Koncepcja osobowości w filozofii i socjologii

W tym czasie jako koncepcja "Człowiek" podkreśla jego biospołeczne pochodzenie, "osobowość" wiąże się głównie z jego społecznym i aspekty psychologiczne. Obejmują one poczucie własnej wartości, orientacje wartości, przekonania, zasady, według których jednostka żyje, jej pozycje moralne, estetyczne, społeczno-polityczne i inne pozycje społeczne, jej przekonania i ideały. A także charakter, osobliwości jego intelektu, styl i niezależność jego myślenia, specyfika jego kompozycji emocjonalnej, siła woli, sposób myślenia i odczuwania, status społeczny. Koncepcja "osobowość" в historia filozofii był oglądany z wielu różnych rodzajów punkty widokowe.

Definicja

Koncepcja osobowości w filozofii, psychologii i socjologii jest jednym z kluczowych. Sam termin wywodzi się od łacińskiego słowa persona, oznaczającego maskę. Osobowość to zespół wzorów, nawyków, cech, postaw i wyobrażeń jednostki. Ponieważ są one zorganizowane zewnętrznie w role i statusy oraz wewnętrznie w motywacje, cele i różne aspekty siebie.

Jeśli krótko przedstawimy pojęcie osoby w filozofii, to możemy powiedzieć, że jest ona jej istotą, sensem i celem w świecie.

Według Roberta Parka i Ernesta Burgessa jest to suma i organizacja tych cech, które określają jego rolę w grupie. U innych psychologów termin ten obejmuje zorganizowany zespół procesów i stanów psychicznych odnoszących się do osoby. Jest też wszystkim, czego człowiek doświadczył i przeżywa, gdyż wszystko to można rozumieć jako jedność. Ponadto, jest to koncepcja odnosi się do nawyków, postaw i innych cech społecznych, które charakteryzują zachowanie danej osoby. Według Junga osobowość to zespół zachowań jednostki z danym systemem tendencji wchodzących w interakcje z następstwem sytuacji.

Różne perspektywy

Na podstawie tych definicji można stwierdzić, że oprócz filozoficznego istnieją dwa inne główne podejścia do badania osobowości:

• psychologiczne;

• socjologiczny.

Podejście psychologiczne postrzega osobowość jako specyficzny styl swoisty dla niej. Styl ten jest określany przez charakterystyczną organizację tendencji psychicznych, kompleksów, emocji i nastrojów. Podejście psychologiczne pozwala zrozumieć zjawiska dezorganizacji osobowości oraz rolę pragnień, konfliktu psychicznego, represji i sublimacji w jej rozwoju. Podejście socjologiczne patrzy na jednostkę w kategoriach jej statusu, rozumienia jej roli w grupie, której jest członkiem. To, co inni o nas myślą, odgrywa dużą rolę w kształtowaniu naszej tożsamości.

esencja

Osobowość jest więc sumą idei, postaw i wartości danej osoby, które określić go rolę w społeczeństwie i stanowi integralną część jego charakteru. Zdobywa się ją poprzez uczestnictwo w życiu grupy. Jako członek grupy uczy się pewnych systemów zachowań i umiejętności symbolicznych, które określają jego idee, postawy i wartości społeczne. Te idee, postawy i wartości są konstytutywne. Rozważając podstawową definicję, należy pamiętać, że pojęcia "indywidualny", "indywidualny", "indywidualność" и "tożsamość" w filozofii są takie same, ale nie identyczne.

Znaczenie

Rozpatrując krótko pojęcie osobowości w filozofii, należy zauważyć, że jest ona wytworem interakcji społecznych w życiu grupowym. W społeczeństwie każdy człowiek ma inne cechy, takie jak skóra, kolor skóry, wzrost i waga. Ludzie mają różne typy osobowości, bo nie są do siebie podobni. Dotyczy to zarówno nawyków, postaw, jak i cech fizycznych człowieka, są one podobne, ale różnią się w zależności od grupy i społeczeństwa. Zgodnie z tym podejściem każdy ma osobowość, która może być dobra lub zła, imponująca lub nieimponująca. Rozwija się poprzez socjalizację w kulturze danej grupy lub społeczeństwa. Nie można go zdefiniować indywidualnie, ponieważ różni się w zależności od kultury i czasu. Na przykład morderca jest uważany za zbrodniarza w czasie pokoju i bohatera w czasie wojny. Uczucia i działania osoby podczas interakcji tworzą osobowość. Jest sumą ogólnego zachowania człowieka i obejmuje zarówno zachowania jawne, jak i ukryte, zainteresowania, psychikę i intelekt. Jest sumą fizycznych i psychicznych zdolności i umiejętności człowieka.

Nie sposób myśleć o osobowości jako o czymś odrębnym od człowieka, a nawet od jego wyglądu fizycznego i ogólnego wyglądu fizycznego. To jest osoba, z którą spotykamy się. Kiedy ludzie poddają się operacjom plastycznym i liftingom, zmieniają swój wygląd zewnętrzny, co, jak wykazały obserwacje psychologiczne, zmienia również coś w ich psychice. Wszystko w człowieku jest ze sobą powiązane i wpływa na osobowość jako całość. To jak wygląda człowiek jest zewnętrznym wyrazem jego wewnętrznego świata.

Związek z filozofią

Osobowość to osoba rozwinięta społecznie, należąca do określonego kontekstu historycznego i przyrodniczego, do określonej grupy społecznej, osoba posiadająca względnie trwały system społecznie istotnych cech osobowych i pełniąca odpowiednie role społeczne. Ramy intelektualne osobowości tworzą jej potrzeby, zainteresowania, system poglądów, cechy temperamentu, emocje, siła woli, motywacja, orientacje wartości, samodzielność myślenia, świadomość i samoświadomość. Centralną cechą osobowości jest perspektywa. Człowiek nie może stać się osobą bez rozwinięcia tego, co nazywa się światopoglądem, który obejmuje jego filozoficzny pogląd na świat.

Wiedza o filozofii jest nieodzownym atrybutem wyższego wykształcenia i kultury człowieka. Ponieważ światopogląd jest przywilejem współczesnej jednostki, a jego rdzeniem jest filozofia, każdy musi znać filozofię, aby zrozumieć siebie i otaczających go ludzi. Nawet ci, którzy zaprzeczają i wyśmiewają filozofię, posiadają ją. Tylko zwierzę nie ma światopoglądu. Nie ocenia rzeczy na świecie, sensu życia i innych problemów. Światopogląd jest przywilejem jednostki, czyli osoby wyniesionej kulturowo.

Społeczne podstawy osobowości

Zarówno historycznie, jak i ontogenetycznie człowiek staje się osobowością w takim stopniu, w jakim przyswaja kulturę i przyczynia się do jej tworzenia. Nasz daleki przodek, w warunkach pierwotnej hordy i wczesnych stadiów społeczeństwa, nie był jeszcze człowiekiem, choć był już człowiekiem. Dziecko, zwłaszcza w pierwszych latach życia, jest z pewnością osobą, ale jeszcze nie osobowością. Musi dopiero stać się osobowością w procesie swojego rozwoju, kształcenia i wychowania.

Termin "osobowość" w filozofii odnosi się więc do zasady, która łączy to, co biologiczne i to, co społeczne w jedną całość. A także wszystkie procesy psychologiczne, cechy i stany, które regulują zachowanie, nadając mu pewną spójność i stabilność w stosunku do reszty świata, innych ludzi i siebie samego. Osobowość jest bytem społeczno-historycznym, naturalnie zdeterminowanym i indywidualnie wyrażonym. Człowiek jest osobą, ponieważ świadomie odróżnia siebie od wszystkiego, co go otacza, a jego stosunek do świata istnieje w jego umyśle jako pewien punkt widzenia w życiu. Człowiek to osoba, która ma samoświadomość i światopogląd oraz osiągnęła zrozumienie swoich funkcji społecznych, swojego miejsca w świecie, która uświadomiła sobie, że jest podmiotem twórczości historycznej, twórcą historii.

Właściwości i mechanizmy

Rozważania nad koncepcją osobowości w filozofii i socjologii wymagają głębszej eksploracji jej istoty. Nie leży ona w jej fizycznej naturze, lecz w społecznych i psychologicznych właściwościach oraz mechanizmie życia psychicznego i zachowania. W rzeczywistości jest to indywidualne skupienie lub wyrażenie stosunków i funkcji społecznych, przedmiot poznania i przekształcania świata, praw i obowiązków, norm etycznych, estetycznych i wszelkich innych norm społecznych. Gdy w filozofii i innych naukach mówimy o pojęciu osobowości, mamy na myśli jej społeczne, moralne, psychologiczne i estetyczne właściwości, skrystalizowane w świecie intelektualnym człowieka.

Funkcje

W każdej ze swoich podstawowych relacji jednostka posiada określoną cechę. Chodzi tu o konkretną funkcję społeczną, jako podmiot produkcji materialnej lub duchowej, jako środek określonych stosunków przemysłowych, jako członek określonej grupy społecznej, klasy, przedstawiciel, określonego narodu, jako mąż lub żona, ojciec lub matka, jako twórca stosunków rodzinnych.

Funkcje społeczne, które człowiek ma do spełnienia w społeczeństwie, są liczne i różnorodne, ale jednostki nie można zredukować do tych funkcji, nawet jeśli są one rozpatrywane jako całość. Chodzi o to, że tożsamość jest tym, co należy do danej osoby i odróżnia ją od innych. W pewnym sensie można się zgodzić z tymi, którzy uważają, że trudno jest wyznaczyć granicę między tym, co dana osoba nazywa sama sobą, a tym, co jest jej własnym. Osobowość jest sumą wszystkiego, co człowiek może nazwać swoim własnym. To nie tylko jego cechy fizyczne i intelektualne, ale także ubranie, dach nad głową, małżonkowie i dzieci, przodkowie i przyjaciele, status społeczny i reputacja, nazwisko i nazwa rodziny. Struktura osobowości obejmuje również to, co zostało jej nadane, jak również uprawnienia, które zostały w niej ucieleśnione. Jest to osobisty przejaw pracy wcielonej.

Frontiers

Pojęcie osobowości w filozofii określa jej granice znacznie szerzej niż granice ludzkiego ciała i jego wewnętrznego świata intelektualnego. Granice te można porównać do kręgów, które rozchodzą się po wodzie: pierwsze są owocem twórczej aktywności, potem przychodzą kręgi rodziny, własności osobistej i przyjaźni. Odległe kręgi łączą się z morzami i oceanami całego życia społecznego, jego historii i perspektyw. To właśnie tutaj sposób postrzegania przez filozofię pojęć tj "indywidualny", "indywidualny" и "osobowość".

Kompletność tego ostatniego wyraża się w jego wyjątkowości, w jego niepowtarzalności. To właśnie nazywa się indywidualnością. Osobowość jako całość jest abstrakcją, która konkretyzuje się w realnych ludziach, w indywidualnych, rozumnych istotach ze wszystkimi niepowtarzalnymi właściwościami ich psychiki i konstytucji, kolorem skóry, włosów, oczu itd. Jest wyjątkowym członkiem rodzaju ludzkiego, zawsze wyjątkowym i niepodobnym do żadnej innej jednostki w całości życia duchowego i materialnego, fizycznego: każde "ego" jest wyjątkowe.

Indywidualność jako cecha definiująca

W tym przypadku bierze się pod uwagę pewne szczególne cechy. Osoba jest zasadniczo indywidualną istotą rozumną. Co jeszcze można dodać? Wychodząc od pojęcia osobowości i jednostki w filozofii, można powiedzieć, że w szerszym znaczeniu ten ostatni termin jest synonimem konkretnego bytu indywidualnego. Dotyczy to również pojęcia "osobowości". Która obejmuje cechy duchowe jednostki, jak również jej cechy fizyczne.

Nie ma na świecie nic bardziej indywidualnego niż człowiek, nic w stworzeniu bardziej różnorodnego niż ludzie. Na poziomie ludzkim różnorodność osiąga swój szczyt, na świecie jest tyle osobowości, ile ludzi. Wynika to wyłącznie ze złożoności organizacji ludzkiej, której dynamika zdaje się nie mieć granic. W sumie wszystko to opiera się na koncepcjach "człowiek", "indywidualny" и "osobowość" w filozofii. Cechy charakterystyczne i uwarunkowane różnymi poglądami, umiejętnościami, poziomem wiedzy, doświadczeniem, stopniem kompetencji, temperamentem i charakterem. Osoba jest indywidualna w takim stopniu, w jakim jest niezależna w swoich sądach, przekonaniach i postawach, czyli wtedy, gdy mózg nie jest "stereotypowy" i posiada unikalne "wzorce. Każdy człowiek, niezależnie od ogólnej struktury osobowości, posiada szczególne cechy kontemplacji, obserwacji, uwagi, różnych rodzajów pamięci, orientacji i innych. Poziom myślenia waha się na przykład od wyżyn geniuszu do najgorszych przypadków upośledzenia umysłowego.

Klasyfikacja

Na podstawie koncepcji osobowości w filozofii i socjologii można podzielić ludzi na różne typy - w zależności od przewagi pewnych elementów w strukturze. Osoba może być skłonność do myślenia praktycznego lub teoretycznego, do racjonalnego lub intuicyjnego ujmowania rzeczywistości, do pracy z obrazami zmysłowymi lub do analitycznego sposobu myślenia. Są ludzie, którzy w dużej mierze kierują się emocjami. Na przykład, typy zmysłowe mają wyjątkowo rozwinięte postrzeganie rzeczywistości. Dla nich uczucie jest konkretnym wyrazem pełni ich życia.

Przedstawiciele różnych typów

Nauka, opierając się na pojęciu osobowości w filozofii i innych dyscyplinach, proponuje następujący podział. Intelektualnie intuicyjna osoba stale poszukuje nowych możliwości. nie może zadowolić się przestrzeganiem powszechnie uznawanych wartości, zawsze szuka nowych pomysłów. Ludzie tego typu Są siłą napędową kultury, inicjują i inspirują nowe przedsięwzięcia. Typy osobowości mogą być również klasyfikowane według orientacji behawioralnej. Osoba może być sklasyfikowana jako ekstrawertyk lub introwertyk. W zależności od tego, czy jest zorientowany na obiektywną rzeczywistość, czy na swój wewnętrzny świat. Introwertycy są często małomówni i rzadko lub prawie nie otwierają swoich serc przed innymi. Z reguły ich temperament jest melancholijny, rzadko się wyróżniają lub wychodzą na pierwszy plan. Zewnętrznie spokojni, nawet obojętni, nigdy nie próbują nakłaniać innych do niczego. Ich prawdziwe motywy zwykle pozostają ukryte.

cechy osobowości

W psychologii i socjologii osoba jest zwykle opisywana przez swoje indywidualne cechy. Cechy związane z określonym sposobem postrzegania lub oceniania oraz ze sposobem oddziaływania osoby środowisko. Skupia się na oryginalności, na cechach, które wyróżniają jednostkę w społeczeństwie, na funkcjach, jakie pełni, na stopniu wpływu, jaki wywiera, lub na wrażeniu, jakie wywiera na innych: "agresywny", "uległy", "twardy" itd. Niezależność, siła woli, determinacja, inteligencja i mądrość są postrzegane jako bardzo ważne.