie w niedostatku.

Czy dynastia może być zła??

Dynastia rodzinna nie może być zła sama w sobie. Ale, jak wiemy, w rodzinie jest srebrna podszewka. Wspomnieliśmy już wyżej, że czasami rodzice wraz z dziadkami nalegają, aby dziecko poszło w ślady przodków. Dziecko ze wszystkich sił stara się temu przeciwstawić, ale jest naciskane i dziecko jest zmuszone do odwrotu. Inni po prostu akceptują swój los, kontynuując rodzinną tradycję bez większego entuzjazmu. I ktoś zaczyna wyżywać się na własnych klientach. Czy możesz sobie wyobrazić, że lekarz zaczął przepisywać leki, które nie były szczególnie pomocne, a nawet wręcz szkodliwe?? Czy to dobra rzecz? Trudno go usprawiedliwić.

Jeśli chodzi o rządzenie, to nie zawsze syn może kontynuować politykę ojca. Niektórzy mężowie stanu, którzy odziedziczyli władzę, są kompletnie nieudolnymi politykami. Po prostu tracą i niszczą to, co zdobyli przy niewielkim lub żadnym wysiłku. Historia dostarcza wystarczająco dużo przykładów ojca, który był doskonałym mężem stanu i syna, który był bierny i słaby, zupełnie nieprzystosowany do roli męża stanu.

Fakty o rodzinie królewskiej

Dynastia Romanowów ma historię rodziny sięgającą ponad 300 lat. Pierwszy władca rodu znany jest nam jako Michaił Fedorowicz, który był na tronie od ponad 30 lat. Ostatni car, zamordowany w 1918 roku, rządził Rosją przez 23 lata. Mikołaj II został zastrzelony wraz z rodziną w gorącą lipcową noc. Od masakry minęło już ponad sto lat, ale niektóre fakty dopiero niedawno wyszły na jaw. Postanowiliśmy więc podzielić się z naszymi czytelnikami kilkoma rzeczami dotyczącymi egzekucji rodziny królewskiej:

• Wszystko zaczyna się od Lenina. Wiadomo, że przywódca światowego proletariatu był kategorycznie przeciwny zabójstwu Mikołaja II. Władimir Iljicz nalegał, aby abdykowany car i jego rodzina byli sądzeni.
• Przez długi czas opinia publiczna była przekonana, że rozstrzelano tylko cara, a jego rodzinę i służbę wywieziono do Permu, gdzie żyli pod tajnymi nazwiskami. Prawda stała się znana dopiero w 1920 roku.
• Jeśli zwrócimy się do pamiętników cesarzowej Aleksandry Feodorowny, to w ostatnich chwilach przed egzekucją często pojawiała się w nich notatka: "przygotował leki". Nie jest to do końca nieprawda, bowiem przez narkotyki rozumiano klejnoty. Były one uszyte w ubraniach księżniczek i samej cesarzowej.
• Małego cezarewicza zastrzelił komendant domu Ipatyev o nazwisku Yakov Yurovsky.
• W egzekucji brało udział łącznie 12 osób, które zgłosiły się do zabicia cara i jego rodziny.
• Obaj mężczyźni, jak się okazało, odmówili strzelania do dzieci.
• Przez 20 lat po okrucieństwie, komisarz wojskowy Pyotr Yermakov podróżował po kraju. Jego celem nie było robienie nowych wrażeń, ale tworzenie historii. Jermakowowi udało się to tylko w sposób negatywny. Komisarz powiedział każdemu, kto chciał wiedzieć, jak zabił cara.
• W czasie, gdy strzelano do rodziny królewskiej, w pobliżu domu Ipatiewa zaparkowana była niepozorna ciężarówka. Pracował na pełnym gazie, silnik dudnił i zagłuszał inne dźwięki. Obliczono, że odgłos wystrzału zostanie zagłuszony przez dźwięk silnika. Tak się okazało, że nikt nic nie słyszał.
• Sala, w której odbywała się egzekucja była bardzo mała. Podano, że ma on wymiary pięć na sześć metrów.
• Wraz z rodziną królewską rozstrzelano ich najbliższych służących. Ale jeden z nich przeżył - kucharz Leonid Sednev.

Trzy najlepsze dynastie świata

Wielu słyszało o rządzie światowym, rzekomo rządzącym wszystkimi narodami jest w rękach wybranej grupy ludzi. Czy to prawda, czy nie, nie wiemy, ale fakt, że finansami w większości kierują pewne osoby, jest niezaprzeczalny.

Zacznijmy od Rockefellerów. O tej dynastii wiedzą wszyscy, bo John Rockefeller Senior był pierwszym miliarderem w historii ludzkości. I to nie byle jaki miliarder, ale miliarder dolarowy. Pod koniec XIX wieku założył własną firmę naftową, a po śmierci ojca jego jedyny syn kontynuował działalność.

Dziś rodzina Rockefellerów jest w pierwszej dwudziestce najbogatszych ludzi na świecie. Wiadomo, że osoby te odgrywają znaczącą rolę nie tylko w gospodarce USA, gdzie mieszkają, ale także w gospodarce światowej. Zresztą polityka nie obyła się bez ich udziału.

Rothschildowie są nie mniej sławni niż Rockefellerowie. Nie ma znaczenia, że nie są w pierwszej dwudziestce. Ale w rękach rodziny są banki centralne świata, firmy w 40 krajach i kilka fundacje charytatywne.

Rodzina Morganów jest jedną z najbardziej wpływowych, nie tylko w Ameryce, ale i na świecie. Ich działalność związana była z finansami, a wszystko zaczęło się pod koniec XIX wieku, kiedy to John Morgan zdołał założyć pierwsze amerykańskie imperium finansowe. Jego dzieci były w stanie kontynuować rodzinną dynastię. Do dziś jego potomkowie zajmują się sprawami finansowymi i są uważani za bardzo wpływowych ludzi.

Rupert`s

Rodzina Rupertów jest w dolnej czwórce najpotężniejszych na świecie. Są bajecznie bogaci, co nie dziwi. Cartier, Dunhill i Montblanc. Zaczęło się od handlu tytoniem, który przerodził się w założenie dużej firmy. Później Anthony Rupert, jej założyciel, zmienił nazwę firmy, jeszcze bardziej rozszerzając jej własne możliwości. Teraz były to nie tylko wyroby tytoniowe, ale także biżuteria, torebki i ubrania.

Wniosek

Dynastia rodzinna, jak się okazuje, może być dwojakiego rodzaju. Jesteśmy najbardziej przyzwyczajeni do dynastii robotniczych lub zawodowych.