Shukshin, "freak": analiza historii, krótka treść

Literatura - to nie tylko Sztuka słowa, ale i potężny sposób oddziaływania na czytelników. Pisarze i poeci w swoich utworach prawie zawsze starają się przekazać jakąś swoją ideę, dać nam do myślenia, wywołać w naszej duszy pewne cechy. Literatura ma nie tylko bawić i dostarczać rozrywki, ale także rozwijać nas - uczyć czegoś, inspirować do działania... Dlatego nigdy nie wolno czytać książki, zdejmując tylko wierzchnią warstwę fabuły i bohaterów. Trzeba zawsze patrzeć głębiej, trzeba analizować dzieło, uczyć się dostrzegać głębszy sens tego, co autor chciał powiedzieć, szukać głównej myśli, koncepcji. I tak jest z każdym dziełem, czy to wierszem, czy sztuką, epicką powieścią czy esejem.

Od czego zacząć?

Na pewno lepiej rozpocząć gruntowne studiowanie arcydzieł literackich od mniejszych, bardziej prostych i nieskomplikowanych utworów. Na przykład z krótkimi opowiadaniami. Jednym z takich nieskomplikowanych na pierwszy rzut oka, ale jednak wartych dokładnej analizy, jest opowiadanie V. М. Shukshin "Weirdo". To właśnie ją spróbujemy rozebrać w tym artykule.

O autorze

Przed analizą historii Shukshina "Chudik", powiedzieć kilka słów o autorze. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli studiujesz dzieło, nie zapomnij zapytać o losy pisarza, to często predeterminuje punkt widzenia, z którego należy spojrzeć na jego dzieło.

Wasilij Markowicz Szukshin urodził się w 1929 roku w rodzinie chłopskiej we wsi Srozki, co to jest w Terytorium Ałtajskim. Od najwcześniejszej młodości pisarz był zmuszany do ciężkiej pracy - pracował w kolektywnym gospodarstwie, w fabrykach, potem służył w marynarce wojennej (nawiasem mówiąc, to właśnie podczas służby Szuchewycz próbował swoich sił w pisaniu - czytał swoje opowiadania innym marynarzom). Wrócił do ojczyzny i został nauczycielem języka i literatury rosyjskiej, ale nie pozostał długo na wsi. W 1954 roku Szuksyn wyjechał do Moskwy, zapisał się na Wydział Dyrektorski VGIK. To właśnie w latach studenckich, za namową swojego opiekuna, Wasilij Markowicz zaczął wysyłać swoje prace do różnych czasopism. Jego pierwsza publikacja miała miejsce w 1958 roku w czasopiśmie "Zmiana" (opowiadanie "Dwóch na wózku").

Szukshin był nie tylko pisarzem, ale także utalentowanym aktorem, reżyserem i scenarzystą. Na jego dorobek literacki składają się dwie powieści, kilka nowel, napisał nawet trzy sztuki teatralne, ale główną część twórczości Szuksina stanowią opowiadania. Jednym z nich jest praca "The strange man out".

Autor otrzymał wiele popularnych nagród w dziedzinie kina i literatury, niektóre z nich pośmiertnie. Szukshin zmarł w 1974 roku w wieku 46 lat.

O czym jest ta historia?

Trzeba bardzo dokładnie przeczytać pracę, aby móc ją przeanalizować. Krótki fragment pisma, można nawet dwa razy. Przed wykonaniem analizy "Dziwak" Shukshin, przypomnijmy pokrótce, o czym właściwie jest ta historia.

Bohaterem utworu jest Wasilij Jegorowicz Kniaziew, który jest nieco dziwny, ma nietypowe przyzwyczajenia, za co żona nazywa go ni mniej ni więcej tylko Chudik, pracuje jako projekcista i mieszka na wsi. I tak jedzie w odwiedziny do brata, którego nie widzieli od długich dwunastu lat, a który mieszka w mieście na Uralu. Podczas podróży bohater ma ciągłe kłopoty: albo traci pieniądze, zostaje zbesztany za pomoc, albo jest nielubiany przez synową. Po zorientowaniu się, że nie jest mile widziany w domu brata, Knyazev leci z powrotem. W swojej rodzinnej wiosce znów jest szczęśliwy.

Idea

Niby prosty szkic z życia dziwnego, pechowego człowieka, ale gdy się przeanalizuje "The strange man out" Szukshin daje do zrozumienia, że autor nie ogranicza się do opisania wszystkich kłopotów, jakie spotykają jego bohatera. W ten sposób Szuksyn porusza swój ulubiony problem, który pojawia się w wielu jego utworach - kontrast między miastem a wsią. W mieście Wasilij Jegorowicz czuje się odrzucony i obcy, stale popełnia czyny, które wywołują śmieszność, oszołomienie, a nawet gniew otoczenia. Działa zwyczajnie, tak jak podpowiada mu naiwne serce - w mieście tak nie robią, dlatego wydaje się dziwny, śmieszny i dziwaczny. Chce pomóc, zrobić dobry uczynek, ale jedyne co dostaje to gorszy. W końcu Chudik rozumie, że w mieście nie ma miejsca dla takich ludzi jak on i wraca do swojej wioski. Tu jednak bohater odzyskuje spokój, znów jest w domu, znów jest szczęśliwy. W ten sposób Szuksyn pokazuje, że osoba o prostych wartościach moralnych i naiwnym, naturalnym spojrzeniu na świat jest obca konwencjonalnym przestrzeń miejska, wypełnione sztucznymi zasadami i normami postępowania.

Bohaterowie

Analizując twórczość Szuksyna "Weirdo" Nie możemy ignorować jego postaci. W sumie w opowiadaniu występują trzy postacie (bohaterów pobocznych nie liczymy) - sam Czudik, Wasilij Egorycz Kniaziew (warto zauważyć, że jego nazwisko zostaje ujawnione czytelnikowi dopiero pod koniec opowiadania), jego brat Dmitrij Egorowicz oraz synowa Sofia Iwanowna. Wszyscy pochodzą z terenów wiejskich, ale ich światopoglądy bardzo się od siebie różnią. Jeśli na jednym biegunie stoi postać Czudika - naiwna, prosta, osobliwa, to jej przeciwieństwem jest Zofia Iwanowna - mimo pochodzenia jest pogardliwa i arogancka wobec mieszkańców wsi, we wszystkim stara się dostosować do standardów życia w mieście, miarą sukcesu jest dla niej posiadanie kierowniczego stanowiska. Dmitrij jest gdzieś pośrodku między żoną a bratem. Obecnie mieszka w mieście, ale po zaadaptowaniu się do nowego życia nie zapomniał o swoich korzeniach. Nadal jest blisko z bratem, nadal może z nim porozmawiać jak z sercem, nadal ceni prostotę i naturalność.

Postacie mało znaczące

Również w analizie "Chudik" Shukshin nie może unikać innych postaci, które biorą udział w fabule. Zarówno kasjer, któremu Wasilij Jegorowicz podrzucił pięćdziesiąt rubli, jak i pasażer samolotu, który zgubił protezę, jak i telegrafista, który zmusił Czudika do zmiany tekstu wiadomości do żony - wszyscy oni są nosicielami miejskiej moralności, stojącej w opozycji do rustykalnej prostoty bohatera i tym samym ujawniającej jego charakter.

Skład

Kolejny etap analizy "Dziwak" В. М. Kolejnym etapem analizy Shukshina jest zbadanie kompozycji opowiadania. Całą pracę można podzielić na trzy części. Pierwszym z nich jest wprowadzenie. Tutaj widzimy pomysł, aby odwiedzić swojego brata. W drugiej, głównej, części oglądamy perypetie Chudika w mieście, a kończy ją punkt kulminacyjny całej historii - próba wyświadczenia synowej przysługi przez Wasilija, polegająca na pomalowaniu jej wózka, i jej zbesztanie w odpowiedzi... Ostatnia, trzecia część, jest zakończeniem akcji, w której bohater wraca do swojej wioski, gdzie biega boso po miękkiej trawie jak dziecko, ciesząc się, że znów jest w domu, że jego dusza jest na swoim miejscu.

Charakterystyka

Również analiza "Chudik" Szuksyn byłby niepełny bez wspomnienia, że utwory na ten temat są charakterystyczne dla pisarza. Bardzo często w jego utworach znajdujemy ten typ bohatera - prostego, pozytywnego dziwaka, który nie jest rozumiany "zło" mieszkaniec miasta z już skostniałą duszą.