Konflikty wewnątrzgrupowe: klasyfikacja, specyfika, przyczyny i metody rozwiązywania

Istoty ludzkie są istotami społecznymi. Jest stale w jakimś związku z innymi ludźmi. Ludzie łączą się w grupy według różnych kryteriów: kupujący, sprzedający, urzędnicy, zwolennicy, kolektywy pracownicze itp. д. Ponieważ każdy jest inny i ma inny punkt widzenia, w grupie na pewno pojawią się nieporozumienia i doprowadzą do konfliktów. Nie trzeba się ich jednak obawiać, co dostrzega psychologia społeczna - są one wielką szansą na rozwój.

Pojęcie konfliktu

Konflikt to zderzenie interesów, które osiąga ogromne natężenie emocjonalne i uniemożliwia pokojowe rozwiązanie konfliktu. Konflikty różnią się pod względem motywów i liczby zaangażowanych osób: mogą występować między jednostkami, między grupami itp. д. W jeszcze większym stopniu nieporozumienia powstają między ludźmi w grupach i są określane jako konflikty wewnątrzgrupowe.

Dorośli ludzie spędzają większość swojego życia w pracy, gdzie wchodzą w interakcje ze współpracownikami i przełożonymi. Jednostka jest najczęściej zaangażowana w spory wewnątrzgrupowe. Czasami osobiste animozje mogą posunąć się do skrajności: postępowanie sądowe, zniszczył kariery, zniszczył rodziny i.т.д. Aby wyjść z konfliktów z najmniejszymi stratami, należy poznać specyfikę konfliktów wewnątrzgrupowych.

Gdzie jest harmonia, tam jest skarb

To rosyjskie przysłowie oddaje bardzo ważny aspekt funkcjonowania każdej grupy. Mówiąc językiem psychologii, w dobrej pracy zespołu liczy się wewnętrzny klimat.. klimat społeczno-psychologiczny. Im bardziej komfortowo pracownicy będą ze sobą współpracować, tym lepsze będą efekty ich pracy. Specyfika konfliktów wewnątrzgrupowych zależy również od stan psychiczny pracowników.

Na klimat pracy składa się wiele elementów. W psychologii społecznej to wspólnota celu, solidarność w osiąganiu wyników, ambicja jednostek i całej grupy. Formalne i nieformalne role członków grupy, wewnątrzgrupowe normy i wymagania, ochrona moralna i etyczna. Stopień zażyłości w grupie, stopień zadowolenia ze swojej pozycji. Osobiste czy bezosobowe podejście w przywództwie i wiele innych. Mało kto jest w stanie uwzględnić wszystkie możliwe warianty relacji interpersonalnych i uniknąć konfliktów, dlatego wiedza przyczyny powstawania sprzeczności prowadzą do zrozumienia, jak je rozwiązać.

Nie ma słońca dla wszystkich

Istnieją dwie główne przyczyny konfliktów wewnątrzgrupowych. Pierwszym z nich jest naruszenie norm zespołowych. Człowiek potrzebuje społeczeństwa, aby zrealizować swój potencjał, ale musi przestrzegać zasad ustanowionych przez to społeczeństwo. Nie zawsze jest się w stanie spełnić oczekiwania: z powodu charakteru i realizowanych celów, z powodu niekompetencji i nieznajomości ograniczeń.

Drugim głównym powodem jest walka o przywództwo. Pomimo istnienia formalnego lidera (przełożonego), człowiek dąży do realizacji swoich ambicji albo zajmując miejsce nieformalnego lidera, którego zdanie jest brane pod uwagę, albo zajmując miejsce formalnego lidera poprzez wyparcie osoby z jej pozycji. Ponadto istnieje wiele innych powodów: niezgoda na podział korzyści (premii, pochwał i.т.д.), różnice zdań, zazdrość lub osobiste animozje, niezgodność psychologiczna, błędne działania itp. Oczywiste jest, że nie można być całym słońcem; człowiek a priori, z racji swojej niedoskonałości, nie może zadowolić wszystkich, dlatego pojawia się pytanie: "Jak znaleźć kompromis?"?"Jednak większości konfliktów można uniknąć.

Nie bój się ich...

Klasyfikacja konfliktów wewnątrzgrupowych pokazuje, że każda relacja może być rozwiązana poprzez przyjęcie właściwej postawy. Konflikty różnią się stopniem wpływu na aktywność i skład zespołu: konstruktywne, destrukcyjne, stabilizujące.

Konstruktywny konflikt skłania nas do refleksji nad słusznością naszych decyzji, działań itp. д. Zachęca do ponownej oceny wartości i daje pozytywny impuls do rozwiązywanie problemów na nowym poziomie jakościowym.

Konflikt destrukcyjny niszczy utrwalone więzi i normy, pogłębiając problem. Pochłania wiele energii i rozszerza osoby zaangażowane w konflikt, co prowadzi do wzrostu negatywnych emocji, działań i wypowiedzi.

Stabilizacja konfliktu z jednej strony Eliminuje odchylenia od normy, rozładowując napięcie emocjonalne; z drugiej strony utrwala ustalone normy.

Warunki i strategie

Istnieją różne metody i warunki rozwiązywania konfliktów wewnątrzgrupowych. Jednym z najważniejszych warunków ucieczki z napiętej sytuacji jest to, że jedna lub obie strony zdają sobie sprawę z konfliktu i chcą go rozwiązać. Ponadto potrzebne są zasoby materialne, prawne, moralne, polityczne i duchowe. Jeśli jednak strony nie mogą dojść do porozumienia, do pomocy zaprasza się trzecią neutralną stronę.

Do metod rozwiązywania konfliktów wewnątrzgrupowych należą: pojednanie, współpraca, zakwaterowanie, unikanie, konfrontacja i rywalizacja, kompromis. Ponadto istnieją strategie tłumienia, które stosuje się w przypadku konfliktów potencjalnie destrukcyjnych i niekonfliktowych: zmniejszenie liczby stron konfliktu, ustalenie zasad i regulacji dotyczących współdziałania stron konfliktu. Strategia odroczenia: tymczasowe środki mające na celu złagodzenie konfliktu. Później, gdy nadejdzie odpowiedni czas, pojawia się możliwość "łatwiejszego" rozwiązania konfliktu. Przykłady konfliktów i rozwiązywania konfliktów pokazują strategie w działaniu.

Sąsiedzi

Wśród lokatorów apartamentowca pojawia się kwestia parkowania na podwórku. Okupanci podzieleni są na dwa obozy. Niektórzy są zwolennikami swobodnego parkowania samochodów. Inne za oznakowanie i ścisłe przestrzeganie zasad parkowania. Jeśli znakowanie ma być wykonane, to jest to kwestia zasobów finansowych, czasowych i ludzkich: kto to zrobi, kiedy i za jakie pieniądze.

Rozwiązanie. Należy zwołać zebranie mieszkańców i na podstawie dialogu podjąć kompromisową decyzję. Część placu zostanie wytyczona, a część pozostawiona do przypadkowego parkowania. Wśród tych, którzy są za racjonalizacją parkowania, ważne jest, aby wybrać wolontariuszy, którzy to zrobią. Kwestię finansową rozwiązuje też zawalone podwórko, zwalniając tych, którzy poświęcą swój czas na pracę na podwórku.

Pracownicy

Sytuacja jest taka, że do osiągnięcia celu potrzebny jest zespół. Pracownicy, którzy posiadają niezbędne kwalifikacje, nie lubią się nawzajem. Zamiast owocnej pracy, każdego dnia są zwykłe kłótnie o najmniejszą sprawę.

Lepiej zastosować tu strategię represyjną. Przydziel pracownikom własne miejsca pracy i przydziel każdemu pracownikowi zadanie. Wyznacz przełożonego, który będzie regulował pracę wszystkich i łączył wyniki osobno rozwiązywanych zadań. Interakcja między stronami konfliktu powinna być ograniczona do minimum: warsztaty, na których podsumowuje się debriefingi i przydziela nowe zadania. Przełożony powinien być bezstronny dla obu stron, nie piętnować błędów, ale nagradzać pracowników za dobre decyzje.

Rodzina

Młoda rodzina. Teściowa jest niezadowolona ze sposobu, w jaki młoda żona prowadzi gospodarstwo domowe i wychowuje małe dziecko, i ciągle upomina synową i syna. Konflikt eskaluje na dwie destrukcyjne ścieżki: albo młodzi konsolidują się przeciwko wspólnemu wrogowi (teściowej), albo sprawa kończy się rozwodem. Sytuację pogarsza fakt, że młoda dziewczyna nie opanowała jeszcze w pełni mądrości światowej, a zazdrość teściowej nie pozwala jej spojrzeć na sytuację z innej perspektywy.

Jeśli obie strony nie chcą rozwiązać konfliktu, należy zaangażować trzecią stronę. To może być psycholog. Konflikty rodzinne są najtrudniejsze do rozwiązania, trwają długo i wymagają cierpliwości. Jest jednak pewien pozytywny aspekt: wystarczy, że jedna strona pogodzi się z drugą. Jeśli młoda żona docenia swojego męża, to doceni w nim wszystko i pokonując swoją dumę, może pójść na pojednanie. Jeśli to się nie uda, należy zastosować strategię opóźniającą.

Jak wiadomo, z każdej beznadziejnej sytuacji są co najmniej dwa wyjścia, a znalezienie wyjścia z każdej sytuacji konfliktowej jest możliwe, jeśli nie dba się o własny egoizm i arogancję.