Co oznacza łakomstwo w prawosławiu? Dlaczego łakomstwo jest grzechem śmiertelnym?

Co to znaczy łakomstwo? Składa się on z dwóch części. Pierwszym z nich jest "łono". Jest to przestarzałe słowo książkowe, które oznacza to samo co brzuch. I jest również używany w obrazowo, w języku grandilokwentnym, odnoszącym się do wnętrza czegoś.

Druga część, "użytkowanie", to również stare słowo potoczne, używane do oznaczenia korzystnej cnoty czegoś, zdolnej do przynoszenia korzyści. Co to jest - łakomstwo, jaki to grzech w prawosławiu i jak się mu przeciwstawić? Niniejsza ankieta dotyczy tego tematu.

Pojęcie grzechu

Co to znaczy grzech łakomstwa? Aby to zrozumieć, przyjrzyjmy się najpierw pojęciu grzechu. Najczęściej rozumiane jako myśl lub działanie związane z odstępstwem od norm prawego życia. Może być ona zarówno bezpośrednia, jak i pośrednia. Jest to również przekroczenie nakazów religijnych, czyli wskazówek i rad udzielonych przez Boga.

Rzadziej o grzechu mówi się, gdy naruszone zostają dominujące zasady moralne i etyczne, normy i tradycje ustalone w społeczeństwie. Jej przeciwieństwem jest cnota, czyli w innym znaczeniu - wiara. W prawosławiu istnieje osiem grzechów śmiertelnych, po których następuje utrata zbawienia duszy przy braku pokuta.

Gluttony jest jednym z nich. Co to znaczy w chrześcijaństwie?? Odpowiedź na to pytanie zaczyna się od brzmienie tego terminu.

Definicja i rodzaje

Gluttony w swej istocie jest łakomstwem, czyli silnym ludzkim uzależnieniem od wystawnego, smacznego, niezdrowego jedzenia. A także nieprzestrzeganie postu. Ta pasja jest głównym z ośmiu grzechów głównych. Nazywa się go również "korzeniem". Nie chodzi tylko o jedzenie jako takie. Chodzi o:

• z binge eating (łakomstwo);
• Łakomstwo (łaknienie przyjemności, smakoszy; spożywanie niedozwolonych pokarmów podczas postu);
• uzależnienie od narkotyków;
• pijaństwo;
• palenie;
• tajne odżywianie.

Złamanie drugiego przykazania

Skoro żarłoczni ludzie przekraczają znaczenie przyjemności zmysłowych, to zgodnie z myślą podaną przez apostoła Pawła w Liście do Filipian, ich bogiem jest brzuch. To znaczy, podnoszą go do poziomu idola, bożka.

Łakomstwo jest więc rodzajem bałwochwalstwa, naruszającym drugie przykazanie Boże dotyczące nie tworzenia bożków. Przeciwieństwem grzechu, o którym mowa, jest abstynencja.

Rozważając, co oznacza łakomstwo, przyjrzyjmy się bliżej jego formom.

Odmiany

Wśród nich są takie jak:

1. Uzależnienie od przyjmowania nadmiernych, fizjologicznie nieakceptowalnych ilości pokarmu.
2. Zwiększone zamiłowanie do różnych smakołyków spożywczych, czyli gourmet food.
3. Nadmierne spożycie niektórych pokarmów, takich jak słodycze, pieczywo, czekolada i napoje bezalkoholowe.
4. Pragnienie częstych posiłków i ucztowania.
5. Nadmierne spożycie alkoholu, czyli pijaństwo.
6. Łamanie zasad dotyczących postu.
7. Łakomstwo (np. jedzenie na mieście w nocy).

Omawiając łakomstwo, należy wspomnieć o jego szkodliwych skutkach.

Możliwe szkody

Konsekwencje opisanego grzechu mogą dotyczyć zarówno sfery fizycznej, jak i duchowej zdrowie ludzkie. jest śmiertelna, ponieważ może spowodować pojawienie się innych namiętności, takich jak cudzołóstwo i przygnębienie.

Jej forma, taka jak pijaństwo, może pobłażać różnym przestępstwom przeciwko Bogu, a także przeciwko bliźniemu. Chodzi o:

• oszustwo;
• profanacja;
• świętokradztwo;
• bluźnierstwo;
• dysonans;
• wrogość;
• kradzież;
• przemoc;
• rabunek;
• rabunek;
• morderstwo.

Bez zaspokojenia namiętność łakomstwa może sprowadzić człowieka do poziomu bałwochwalstwa, jak powiedział apostoł Paweł. Przykład takiego upadku ujawnia Mojżesz w Księdze Powtórzonego Prawa na przykładzie Izraela. Mówi ona o, że ten ostatni Stał się gruby, ciężki, uparty i zapomniał o Bogu, który go stworzył i w ten sposób wzgardził twierdzą swego zbawienia.

Jeśli chodzi o składnik fizyczny, to tutaj łakomstwo może prowadzić do znacznych zaburzeń układów i narządów, ważnych funkcji organizmu, do ciężkich chorób. Tak więc w Piśmie Świętym jest to jeden z najbardziej zgubnych grzechów ze wszystkich, dotyczący tego, co cielesne.

Biblia mówi o konieczności zachowania abstynencji

W Księdze Wyjścia zapisano, że uzależnienie dzieci Izraela od pysznego i pożywnego jedzenia znacznie przyćmiło ich umysły. Gdy już nie mogli najeść się do syta, nie tylko ośmielili się zaprotestować, ale westchnęli nad bezbożnością niewolniczego życia w Egipcie, którego było pełno.

Księga Ezechiela stawia łakomstwo na równi z bezczynnością i pychą. Jezus syn Siracha zauważył, że nadużywanie jedzenia prowadzi do bólów brzucha, bezsenności i cholery. W Ewangelii Łukasza Jezus bezpośrednio wskazuje apostołom na konieczność powstrzymywania się od łakomstwa i pijaństwa.

Jak walczyć z łakomstwem?

W tym względzie ojcowie Kościoła udzielają następujących rad. Proponują zastosowanie środków zaradczych zarówno duchowych, jak i ascetycznych oraz psychologicznych. Jak każdy grzech jest pokonany z pomocą Boga, pokuta i modlitwa są na pierwszym miejscu. Ponadto należy starać się mobilizować wolę i pokorę, a także samodyscyplinę i pracę miłą Bogu.

Do technik prywatnych zalicza się takie rzeczy jak:

1. Utrzymanie w miarę możliwości racjonalnej diety. To znaczy, żeby jeść proste pokarmy.
2. Zakończ posiłek przed pełnym nasyceniem.
3. Zrób sobie dyscyplinę dietetyczną i staraj się jej przestrzegać.
4. Nie rozstawanie się z niepotrzebnymi posiłkami.
5. Przestrzeganie postów ustanowionych przez Kościół.
6. Powstrzymać się od alkoholu.

Biorąc pod uwagę, co oznacza łakomstwo, warto też wspomnieć o takiej metodzie walki z nim jak post.

Skutki działania innego świata

Uważa się, że post wzmacnia wpływ sił wyższych na człowieka. Rozluźnia jego fizyczne samopoczucie, a on sam staje się bardziej dostępny dla wpływów innego świata, następuje jego duchowe wypełnienie. Celem postu nie jest element gastronomiczny. Jest ona jedynie środkiem do właściwego życia duchowego, którego podstawą jest modlitwa oraz sakramenty pokuty i Komunii św. Bez modlitwy post zamienia się w zwykłe przestrzeganie diety.

Przez to nie rozumie się zwykłej wstrzemięźliwości w jedzeniu, ale zespół wszystkich środków ascetycznych stosowanych w oporze wobec namiętności. Pierwszy etap postu polega na niespożywaniu pokarmów o określonym składzie, powstrzymywaniu się od spożywania słodyczy i nie jedzeniu ich w obfitości. Dalsze kroki związane są z zadaniami wewnętrznymi, polegającymi na powstrzymywaniu się od wszelkich obrzydliwości w ogóle.

Prawda ta wynika z doświadczenia ascetycznego. Dlatego jedno nie może istnieć bez drugiego. Nie należy ograniczać się tylko do tego, by przestać się gniewać, by nikogo nie obrażać, by nikomu nie zazdrościć. Nie powinniśmy również spożywać żadnych sakramentalnych pokarmów.

Przed wielkimi świętami Kościół ustanowił cztery wielodniowe posty. Pomagają one człowiekowi, przygotowując go do odnowy duchowej, podobnie jak, jak ty Przyroda odnawia się cztery razy w roku. Zwyczaj ten wywodzi się od starożytnych chrześcijan i przyczynia się, aby można było było odczucie wielkości uczty. Nawet naturalna potrzeba człowieka do jedzenia ustępuje przed nim.

Kończąc nasze rozważania na temat łakomstwa, trzeba powiedzieć o rozsądku w walce z nim.

Nie przesadzaj

Zmagając się z łakomstwem, należy pamiętać, że jak w każdym innym przypadku ważne jest przestrzeganie rozsądnych granic. Nie możesz się zagłodzić i zemdleć. Dotyczy to zwłaszcza dzieci, osób chorych i kobiet w ciąży. Należy wziąć pod uwagę, że jak każda namiętność, łakomstwo ma u podstaw naturalne potrzeby człowieka.

W naturze człowieka leży pragnienie i głód. Nie tylko napełniamy nasze ciała składnikami odżywczymi, kiedy je spożywamy, ale także dziękujemy za to Stwórcy. Ale święto to także okazja do wspólnoty z przyjaciółmi i krewnymi. Dlatego zmagając się z opisanym grzechem nie należy posuwać się za daleko.

Demon łakomstwa

Ta koncepcja istnieje w mitologii. To Behemoth, postrzegany jako negatywnie zabarwiona istota duchowa, podsycająca cielesne pragnienia. Dotyczy to zwłaszcza łakomstwa. W pracach różnych autorów istota ta ma różne interpretacje. Podajmy kilka przykładów:

1. W Pierre de Lancre, średniowiecznym sędzim inkwizytorze (XVI-XVII w.Hipopotam to demon, który może przybrać postać dowolnego dużego zwierzęcia, np. słonia. jak również wilka, lisa, psa, kota.
2. Jean Bodin, profesor prawa (XVI w.).) w Demonomanii widział go jako piekielną paralelę do egipskiego faraona, który prześladował Żydów.
3. Niemiecki mnich Heinrich Kramer (XV-XVI w.) pisał w "Młocie na czarownice", że jest to demon, który zaszczepia w mężczyznach bestialskie skłonności.
4. Niemiecki okultysta Johann Weyer (XVI w.) uważał, że atakuje ludzi wykorzystując uwodzenie żądzą odczuwaną w brzuchu i lędźwiach. Może przybrać postać kobiety, aby wodzić ich na pokuszenie. Hipopotam wzywa ludzi do bluźnierstwa i profanacji. Będąc na dworze szatana, był głównym strażnikiem kielicha, szefem biesiadników i wymieniony jako nocny stróż w piekle. Przez współczesnych bałwochwalców jest czczony jako wielki nosiciel pucharów. Według średniowiecznych przekazów jest on postrzegany jako okrutny kat piekła, przed którym drżą grzesznicy, gdy słyszą jego trąbę.
5. W jednej z miniatur z XV wieku., Hipopotam zamontował Lewiatana. Ma dodatkową twarz na piersi, co tłumaczy legenda sięgająca średniowiecznych bestiariuszy. Stwierdza, że to mityczne stworzenie wywodzi się z rasy, która zamieszkiwała Indie i miała głowę na piersi, a nie na ramionach.

Słowo "hipopotam" pochodziło od "behemoth", co w języku hebrajskim oznacza liczbę mnogą, czyli "zwierzę". Pierwotnie była ona wspomniana w Biblii, gdzie opisuje zwierzę, o którym Bóg powiedział sprawiedliwemu Hiobowi. W Księdze Hioba hipopotam nie miał negatywnej konotacji i nie był duchowym stworzeniem mitycznym. W Biblii Kościelno-Słowiańskiej słowo to oznacza "bestię".