Ograniczenia walutowe to... Cechy rynku walutowego

W artykule opisano funkcjonowanie rynku walutowego jako gałęzi polityki finansowej państwa, jego rolę w gospodarce, wpływ na bilans płatniczy i handel zagraniczny w ogóle. Cechy ograniczeń dewizowych w Rosji i ich związek z bilansem handlowym i płatniczym kraju są również odzwierciedlone.

Rynek walutowy

Pojęcie to ukazuje praktyczną stronę działalności finansowej każdego państwa. Rynek walutowy jest głównym miejsce dla Kupno i sprzedaż papierów wartościowych i walut. Należy zaznaczyć, że rządzą się one mechanizmem podaży i popytu.

Rodzaje rynków walutowych można sklasyfikować według pewnych cech kategorycznych: według dyfuzji, według rodzaju zasobów, według rodzaju rynku walutowego, według rodzaju własności, według rodzaju kapitału stopień ograniczenia.

Międzynarodowy rynek walutowy obejmuje wszystkie miejsca na świecie, które skupiają dużą ilość kapitału, stanowiąc główne środowisko finansowe o znaczeniu międzynarodowym. Są one połączone stabilnymi łączami komunikacyjnymi. Przykładami rynków walutowych o znaczeniu międzynarodowym są rynki azjatyckie, europejskie i amerykańskie. Światowe centra finansowe to odpowiednio Hong Kong, Tokio, Melbourne, Singapur, Frankfurt nad Menem, Londyn, Nowy Jork i Chicago.

Funkcje

Walutowa alokacja finansów zakłada przestrzeganie takich zasad i reguł:

1. Ułatwianie międzynarodowego przepływu kapitału, towarów i usług.
2. Identyfikacja kursu walutowego w oparciu o rzeczywistą podaż i popyt.
3. Ubezpieczenie ryzyka kredytowego i walutowego (hedging).
4. Realizacja polityki pieniężnej.
5. Generowanie zysków w postaci różnic kursowych i stóp procentowych od zobowiązań dłużnych.

Pojęcie ograniczeń dewizowych odnosi się do nałożenia pewnych środków ograniczających obrót środków i transakcji w celu wsparcia kursu walutowego i zrównoważenia gospodarki jako całości.

Opis ogólny

Ograniczenia dewizowe to prawnie obowiązujące regulacje w forma gospodarcza, Działania społeczne, organizacyjne i prawne dotyczące obiegu, realizacja operacji z walutami pochodzenia krajowego i zagranicznego oraz z przedmiotami wartościowymi. Przepisy te są w praktyce egzekwowane przez upoważnione przez państwo osoby pracujące dla banku centralnego, organów celnych i największych banków.

Przyczyny ograniczeń

Ograniczenia walutowe to rodzaj przymusowych działań państwa mających na celu przezwyciężenie ujemnego bilansu płatniczego kraju, stabilizację stosunków eksportowo-importowych oraz wsparcie waluty narodowej. Narzędziem realizacji tych celów może być zestaw działań zmierzających do zmniejszenia płatności i zwiększenia dochodów, koncentracja zasobów w aparacie państwowym na realizację strategicznie ważnych celów rządu.

Tło historyczne

Historycznie zasady ograniczające manipulacje gotówką, złotem i różnymi innymi wartościami walutowymi zawsze były egzekwowane przez aparat państwowy władze publiczne oraz główne organy administracyjne zarówno na poziomie administracyjnym, jak i legislacyjnym. U podstaw ich dążeń wszędzie i wszędzie leżał cel stabilizacji i efektywności międzynarodowych transakcji rozliczeniowych. Przyczyniło się to do stabilizacji gospodarczej wewnątrz państwa i efektywności zagranicznej działalności gospodarczej.

W dłuższym okresie czasu wyczerpywanie się rezerw i złota w procesie obiegu wymaga wprowadzenia ograniczeń wymiany. Kontrola walutowa przez władze państwowe była stosowana głównie w krajach kapitalistycznych w czasach kryzysu.

Ograniczenia takie rozumiane są jako uregulowane i uregulowane za pomocą pieniądza stosunki między państwem a podmiotami działalności gospodarczej. Z zastrzeżeniem istniejących ograniczeń, podmioty eksportujące są zobowiązane do przekazywania dużym bankom komercyjnym lub komisantom władze publiczne wpływy z transakcji dokonanych w banknotach zagranicznych. Ponadto, w celu ograniczenia ucieczki kapitału, wprowadzono pewne ograniczenia dotyczące zakupu rezerw walutowych i złota, wywozu aktywów w postaci papierów wartościowych oraz transakcji eksportowych.

Fakty historyczne

Pierwsze implementacje kontroli wymiany walut datują się na lata 1914-1918., tj. w czasie I wojny światowej. Zostały one wprowadzone w wielu krajach kapitalistycznych w latach powojennych. Długotrwałymi wyjątkami były Stany Zjednoczone, Szwajcaria i zdecydowana większość krajów Ameryki Łacińskiej, które narzuciły kontrolę wymiany walut na wszystkie transakcje z środki pieniężne później.

W krajach kapitalistycznych i rozwiniętych gospodarczo ograniczenia walutowe wprowadzane były w powolnych, stopniowych krokach. Pod koniec II wojny światowej kraje Europy Zachodniej wprowadziły pewne złagodzenie kontroli walutowej. Na przykład Francja zezwoliła na swobodny import franków z zagranicy i swobodny obieg złota na terenie kraju. Gwałtownie wzrósł też kurs wolnego eksportu francuskich walut narodowych. Od 1959 roku rząd francuski wprowadził zasadę równoważnej wymiany dolarów na franki (dla obcokrajowców). Wielka Brytania w latach sześćdziesiątych również zezwoliła na wymianę funtów na dolary. Po tych działaniach zamiary wprowadzenia częściowej wymienialności walut narodowych na dolary nagłaśniały rządy takich państw jak Niemcy, Szwajcaria, Belgia, Włochy, Holandia.

Rodzaje ograniczeń

Ograniczenia dewizowe dzieli się zasadniczo na następujące rodzaje

1. Koncentracja i skupienie operacji walutowych w banku centralnym lub w upoważnionych bankach (zwanych również bankami zdewaluowanymi).
2. Formalne zatwierdzanie transakcji walutowych.
3. Częściowa lub całkowita dezaktywacja rachunków walutowych.
4. Nałożenie ograniczeń na odwracalność waluty.

Ograniczenia dewizowe to środki do realizacji w obszarze bilansu płatniczego (transakcje handlowe), kapitału i finansów (przepływy kapitału i kredytów, płatności podatkowe, obsługa kredytów).

Formularze

Bieżąca działalność każdej organizacji zakłada takie ograniczenia w obrocie walutowym:

1. Dezaktywacja dochodów z transakcji eksportowych.
2. Pełna lub częściowa sprzedaż dochodów eksporterów w walucie obcej na zasadzie obowiązku.
3. Nałożone przez państwo rozporządzenie w sprawie sprzedaży importerom.
4. Obowiązujące rozporządzenie w sprawie transakcji terminowych zakupu walut obcych przez importerów.
5. Kontrola terminów i czasu płatności w operacjach eksportowych i importowych w handlu zagranicznym.

Formy ograniczeń transakcji walutowych są bezpośrednio związane z bilansem płatniczym i orientacją kapitałową państwa.

Ustanowienie ograniczeń walutowych dla sald aktywnych i pasywnych

Gdy bilans pieniężny kraju jest deficytowy (pasywny), rząd jest zmuszony do podjęcia wszelkiego rodzaju działań w celu utrzymania kursu waluty krajowej. Instrumentami służącymi realizacji tego celu są: minimalizacja ilości kapitału eksportowanego na rynki zagraniczne, a w konsekwencji stymulowanie napływu zagranicznej działalności inwestycyjnej.

Szczególnymi środkami w tym przypadku mogą być

• kontrolowanie czynności bankowych;
• Nałożenie ograniczeń na zaangażowanie banków krajowych w udzielanie klientom kredytów w walutach obcych;
• kontrolowanie działalności głównych podmiotów na rynku finansowym;
• Zajęcie w drodze przymusowej sprzedaży papierów wartościowych pochodzenia zagranicznego będących w posiadaniu rezydentów;
• Dążenie do jak największej spłaty zadłużenia zagranicznego.

Jeśli bilans płatniczy jest silny, może być konieczne wprowadzenie ograniczeń w imporcie kapitału (import). W takich przypadkach wzmocnienie kursu waluty krajowej ma znaczenie strategiczne. Zakazuje również sprzedaży papierów wartościowych nierezydentom, ogranicza transakcje z nimi oraz ogranicza import waluty z zagranicy.

Cele ograniczeń walutowych są następujące

Są to działania będące właściwą reakcją administracji rządowej na sytuację kryzysową krajowego rynku pieniężnego, która w dalszej kolejności może doprowadzić do zachwiania równowagi zagraniczna działalność gospodarcza oraz ujemny bilans płatniczy.

W takiej sytuacji następuje gwałtowny odpływ złota i rezerw walutowych do krajów, które pożyczają państwu.

W tym kontekście kontrola dewizowa to podejmowane przez rząd próby zrównoważenia bilansu płatniczego, zrównoważenia agregatów gospodarczych, efektywnego prowadzenia zagranicznej działalności gospodarczej poprzez zmniejszenie płatności za granicę w walucie rezerwowej i zapewnienie zwiększonych wpływów w walucie obcego pochodzenia. To z kolei zdecydowanie wzmacnia kurs rezerw krajowych. Przy skutecznym wdrożeniu kontroli dewizowej i walutowej zasoby pieniężne są skoncentrowane w rękach państwa, głównie w banku centralnym lub w upoważnionych komercyjnych instytucjach finansowych.

Mechanizm działania

Ograniczenia dewizowe dotyczą głównie transakcji związanych z importem towarów, tj. Władze publiczne kontrolujące tego typu transakcje określają niezbędne kierunki, które byłyby priorytetowe dla ruchu walutowego. W tym scenariuszu importerzy mają prawo do otrzymania, ponieważ środki te są niezbędne do zapłaty za transakcję przywozową.

Do obowiązków eksporterów należy sprzedaż dewiz po ustalonym kursie do centralnego banku państwowego lub do banków debetowych. Biorąc pod uwagę poziom deficytu, który może być krytyczny dla rządu, można nałożyć na eksporterów prawny wymóg sprzedaży określonego procentu wpływów.

Metoda współczynnika

Przestrzeganie zróżnicowanych współczynników premii walutowych do oficjalnego kursu walutowego może mieć pozytywny wpływ w transakcjach eksportowo-importowych. Mogą one znaleźć zastosowanie w procesie wymiany wpływów od eksporterów na walutę krajową. Pierwszy raz zastosowano wielowariantowe kursy walutowe w światowym kryzysie gospodarczym lat 30. XX wieku. Na przykład w ówczesnych Niemczech możliwe były odchylenia od oficjalnego kursu walutowego od 10% do 90%.

Gdy państwo stosuje ograniczenia walutowe nie dopuszcza się do swobodnego przepływu kapitału za granicę, co wyraża się w pełnym lub częściowym zakazie przepływu waluty obcej lub krajowej.

W sumie, niezależnie od tego, jakie ograniczenia walutowe może stosować rząd, są one w swej istocie barierą dla pomyślnego funkcjonowania w zglobalizowanym systemie finansowym i dla integracji ze światową wspólnotą gospodarczą. Ograniczenia dewizowe mogą być zatem postrzegane jako środek tymczasowy, konieczny do zrównoważenia stabilności gospodarczej oraz zwiększenia swojego znaczenia i roli na rynkach zagranicznych.

Ograniczenia walutowe dotyczące transakcji bieżących w Rosji

Polityka na obecnym etapie charakteryzuje się różnymi wektorami priorytetów. Taki charakter mają ograniczenia dewizowe w Rosji:

1. Obowiązkowa sprzedaż wpływów walutowych eksporterów do Banku Centralnego.
2. Wprowadzenie zakazu wywozu towarów za walutę krajową.
3. Ustalenie ograniczeń w zakresie sprzedaży walut obcych importerom
4. Regulowanie zaliczek importerów i nakładanie ograniczeń na sprzedaż walut obcych.
5. Rozporządzenie timing dokonywanie płatności w handlu eksportowo-importowym.

Dodatkowo, w ramach wdrażania ograniczeń walutowych w Rosji, rząd ma również prawo do poprzez podniesienie oraz wdrożenie określonych instrumentów w celu obniżenia lub podwyższenia ustalonego kursu walutowego w zależności od okoliczności i konkretnej sytuacji. Jest to prawo, z którego korzysta każde państwo w sytuacjach krytycznych, a Rosja nie jest wyjątkiem.