Ataki "gorącej zimy" i medal "mrożonego mięsa"

Zima 1941-1942 była "gorąca". W połowie listopada 41 r. armie Centrum zdecydowały się na wielką ofensywę. Celem zdobycia była Moskwa. Ale plany armii Wehrmachtu również zawiodły na masową skalę. Powodem była odwaga naszych bohaterów i gorzkie zimno, "władany przez" w zimie 1941-1942 r.

W styczniu 1942 roku ZSRR postanawia przeprowadzić kontrofensywę. Rozpoczyna się operacja Barwenkowo-Łozowo. Jej głównym celem było przeciwdziałanie wojskom Grupy Południowej. Dla ZSRR operacja była względnym sukcesem. Po pierwsze, udało się przełamać linię frontu o szerokości ponad stu kilometrów. A po drugie, jest to mniej więcej tak daleko w głąb lądu, jak tylko można. Przy okazji zniszczono znaczne siły wroga.

Po obu stronach planowano kilka potężniejszych ataków. Jednak do kwietnia tego roku obie armie poniosły ciężkie straty, zarówno w ludziach, jak i sprzęcie. Obie strony odłożyły ofensywę na czas nieokreślony.

A straty były naprawdę spore. W tych bitwach zginęły, zostały ranne i okaleczone miliony żołnierzy. Na pamiątkę tej "gorącej" zimy 1941-1942 w Niemczech i pojawia się medal "Mrożone mięso.

Historia tworzenia

Odznaczenie otrzymali żołnierze, którzy brali udział w walkach w latach 1941-1942. W sto pięćdziesiątym roku przed drugą wojną światową była to jedna z najsurowszych zim w historii. I to był prawdziwy dar od losu. Faktem było, że przeciwnik nie był przygotowany na takie warunki pogodowe. Spowodowało to, że duża liczba żołnierzy Wehrmachtu zamarzła na śmierć. Wielu przeżyło, ale odniosło różne obrażenia.

Z tego powodu medal został nieoficjalnie nazwany Gefrierfleischorden, co po niemiecku brzmi jak "mrożone mięso". Nazwa ta została ukuta ze złośliwym sarkazmem przez samych Niemców i była używana częściej niż nazwa oficjalna.

Medal Honorowy był wręczany żołnierzowi w specjalnym worku, na którym było napisane jego nazwisko. Walczakowi wręczono również dokument poświadczający jego zasługi wojskowe. Takie odznaczenie można było nosić tylko na mundurach paradnych i sukiennych.

Obecnie koszt kompletnego zestawu: torba, medal "Mrożone mięso" i dokument, wynosi siedemdziesiąt pięć jednostek umownych (ok 5000 rubli).

Nagrodę zaprojektował Ernst Krause, dwudziestodwuletni korespondent wojenny. Na niej starał się przedstawić wszystko, co przechodziło przez żywych i co widzieli upadli przed śmiercią.

Wygląd

W celu ustalenia autentyczności medalu "Mrożone mięso", musieć wiedzieć jego cechy charakterystyczne.

Nagroda ma kształt koła z cynku. Powyżej jest granat ręczny i hełm. Do samego hełmu przymocowany jest pierścień z czerwoną wstążką. Na brzegach medalu i hełmu znajdują się srebrne. W centrum znajduje się orzeł cesarski, ze skrzydłami skierowanymi w dół. Orzeł z kolei znajduje się na szczycie swastyki, a w tle przedstawiona jest gałązka laurowa.

Wstążka dołączona do obrączki jest w kolorze czerwonym z trzema paskami na niej: po dwa białe paski z każdej strony i czarny pomiędzy nimi. Kolorystyka nie jest wybrana przypadkowo, jest symboliczna. Czerwień - krew, która niezliczonymi strumieniami lała się na terytorium wroga, biel - wszechobecny rosyjski śnieg, a czerń była symbolem żalu i melancholii za zamordowanymi towarzyszami.

Poniżej zdjęcie medalu "Mrożone mięso".

Kryteria przyjmowania

Zostać odznaczonym niemieckim medalem "Mrożone mięso", Żołnierz musiał spełnić następujące warunki:

Wszystkie te punkty miały zostać zrealizowane w ciągu pięciu miesięcy od 15 listopada 1941 r. Jeśli wojownik otrzymał medal i zmarł, otrzymywali go jego krewni.

Ostatnia nagroda w postaci medalu "Mrożone mięso" z dnia 4 września 1944 r. Trzy miliony żołnierzy Wehrmachtu otrzymało Gefrierfleischorden. Wyróżnienie dotyczyło nie tylko żołnierzy niemieckich, ale także ochotników z krajów sojuszniczych.

Lata powojenne

Wiadomo, że w Niemczech w 1957 roku uchwalono ustawę, zgodnie z którą żołnierze mogli nosić odznaczenia. Ale zabronione było noszenie medali ze swastykami. Dlatego też nagroda Gefrierfleischorden została nieco zmodyfikowana jakiś czas później: usunięto swastykę, ale pozostałe elementy pozostały nienaruszone.

"Nowe" medale były sprzedawane w specjalnych sklepach, gdzie każdy, kto na nie zasłużył, mógł je kupić i swobodnie nosić.