Umowa pisemna: sporządzenie, treść i podpisanie

Pisemną formą umowy jest forma zwykła i notarialna. Dzięki Najlepszy ze wszystkich Zapisuje się wolę stron i daje dowody ich zamiarów. Za porozumieniem stron każda transakcja może być przeprowadzona w odpowiedniej formie w granicach prawa. W artykule omówiono pojęcie i rodzaje umów pisemnych, ich sporządzanie i treść.

sporządzenie umowy

Umowy są główną i integralną częścią dziedziny stosunków towarowo-pieniężnych. Dzięki nim regulowane są stosunki, określane są prawa i obowiązki stron. Większość umów ma formę pisemną. Przy ich zawieraniu konieczne jest jasne zrozumienie celów, jak również niuansów różnych rodzajów.

Prawidłowo sporządzona umowa powinna zawierać następujące części:

• część wstępna. Zawiera tytuł, np. umowa sprzedaży, datę podpisania, co jest bardzo ważne. Równie ważne jest to, gdzie został podpisany. Podaje się również nazwę stron z nazwiskami i stanowiskami przedstawicieli.
• Przedmiot. Ta część zawiera najważniejsze pojęcia. Charakter relacji, ceny, sposoby płatności i warunki.
• Dodatkowe warunki. Wpisuje się tu klauzule fakultatywne, ale konieczny dla prawa i obowiązki stron. Mogą one obejmować np. okres ważności umowy, sposób rozstrzygania sporów oraz klauzulę poufności.
• Pozostałe warunki. Zawarte są szczegóły techniczne, takie jak przepisy prawne, szczegóły, liczba kopii i tak dalej.

Spis treści

Umowa składa się z warunków, którymi są:

• Znaczna.
• Zwyczajowo.
• Incydentalny .

Do tych pierwszych należą warunki wystarczające i konieczne do podpisania umowy. Wszystkie muszą być uzgodnione. W przeciwnym razie umowa będzie uważana za niezawartą. Rutynowe terminy nie muszą być uzgadniane. Wchodzą one w życie automatycznie. Nie oznacza to jednak, że działają one wbrew woli stron. Wręcz przeciwnie, są one również negocjowalne. Określenia przypadkowe to takie określenia, które zmieniają lub dodają do zwykłych określeń. Są one uwzględniane według uznania stron transakcji.

Rodzaje formularzy

Transakcje, które są na piśmie, występują w różnych formach:

• Proste.
• Potwierdzone notarialnie.

Rozważmy oba typy bardziej szczegółowo.

Prosta forma

W tej formie transakcje mogą być realizowane na dwa sposoby.

• Pierwsza wersja ustanawia zasady zawierania transakcji w zwykłej formie pisemnej, z wyjątkiem tych przypadków, które muszą być poświadczone przez notariusza. Chodzi o umowy zawierane między osobami prawnymi, między osobami prawnymi a obywatelami, między obywatelami, a także na kwotę przekraczającą 10-krotność minimalnego wynagrodzenia. Mówi o tym art. 161 CC RF. Wyjątek od tej zasady przewiduje art. 159 Kodeksu, zgodnie z którym umowy mogą być zawierane ustnie, niezależnie od przedmiotów i wysokości.
• Druga metoda ma zastosowanie w przypadkach, które są bezpośrednio przewidziane przez prawo i również nie zależy od podmiotów i kwoty. Na przykład obowiązkowe jest zawieranie umów o zastaw, przedstawicielstwo handlowe, depozyt, poręczenie, kredyt, zakup nieruchomości i tak dalej.

Zwykła umowa pisemna świadczy o woli stron, które ją zawierają i podpisują swoimi podpisami, a niekiedy także osób upoważnionych. Przy transakcji jednostronnej sporządza się jeden dokument, jeżeli jest dla niego przewidziany odpowiedni formularz. W przypadku traktatów dwustronnych i wielostronnych, dokumenty te mogą być sporządzone w jednym egzemplarzu lub po jednym dla każdej ze stron. I nie jest konieczne, aby strony spotykały się w tym celu. Umowy mogą być wymieniane za pośrednictwem poczty, telegrafu, poczty elektronicznej lub innych środków komunikacji.

Jeżeli umowa została sporządzona w kilku egzemplarzach, każdy z nich stanowi oryginał. Mają one zatem taką samą moc prawną. Taka jest różnica między umowami a odpowiadającymi im kopiami.

Rodzaje umów prostych

Czasami transakcje dokonywane są za pomocą paragonów, specjalnych żetonów, numerów i tak dalej. Takie dokumenty są traktowane na równi ze zwykłą umową pisemną. Na przykład, zgodnie z klauzulą. 2 Art. 887 k.c., odpowiednią formę umowy uważa się za zachowaną, jeżeli rzecz została przyjęta na przechowanie przez przechowawcę przez wydanie dzierżawcy pokwitowania, zaświadczenia, żetonu lub innego znaku, który poświadcza przyjęcie rzeczy w przypadkach przewidzianych przez prawo.

Szczegóły

Transakcja zawarta w formie pisemnej jest ważna, jeżeli umowa zawiera wymagane elementy. Należą do nich: nazwa wierzyciela, kwota, która ma być przekazana, miejsce prawa do wyników, datę, podpisy itp. Wymogi są określone przez strony, jak również przez przepisy ustawowe. Jeśli w tym drugim przypadku brakuje obowiązkowego wymogu, staje się to powodem nieważności transakcji.

Podpisy

Wymagania dotyczące formy pisemnej umów mogą być uzupełnione przez przepisy prawa, jak również przez porozumienie stron. Przykładowo, konieczność opieczętowania umowy w przypadkach ogólnych jest ustalana na podstawie umowy stron, ale może być również zawarta w aktach prawnych. Podpisy stron transakcji lub ich upoważnionych przedstawicieli są wiążące na wszystkich dokumentach.

W przypadku, gdy obywatel, który dokonuje transakcji, nie może złożyć podpisu osobiście z powodu choroby, niepełnosprawności fizycznej lub analfabetyzmu, podpis odręczny składa osoba podpisująca transakcję. Fakt ten powinien być poświadczony przez notariusza lub innego urzędnika uprawnionego do dokonania tej czynności (np. administracja placówki medycznej, jeśli strona transakcji jest hospitalizowana). Należy podać powód, dla którego uczestnik nie może złożyć podpisu osobiście. Podpis własnoręczny odnosi się do osoby piszącej, a nie do strony transakcji. Dlatego nie można go stosować jako analogu do podpisu własnoręcznego tego ostatniego.

Dzięki obecnemu systemowi transmisji dokumenty mogą być uwierzytelniane za pomocą faksymile, EDS lub innych równoważnych podpisów stron transakcji. Opcja jest dozwolona, jeśli jest przewidziana przez prawo lub przez umowę między stronami. Jest to przewidziane w lit. a) powyżej. 2 Art. 160 k.c. Przykładowo, stosowanie podpisu elektronicznego reguluje specjalna ustawa. Uznaje się, że jego użycie jest równoważne z podpisem odręcznym złożonym na papierze. Jeżeli strony umowy zawartej przy użyciu elektronicznego podpisu cyfrowego nie zgadzają się ze sobą, to obowiązują je specjalne zasady.

Elektroniczna wymiana dokumentów

Zgodnie z klauzulą 434 Kodeksu Cywilnego Federacji Rosyjskiej. 2 art. Art. 434 Kodeksu cywilnego, umowę zawartą w drodze wymiany dokumentów za pośrednictwem poczty elektronicznej uważa się za zawartą w formie pisemnej. Dokument w tym przypadku zawierany jest w formie elektronicznej. Zgodnie z art. 3 ustawy "O podpisie elektronicznym" nr 63-FZ, dokument zawierający informacje w elektronicznej formie cyfrowej jest dokumentem elektronicznym. Moc prawną ma tylko dokument zawierający informacje prawnie istotne, tj. określające podmioty, przedmiot i treść stosunków prawnych powstałych na podstawie umowy. Zgodnie z art. 2 Art. 434 Kodeksu cywilnego, uznanie tego dokumentu, jej definicja Autentyczność obejmuje określone procesy, jak również oprogramowanie, które musi zapewnić, że dokument jest prawidłowo identyfikowany jako pochodzący od strony transakcji.

Świadectwo notarialne

W przypadkach określonych przepisami prawa pisemna forma umowy może być potwierdzona notarialnie. Prawo to powstaje również wtedy, gdy strony doszły do porozumienia. Konieczność zawarcia umowy z obowiązkową notarialnością nie jest powszechna. Są to zazwyczaj transakcje związane z nieruchomościami. Przykładowo, umowa cesji wierzytelności musi być notarialna, jeżeli jej podstawą jest umowa zawarta w kancelarii notarialnej, umowa renty. Pełnomocnictwa są również notarialnie potwierdzane w ten sposób.

Notariat umożliwia zainteresowanemu łatwiejsze udowodnienie swoich racji, gdyż treść umowy, czas i miejsce jej wykonania, zamiary stron oraz inne okoliczności, które są urzędowo potwierdzone pieczęcią notarialną, uważa się za wiarygodne i oczywiste. Mając na uwadze znaczenie formy notarialnej, ustawodawca zmodyfikował zwykłą formę pisemną umów, których celem jest alienacja udział w kapitale docelowym LLC, notarialnie potwierdzone. Mówi o tym klauzula. 10 Art. 21 Ustawa nr 14-FZ o spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Notariatu dokonują notariusze prywatni i państwowi, zgodnie z "Podstawami prawa notarialnego". Jeżeli w danej miejscowości nie ma takiego specjalisty, odpowiednie działania wykonują urzędnicy wykonawczy, którzy mają do tego niezbędne uprawnienia. W różnych przypadkach notariusze mogą być dowódcami jednostek wojskowych, ordynatorami szpitali, kapitanami statków morskich itp. Jest to zapisane w klauzuli. 3 art. 185 k.c.

Nieważność transakcji

W przypadku niezachowania formy notarialnej w przypadkach, w których jest ona wymagana, transakcję uważa się za nieważną. Niekiedy brak notariatu odbywa się na mocy decyzji sądu. Zdarza się również, że jedna ze stron spełnia wszystkie warunki danej transakcji, a druga uchyla się od tej czynności. Wówczas sąd może uznać umowę za ważną na żądanie strony, która ją wykonuje. W tym przypadku nie jest już wymagany akt notarialny. Jednakże strona uchylająca się musi zrekompensować drugiej stronie poniesione straty. Jest to zapisane w klauzuli. 4 Art. 165 k.c.

Nieważność transakcji z powodu braku poświadczenia jej u notariusza, podobnie jak możliwość skorzystania z drogi sądowej, może mieć miejsce tylko wtedy, gdy umowa musi być poświadczona przez notariusza na podstawie bezpośredniego nakazu ustawy. Jeśli jednak nie było to konieczne (np. w przypadku pisemnej umowy o pracę), to zgodnie z klauzulą. 2 п. 2 Art. 163 Kodeksu cywilnego może być nie nieważna, ale niedopuszczalna transakcja. Stałoby się tak, gdyby mimo niewiążącego charakteru umowy, strony zgodziły się na jej notarialne zawarcie.

Wniosek

Przy zastosowaniu pisemnej formy umowy należy przewidzieć wszystkie niezbędne momenty ustalone przez prawo i zawarte porozumienia. Na przykład, jeśli nie określisz istotnych warunków, doprowadzi to do nieważności umowy. To samo stanie się, jeśli nie zadbasz o notarialne poświadczenie umowy, gdy jest to wymagane przez prawo.