Artystyczne rzemiosło skórzane: historia powstania, techniki i cechy

Skóra jest naturalnym, przyjaznym środowisku materiałem, z którym można pracować. Jest miękka, przyjemna w dotyku i trwała. Praca z nim pozwala wykazać się kreatywnością i stworzyć niepowtarzalne produkty z niepotrzebnych, starych rzeczy. W tym artykule zastanowimy się, czym jest artystyczna obróbka skóry.

Rodzaje materiałów

Występują następujące odmiany:

1. Skóra naturalna jest pozyskiwana ze skóry zwierzęcej i charakteryzuje się włóknistą strukturą.
2. Sztuczna skóra jest wytwarzana z materiału polimerowego w warunkach przemysłowych.
3. Welur to rodzaj skóry chromowanej o zniszczonej powierzchni zewnętrznej. W efekcie jest schowany pod kozicą od spodu.
4. Laica - skóra o charakterystycznej twardości i miękkości. Wytwarzany jest ze skór bydła, owiec i kóz.
5. Zamsz - skóra wykonana ze skóry łosia, jelenia lub dzikiej kozy z zastosowaniem procesu garbowania tłuszczowego. Charakteryzuje się aksamitną powierzchnią i miękkością, na twarzy ma krótką aksamitną drzemkę.
6. Opoka to wysoce elastyczna, miękka skóra. wykonane ze skór nowonarodzonych cieląt.
7. wyhodowana jest skóra ze skóry młodego zwierzęcia. Nie jest jednak tak elastyczny jak opoek, ponieważ zwierzę zamiast mleka zjada pokarm roślinny.
8. Zamsz - wykonany ze skóry kozy słabo żyłkowanej. Jest bardzo miękka, cienka i występuje w różnych kolorach.
9. Shevret - skóra gęsta, ale jednocześnie elastyczna. Garbowane chromowo ze skór owiec. Jego grubość waha się od 0,6 do 1,2 mm.
10. Chevron - gęsta i miękka skóra kozia, wykonana ze skór kozich metodą garbowania chromowego. Nietypowo wzorzyste, o grubości od 0,4 do 1 mm.
11. Skóra z gadów charakteryzuje się wyjątkowym usłojeniem, wysoką jakością i wysoką ceną.

Na czym polega sztuka obróbki skóry??

Jest to materiał, który jako jeden z pierwszych został wykończony przez człowieka. Naturalnie, pierwotnie był używany do celów domowych. W późniejszym okresie pojawiają się techniki dekoracyjne, takie jak grawerowanie i aplikacje. Nawet po odkryciu tkactwa, skóra jest nadal głównym materiał dla Wykonywanie pasków, toreb, zbroi i butów.

Istnieją trzy główne etapy ubierania się. Po pracach przygotowawczych związanych ze skórowaniem i obieraniem, skóra staje się niezmielonym półproduktem znanym jako hock. Ma ona specjalne właściwości, w zależności od tego, jaki rodzaj skóry jest garbowany. Struktura surowca jest następnie wzmacniana przez garbowanie. Zabiegi wykańczające przeprowadza się w celu nadania skórze właściwości fizycznych, technologicznych i innych, a także pożądanego wyglądu.

Technologia wytwarzania skóry ma swoje osobliwości wśród narodowości. Najczęściej garbowanie odbywało się w celu zabezpieczenia skór przed gniciem i rozkładem. Najstarszym rodzajem zabiegu jest opalanie aldehydowe. Polega ona na moczeniu skóry w dymie z palonych roślin. Nomadzi smarowali ją tłuszczem zwierzęcym, a Indianie mieszanką tłuszczu i jajka. Następnie materiał został wypłukany wodą i ugnieciony za pomocą okrągłych kamieni. To był proces opalania tłuszczem.

Narody północne i Indie stosowały w procesie garbowania wywary z ziół i roślin. Metoda ta nazywana jest garbowaniem roślinnym. Inny proces stosowany jest w krajach azjatyckich. Garbowanie w Kwass odbywało się poprzez zmieszanie mąki, soli, żółtka i ałunu aluminiowego, a następnie skórę poddawano działaniu tej mieszaniny.

Przydatne fakty

Początki sztuki garbowania skór sięgają czasów starożytnych.

Ludzie pierwotni używali skór zwierzęcych do ochrony przed złą pogodą. Jednak pod wpływem wilgoci i temperatury nie wytrzymywały długo. Dlatego do dziś przetrwały tylko rzadkie przedmioty wykonane z tego materiału. Z czasem ludzie zaczęli poddawać skórę obróbce, aby przedłużyć jej żywotność. Malowidła jaskiniowe z V wieku p.n.e. zostały odkryte podczas wykopalisk w egipskich grobowcach. э., które pokazują proces ubierania.

Ówcześni rzemieślnicy zaczęli wyrabiać skórzane naczynia, torby, buty, ubrania itp. Skóry, naciągnięte na szkielet, służyły jako pomoc przy pływaniu. Podróżnicy stosowali podobną zasadę przy budowie swoich mieszkań, a dla wojowników wykonywano skórzane tarcze. W późniejszych latach rzemieślnicy zaczęli doskonalić swoje umiejętności i osiągać bardziej kreatywne podejście do obróbki materiału. W grobowcu Tutanchamona znaleźliśmy ubrania haftowane złotem, przedmioty haftowane skórą itp. д.

Rzymianie w I wieku p.n.e. э. Skóra była traktowana jak pergamin i używana jako pergamin w I wieku p.n.e. Zszywają arkusze, tworząc rodzaj oprawy przypominającej książkę. Później rozwinęło się introligatorstwo. Od X wieku okładki są delikatnie zdobione artystycznymi tłoczeniami, pieczęciami i rycinami. Cała introligatornia była pokryta ornamentami. Zdobiły ją proste figury geometryczne, zwierzęta, rośliny itp.

Grawerowanie rozpowszechniło się wraz z rozkwitem stylu gotyckiego. Był on skomplikowany i wykonywany tylko przez wykwalifikowanych rzemieślników. Do dziś zachowane gotyckie przedmioty są uznawane za arcydzieła sztuki i znajdują się w najlepszych muzeach świata.

W okresie renesansu upowszechniły się takie techniki artystycznego kaletnictwa (patrz zdjęcie w artykule) jak drobne tłoczenia. Na przedmiotach reprodukowane są płaskorzeźby postaci mitologicznych. Styl barokowy wprowadza modę na tapety ścienne ze skóry. Początkowo wytwarzano je w Afryce Północnej, później w Hiszpanii, a w XVII wieku były powszechnie stosowane w Europie. Wraz z nastaniem klasycyzmu nie pojawiły się nowe trendy w wyprawianiu skór, ale w XIX wieku grawerowanie, intarsje i złocenia stały się ponownie modne w kontekście secesji.

Wykopaliska w Ałtaju odkryły również wyroby skórzane datowane na V-I wiek p.n.e. э., takie jak uprzęże, naczynia, skrzynie. Skórnictwo Słowian było dość dobrze rozwinięte, ale do naszych czasów przetrwało tylko kilka rzeczy. Są to głównie buty i inne przedmioty codziennego użytku.

Jakie wykończenia

Narzędzia do obróbki skóry nie są niczym szczególnym. Większość z nich to powszechnie stosowane artykuły gospodarstwa domowego.

Lista narzędzi przedstawia się następująco:

1. Shoemaker`s jig do pracy z grubej skóry.
2. Nóż do perforacji.
3. Wąski nóż do grawerowania.
4. Nożyce krawieckie.
5. Drewniana gruba deska lub szkło do cięcia skóry.
6. Nożyczki z ostrzem zygzakowatym.
7. Okrągły piercing, są konieczne dla Wycinanie otworów na złączki lub oplot.
8. Nożyczki do manicure.
9. Dziurkacze o średnicy 30-40 mm do wykonywania guzików, kolczyków skórzanych oraz innych akcesoriów i biżuterii.
10. Stamping. Na końcu szpilki wytłoczony jest prosty wytłaczany wzór. Używane do dekoracji powierzchni.
11. Szczelinówki. Służy do wykonywania prostokątnych otworów do przebicia smyczą w pracy technika perforacji.
12. Gwiazdki, serca i inne kształty są perforowane za pomocą perforatorów kształtowych. д.

Etapy obróbki skóry

Obróbka każdego kawałka skóry obejmuje trzy kroki. Kolejność operacji jest następująca:

1. Planowanie kształtu, koloru, rodzaju wykończenia i łączenia.
2. Utwórz wzór. Skóra jest cięta według szablonu. W razie potrzeby przygotować również elementy dekoracyjne.
3. Łączenie elementów.
4. Wykończenie produktu.

Rozważania nad kolejnymi technikami i osobliwościami skór naturalnych.

Opalanie

Jest to technika obróbki skóry, która polega na zastosowaniu różnych substancji w celu nadania materiałowi wytrzymałości, sprężystości i lepszych właściwości użytkowych. Przed garbowaniem skóry są najpierw szorowane stężonym roztworem soli i moczone przez kilka dni w wodzie i roztworze wapna. Następnie usuwane są warstwy mięśniowe, tłuszczowe i włosowe pozostałe na skórze. Następnie materiał jest retanowany w ten sam sposób w celu uzyskania lepszej plastyczności i twardości.

Embossing

Istnieją różne rodzaje tego leczenia. Istnieje kilka procesów przemysłowych kilka metod Embossing, polegający na stemplowaniu obrazu za pomocą form. W zastosowaniach dekoracyjnych tłoczy się go za pomocą specjalnych matryc i narzędzi do tłoczenia.

Inny sposób artystycznej obróbki skóry (zdjęcie prezentowane w artykule) - tłoczenie z wypełnieniem - wykonuje się w następujący sposób. Elementy reliefu wycina się z gęstego podłoża i umieszcza pod zwilżoną skórą. Następnie jest on wytłaczany na konturze. Małe elementy są wytłaczane bez wyściełania, odciążenie uzyskuje się poprzez grubość skóry. W miarę wysychania twardnieje i zachowuje swój relief.

Wytłaczanie na gorąco odbywa się poprzez wytłaczanie części z rozgrzanymi metalowymi stemplami.

Perforowanie i tkanie

Jest to jedna z najstarszych technik artystycznego rzemiosła skórzanego.

Perforowanie polega na wykrawaniu otworów o różnych kształtach we wzorze. Technika ta wykorzystywana jest do tworzenia ażurowych wzorów takich jak biżuteria kostiumowa, panele czy dodatki do odzieży.

Plecenie skórzanych sznurków często spotykane jest przy produkcji bransoletek, pasków i sznurowadeł. Proces ten jest stosowany w przypadku torebek, odzieży i obuwia.

Pirografia

Technika ta jest bardziej znana jako pirografia. Tradycyjna forma pirografii polega na nanoszeniu różnych wzorów na gęste powierzchnie skórzane. Robiono to za pomocą miedzianych stempli rozgrzanych do określonej temperatury.

Gotowy obraz zależy bezpośrednio od umiejętności artysty, więc nauka artystycznej pracy ze skórą w tej technice jest ważna. Istotną rolę odgrywa również wydajność grawerki. Narzędzie do pirografii umożliwia tworzenie bardzo delikatnych i skomplikowanych wzorów. Często łączy się to z innymi technikami, takimi jak grawerowanie, tłoczenie i malowanie.

Grawerowanie i aplikacje

Ten rodzaj artystycznej obróbki skóry wykonuje się tylko na gęstych rodzajach materiału, takich jak skóra czesankowa, Juft i Shora.

Grawerowanie odbywa się w następujący sposób. Na powierzchni skóry nasączonej frezem powstaje wzór. Następnie za pomocą metalowego narzędzia powiększa się szczeliny i wypełnia je kolorem. Inna metoda grawerowania polega na zastosowaniu pirografii. Ostateczny wzór, jego kolor i grubość zależą głównie od stopnia zaawansowania pracy z igłą.

Aplikacje na odzieży przez szycie Drobne elementy dekoracyjne ze skóry do podłoża. Aby stworzyć pamiątki, panele i inne artykuły do wnętrz, szczegóły mogą być wykonane z każdego rodzaju materiału i przyklejone do podstawy.

Intarsja

Technika ta jest jedną z najstarszych. To jest bardziej jak mozaika lub inkrustacja. Skóra jest barwiona, a kawałki wycinane według szablonów. Następnie są one przyklejane do powierzchni tekstylnej lub drewnianej za pomocą kleju kostnego lub PVA. Technika ta jest wykorzystywana do tworzenia paneli intarsjowanych, dekoracji, pamiątek i mebli.

Batik, tonowanie, malowanie świecą, smażenie

Rozważ Jeszcze kilka ciekawych wykończenia:

1. Technika, w którym Ornamenty są nakładane na powierzchnię skóry za pomocą roztopionej parafiny, zwanej batikiem. Po powlekaniu wykonuje się kolorowy wzór, przy czym obszary woskowane pozostają nietknięte. Po zakończeniu malowania wosk usuwa się tępym narzędziem.
2. Tonowanie odbywa się za pomocą narzędzia pirograficznego. Najpierw na skórze rysuje się szkic, a następnie igłą zaznacza się wzór. W zależności od tego, jak gorąca jest igła i jak mocno jest naciskana, na skórze odciskane są różne odcienie kolorów.
3. Dość prostą i nietypową metodą jest spalanie materiału w świecy. Za pomocą szablonu wycina się elementy skóry. Na twarzy wykonuje się małe nacięcia ostrym narzędziem i lekko przypala nad płomieniem świecy. Ta metoda to jest najlepsze Nadaje się do imitowania żyłkowania na liściach roślin, płatkach kwiatów. Jest to przydatne do zaplatania sznurków.
4. Grillowanie to kolejna obróbka termiczna. Odwrotną stronę materiału umieszczamy na rozgrzanej patelni w pożądanej temperaturze. Wkrótce na powierzchni powstaje okrąg, nadając kawałkowi wypukły kształt. Najczęściej stosowaną metodą jest depilacja woskiem dla tworzenia Trójwymiarowe szczegóły.

Drapowanie

Ta metoda jest najbardziej proste i piękne sposób traktowania skóry. Generalnie do tej techniki wybieraj miękkie skóry rodzaje materiałów. Skóra jest posmarowana obficie klejem i przymocowana do podstawy. Nie czekając na wyschnięcie, uformować fałdy w pożądanym kierunku, zgodnie ze szkicem. Jeśli draperia wykonana jest z używanej skóry, jest ona czyszczona i w razie potrzeby barwiona.