Indyk biały szerokopierśny: opis rasy, charakterystyka, hodowla, mieszkanie, pielęgnacja

Hodowla indyków jest uważana za Biznes związany z hodowlą indyków jest bardzo opłacalny biznes dzisiaj. Rasy brojlerów mogą wyrosnąć do naprawdę imponujących rozmiarów. Istnieją cztery główne obszary działalności indyka: sprzedaż jaj, pierza, puchu i delikatnego mięsa. Wielu przedsiębiorców woli zaangażować się w hodowlę indyków białych szerokopierśnych. Wynika to ze szczególnego połączenia pozytywnych czynników i cech.

Opis ogólny

Wyhodowanie indyków szerokopierśnych przypisuje się amerykańskim hodowcom. Rasa na Jest on podzielony na na trzy rodzaje lub krzyże w zależności od wagi dorosłego ptaka. Najlżejsi przedstawiciele mają maksymalną wagę 9 kg dla mężczyzny i 7 kg dla kobiety. Krzyż średni charakteryzuje się indykami o wadze od 9 do 17 kg. Waga samic w tej kategorii nie zmienia się jednak. Heavy cross oznacza, że samce ważą od 17 do 26 kg. Tym razem zwiększono również maksymalną wagę samic do nie więcej niż 10 kg. W zależności od płci, ptaki mają bardzo różne zastosowania. Samce są uważane za dietetyczny przysmak, a samice są trzymane wyłącznie do składania jaj.

Maksymalna waga indyka białego szerokopalczastego może w niektórych przypadkach wynosić nawet 30 kg. Pisklęta należące do rasy średniej mają już w wieku trzech miesięcy wagę 4 kg, podczas gdy ptaki w tym samym wieku z rasy ciężkiej mają wagę 5 kg lub więcej. Warto zaznaczyć, że tylko hodowcy lekkich ras są wystarczająco przystosowani do trzymania w klatce. Z tego powodu to właśnie jasny krzyż jest preferowany w przemysłowych fermach drobiu.

Wygląd

Upierzenie tej rasy jest białe i szczególnie puszyste. Oczywiście, już sama nazwa jednostek jednoznacznie podpowiada tę cechę. W opisie rasy indyków białych szerokopierśnych wspomina się jednak o jednym elemencie uznawanym za szczególną cechę wyróżniającą. Musi być czarny znak wokół klatki piersiowej. Hodowcy nazywają go medalionem ze względu na jego emblematyczny kształt.

Ma nieco wydłużone, owalne ciało. Białawe piersi są lekko wystające, a kształt tej części ciała jest lekko nachylony. Jego stopy są średniej wielkości i mają głęboko różowy odcień skóry. Ciało większości przedstawicieli wygląda dość masywnie na tle dolnych kończyn. Podobnie jak wszystkie inne rasy tego gatunku, biały indyk szerokopierśny ma charakterystyczny fałd skórny na szyi. Na szczególną uwagę zasługuje dziób. Posiada przyrost skóry o czerwonym zabarwieniu.

Wydajność i inne funkcje

Wysoka nieśność i wydajność mięsna to główne powody, dla których ptaki te są tak popularne w branży. Indyk biały szerokopierśny o ciężkim krzyżu osiąga średnio wagę około 25 kilogramów. Wydajność mięsna na poziomie co najmniej 70 procent daje sporo mięsa nadającego się do sprzedaży. Prawidłowe żywienie i pielęgnacja podczas wzrostu pomaga osiągnąć te plony. Jeden indyk może złożyć około 90 jaj w ciągu roku, każde z nich który waży 80 do 87 gramów.

Preferowany jest wypas na zielonych pastwiskach. Pisklęta tej rasy bardzo lubią otwarte przestrzenie. Szczególnie średnie i ciężkie krzyżówki nie są zwykle trzymane w osobnych klatkach. Aktywne karmienie dwa razy dziennie zmaksymalizuje wzrost, co jest szczególnie ważne dla samców przeznaczonych na mięso. Opis rasy indyków białych szerokopierśnych podaje również, że są one często wykorzystywane do hodowli nowych podgatunków indyków brojlerów. Samice mogą rozpocząć składanie jaj już w 9-10 miesiącu życia, przy czym w 6-8 miesiącu życia.

Warunki mieszkaniowe i opieka

Specjaliści zauważają, że te ptaki wyraźnie nie należą do kategorii kapryśnych. Zalecane warunki utrzymania to konwencjonalny chów brojlerów. Z kolei indyki trzymane w klatkach są narażone na choroby nóg. Powinny one jednak zawsze posiadać otwartą przestrzeń do spacerowania. W zakresie ogólnych zasad chowu, utrzymania i hodowli Opieka domowa, indyki potrzebują określonej ilości miejsca w wolierze u właściciela gruntu. Obowiązujące przepisy określają, że pomieszczenia dla czerwia nie powinny być mniejsze niż 20 metrów kwadratowych. м. W każdym razie, przynajmniej taki powinien być cel przy zakładaniu wolier.

Wielkość kurnika powinna być obliczona w zależności od liczby ptaków. Wszystkie trzy dorosłe pisklęta w przestrzeni o powierzchni co najmniej jednego metra kwadratowego. Grzęda 80 cm może pomieścić tylko dwa indyki. Młode kurki należy trzymać oddzielnie od dorosłych ptaków. Zaleca się instalowanie sztucznego oświetlenia w kurnikach. Im dłuższe są godziny dzienne dla dorosłych, tym lepiej będzie im się układać. Dobre warunki oświetleniowe mogą wielokrotnie zwiększyć wydajność układania.

Środki zapobiegawcze i warunki sanitarne

Bez środków zapobiegawczych i wczesnych interwencji w celu zwalczania chorób u ptaków nie jest możliwa normalna hodowla jakiejkolwiek liczby ptaków. Doświadczeni hodowcy radzą, aby przynajmniej raz na kilka lat poddać wszystkie pomieszczenia działaniu środków antyseptycznych. Dezynsekcja kurników jest koniecznością przy przestrzeganiu podstawowych zasad pielęgnacji, hodowli i utrzymania indyków. В W domu, gospodarz będzie musiał Zwróć szczególną uwagę na poziom wilgotności w budynkach, ponieważ wysoki poziom może spowodować poważne szkody zdrowie zdrowie ptaków.

Aby zapobiec zarazkom i infekcjom u indyków, konieczne jest regularne wietrzenie kurnika, nawet w miesiącach zimowych. Materiały stosowane w kurnikach powinny być bezpieczne. Na przykład źle oszlifowane deski mogą uszkodzić nogi indyków, co ostatecznie wpłynie na tempo przyrostu masy ciała. Wśród innych warunków sanitarnych konieczne jest zmienianie ściółki co tydzień, ale procedura ta może być również wykonywana częściej. Karmniki i poidła powinny być zawsze czyste, a pojemniki na mokrą mieszankę należy myć po każdym karmieniu.

Właściwości i skład paszy

Dobre odżywianie jest uważane za kluczowe dla wczesnego przyrostu masy ciała i dobrego zdrowia drobiu. Aby hodować indyki, należy zbadać skład paszy, która ma być stosowana. Dieta oparta jest na następujących składnikach:

• jęczmień;
• śruta słonecznikowa;
• kukurydza;
• pszenica.

Powyższy skład jest jednak tylko podstawowy w żywieniu indyków. Wysoką jakość wzrostu i poziom zdrowotności można utrzymać poprzez dodanie mączki mięsnej i rybnej, kredy i pokruszonych muszli. Do tuczu zaleca się dodawać groch, drożdże hydrolizujące, mączkę z lucerny i suchy pomiot.

Zakup lub wykonanie własnej paszy

Istnieje opinia, że nie ma potrzeby samodzielnego przygotowywania składników do karmienia ptaków. Prefabrykowane preparaty są równie dobre jak te domowej roboty. Ponadto koszt paszy mieszanej w sklepie jest praktycznie taki sam jak koszt wymagany do produkcji domowej. Tak zwane pasze startowe dla młodych zwierząt można kupić w specjalistycznych sklepach.

W przypadku hodowli indyków białych szerokopierśnych można przejść na jakąś formę domowej paszy mieszanej. Oczywiście nie należy ufać najtańszej karmie w sklepach. Zwróć uwagę na produkty o średniej i wysokiej cenie. Do diety można dodać suche i skiełkowane zboża, m.in.

Sposób karmienia

Główna zasada jest taka, że trzeba przyzwyczaić ptaki do pewnej rutyny, czyli karmienia ich o tej samej porze. W zimie wystarczą trzy razy dziennie, natomiast w lecie cztery razy dziennie. Zwiększenie diety indyków białych szerokodziobych w okresie lęgowym. W tym czasie najlepiej jest je dokarmiać najlepiej jest Karmić pięć razy dziennie.

Poniżej przedstawiamy kilka ogólnych zaleceń dotyczących dokarmiania ptaków:

• W pierwszej połowie dnia kurczęta otrzymują mokrą zacierkę, a w drugiej suchą paszę;
• Wszystkie kurczęta powinny mieć wystarczająco dużo jedzenia, dlatego w kurniku należy umieścić odpowiednią liczbę karmideł;
• Poidła powinny być zawsze utrzymywane w czystości i napełniane wodą;
• Należy dodatkowo umieścić karmniki z dodatkami mineralnymi, takimi jak kreda czy bernikla.

Cechy hodowlane

Są dwa sposoby na rozpoczęcie tej czynności. Pierwszy z nich wiąże się z zakupem małych piskląt, natomiast drugi wymaga indyków składanych na jajkach. Nie zawsze drób zgadza się na taki zabieg, dlatego często hodowca musi kupić inkubator. Najlepiej zakupić automatyczną przerzucarkę do jajek, w którą nie będzie ingerował człowiek.

Cechy charakterystyczne indyków białych szerokopierśnych sugerują, że wychowanie piskląt nie różni się zbytnio od wychowania innych tego typu ptaków. Jednakże w wylęgarni powinny być umieszczane tylko jaja o odpowiedniej jakości. Wszystkie pisklęta z widocznymi wadami i zniekształceniami należy poddać ubojowi. Następnie postępuj zgodnie z instrukcjami dołączonymi do urządzenia.

Powszechne choroby

Opiekę nad młodymi i dorosłymi komplikują czasem objawy choroby, która może rozprzestrzenić się na całe stado. Kurki w wieku od jednego do trzech miesięcy są najbardziej podatne na różne choroby. Z tego powodu młode kurczęta powinny być szczepione w czasie odchowu i otrzymywać antybiotyki o szerokim spektrum działania. Z przeglądów indyków białych szerokopierśnych wśród hodowców wynika, że najczęstsze choroby tych ptaków to:

• histomonoza;
• Pullorosis;
• żyto;
• bruceloza;
• zapalenie zatok;
• gorączka tyfusowa (paratyfus);
• gruźlica;
• Rzekomy pomór drobiu;
• Ornithiasis.

Wskazówki i wnioski

Przede wszystkim należy skrupulatnie podchodzić do wyboru piskląt lub jaj wylęgowych, a także dbać o pomieszczenia do ich przetrzymywania i paszę do odżywiania. Po tym, można wyjść i kupić kurczęta. W tym momencie rolnik staje przed pytaniem o wybór miejsca dla akwizycje. Przykładowo, dobrze zadomowił się starachowicki biały indyk szerokopierśny, wyhodowany w ośrodku genetycznym hodowli, który od kilku lat działa w Stawropolu.