Nazwa miejsca pochodzenia towarów to... Znak usługowy nazwy pochodzenia

Nazwa pochodzenia jest specjalnym oznaczeniem produktu. Producenci muszą nadawać nazwy swoim produktom według specjalnych zasad. W tym celu stosuje się ustawę 3520-1, zmienioną w 2002 roku, FZ 166. Mówi o przepisach dotyczących znaków, podkreślając gdzie i jak należy podawać IMPT - nazwę pochodzenia. Jest to sztuka, którą trzeba umiejętnie wykorzystać.

Co należy wziąć pod uwagę przy nadawaniu nazw?

Przedsiębiorcy zawsze planują swoje działania w długim okresie czasu. Przez kilka miesięcy organizacje o dowolnym statusie, zwłaszcza produkcyjne, nie otwierają. Kto nie marzyłby o tym, by jego produkt stał się globalną marką, zdobywającą popularność?? Aby konsument mógł rozpoznać produkt lub środek spożywczy i docenić jego szczególne właściwości, musi on być nazwany. Podkreślenie, które należy tam umieścić - oznaczenie pochodzenia towarów, to jest tak z masłem Vologda. Cały świat pokochał go, poznał jego smak i pochodzenie. Ale nie da się tego zrobić z nowym wynalazkiem.

Takie działanie jest niezgodne z zasadami używania nazwy pochodzenia, z pewnością oznacza ono pewne terytorium, które zostało uznane przez ludzi. Cel tego oznaczenia nie jest związany z miastem lub regionem. Na przykład sery Kostroma, Poshehonski są produkowane w wielu regionach Rosji. Produkt wskazuje jedynie na swój zasięg, zatraca się znaczenie pochodzenia terytorialnego. Celem znaków towarowych jest odróżnienie oznaczeń towarzyszących przedmiotom wytwarzanym przez jednych przedsiębiorców od podobnych produktów wytwarzanych przez innych.

Jakie warunki są przestrzegane?

Jaka jest różnica między znakiem towarowym a nazwą pochodzenia?? W tym ostatnim przypadku parametry muszą być zgodne z zapisami ustawowymi:

1. konstruować nazwy od obiektów geograficznych, państw, miast, wsi, miejscowości lub terminów pochodnych.
2. Produkty odzwierciedlają rozpoznawalne cechy, wyjątkowe, szczególne, charakterystyczne dla regionu, przyzwyczajone do ludzi, dostosowane do warunków naturalnych.

Producenci używają do oznaczania nazwisk:

• obszary;
• dzielnice;
• rzeki lub wyżyny;
• współczesna lub miejsca historyczne;
• formalne i wernakularne;
• pełny i skrócony.

Aby zarejestrować konkretną pozycję, nie jest konieczne podanie jedynie odniesienia geograficznego i terytorialnego; treść może ujawnić formę rynkową:

1. Piernik Tula.
2. Herbata z Krasnodaru.

Produktom wytwarzanym przez firmę nie można nadawać nazw będących w powszechnym użyciu:

• Brazylijska kawa;
• Herbata indyjska.

Prawo do używania nazwy pochodzenia przysługuje przedsiębiorcy, który wytwarza produkt. Rospatent udziela ochrony prawnej po zarejestrowaniu znaku towarowego. Wszyscy wnioskodawcy mają prawo do legitymowania się tym samym IMPT.

Przegląd znaków

Znak usługowy lub nazwa pochodzenia są przedstawiane za pomocą specjalnego godła, które ułatwia odróżnienie elementów od elementów o podobnym przeznaczeniu.

Znaki są wydawane:

• słowny;
• figuratywny;
• wolumetryczny.

Zabrania się używania oznaczeń:

• bez wyrazistości;
• z herbami, flagami, emblematami państw;
• towary w powszechnym użyciu;
• fałszywe pochodzenie mogące wywołać fałszywe wrażenie w umyśle konsumenta.

Znaki są rejestrowane przez Urząd Patentowy, zapisywane w rosyjskim rejestrze państwowym. Statystyki pokazują, że 164 firmy w Rosji zarejestrowały swoje produkty z nazwami pochodzenia. Istnieje jednak 700 000 zarejestrowanych znaków towarowych.

proces nadawania statusu urzędowego

Rejestracja nazwy pochodzenia odbywa się według następującej procedury:

• złożyć wniosek o zarejestrowanie swojego miejsca i uzyskać tytuł prawny, wskazać wnioskodawcę i jego dane adresowe;
• przedstawić projekt lub godło;
• wskazują na tematykę;
• Odzwierciedlić adres produkcji wskazując na warunki naturalne, granice terytorialne, czynniki ludzkie;
• Opisz właściwości wyłączne produktu;
• zapłacić opłatę państwową za ekspertyzę.

Biuro rejestracji rozpatruje wniosek. Oceniający mogą potrzebować dokumenty dodatkowe, Wszystkie materiały dotyczące zapytań muszą być złożone w odpowiednim czasie, a na odpowiedzi jest 2-miesięczny termin.

Okres ważności i użytkowania

Prawo do nazwy pochodzenia jest ważne przez 10 lat. Po upływie tego okresu procedura rejestracji jest powtarzana w całości. Uzyskany certyfikat daje posiadaczowi prawo do używania nazwy przez określony czas, nie pozwalając innym na wytwarzanie towarów z tym samym oznaczeniem bez rejestracji.

Zgodnie z prawem, właściciele WPT mogą go wskazać:

• na etykiecie;
• na opakowaniach;
• w reklamie;
• w dokumentach obrotu towarowego.

Ważność znaków towarowych i świadectw uzyskanych dla nazw produktów z miejscem pochodzenia jest taka sama. Sposób, w jaki jest używany, różni się. Właściciel może przenieść znak na tego samego licencjobiorcę w odniesieniu do części lub całości produktu. Zależy od porozumienia stron. Umowa określa wymóg poszanowania jakości produkowanych towarów oraz możliwość kontroli ich właściwości. Prawo nie zezwala na przekazanie zaświadczenia, w którym zapisana jest nazwa miejsca pochodzenia. Właściciel może ją posiadać tylko przez określony czas, ale nie może nią dysponować.

Charakterystyka

Znaki towarowe i usługowe różnią się od oznaczeń nazw pochodzenia tym, że te ostatnie nie mają wymogu nowości. Oznaczenia geograficzne nie mogą być odnawiane, z wyjątkiem otaczającej infrastruktury. Znajomość ze strony konsumentów jest przekazywana przez jakość i pokrewieństwo produktu, więc pierwszeństwo nie ma zastosowania w tym przypadku.

Druga cecha konkretnego obiektu objętego ochroną prawną jest uwarunkowana charakterystyczną przyrodą w danym regionie oraz czynnikami ludzkimi zamieszkującymi ten teren. Jeśli te atrybuty nie pokrywają się z geografią, oznaczenie nie jest uznawane.

Cechy oczekiwane przez konsumenta muszą być:

• stabilny;
• stabilny;
• znany.

Te atrybuty obdarzają produkt tymi cechami:

• środowisko geograficzne;
• doświadczenie zawodowe;
• tradycje regionu;
• producenci z danego terytorium.

Towary objęte patentem uzyskują status przedmiotu odróżniającego.

Podobne cechy

Standardy dotyczące oznaczeń (zarówno usługowych, jak i znaków towarowych) są podobne we wszystkich przypadkach, różniąc się jedynie kierunkiem. Niektóre mają na celu reklamę konkretnego producenta, inne odzwierciedlają wykonywaną pracę lub usługi. Znaki towarowe wykazują podobieństwo do nazw ze względu na miejsce pochodzenia i funkcję oraz są trudne do odróżnienia w formie zewnętrznej, ponieważ znane są znaki towarowe wykorzystujące oznaczenia geograficzne. Charakter odróżniający polega na związku znaków towarowych z określonym producentem, a nie z określonym charakterem.

Jeżeli definicja znaku może stworzyć w umysłach nabywców fałszywe wyobrażenie o wyrobie, nie należy dokonywać rejestracji. Na przykład, prawdziwa woda mineralna Borjomi jest pobierana tylko z leczniczych źródeł.

Wynik

W obligatoryjnym postępowaniu państwowym występuje wiele podobieństw i cech wyróżniających. Po pierwsze, aby stać się właścicielem znaku lub uzyskać dokument miejsce produkcji, proces ten musi być zalegalizowany. Ochrona prawna nie pozwoli Ci na zbycie przyznanej wyłączności, nie możesz zawierać umów licencyjnych z tym środkiem indywidualizacji, ale możesz go nabyć samodzielnie poprzez odrębną rejestrację. Przykładem tego jest duża ilość naklejek na butelkach rosyjskiej wódki.