Wysoki poziom monocytów we krwi: wyjaśnienie wyników, normy, przyczyny patologii i opinie lekarzy

Monocyty należą do linii komórek leukocytarnych krwi. Są one jednymi z największych. Badania krwi pokazują ich liczbę. Podwyższony poziom monocytów we krwi może świadczyć o rozwoju jakiejś patologii. Na podstawie klinicznego badania krwi lekarz określa, czy liczba komórek krwi jest prawidłowa. Monocyty są również uważane za.

Co to jest?

Monocyty są największymi komórkami wśród białych krwinek. Nie mają one wewnątrz ziarnistości, które posiadają inne białe krwinki. Monocyty odpowiadają za odpowiedź immunologiczną organizmu, dostarczają antygen do limfocytów i są źródłem substancji bioaktywnych.

Główną funkcją monocytów jest fagocytoza - pochłanianie chorobotwórczych bakterii i martwych komórek. Monocyt nie żyje we krwi dłużej niż 30 godzin. W tym czasie rośnie i wydala się do tkanek organizmu, gdzie dojrzewa. Dojrzały monocyt staje się mikrofagiem, kontynuując zabijanie szkodliwych bakterii i niepożądanych substancji. Lifespan makrofag - 1,5 do 2 miesięcy.

Liczba komórek zmienia się w różnych chorobach, które występują w łagodniejszej formie. U dzieci lekarz może zdiagnozować mononukleozę zakaźną, co oznacza, że we krwi występuje podwyższone stężenie monocytów. W ten sposób komórki walczą z czynnikiem zakaźnym.

Monocyty stanowią 3-9% wszystkich białych krwinek. Makrofagi pochłaniają do 100 bakterii chorobotwórczych. Jeśli rozwinie się stan zapalny, makrofag oczyszcza komórkę, zjada mikroby i przygotowuje uszkodzoną komórkę do regeneracji. Makrofagi są najbardziej aktywne w środowisku kwaśnym, w którym neutrofile nie mogą już sobie poradzić. Dlatego monocyty nazywane są dozorcami organizmu.

Norma

Aby określić liczbę białych krwinek, konieczne jest wykonanie klinicznego badania krwi. Podwyższoną liczbę monocytów stwierdza się na podstawie leukogramu. Wynik testu zapisuje się jako wzór leukocytów. Lekarze mogą usłyszeć o przesunięciu liczby białych krwinek w prawo lub w lewo. Wzrost liczby monocytów występuje, gdy wzór jest przesunięty w prawo.

Całkowita liczba monocytów może być mierzona w wartościach bezwzględnych i względnych. Liczba ta zależy od wieku pacjenta. Dla dorosłych wartość bezwzględna w granicach normy wynosi 0-0,08×10⁹/l. U dzieci wartość ta jest nieco wyższa niż 0,05-1,1×10⁹/l.

Normalny zakres jako odsetek to granica 9%. Podwyższone stężenie monocyty we krwi dziecka U niemowląt liczba monocytów w pierwszych dwóch tygodniach życia jest prawidłowa, ale może wynosić nawet 15%. Spójrzmy na wykres.

Fizjologiczny wzrost liczby monocytów

Zwiększona liczba komórek nazywana jest monocytozą i nie zawsze wskazuje na infekcję. Czasami bezwzględna liczba monocytów we krwi jest podwyższony z wielu fizjologicznych powodów i nie stanowi zagrożenia. Lekarz oceni całą morfologię krwi przed postawieniem diagnozy. Różnica w próbkach nie ma nic wspólnego z płcią pacjenta, ale może się zmieniać z wiekiem.

Główne przyczyny zwiększonej liczby monocytów we krwi:

• zmiana fazy cykl menstruacyjny u kobiet;
• niektóre leki leki;
• Przedłużające się przeciążenie emocjonalne i stres;
• trawienie ciężkich pokarmów, przejadanie się, dodatkowe obciążenie narządów wewnętrznych;
• Wykonanie testu po posiłku;
• Biorytmy indywidualne człowieka.

W tych przypadkach wzrost nie odbiega znacznie od normy. Reszta krwi pozostaje na poziomie zdrowy człowiek. W tym przypadku krew może być pobrana w późniejszym czasie, aby wykluczyć wczesne stadium.

Patologiczny wzrost liczby monocytów. Kiedy wszcząć alarm?

Wzrost liczby monocytów we krwi osoby zakażonej mężczyzn i kobiet częściej związane z rozwojem chorób, w którym Organizm musi skupić całą swoją energię na walce z infekcją. Przyczyny podwyżki są następujące

• infekcje wywołane przez wirusy lub grzyby w organizmie;
• Okres rekonwalescencji po ciężkiej chorobie zakaźnej;
• gruźlica;
• syfilis;
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego;
• bruceloza;
• sarkoidoza;
• choroby układu autoimmunologicznego;
• reumatoidalne zapalenie stawów;
• periarteritis nodosa;
• ostrej białaczki;
• szpiczak;
• zaburzenia mieloproliferacyjne;
• limfogranulomatoza;
• zatrucie fosforem lub tetrachloroetanem
• złośliwość;
• Zarażenie robakami;
• podczas rekonwalescencji po operacji;
• przewlekłe zapalenia.

Monocyty przychodzą z pomocą innym białym krwinkom, które przyjmują na siebie pierwszy cios choroby. Makrofagi są potężną armią przeciwko wielu chorobom człowieka.

Dlaczego poziom jest obniżony?

Przyczyny podwyższonego poziomu monocytów we krwi są inne niż obniżonego (monocytopenia). Spadające liczby wskazują na nieprawidłowe funkcjonowanie układu krwiotwórczego i spadek sił obronnych organizmu. Zmniejszenie liczby monocytów, a w konsekwencji makrofagów, prowadzi do lepszych warunków rozwoju chorób zakaźnych i bakteryjnych. We krwi jest mniej białych krwinek; mózg nie otrzymuje sygnału. W takich warunkach wirusy i bakterie mnożą się bez przeszkód.

Przyczyny monocytopenii:

• Znaczne wzrosty mogą świadczyć o rozwoju infekcji w organizmie lub rekonwalescencji po porodzie;
• długotrwały stres;
• uciążliwa praca fizyczna;
• Długotrwała dieta, niedobory żywieniowe, głód;
• wyczerpanie;
• Długotrwałe zakażenia (tyfus i dur brzuszny);
• Gorączka trwająca dłużej niż tydzień;
• stosowanie hormonów, środków immunosupresyjnych, innych leki;
• chemioterapia;
• utrata krwi, anemia aplastyczna;
• sepsa;
• ciężkie urazy (oparzenia, odmrożenia);
• białaczka włochatokomórkowa;
• gangrena.

Zmiany wskaźnika w czasie ciąży

Podwyższona liczba monocytów we krwi u kobiet w okresie ciąży wynika z przyczyn fizjologicznych i infekcyjnych. Normalny wskaźnik może nie różnić się znacząco od tego u osoby dorosłej. Niewielki wzrost w drugim i trzecim trymestrze. Znaczne wzrosty mogą świadczyć o rozwoju infekcji w organizmie, a choroby autoimmunologiczne lub onkologia. Kobiety w ciąży powinny być badane w celu wykluczenia choroby.

W niektórych przypadkach zmiana liczby monocytów w czasie ciąży jest spowodowana silnym stresem, zaburzeniami hormonalnymi.

Wyniki badań diagnostycznych w monocytozie

Lekarze są zdania, że wzrost liczby monocytów prowadzi do spadku liczby innych typów białych krwinek przy stawianiu diagnozy. Terapeuta musi wziąć pod uwagę pełną morfologię krwi.

Wzrost liczby monocytów i limfocytów wskazuje na rozwój choroby wirusowej. Pośrednim wskaźnikiem infekcji wirusowej, według lekarzy ogólnych, jest spadek liczby neutrofilów.

Bazofile są odpowiedzialne za odpowiedź immunologiczną organizmu. Lekarze uważają, że jednoczesny wzrost liczby komórek i bazofili jest spowodowany przyjmowaniem leków hormonalnych.

Zwiększony poziom monocytów i eozynofili we krwi wskazuje na reakcję alergiczną organizmu. Wzrost tych wartości jest możliwy w przypadku zakażeń pasożytniczych, chlamydii lub mykoplazmy.

Lekarze uważają, że jednoczesny wzrost liczby monocytów i neutrofili świadczy o zakażeniu bakteryjnym. Zmniejszona liczba limfocytów. Zakażenie bakteryjne charakteryzuje się zewnętrzną postacią choroby: gorączka, osłabienie, możliwy kaszel, katar, rzężenia w płucach.

Jak wykonać badanie krwi na obecność monocytów

Liczbę monocytów określa się w ogólnym (klinicznym) badaniu krwi. OAC nie wymaga dodatkowego przygotowania, ale pacjent powinien uwaga do następujących punktów:

• oddawać krew na czczo, gdyż zjedzenie obfitego śniadania może spowodować wzrost liczby monocytów;
• Wymagana jest krew kapilarna, która powinna być pobrana z palca;
• Jeżeli podczas choroby wykonuje się więcej niż jedno badanie, muszą one być wykonane w tych samych warunkach (najlepiej (najlepiej rano na pusty żołądek);
• Nie należy jeść tłustych i pikantnych potraw dzień wcześniej;
• Nie należy zmieniać diety na kilka dni przed badaniem, gdyż może to spowodować chwilową zmianę w obrazie krwi;
• Wartości podane w formularzu dotyczą osób dorosłych i nie powinny być podstawą do badania dziecka.

Niektóre leki mogą zmieniać liczbę krwi i powodować jej zmniejszenie u pacjenta liczebności krwi, Przed wykonaniem testu należy poinformować lekarza. Niedopuszczalne jest odstawianie leków bez zalecenia lekarza.

Leczenie polega na

Monocytoza nie jest odrębną chorobą - jest wskaźnikiem, że w organizmie doszło do jakiegoś nieprawidłowego działania. Liczba leukocytów stanowi pełne wyjaśnienie przyczyny podstawowej.

Aby zmniejszyć liczbę monocytów, należy leczyć chorobę podstawową. Po wyzdrowieniu, liczba dużych białych krwinek zmniejszy się samoistnie. W przypadku przedłużającej się monocytozy, pacjent może wymagać dalszych badań w celu wykluczenia następujących chorób.

Terapia zależy od obrazu klinicznego i postawionej diagnozy. Badania krwi, zmiany kluczowych danych pozwalają na monitorowanie powrotu do zdrowia.

Regularne spacery, aktywność fizyczna, wietrzenie pomieszczeń i właściwe odżywianie pozwalają na utrzymanie układu odpornościowego.