Szyb uman: fakty historyczne, liczba ofiar, zdjęcia

Uman Pit to nazwa tymczasowego obozu dla jeńców, który znajdował się na terenie kamieniołomu cegielni podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w sierpniu-wrześniu 1941 r. Miała 10 metrów głębokości. W odkrywce nie było żadnych widocznych struktur, więc ludzie cierpieli w strugach deszczu i palącym słońcu. Była to jedna z głównych zbrodni reżimu nazistowskiego. Dokładna liczba ofiar jest wciąż niemożliwa do ustalenia, ponieważ nie prowadzono ich listy. Nawet całkowita liczba więźniów, którzy trafili do obozu, znana jest tylko w przybliżeniu. W tym artykule powiemy wszystko, co wiemy o tej strasznej tragedii.

Bitwa pod Umanyu

W rzeczywistości Szyb Uman powstał po jednej z pierwszych bitew II wojny światowej, która przeszła do historii jako Bitwa Uman.

Uman to miasto we współczesnym obwodzie czerkaskim, na Ukrainie. Na początku sierpnia 1941 roku, w trakcie natarcia Grupy Armii, udało się przebić przez kocioł sowiecki "Południowa" Jednostki Armii Czerwonej zostały okrążone na terenie Związku Radzieckiego. tzw "Kocioł Uman".

Bitwa zakończyła się klęską jednostek radzieckich. 6 i 12 Armia Frontu Południowo-Zachodniego zostały prawie całkowicie zniszczone. Ucierpiały też niektóre jednostki Frontu Południowego.

Według szacunków radzieckich historyków około 65 tysięcy osób i blisko 250 czołgów zostało okrążonych przez wojska niemieckie. Do 8 sierpnia z kotła udało się uciec 11 tysiącom żołnierzy. Istnieją znaczne rozbieżności w szacunkach dotyczących liczby wojsk radzieckich schwytanych w okrążenie. Niemcy twierdzą, że wzięli 103 tys. jeńców.

Wehrmacht stracił około 4,5 tys. zabitych i ponad 15 tys. rannych.

Jeńcy radzieccy byli przetrzymywani w obozie koncentracyjnym, który został utworzony w kamieniołomie w pobliżu Uman i stał się znany jako Uman Pit. Wielu więźniów zmarło po krótkim czasie z powodu złych warunków przetrzymywania. Na dodatek Niemcy i ich wspólnicy organizowali masowe egzekucje komisarzy, Żydów, komunistów i ciężko rannych żołnierzy w obozie i na polach bitew.

"kocioł uman" uważana za najbardziej druzgocącą klęskę w historii Armii Czerwonej. Jest to obecnie jedna z tragicznych i zarazem pustych plam w badaniach nad II wojną światową.

Obóz koncentracyjny

Uman Pit był obozem przejściowym. Znajdował się on na terenie kamieniołomu. W niemieckich raportach figurował jako Stalag-349.

Uman Pit był wyrobiskiem gliny o szerokości około 300 metrów i długości około kilometra. Mury miały wysokość do 15 metrów.

Zdjęcia z Uman Pit do dziś mówią o jego okrucieństwie i nieludzkości. Przywieziono tu kilkadziesiąt tysięcy więźniów, z których wielu zmarło po prostu z powodu złych warunków życia. Wciąż nie jest znana całkowita liczba osób, które zginęły w tej tragedii.

Warunki zatrzymania

Ocaleni mówili, że obóz mógł, według przybliżonych szacunków, pomieścić od 6 do 7 tysięcy osób. Mieściło się w nim kilkadziesiąt tysięcy.

Na terenie wyrobiska nie było żadnych budowli, poza niskimi i małymi szopami przeznaczonymi pierwotnie dla do przechowywania cegły. W związku z tym większość więźniów musiała spędzić noc pod gołym niebem. Na terenie obozu ustawiono dwie ogromne żelazne beczki, służące do przygotowywania jedzenia dla więźniów. Nawet pracując przez całą dobę, mogli zapewnić jedzenie dla nie więcej niż dwóch tysięcy osób. Codziennie z niedożywienia umierało od sześćdziesięciu do siedemdziesięciu osób. Ponadto przez cały dzień trwały strzelaniny.

Ciężko chorych więźniów gromadzono w internacie byłej cegielni, ale nie poddawano ich tam leczeniu. Zmarli zostali pochowani w masowych grobach. Zakopywano ich w rowach, a zwłoki pokrywano wapnem.

Informacje o zmarłych

Szerokie prace prowadzili historycy i badacze, aby ustalić szczegóły dotyczące ofiar. Jedną z najsłynniejszych list zmarłych w Umańskim Szybie sporządził Grigorij Uglow. Przez lata Wielkiej Wojny Ojczyźnianej Był lekarzem w 2 Pułku Strzelców Konnych, wchodzącym w skład 44 Dywizji Strzelców, która nosiła imię Szchorów.

Za zgodą władz niemieckich codziennie umieszczał w butelkach kartki mocno skręconego papieru z imionami i nazwiskami zmarłych. Dokumenty te zawierały również informacje o ich datach urodzenia, kolorze włosów, numerze obozowym, stopniu wojskowym i narodowości. W miarę możliwości podawano odciski palców i adresy.

Skrupulatna praca Uglovy`ego przywróciła około trzech tysięcy żyć zwykłych żołnierzy.

Otwarcie grobów

Po wojnie powołano komisję do zbadania zbrodni popełnionych przez nazistów na terytorium Związku Radzieckiego. Odsłonięto wówczas kilka masowych grobów. Ponadto podczas prac wykopaliskowych jakiś czas później odkryto kilka grobów.

W tych grobach były same butelki ze współrzędnymi i danymi poległych żołnierzy. Listy zostały przekazane do Ministerstwa Obrony Narodowej. Do niedawna były one utrzymywane pod rubryką "Sekret", , który został nakręcony w 2013 roku.

Oczywiście to tylko niewielka część ofiar. Na listach umieszcza się tylko tych, którzy zginęli w obozie koncentracyjnym. Nazwiska większości pozostałych więźniów pozostaną zapewne nieznane.

Relacje naocznych świadków

Naoczni świadkowie, którzy odwiedzili ten straszny obóz, mówią, że więźniom początkowo nie dawano jedzenia ani wody. We wspomnieniach o Szybie Uman jeńcy mówią, że ludzie wypili wszystkie kałuże w kamieniołomie, a potem zaczęli jeść glinę. Glina zbiła się w żołądku i mężczyzna umarł w strasznej agonii.

Posiłki były organizowane dopiero po kilku dniach. Gdy tylko otworzono kuchnie, mieszkańcy obozu rzucili się do nich, a Niemcy strzelali z karabinów maszynowych do tłumu.

Gdy pewnego dnia zaczął padać zimny deszcz, wielu ludzi wykopało w ścianach małe dziury, aby się ogrzać. Ponieważ cały dół był wykonany z gliny, szybko zaczęły się zapadać. Osoby, które nie zdążyły się wydostać, spotkała ponura śmierć.

Otoczyli obóz drutem kolczastym i ustawili wieże z karabinami maszynowymi. Medycy nieustannie przemieszczali się po obozie zbierając ciała. Ale nie mogli sobie poradzić. Po kilku dniach dno dołu było zaśmiecone ciałami zmarłych, których nikt nie uprzątnął.

Jak podają niemieckie kroniki, w Umańskim Szybie wkrótce wybuchły epidemie.

Wizyta Hitlera

W sierpniu 1941 roku do Omanu przybył Adolf Hitler wraz ze swoim towarzyszem broni, faszystowskim przywódcą Włoch Benito Mussolinim.

Niektóre źródła podają, że, że po triumfalnego pochodu zwycięstwa, odwiedzili również ten obóz.

Książka w języku ukraińskim

Książka o Szybie Uman pt "Nie do zapomnienia" ujrzał światło dzienne w 2014 r. Została ona wydana w języku ukraińskim.

Duże zainteresowanie badaczy wzbudził fakt, że opublikowano w nim nazwiska około 3300 radzieckich żołnierzy i oficerów, którzy zmarli w szpitalu tego nazistowskiego obozu.

Wielu z nich do tej pory uznawano za martwych lub zaginionych.

Problemy z tożsamością

Tożsamość osób, które zginęły w obozie, odtworzono na podstawie książki Hryhorija Uglový`ego, który wrzucał do butelek karteczki z nazwiskami ofiar. Ale są z nimi problemy, dokładna identyfikacja zmarłych pozostaje trudna.

Już na etapie sporządzania tych list niektóre nazwiska zostały zmienione niemal nie do poznania. Wynikało to z trudności w zapisie nazwisk, ich wielokrotnego tłumaczenia z jednego języka na drugi i z powrotem. Z tego powodu nie udało się ustalić ich oryginalnej pisowni. Naukowcy zrobili jednak to, co mogli.

Po wstępnym ustaleniu nazwiska zmarłego więźnia, jego dane zostały sprawdzone w bazie informacji utworzonej przez Ministerstwo Obrony Narodowej. Uogólniona baza danych "Memoriał" obecnie dostępne w Internecie. Na tym etapie znaleziono żołnierzy, których nie było nawet w bazie danych. To oznacza, że nic wcześniej nie było wiadomo nawet w przybliżeniu o ich losach.

Wreszcie trudności w ustaleniu tożsamości zmarłych wynikały z faktu, że nie tylko nazwiska, ale i nazwy miejscowości były zmieniane nie do poznania z powodu ciągłych tłumaczeń z jednego języka na drugi.

Wszystko to znacznie utrudnia pracę naukowców, ale nie zniechęcają się oni. Liczbę ofiar tego strasznego obozu koncentracyjnego ustala się do dziś. Jest nadzieja, że za jakiś czas ta karta narodowej historii nie będzie już nazywana pustą plamą.