Historia, etapy i cel unii europejskiej

Idea integracji europejskiej sięga XIX wieku. czynnikiem inicjującym była proklamacja niepodległości przez usa, których wpływy na świecie rosły znacząco od początku XX wieku. Ale w tamtym czasie Europejczycy nie byli przygotowani na taki rozwój wydarzeń.

Po tym, jak II wojna światowa przetoczyła się przez Europę, przynosząc śmierć, zniszczenie i destabilizację gospodarczą, wielu przywódców myślało o zjednoczeniu krajów. W dodatku Związek Radziecki, któremu Niemcy były dłużne, chciwie przyglądał się im od wschodu. Europa była słaba, a konieczność posiadania silnej armii i gospodarki stała się oczywista. I dziwnym trafem to właśnie Niemcy spowodowały upadek społeczeństwa europejskiego w latach powojennych, które następnie stały się główną siłą napędową Unii Europejskiej.

Kontekst: jak to się wszystko zaczęło?

Pierwowzorem współczesnej UE był związek węgla i stali składający się z zaledwie sześciu krajów. Narodziła się ona u progu lat 50. Jako czynnik wzrostu gospodarczego, unia proklamowała prawo do bezcłowego handlu wyżej wymienionymi towarami. Zaledwie sześć lat później miało miejsce przełomowe wydarzenie: utworzenie na bazie tej struktury Europejskiej Unii Gospodarczej. A dziesięć lat później powstała Wspólnota Europejska, również w dużej mierze o charakterze gospodarczym. Obejmowało to stworzenie jakościowo nowej jednostki walutowej, która była używana w całej Europie - euro. Tak więc tendencja do integracji wisiała w powietrzu, stając się coraz bardziej "ciało".

Układ z Schengen jest początkiem współczesnej historii Unii Europejskiej

Następnie w 1985 r. ratyfikowano słynny układ z Schengen, który obowiązuje do dziś. Dawał on prawo do swobodnego podróżowania po całej Europie jako oni sami obywateli, różnych towarów i posiadaczy wiz. Ułatwiła życie Europejczykom, dała silny impuls do wzrostu gospodarczego i ułatwiła krajom wzajemne kontakty.

Kto był ideologicznym mastermindem

Choć sama idea integracji wisiała dosłownie w powietrzu, wiele pracy w tym zakresie wykonał Pierre Werner - wybitny polityk europejski, premier Luksemburga w latach 1959-1984. Był chrześcijańskim demokratą, postacią, której rząd Luksemburga dziękuje za ożywienie gospodarki po kryzysie stalowym, a cała wspólnota europejska za rozpoczęcie procesu integracji.

Wraz z innymi ekspertami finansowymi i analitykami Pierre Werner żmudnie opracowuje plan stopniowego włączania krajów Europy do unii gospodarczej. Nie potrafił jednak wprowadzić jej w życie. Ale to właśnie słynny plan Wernera był impulsem, który ostatecznie doprowadził do powstania Unii Europejskiej, jaką znamy dzisiaj.

Plan Wernera

Pierre Werner zaproponował ścisłą koordynację polityki pieniężnej. Kraje europejskie miały podążać za tym samym trendem, a banki centralne tych krajów miały kontrolować inflację i nie pozwalać swoim walutom wychodzić poza wąski zakres wartości. To oczywiście bardzo pomogło ustabilizować sytuację gospodarczą, co było bardzo potrzebne członkom EWG po kryzysach żelaza i stali oraz ropy, które nimi wstrząsnęły.

Ponadto Werner był zwolennikiem liberalizacji przepływu kapitału w krajach europejskich. Nie jest tajemnicą, że opóźnienia biurokratyczne mogą zdławić każdy, nawet najbardziej udany projekt gospodarczy. To były te przeszkody, które premier Luksemburga proponował usunąć.

Dlaczego plan Wernera nie zadziałał

Niestety, wszystkie założenia Wernera okazały się zbyt optymistyczne, wręcz utopijne, a cel, jakim była Unia Europejska, został odłożony na czas nieokreślony. Powinny one być oparte na warunkach traktatów między państwami, ale przywódcy europejscy nie mogli w tym czasie dojść do porozumienia. Ostatecznie postulaty te nie wytrzymały presji globalnych wstrząsów gospodarczych z początku lat 70. Ale plan Wernera był pierwszym wyraźnym sygnałem woli państw członkowskich EWG posiadania wspólnej waluty.

Co stało na przeszkodzie Unii Europejskiej

Jakkolwiek banalnie by to nie brzmiało, tworzenie UE utrudniały zwykłe spory między przywódcami państw. Wdrożenie projektu w życie oznaczałoby przecież przekazanie władzy nad polityką, gospodarką i ustawodawstwem wewnętrznym ponadnarodowym organom regulacyjnym. Zdecydowana większość Europejczyków nie była na to przygotowana. W każdym razie idea UE ma więcej przeciwników niż zwolenników.

Plany Unii Europejskiej przez prawie dekadę zbierały kurz na półkach głów państw. Nie mogli nawet zacząć tolerować pomysłu utrzymania waluty w wąskim przedziale, jak planował Werner. Faktem jest, że oznaczałoby to konsumpcję złota i rezerw walutowych, bo w ten sposób bank centralny utrzymuje kurs swojej waluty w stabilnym przedziale. W poszukiwaniu natychmiastowych korzyści finansiści zapomnieli o długoterminowym spojrzeniu, że zjednoczona przestrzeń gospodarcza znacznie zwiększyłaby odporność na niekończące się kryzysy, które podkopały stabilność.

Jednak w tym kontekście niektóre kraje zaczęły już działać wspólnie. W tym czasie Niemcy, Dania, Holandia, Belgia, Luksemburg i sporadycznie Francja uczestniczyły już we wspólnej wymianie walut. Był to istotny impuls do utworzenia UE.

Co dalej?

Logiczne było, że takie tendencje do integracji doprowadziły w końcu do powstania UE w jej obecnym kształcie. Już w 1992 roku w Holandii przywódcy europejscy podpisali traktat tworzący Unię Europejską, ale dopiero w 1993 roku UE zaczęła istnieć jako niezależny podmiot.

To był koniec procesu integracji, a cała władza nad krajami europejskimi przeszła w ręce Brukseli. Złożona psychologicznie i ekonomicznie wieloetapowa procedura tworzenia Unii Europejskiej została wypełniona.

Jakie były korzyści z członkostwa w UE

Jakie były Przyczyny powstania Unia Europejska i korzyści dla państw członkowskich? Po pierwsze, układ z Schengen dotyczył tylko krajów należących do unii. Po drugie, zwieńczeniem integracji gospodarczej było stworzenie wspólnej waluty. Warto zauważyć, że Wielka Brytania od razu z uprzedzeniem oceniła wątpliwość przejścia na euro. Brytyjczycy, choć przystąpili do UE, zachowali swojego funta, który wciąż jest najdroższą walutą świata, nie zatwierdzili też układu z Schengen. Po trzecie, zjednoczenie polityczne umożliwiło wyznaczenie wspólnego kursu w zakresie strategicznego zaangażowania w sprawy innych państw.

Jak powstawał rzecznik UE

Europejska Unia Nadawców została utworzona jako część UE. Skupia ona wszystkie media państw członkowskich. Nie trzeba dodawać, że wszystkie te media działają w tym samym kierunku, relacjonując wydarzenia w UE i na świecie z perspektywy głów państw.

Ale są też pozytywne aspekty. To właśnie ten organ organizuje coroczne konkursy, takie jak Konkurs Piosenki Eurowizji, w tym konkursy dziecięce i taneczne. Pewnie dlatego ten coroczny pokaz talentów z całej Europy ma podtekst polityczny.

Perspektywy UE na przyszłość

Wszystko na tym świecie rodzi się, rozwija i umiera. Czy to oznacza, że trudny i długi okres tworzenia Unii Europejskiej zakończy się ostatecznie upadkiem? Jest teraz bardziej prawdopodobne niż kiedykolwiek. И "pierwsze połknięcie" Było referendum w Wielkiej Brytanii, w którym 51,9% społeczeństwa opowiedziało się za opuszczeniem unii. Przewiduje się, że 29 marca 2019 r.

Wiele państw członkowskich, takich jak Grecja, Cypr i Włochy, bardzo negatywnie ocenia środki oszczędnościowe narzucone im przez Francję i Niemcy. Fakt ten sugeruje również, że "na żywo" Unia Europejska nie będzie istnieć zbyt długo.

Wreszcie, we wszystkich krajach rośnie nienawiść do biurokracji, która próbuje skoncentrować coraz więcej władzy politycznej i finansowej w Brukseli. I to kosztem suwerenności narodowej państw członkowskich. Jest to główna siła napędowa rozpadu Unii Europejskiej. Co więcej, dla zwykłych obywateli biurokracja ta jawi się jako bastion autorytaryzmu, który obalił demokrację, bardzo cenioną przez wielu Europejczyków. Tak więc, po przejściu przez dosłownie żmudne etapy tworzenia Unii Europejskiej, wiele państw członkowskich poważnie rozważa niepowodzenie swojego dzieła, co może ostatecznie doprowadzić do jego rychłego upadku.