Prosta umowa partnerska. Istotne warunki, przedmiot i strony umowy partnerskiej

Umowa spółki jawnej, której istotne warunki omówimy w tym artykule, służy głównie do minimalizacji odliczeń podatkowych. Niektórzy przedsiębiorcy uważają jednak, że jest to skomplikowane i wymaga pewnej wiedzy. Sprawdźmy, czy to prawda.

Koncepcja prostej umowy partnerskiej

Główne cechy tego porozumienia są określone w art. 1041 KODEKS CYWILNY FEDERACJI ROSYJSKIEJ. Zawiera ona ogólny opis i podaje kluczowe warunki jej zawarcia. Umowa ta nazywana jest również umową o wspólnym przedsięwzięciu. Zgodnie z nim dwie (lub więcej) osoby zgadzają się na łączenie pewnych kwot pieniędzy i pracę bez tworzenia podmiotu prawnego. Wkłady w ramach prostej umowy spółki mogą być przeznaczone na zysk lub inną działalność, która nie jest sprzeczna z prawem.

Aby więc utworzyć takie stowarzyszenie, muszą być spełnione 2 warunki. Po pierwsze, konieczne jest połączenie ich wkładów, a po drugie, określenie rodzaju wspólnej działalności. Wynika z tego jeden ważny wniosek. Umowa, na mocy której strony podejmują wspólne przedsięwzięcie bez łączenia swoich majątków, nie może być uznana za zwykłą spółkę osobową, ponieważ główne warunki są w tym przypadku spełnione tylko częściowo.

Wspólny interes

Bardzo ważne jest, aby zdefiniować go. Strony umowy spółki jawnej łączą swoje zasoby w celu prowadzenia wspólnej działalności, która odpowiada ich wspólnym potrzebom i jest zgodna z ich interesami. To odróżnia tę umowę od wielu umów cywilnoprawnych.

każdy partner działa jako dłużnik i wierzyciel wobec pozostałych. Prawo zabrania umieszczania w umowie klauzuli wymagającej świadczenia wzajemnego na swoją korzyść. Takie postanowienia będą uważane za nieważne warunki umowy. Uczestnicy porozumienia nie łączą po prostu swoich środków. Prowadzą wspólne interesy. Uczestnicy dzielą między siebie zyski i koszty. W spółce może być dwóch lub więcej wspólników. Nie tylko inwestują własne pieniądze, ale także mają prawo do korzystania z mienia uzyskanego w ramach prowadzenia wspólnych spraw.

Niuanse

Nie ma potrzeby rejestrowania się w urzędach skarbowych, funduszach pozabudżetowych i organach statystycznych. Wynika to z faktu, że zawarcie umowy nie powoduje powstania osoby prawnej. Jest jednak jeden wyjątek. Rejestracja jest konieczna, jeśli celem spółki jest sprzedaż towarów objętych podatkiem akcyzowym. Ale w tym przypadku to akcjonariusz sporządza niezbędne dokumenty, a nie cała spółka (klauzula. 180 TC).

Ujawnianie informacji

Prawo dopuszcza utworzenie spółki cichej. Partnerzy nie mają prawa ujawniać informacji o fundacji osobom trzecim. Przepis ten nie dotyczy jednak organów nadzorczych i innych organów posiadających uprawnienia władcze.

Tryb prowadzenia wspólnej działalności w spółce cichej reguluje art. 1054 KODEKS CYWILNY. Każdy z partnerów musi formalnie prowadzić działalność niezależnie. Ma prawo nie informować swoich kontrahentów, że działa w interesie spółki. Odpowiedzialność partnera za zobowiązania wobec jego wierzycieli.

Istotne warunki umowy spółki jawnej

Dla przypomnienia, za takie postanowienia uznaje się te, których utrwalenie na papierze oznacza, że umowa została zawarta. Istotne warunki zamówienia spółki jawnej należy nadać następujące brzmienie:

1. Ogólny cel biznesowy oraz obowiązek wykonywania czynności niezbędnych do jego osiągnięcia.
2. Wkłady wspólników, ich wysokość, udział, wartość pieniężna.
3. Inne warunki przewidziane przez prawo dla danego rodzaju umowy.

Wspólna własność

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przyjmuje się, że wkłady partnerów mają równą wartość. Majątek wniesiony przez nich jest co do zasady uznawany za majątek wspólny. Wszystko to wynika z przepisów art. 1042 (a) i (b). 2) i 1043 (par. 1) CC.

Jednocześnie w umowie określono obowiązki partnerów w zakresie utrzymania majątku wspólnego oraz zasady rekompensaty za wydatki poniesione w związku z wykonywaniem tych obowiązków. Weź pod uwagę fakt, że jeśli takie sprawy nie zostaną ujęte w umowie, to i tak będzie ona uznana za zawartą. Ale w takim przypadku istnieje ryzyko konfliktów między partnerami, jak również między stowarzyszeniem a administracją podatkową. Chodzi o to, że Federalny Urząd Skarbowy może uznać takie wpływy za niezrekompensowane.

Przeznaczenie

Przedmiotem umowy jest wspólne wykonywanie określonych czynności. Musi być ukierunkowana na osiągnięcie celu wspólnego dla wszystkich członków partnerstwa. Generalnie ludzie zakładają firmę w celu osiągnięcia zysku. Jednakże cel ten może być również niezwiązany z działalnością gospodarczą. Partnerstwa tworzone są np. w celu prowadzenia badań naukowych, obsługi obiektu, stworzenia dzieła sztuki itp. Porozumienie musi zawierać odniesienie do zgody stron na wspólne działanie dla osiągnięcia określonego celu.

Strony umowy

Kto może zostać stroną prostej umowy partnerskiej? Osoby fizyczne zarejestrowane jako IE lub spółki handlowe mogą być stroną spółki, jeżeli celem jest osiągnięcie zysku. W związku z tym organy i instytucje non-profit nie mogą zostać partnerami w tym przypadku.

Inaczej jest, gdy spółka nie jest założona w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Praktycznie każda osoba może zostać stroną w tej sprawie. Wyjątki ustanawia się tylko dla podmiotów o szczególnej zdolności prawnej. Dotyczy to organizacje non-profit, Spółki unitarne itp. Jeżeli zawrą umowę, mogą dokonywać czynności odpowiadających zakresowi ich zdolności prawnej.

Kolejną ważną kwestią jest to, że ten sam podmiot może być członkiem więcej niż jednej spółki prostej.

Forma umowy

W ustawie nie ma określonych zasad dotyczących sporządzania umowy. W związku z tym strony powinny kierować się ogólnymi zasadami wykonywania umów. Zgodnie z art.. 161 (subpara. 1 п. 1) Kodeksu cywilnego wymaga formy pisemnej, jeżeli dotyczy co najmniej jednej osoby prawnej. Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że niespełnienie tego wymogu nie powoduje nieważności umowy. W przypadku braku formy pisemnej strony nie mają prawa powoływać się na świadków w celu udowodnienia zawarcia transakcji i zatwierdzenia jej warunków. Niemniej jednak, prawo pozwala podmiotom na wniesienie wszelkich innych dowodów, w tym dowodów pisemnych.

Zgodnie z ogólnymi zasadami, umowa pisemna nie musi być notarialna.

Czas trwania

Zazwyczaj po osiągnięciu celu spółki, umowa jest rozwiązywana. Jeżeli wspólnicy prowadzą działalność zarobkową, a treść umowy spółki nie określa wyraźnego terminu, dokument uznaje się za otwarty. Zostanie ona rozwiązana, jeśli jeden z partnerów wystąpi, a pozostali partnerzy nie będą chcieli kontynuować spółki przez umowę dodatkową.

Każdy podmiot może odstąpić od umowy wieczystej. W tym celu należy napisać oświadczenie na trzy miesiące przed planowaną datą odstąpienia od umowy.

Prawa

przed jak pisać O ile umowa o zarządzanie nie stanowi inaczej, należy uzgodnić zakres opcji prawnych wspólników. Ogólnie rzecz biorąc, prawa partnerów można podsumować w następujący sposób

• administrowanie sprawami;
• udział w prowadzeniu wspólnych działań;
• uzyskiwanie wszelkich informacji związanych z działalnością przedsiębiorstwa.

decyzje dotyczące ogólnych spraw partnerów podejmowane są za ich wspólnym porozumieniem, chyba że umowa stanowi inaczej. W tym miejscu należy wyjaśnić kwestię głosowania. Wydaje się, że podejmowanie decyzji musi być przeprowadzona w spółce większością głosów proporcjonalnie do wkładów lub udziałów w majątku.

Czy potrzebne jest nam pełnomocnictwo??

Każdy ze wspólników może prowadzić sprawy spółki. Władza może być również delegowana na jednego z partnerów. W tym ostatnim przypadku pozostali wspólnicy nie tracą prawa do dokonywania czynności prawnych w imieniu spółki. Podmioty mogą wykonywać swoje uprawnienia na podstawie

• pełnomocnictwo ogólne;
• jednorazowe pełnomocnictwo;
• wyraźne wskazanie w umowie.

Jeśli kilku partnerów zawiera transakcję razem, nie ma potrzeby przygotowania pełnomocnictwa.

Należy pamiętać, że brak upoważnienia do działania nie oznacza, że zachowanie partnera jest niezgodne z prawem. Pozostali wspólnicy mogą równie dobrze zaaprobować transakcję i zdecydować, że koszty, poniesione przez członka spółki kosztem majątku wspólnego. Ustawa pozwala jednak uczestnikom na:

1. Zakwestionowanie transakcji dokonanej przez partnera, który nie posiada odpowiednich uprawnień. W tym celu będą musieli udowodnić, że druga strona o tym wiedziała lub powinna była wiedzieć. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy transakcja odbywa się w imieniu cichego wspólnika.
2. żądać od członka odszkodowania za straty poniesione przez spółkę w wyniku jego niewłaściwego postępowania.

Obowiązki

Należą do nich:

1. Wnoszenie wkładu w majątek przedsiębiorstwa.
2. Prowadzenie wspólnej działalności przewidzianej w umowie.

Zgodnie z art. 1042 Kodeksu cywilnego, wszystko, co wspólnik wnosi do spółki, uważa się za wkład. Dotyczy to pieniędzy, innych aktywów, umiejętności, wiedzy specjalistycznej, reputacji i kontaktów. Składki są domyślnie uznawane za równe, chyba że umowa stanowi inaczej.

Ważny punkt

Trzeba powiedzieć, że nie można przecenić znaczenia powiązań biznesowych i reputacji dla wspólnej sprawy. Jednak udowodnienie ich za pomocą dokumentów jest prawie niemożliwe. Reputacja biznesu jest definiowana jako pozytywne postrzeganie marki, zaufanie do partnerstwa, nazwy firmy, osobowości jej kierownictwa itp. Ponieważ wszystkie one są niepieniężne, nie jest możliwe ich uwzględnienie. Niemniej jednak strony mogą być zgodne co do oceny takiego wkładu i uwzględniać go w swoich stosunkach.

Wykonanie umowy

W praktyce realizacja umowy sprowadza się do:

• do dokonywania wpłat;
• Rekompensata za koszty utrzymania nieruchomości wspólnej;
• Podział dochodów uzyskanych z działalności;
• podział odpowiedzialności pomiędzy uczestników za zobowiązania wobec osób trzecich (osoby trzecie).

Porozmawiajmy krótko pozycja po pozycji.

Jeżeli wkładem jest nieruchomość, uznaje się, że jest to sformalizowanie przekazania rzeczy wartościowych wspólnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Jeśli chodzi o wkłady niemajątkowe, wszystko jest bardzo warunkowe. Do samych stron należy decyzja, czy skorzystały z jego zastosowania. Tak czy inaczej, udowodnienie jednego i drugiego jest prawie niemożliwe.

Teraz porozmawiajmy o podziale majątku. Przede wszystkim zdefiniujmy, co należy uznać za dobra wspólne. Zgodnie z ogólnymi zasadami, majątek należący do partnerów, składniki majątkowe otrzymane w trakcie wspólnej działalności, owoce, produkty, dochody stanowią majątek wspólny. Każdy członek ma prawo do pewną jego ilość udział. Należy zaznaczyć, że reżim prawny współwłasności nie dotyczy składników majątkowych należących do partnera na innej podstawie (zarząd operacyjny, zarząd gospodarczy itp.).). Przy zawieraniu umowy wspólnicy mogą zastrzec w niej, że nieruchomość wniesiona jako wkład nie wchodzi do majątku wspólnego spółki.

W umowie strony określają procedurę i dane dotyczące zawartości nieruchomości wspólnej oraz zwrot kosztów z tego tytułu. W przypadku braku takiego postanowienia, każdy uczestnik otrzyma wynagrodzenie zgodnie z wartością swojego wkładu. Oczywiście nie da się z góry przewidzieć wszystkich przypadków. Partnerzy mogą jednak w każdej chwili zawrzeć umowę dodatkową, w której odzwierciedlą punkty nie przewidziane w umowie.

Prowadzenie spraw ogólnych oznacza wykonywanie transakcji w imieniu firmy, wypełnianie zobowiązań wobec osób trzecich, prowadzenie księgowości, uiszczanie opłat, podatków itp. Częściej wszystkie te czynności wykonuje jeden partner. Jego uprawnienia mogą być potwierdzone umową lub pełnomocnictwem.

Podziału dochodu dokonuje się proporcjonalnie do wartości wkładu, chyba że w umowie lub umowie dodatkowej przewidziano inny tryb postępowania. Należy tu wspomnieć o bardzo ważnej rzeczy. Obecność w umowie klauzul określających sposób podziału zysków nie czyni jej automatycznie handlową. Przecież nawet działalność nieprzedsiębiorcza może być opłacalna. W związku z tym eksperci zalecają, aby procedura podziału dochodu była określona w każdym przypadku.

Odpowiedzialność partnerów będzie zależała od charakteru spółki. Jeśli z działalność handlowa nie jest nią związany, każdy partner odpowiada za zobowiązania ogólne swoim majątkiem proporcjonalnie do wniesionego wkładu. Jeżeli celem spółki jest działalność gospodarcza, wspólnicy odpowiadają solidarnie.

Wypowiedzenie umowy

Występuje w następujących przypadkach:

1. Jeden z partnerów zostaje uznany za całkowicie lub częściowo niezdolnego do pracy, zaginionego lub zaginionego w akcji. Zasada ta ma zastosowanie wyłącznie do osób fizycznych.
2. Ogłoszono upadłość jednego z partnerów.
3. Śmierć partnera lub reorganizacja osoby prawnej.
4. Wystąpienie partnera ze spółki na wniosek.
5. Wypowiedzenie umowy zawartej na czas określony na wniosek partnera z ważnych powodów. Pozostali członkowie otrzymują odszkodowanie za rzeczywistą szkodę spowodowaną wystąpieniem członka.
6. Zakończenie.
7. Podział udziału na wniosek wierzyciela.

Jednakże nawet w przypadku zaistnienia któregokolwiek z tych warunków, spółka nie może przestać istnieć. W umowie musi być zawarta klauzula zatrzymania (o ile oczywiście nie jest ona dwustronna).

Optymalizacja podatkowa

IE i osoby prawne mają prawo do zwolnienia z VAT, jeśli ich nieopodatkowany zysk za 3 kolejne miesiące nie przekroczył 1 mln RUR. Odpowiedni przepis zawarty jest w art. 145 TWC. Jeśli spółka chce uzyskać zwolnienie, ale spodziewa się osiągnąć więcej niż zadeklarowana kwota zysku, można zastosować następującą metodę. Tworzy się nowy podmiot prawny wymagany przez prawo, który będzie sprzedawał usługi i towary. Jeśli udziały wspólników zostaną prawidłowo określone w umowie, założyciel i założona organizacja będą mogli skorzystać z art. 145 TC.

Spółki mogą stosować metodę kasową, jeśli w ciągu poprzednich 4 kwartałów przychody nie przekroczyły 1 mln RUR. za każdy kwartał (art. 273 TC). Dochód, który jest wypłacany podatnikowi w związku z jego uczestnictwem w spółce jawnej, jest uznawany za dochód ze sprzedaży. Jeżeli jednostka zawiera umowę i sprzedaje produkty, świadczy usługi lub wykonuje prace w ramach umowy, to przychód ten będzie również uznany za przychód nieoperacyjny. W tym przypadku wymóg p. 1 klauzula. 273 i przedsiębiorstwo może stosować metodę kasową.

Ta sama metoda możliwe jest przełączenie na w sprawie uproszczonego systemu podatkowego. Aby pokonać limit wysokości dochodu ustalony przez TC, z każdą firmą jednoosobową lub osobą prawną zawierana jest umowa o wspólnym przedsięwzięciu. Przychody do otrzymania są ujmowane jako przychody ze sprzedaży.