Anton webern: biografia i sztuka

Anton Webern (zdjęcia prezentowane w artykule) był austriackim kompozytorem i dyrygentem. Jest jednym z twórców Nowej Szkoły Wiedeńskiej. Urodził się w Wiedniu 15 września 1883 r. W młodości niedoszła kompozytorka mieszkała w Wiedniu i Grazu.

Biografia

Ojciec przyszłego muzyka, Carl von Webern, był inżynierem górniczym i urzędnikiem Ministerstwa Rolnictwa. Jego matka, Amalia Gehr, była córką rzeźnika. Interesowała się sztuką i sprawdziła się jako pianistka amatorka. Biografia Antona Weberna jest ściśle związana z muzyką. Przyszły kompozytor zaczął ją poważnie studiować w 1895 roku.

Studiował wiolonczelę i fortepian u Edwina Comauera. Młody człowiek uczęszczał również do gimnazjum w Klagenfurcie. Następnie studiował muzykologię na Uniwersytecie Wiedeńskim u Guido Adlera. W latach 1904-1908 muzyk studiował kompozycję u Arnolda Schoenberga.

Fakt, który miał wielki wpływ na jego kształtowanie się jako osobowość, a także wyznaczył kierunek kreatywny. Webern w klasie Schoenberga poznał Albana Berga, kompozytora, który stał się jego bliskim przyjacielem. Od 1908 roku Webern występował jako dyrygent symfoniczny i operowy w miastach Niemiec i Austrii, pracował także w Pradze.

Muzyk był liderem wiedeńskiego Robotniczego Towarzystwa Śpiewaczego. W latach 1928-1938 kompozytor był dyrygentem Radia Austriackiego. Gdy w Austrii zapanował reżim nazistowski, Webern został odsunięty od władzy. Jego życie zostało tragicznie przerwane w Mitterzill w 1945 r., gdy wojska amerykańskie zdobywały już kontrolę nad miastem.

Prace

Anton Webern był uczniem i kontynuatorem Arnolda Schoenberga, twórcy tzw. szkoły atonalnej. Kompozytor doprowadził zasady leżące u jego podstaw do ostatecznego wyrazu. W swoich kompozycjach stosował technikę serialną i dodekafoniczną.

Muzyka tego kompozytora charakteryzuje się skrajną koncentracją środków wyrazowych, odrealnionymi obrazami, wzniosłymi, surowymi, oszczędnymi i lakonicznymi, zwięzłymi i aforystycznymi. Wyjątkowe wyrafinowanie dźwiękowe w muzyce Antona Weberna łączy się z myślenie abstrakcyjne i sztywny schemat konstrukcyjny.

Pisał utwory chóralne, kameralne instrumentalne, symfoniczne i wokalne. Maestro jest autorem utworów literackich, m.in. poezji, dramatu Umarli, badań i artykułów muzycznych, analiz własnych utworów oraz cyklu rozmów Droga do nowej muzyki.

Twórczość kompozytora wywarła znaczny wpływ na nurty powojennej awangardy muzycznej na Zachodzie. Znajduje ona odzwierciedlenie w twórczości takich kompozytorów jak Ligeti, Maderna, Nono, Stockhausen, Boulez, Strawiński. Pod jego wpływem znaleźli się również kompozytorzy rosyjscy, tacy jak Wołkonski, Denisow, Schnittke, Gubaidulin, Knaifel i Vustin.

Cytaty z

Anton Webern powiedział:

Nowa muzyka to muzyka bezprecedensowa. Nowa muzyka jest więc tak samo związana z tym, co powstało tysiąc lat temu, jak i z tym, co istnieje dzisiaj.

Według kompozytora, nowe to:

Rodzaj muzyki, która jest odbierana jako nigdy wcześniej nie stworzona i nigdy wcześniej nie wypowiedziana.

Kompozytor nazwał muzykę językiem, w którym człowiek przekazuje to, czego nie może powiedzieć inaczej. Pisał, że istniała potrzeba, konieczność, która powołała do życia zjawisko, które nazywamy muzyką. Stwórca przekonywał, że niektóre myśli można wyrazić tylko za pomocą dźwięków:

Oczywiście istniała potrzeba, konieczność, która powołała do życia to, co nazywamy muzyką. Co za konieczność? Potrzeba powiedzenia czegoś, wyrażenia idei, której nie da się wyrazić inaczej niż za pomocą dźwięków.

Philipp Gerszkowitsh nazwał Weberna ostatnim mistrzem muzyki niemieckiej.

Nowa Szkoła Wiedeńska

Kompozytor Anton Webern był współzałożycielem Zweite Wiener Schule. Zasady estetyczne tego zjawiska zostały historycznie opracowane w Wiedniu w pierwszej tercji XX wieku.

Szkoła Kompozytorów była wynikiem aktywnej pracy organizacyjnej, pedagogicznej i twórczej Arnolda Schönberga i jego uczniów. Rękę w jego założeniu mieli Rene Leibowitz, Hans Erich Apostel, Theodor Adorno, Egon Welles, Heinrich Jałowiec, Viktor Ullmann, Hans Eisler, Alban Berg i inni.

Prace

Anton Webern, w 1906 roku, skomponował sonatensatz - Rondo na fortepian. Przypisuje mu się również następujące utwory:

• "Ślizganie się na lekkich łodziach";
• "Ta piosenka jest tylko dla ciebie";
• "W podmuchach wiatru";
• "Na brzegu strumienia";
• "Przez poranną rosę";
• "Nagie drzewo";
• "Wejście";
• "Lojalność wciąż mnie zmusza"
• "Chwała i dzięki Tobie";
• "Jestem taka smutna";
• "Zbliżyłeś się do paleniska"
• "Ty, przed którym zawsze się ukrywałem";
• "Jestem z tobą sam na sam";
• "Dzień minął";
• "Tajemniczy flet";
• "Wydało mi się to, gdy zobaczyłem słońce";
• "Trawnik w Parku";
• "Samotnie"
• "In a Foreign Land";
• "A Winter`s Evening";
• "The Sun";
• "Wieczorny pejzaż";
• "W nocy";
• "Śpiew złapanego drozda";
• "Krzyż";
• "Morning Song";
• "Z imieniem Bożym wznoszącym się";
• "My Way"
• "Idź, o duszo";
• "Biedny grzesznik";
• "Święta Dziewica"
• "Zbawiciel";
• "Zołotko";
• "Zbawienie";
• "Lilie ze świec są białe";
• "Na łące pasie się stado"
• "Dark Heart";
• "Rising from the heights";
• "Pan mój Jezus"
• "Jakże się cieszę";
• "Fioletowy ptak serca";
• "Gwiazdy;
• "Światło oczu";
• "Błyskawica życia";
• "Małe Skrzydło";
• "Błogosławione struny Apolla brzmią";;
• "Świat milczy";
• "Głęboko ukryte życie wewnętrzne";
• "Czerpanie z fontann nieba";
• "Najlżejsze ciężary drzew";
• "Słowo powitalne"
• "Wypuszczony z łona";
• "W letnim wietrze".

I jeszcze jedno z powiedzeń mistrza: "Po co amatorzy zajmują się elementami muzyki, "zagadkami jej zasad"?"? Chodzi właśnie o to, by nauczyć za banałami widzieć otchłanie! A także - i to byłoby zbawienie - być aktywnym duchowo.".