Portfel inwestycyjny: pojęcie, rodzaje, cechy zarządzania

Kiedy mówimy o inwestowaniu portfelowym, pierwsze co przychodzi nam na myśl to obraz Wall Street, giełdy, krzykliwych maklerów. W tym artykule przeanalizujemy, co to pojęcie oznacza na poziomie zawodowym wykonawcy i inwestora. Czym więc jest inwestycja portfelowa?

Koncepcja

Inwestycja portfelowa jest definiowana jako inwestycja środków finansowych i fundusze kupowanie papierów wartościowych, gdy planują osiągnąć zysk, nie mając prawa kontroli nad emitentem.

Innymi słowy, portfel inwestycyjny to połączenie aktywów finansowych (akcje i obligacje) oraz realnych aktywów inwestora (nieruchomości), co jest formą inwestycji.

Podobnie jak jego poszczególne składniki, może być poddany analizie statystycznej w celu oceny ryzyka, oczekiwanej stopy zwrotu itp.

Inwestycje portfelowe to wszystkie transakcje dotyczące dłużnych lub kapitałowych papierów wartościowych, które nie są inwestycjami bezpośrednimi. Inwestycje portfelowe obejmują kapitałowe papiery wartościowe (o ile nie gwarantują skutecznej kontroli nad spółką emitującą), jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. Nie obejmują one transakcji takich jak sprzedaż zwrotna (tzw. repo) lub pożyczka papierów wartościowych.

W uproszczeniu, inwestycje portfelowe to zakup aktywów finansowych (głównie papierów wartościowych) z jednego kraju przez inwestorów w innym kraju. W tym przypadku inwestorzy nie przejmują aktywnej kontroli nad instytucjami emitującymi papiery wartościowe, ale cieszą się z realizacji zysków. Zyski generowane są przez różnice w kursach walut lub wahania stóp procentowych, dlatego inwestorzy zainteresowani papierami wartościowymi często opierają swoje decyzje na rankingu danego kraju.

Do zbiorczych pakietów papierów wartościowych należą:

• akcje;
• weksle;
• obligacji;
• Emisje obligacji państwowych i komunalnych.

Rodzaje

Istnieje kilka rodzajów portfeli. Tabela przedstawia główne z nich.

Metody formowania

Wśród mnogości metod alokacji portfela wyróżniają się cztery główne opcje, które przedstawia poniższa tabela.

Skład portfela

Większość portfeli inwestycyjnych ma następujący skład, przedstawiony w poniższej tabeli.

Równowaga pomiędzy tymi dwoma elementami pozwala na osiągnięcie wymaganego połączenia ryzykowności i rentowności.

Jak działa portfel

Podstawowym celem portfela jest osiągnięcie optymalnej równowagi pomiędzy ryzykiem a stopą zwrotu. W tym celu inwestorzy stosują cały arsenał różnych narzędzi (dywersyfikacja, precyzyjna selekcja). Poniższa tabela przedstawia warianty portfeli inwestorów.

Podstawowa zasada optymalizacji brzmi: jeśli zysk z papieru wartościowego jest wysoki, to ryzyko jest wysokie. I odwrotnie, jeśli zwroty są niskie, to ryzyko również jest niższe. Od tego zależy, jak inwestor zachowuje się na rynku: konserwatywnie czy agresywnie, co jest elementem polityki inwestycyjnej.

Istota zarządzania. Podstawy

Zarządzanie inwestycjami finansowymi w portfelu jest procesem ciągłym. Obejmuje on fazę planowania, realizacji i raportowania wyników. Proces ten polega na analizie warunków ekonomicznych, identyfikacji ograniczeń i celów klienta oraz alokacji aktywów.

Zarządzanie portfelem jest sztuką i nauką podejmowanie decyzji o strukturze inwestycji i polityki, równoważąc zyski i ryzyko.

Zarządzanie portfelem polega na określeniu mocnych i słabych stron wyborów pomiędzy długiem a kapitałem, krajem a zagranicą, wzrostem a bezpieczeństwem oraz wielu innych kompromisów, które występują przy próbie maksymalizacji zysków przy danym poziomie ryzyka.

Zarządzanie portfelem może być pasywne lub aktywne, jak pokazano w poniższej tabeli.

Główne elementy procesu zarządzania

Podstawowym elementem zarządzania portfelem jest alokacja aktywów, która opiera się na długoterminowej strukturze. Alokacja aktywów opiera się na fakcie, że różne rodzaje aktywów nie poruszają się konsekwentnie i niektóre są bardziej zmienne niż inne. Kształtuje się nastawienie na optymalizację profilu ryzyka/zwrotu inwestora. Odbywa się to poprzez inwestowanie w pulę aktywów, które mają niską korelację ze sobą. Inwestorzy o bardziej agresywnym profilu mogą obciążyć swój portfel w kierunku bardziej zmiennych inwestycji. A przy bardziej konserwatywnym mogą ważyć w kierunku bardziej stabilnych inwestycji.

Dywersyfikacja jest bardzo popularną metodą stosowaną w zarządzaniu portfelem. Nie jest możliwe konsekwentne przewidywanie zwycięzców i przegranych. Musisz zbudować portfel inwestycyjny o szerokim pokryciu aktywów. Dywersyfikacja to alokacja ryzyka i zwrotu w ramach danej klasy aktywów. Więc jak trudno Aby zrozumieć, które konkretne aktywa lub sektory mogą być liderami, dywersyfikacja poszukuje zwrotów ze wszystkich sektorów w czasie, ale z mniejszą zmiennością w danym czasie.

Re-balancing jest techniką stosowaną w celu przywrócenia portfela do jego pierwotnej docelowej alokacji w rocznych odstępach czasu. Metoda ta jest ważna dla utrzymania mieszanki aktywów, która najlepiej odzwierciedla profil ryzyka/zwrotu inwestora. W przeciwnym razie ruchy rynkowe mogą narazić portfel inwestycji finansowych na większe ryzyko lub zmniejszenie możliwości zwrotu. Na przykład, inwestycja, która rozpoczyna się z 70% udziałem akcji i 30% udziałem stałego dochodu może, w wyniku rozszerzonego wzrostu na rynku, przejść do rozkładu 80/20, który wystawia inwestora na większe ryzyko niż jest w stanie udźwignąć. Rebalancing polega na sprzedaży papierów wartościowych o niskiej wartości i przeniesieniu wpływów do papierów wartościowych o niskiej wartości.

Rodzaje zarządzania portfelem. Które są?

Zarządzanie portfelem polega na podejmowaniu decyzji o tym, jak najlepiej dopasować inwestycje do celów, jednocześnie równoważąc ryzyko.

Rozważ typy podstawowe bardziej szczegółowo. Poniższa tabela przedstawia cechy charakterystyczne każdego z nich.

Proces zarządzania. Cechy

Sam proces zarządzania portfelem można zwizualizować jako sekwencję etapów, co przedstawia poniższa tabela.

Usługi zarządzania portfelem świadczone są przez firmy finansowe, banki, fundusze hedgingowe i money managerów.

Podstawy inwestycji portfelowych. Różnice w stosunku do inwestycji bezpośrednich

Inwestycje w portfel papierów wartościowych różnią się od bezpośrednich inwestycji zagranicznych. W tym drugim przypadku inwestor przejmuje aktywną kontrolę nad spółkami w danym kraju. W przypadku inwestycji portfelowych jest zadowolona z realizacji zysków.

Każdy kto posiada oszczędności (aktywa finansowe) stara się je jak najlepiej wykorzystać w różnych obszarach finansowych: lokaty bankowe, akcje, obligacje, polisy ubezpieczeniowe, fundusze emerytalne.

Zbiór instrumentów finansowych nazywamy portfelem; dlatego decyzję o alokacji aktywów nazywamy inwestycją (decyzjami) w portfel.

Inwestor może również zdecydować się na zainwestowanie części swoich oszczędności za granicą. Najbardziej typową transakcją tego typu jest zakup papierów skarbowych innego kraju.

Wielkość inwestycji portfelowej ulega wahaniom, zwłaszcza gdy zajmuje ją kapitał spekulacyjny. Są one nastawione na krótkoterminowe zyski i w każdej chwili gotowe do wycofania się. Wahania te mogą natomiast destabilizować kurs walutowy, a zatem finansowanie deficytu na rachunku bieżącym kapitałem spekulacyjnym może być niebezpieczne. Kryzysy walutowe, w których dochodzi do gwałtownego osłabienia pieniądza krajowego, wiążą się z odpływem kapitału portfelowego.

Inwestycje portfelowe są przede wszystkim wrażliwe na zmiany stóp procentowych, ich oczekiwania i prognozy kursów walutowych, a także na zmiany w otoczeniu makroekonomicznym - ryzyko destabilizacji i zawirowań politycznych. W zależności od oceny ryzyka inwestorzy żądają premii w postaci wyższych stóp procentowych, w przeciwnym razie nie są skłonni do zakupu krajowych aktywów.

Obliczenia plonów

Podstawowy wzór na obliczenie rentowności portfela jest następujący:

Zysk/inwestycja * 100%.

Gdzie Zysk jest różnicą między ilością sprzedaną a ilością kupioną.

Ta formuła nie jest jednak wystarczająca w rzeczywistości. Trzeba to wyjaśnić:

Zysk = Zysk i strata na transakcji + Dywidenda - Prowizje.

Najwygodniej jest korzystać z tabel obliczeniowych Excella. Przykład takiej tabeli pokazany jest poniżej.

Dalej, w komórce, w której chcemy obliczyć wydajność, musimy wstawić wyrażenie: NUMBERNDOX(B2:B5; C2:C5)*100.

Gdzie B2:B5 - zakres komórek "Ruch środków pieniężnych", C2:C5 - zakres komórek "Data".

Dochód zostanie obliczony automatycznie w programie.

Wartość będzie wynosić 22,08%.

Wycena portfela. Zasada obliczania

Rentowność musi być liczona procentowo przy ocenie portfela, bo dopiero wtedy widać, ile inwestor dostaje. Można go porównać z zyskami z innych instrumentów.

Musisz zastosować wzór na ocenę portfela inwestycji finansowych:

Rentowność w procentach * Liczba dni w roku / Liczba dni zainwestowanych. Przykład, powyżej uzyskaliśmy zwrot w wysokości 22,08%. Ale to była tylko półroczna inwestycja, a roczny zwrot będzie:

22,08 % * 365 / 180 = 44,8 %.

Kluczowe ryzyka

Cele finansowe są rozpatrywane w odniesieniu do parametrów ryzyka i zwrotu z portfela. Aby określić ryzyko podejmowane przez przedsiębiorstwo, należy odpowiedzieć na te pytania. Główne punkty, które trzeba rozwiązać:

1. Jakie są krótko- i długoterminowe cele oraz potrzeby finansowe klienta?
2. Jakie są konsekwencje, jeśli cele nie zostaną osiągnięte?

Główne ryzyka związane z zarządzaniem portfelem zostały przedstawione w poniższej tabeli.

Kluczowe wyzwania

Ważną kwestią jest możliwość odróżnienia oczekiwanej stopy zwrotu od wymaganej stopy zwrotu. Oczekiwana stopa zwrotu odnosi się do poziomu zysku z kapitału, który konieczny dla cele finansowe. Wymagana stopa zwrotu jest jednak związana z długoterminową realizacją celów finansowych.

Czynniki, które mogą wpłynąć na wybór inwestycji, mogą być związane z następującymi kategoriami: uwarunkowania prawne (trusty i fundacje), podatki, horyzont czasowy, wyjątkowe okoliczności lub płynność.

Z zarządzaniem majątkiem związane są podatki, w tym podatki: od dochodów, od nieruchomości, od przeniesienia własności lub od zysków kapitałowych. Wyjątkowe okoliczności dotyczą preferencji dla aktywów. Płynność odnosi się do zapotrzebowania (oczekiwanego i nieoczekiwanego) na środki pieniężne przez przedsiębiorstwo. Horyzont czasowy jest reprezentowany jako zwroty długoterminowe, średnioterminowe, krótkoterminowe i wieloetapowe.

Obszary redukcji ryzyka poprzez dywersyfikację

Dywersyfikacja portfela to zróżnicowanie struktury portfela inwestycyjnego. Co należy rozumieć przez to, że? Tylko że prowadzi do zmniejszenia ryzyka specyficznego (niesystematycznego) portfela inwestycyjnego i poszczególnych aktywów. Istotą dywersyfikacji jest zakup zróżnicowanych aktywów w nadziei, że ewentualny spadek wartości jednych aktywów zostanie zrekompensowany wzrostem wartości innych.

Skuteczność dywersyfikacji portfela zależy zatem od stopnia powiązania zmian cen aktywów wchodzących w skład portfela (ich stosunku). Im jest on niższy, tym lepsze są wyniki dywersyfikacji.

Najsilniejszą dywersyfikację osiąga się, gdy korelacja zmian cen aktywów jest ujemna, tzn. gdy wzrostowi ceny jednego składnika aktywów towarzyszy spadek ceny innego.

Dokładne określenie korelacji przyszłych ruchów cen aktywów w portfelu jest trudne, głównie dlatego, że ruchy historyczne nie powinny się powtórzyć w przyszłości. Z tego powodu często stosuje się uproszczone metody dywersyfikacji, polegające na zakupie aktywów z różnych branż (np. akcje banków, firm telekomunikacyjnych, budowlanych), aktywów z różnych segmentów rynku (np. akcje i obligacje), aktywów zróżnicowanych geograficznie (np. akcje z różnych krajów) lub aktywów małych i dużych spółek.

Zagadnienie dywersyfikacji portfela inwestycyjnego zostało formalnie opisane w tzw. teorii portfelowej Markowitza. Wyższe zyski z portfela inwestycyjnego są zwykle związane z wyższym ryzykiem. Teoria Markowitza pokazuje, jak zdefiniować efektywne portfele w kategoriach oczekiwanej stopy zwrotu do ryzyka.

Wniosek

W artykule dokonano przeglądu metod i technik stosowanych w proces budowy portfela inwestycje finansowe. Można go wykorzystać do zarządzania ryzykiem i zwrotem dla inwestora. Kwestie optymalizacji portfela dotyczą zrównoważenia minimalnego ryzyka przy jednoczesnej maksymalizacji możliwych zwrotów z kombinacji aktywów.