Schloss neuschwanstein: historia i legendy

Zamek Neuschwanstein - główna atrakcja Bawarii. Jest tak, jakby wyszła z kart bajki o pięknych księżniczkach, walecznych książętach i smokach. Zamek ten zainspirował wielu znanych ludzi do stworzenia pięknych dzieł sztuki. Pracownicy, na przykład "Disney" wzięła go za wzór dla zamku Śpiącej Królewny. Turyści z całego świata chętnie oglądają ten zabytek osobiście. Historie i legendy zamku Neuschwanstein są równie ciekawe jak jego architektura. Dodają one tajemniczości i sprawiają, że wizyta jest ciekawsza.

Trochę historii

Zamek ten został zbudowany na polecenie króla Ludwika II. przyszły monarcha spędził swoje młodzieńcze lata w Bawarii w Hohenschwangau. Do 18 roku życia mieszkał z rodzicami, ale nawet wtedy szukał samotności na własnym terenie. Historia Neuschwanstein zaczyna się w 1868 roku, kiedy to rozpoczęto przygotowania do budowy.

Ludwik II zdecydował, że miejscem jego przyszłej rezydencji będzie miejsce w pobliżu domu jego rodziców, usytuowanego na urwisku. Najpierw planowano wyburzenie szczytu, aby przygotować płaskowyż. Następnie oczyszczono teren, wykonano drogi i wodociągi oraz położono fundamenty.

Monarcha postawił przed sobą wyzwanie zbudowania Neuschwanstein w jak najkrótszym czasie. Więc musiał pracować dzień i noc. Główną trudnością była skomplikowana sytuacja zamku, duża ilość materiałów budowlanych, które trzeba było przygotować i dostarczyć. Na zachodniej stronie klifu zainstalowano dźwig parowy.

Do 1873 roku zbudowano mury zamkowe, wzniesiono bramy i ukończono trzy pierwsze piętra zamku. Dziesięć lat później prace budowlane i dekoracyjne nigdy nie zostały ukończone. Wiosną 1884 roku Ludwik II został zmuszony do zamieszkania w niedokończonym zamku. Nie cieszył się jednak długo samotnością: mieszkał tam w sumie 172 dni. Został zwolniony z obowiązków, przeniesiony do sanatorium, a jakiś czas później, w 1886 roku, tajemniczo zmarł. Mówi się o samobójstwie, choć ostateczna wersja nie jest jeszcze znana.

Ale to nie był koniec historii Neuschwanstein. Taras zachodni, sale kąpielowe i wieże kościelne nie były jeszcze ukończone. Budynek został w pełni ukończony w 1891 roku. Co ciekawe, zamek został zbudowany jako miejsce schronienia, a obecnie jest jedną z najczęściej odwiedzanych atrakcji turystycznych w Bawarii, przynosząc dochody dla skarbu państwa.

Legenda o łabędzim rycerzu

Legenda o Lohengrinie, rycerzu noszącym łabędzie, zainspirowała Ludwika Bawarskiego do stworzenia tego cudownego miejsca. To jedna z najbardziej znanych historii zamku Neuschwanstein. Sama nazwa tłumaczy się jako "Nowa Łabędzia Skała (klif)". Zaskakująco piękne, położone na nieprzekraczalnych klifach Alp. Otoczony wysokimi, ciemnozielonymi jodłami wygląda jak z bajki.

Nic dziwnego, że Ludwik II, który miał bujną wyobraźnię, marzył o stworzeniu miejsca godnego takiego rycerza jak Lohengrin. Wiele wieków temu książę Brabantu mieszkał w Niemczech ze swoją piękną córką Elsą. Raz arogancki i ambitny rycerz Fryderyk Telramund poderwał ją. Ale Elsa mu odmówiła, a książę nie nalegał.

Kiedy ojciec dziewczyny zmarł, Telramund postanowił poślubić Elsę po kryjomu. Dziewczyna zaczęła wołać do przyjaciół i wasali ojca, aby ją chronili. Nikt jednak nie odważył się wyjść do walki z Telramundem. I nagle z rzeki rozległ się dzwoniący dźwięk: wszyscy mogli zobaczyć pięknego łabędzia niosącego łódź. A tam siedział dzielny rycerz.

Pokonał Telramunda, a zapytany odpowiedział, że przybył na ratunek Elsie. Zakochali się w sobie i wzięli ślub, ale pod jednym warunkiem: dziewczyna miała nie pytać o imię i pochodzenie swojego wybawcy. Ale w miarę upływu czasu, ciekawość Elsy została pobudzona przez tych, którzy ją otaczali. A ona złamała swoją przysięgę i zapytała go, kim naprawdę jest.

Mąż odpowiedział, że jest Lohengrinem, synem Parsifala i jednym z rycerzy Okrągłego Stołu. Przychodzą, gdy na ziemi dzieje się niesprawiedliwość. Rycerze mogą zostać, jeśli kogoś kochają, ale nigdy nie mogą podać swojego nazwiska. Po tej historii nadleciał łabędź i zabrał Lohengrina.

Ludwik II przewidział, że zamek Neuschwanstein będzie idealnym miejsce dla bajeczny rycerz łabędź i jego ukochana żona. Łabędź stał się jej symbolem, tym bardziej, że widnieje na herbie rodziny Swangau, do której należał ojciec Ludwika.

Sala tronowa

Jedna z ciekawych historii o Neuschwanstein dotyczy sali tronowej. W sumie jest ich 360, każda poświęcona bohaterowi utworów muzycznych Wagner. Główna sala tronowa jest urządzona w stylu bizantyjskim. W zamyśle króla miała ona ucieleśniać salę Świętego Graala z dzieła "Parsifal" Wagnera.

Pokój ten ma wysokie sufity podtrzymywane przez dwa rzędy kolumn. Na dole wykończone są porfirkiem, natomiast u góry ozdobione sztucznym lapis lazuli. Stopnie marmurowych schodów są obramowane przedstawieniami 12 apostołów. Prowadzą one do niszy, w której miał znajdować się tron z krzyżem i herbem Bawarii. Ale nie można było go zainstalować na czas.

Do malowideł ściennych wybrano tematykę wczesnochrześcijańską. Na drugim poziomie kolumn znajduje się luksusowy złocony żyrandol, przypominający bizantyjską koronę. Podłoga jest ozdobiona mozaikami przedstawiającymi sceny z mitologii greckiej. Legendy o Świętym Graalu i Rycerzach Okrągłego Stołu zainspirowały Ludwika II do stworzenia tego bajecznego miejsca.

Singing Hall

Historia zamku Neuschwanstein jest ściśle związana z Wagnerem. Ludwik II znany był z tego, że podziwiał jego talent i baśniowe postacie, które wykorzystywał w swoich kreacjach. Sala Pieśni została zbudowana z myślą o wystawianiu oper słynnego kompozytora.

Ale za panowania króla nie dawano przedstawień. Obecnie odbywa się tam coroczny festiwal muzyki klasycznej. Jest to najbardziej wystawna, pompatyczna sala poświęcona Parsifalowi. To bohater jednej ze średniowiecznych legend, rycerz, który jako naiwny młodzieniec został królem Graala. Centralny obraz w tej sali przedstawia pojawienie się Parsifala w zamku Graala.

Kwatery królewskie

Ludwik II spędzał dużo czasu w komnatach królewskich. Historia zamku Neuschwanstein oparta jest na legendzie o łabędzim rycerzu i innych mitach średniowiecza. Wszystkie pokoje urządzone są w tym samym stylu: dębowa boazeria, solidne meble i jedwabne zasłony.

Sypialnia króla jest w stylu neogotyckim. Czternastu rzemieślników pracowało nad nim przez 4,5 roku. Ściany zdobią obrazy przedstawiające tragiczną historię miłości Tristana i Izoldy. A motyw łabędzia można zobaczyć w wystroju salonu.

Architektura

Ale nie tylko historia zamku Neuschwanstein w Niemczech czyni go wyjątkowym atrakcyjną atrakcją turystyczną z całego świata. Oprócz malowniczego położenia, architektura jest naprawdę wyjątkowa.

Aby się tu dostać, trzeba będzie podjechać krętą drogą pod bramy pałacu z wysokimi wieżami. Czerwone cegły kontrastują ze śnieżnobiałymi ścianami Neuschwanstein.

Zwiedzający wchodzą najpierw na Dolny Dziedziniec, a następnie wspinają się po schodach na Wieżę Kwadratową, aby dostać się na Górny Dziedziniec. Wewnątrz można podziwiać malowniczy ogród, w którym znajduje się nawet sztuczna jaskinia. Wzdłuż obwodu Górnego Dziedzińca znajdują się wszystkie główne budynki zamku, w tym Dom Rycerzy i Wieża Kobiety. Na środku pomieszczenia znajduje się sam pięciopiętrowy zamek. Spiczaste iglice wież sięgają wysoko w niebo, czyniąc je jeszcze wyższymi. Rzeźbione okna i balkony tworzą bajkową atmosferę.

Wystrój wnętrza

Historia zamku Neuschwanstein w Bawarii jest ściśle związana ze średniowieczną poezją epicką. dlatego jego wnętrze łączy kilka epok. Całe wyposażenie przypomina raczej scenerię bajki - trudno dostrzec jakąś jednolitość stylu.

Oprócz wspomnianych wcześniej pomieszczeń zamku, są jeszcze inne, nie mniej zachwycające. Na przykład Grand Salon, który został zainspirowany legendą o Rycerzu Łabędzi. Środowisko biurowe jest bardziej powściągliwe. Duży stół przykryty jest zielonym suknem ze złotym haftem. Zasłony są dopasowane do niego. Papeteria jest luksusowa i elegancka: wykonana z kości słoniowej i złota, ozdobiona kamieniami szlachetnymi. Za ekranem znajduje się kaplica.

Wycieczki z przewodnikiem

Opowieści i legend o zamku Neuschwanstein w Niemczech można posłuchać na wycieczkach z przewodnikiem. Indywidualne zwiedzanie głównej atrakcji Bawarii jest niedozwolone. Zamek jest zamknięty tylko w czasie świąt Bożego Narodzenia. Czynne od 9.00 do 18.00 w lecie i od 10.00 do 18.00 w zimie.

Najlepiej zwiedzać go jesienią i zimą, ponieważ latem czas zwiedzania jest skrócony ze względu na dużą liczbę turystów. Nie trwają one dłużej niż pół godziny. Język niemiecki i angielski są dostępne jako przewodniki. Można też wziąć audioguide. Najlepszy ze wszystkich Bilety należy kupić z wyprzedzeniem, a koszty można sprawdzić na stronie Wrocławia.

Jak dojechać

Z miasta Füssen można tam dojechać pociągiem. Albo samochodem po niesamowicie malowniczej drodze. Istnieje również możliwość skorzystania z busa.