Urazy więzadeł: rodzaje, oznaki i objawy, leczenie

Uraz więzadła - całkowite lub częściowe zaburzenie integralności więzadła w wyniku uderzenia traumatycznego. Tego rodzaju patologia jest powszechna. Najczęściej spowodowane przez sport lub urazy domowe. Więzadła, które najczęściej ulegają uszkodzeniu to stawy kolanowe, skokowe i barkowe. Uszkodzone więzadła zwykle powodują ból, obrzęk oraz ograniczenie ruchu i postawy. Często w 2 lub 3 dniu w miejscu zranienia pojawia się znaczny krwiak. Diagnozę stawia się poprzez oględziny, a w razie potrzeby badania RTG, USG i MRI. Terapia jest w większości przypadków zachowawcza.

Podstawowe pojęcia

Uraz więzadła to uraz, w którym dochodzi do naderwania więzadła lub poszczególnych jego włókien. Obok stłuczeń jest to jeden z najczęstszych urazów i może wystąpić w każdym wieku. Kończyny dolne ulegają urazom częściej niż kończyny górne. Istnieje również pewna sezonowość, np. liczba urazów więzadeł stawu skokowego gwałtownie wzrasta w zimie, zwłaszcza podczas oblodzonej pogody.

Przyczyny

Główną przyczyną takich urazów jest nadmierny nacisk lub zakres ruchu przekraczający elastyczność tkanki więzadłowej. Najczęstsze Urazy więzadeł kolana, lub innych więzadeł kolana, mogą być spowodowane skręceniem nogi lub ewersją ręki (np. z powodu sportów kontaktowych, lub złego upadku). Zakres urazu może być bardzo różny - od niewielkiego skręcenia, które ustępuje objawowo w ciągu 2-3 tygodni, po całkowite zerwanie więzadeł, w którym pacjent będzie wymagał leczenia operacyjnego.

Rodzaje

Urazy więzadeł klasyfikowane są tylko według jednego elementu - miejsca urazu. W ten sposób ten uraz może odnosić się do tych stawów:

• kostka;
• Kolano;
• Brachial;
• Hip.

Stopnie

Traumatologia definiuje trzy różne rodzaje urazów więzadeł, w zależności od lokalizacji urazu:

1. Stopień 1 (skręcenie) - oznacza rozerwanie części włókien przy zachowaniu mechanicznej integralności i ciągłości więzadła. Kontuzja ta potocznie nazywana jest zwichnięciem więzadła, ale wiadomo, że więzadła nie mają elastyczności i dlatego nie mogą być rozciągane. Temu etapowi towarzyszy umiarkowany ból. Nie ma krwotoku, ale jest niewielki obrzęk. W częściowo uszkodzonych więzadłach może występować również łagodne ograniczenie ruchu i podparcia.
2. Stopień 2 (rozdarcie) - stan, który Główna część włókien więzadeł jest rozerwana. Obrzęk i zasinienie stawu związane jest z urazem. Można stwierdzić niewielką niestabilność stawu. Ruch pacjenta jest ograniczony, z pewnym odczuciem bólu.
3. Rozerwanie więzadła stopnia 3. Uraz ten powoduje silny ból, zasinienie, obrzęk kontuzjowanego miejsca oraz niestabilność stawu.

Oznaki i objawy

Uszkodzenie więzadła objawia się bolesnością w uszkodzonym stawie, która znacznie nasila się przy wykonywaniu ruchu. Obrzęk uszkodzonego obszaru. Nasilenie tych objawów zależy od ciężkości urazu. Przy palpacji lekarz wyczuwa tkliwość zlokalizowaną w jednej okolicy. Krwawienie może pojawić się 2 do 3 dni po zerwaniu aparatu więzadłowego.

Jeśli więzadła są całkowicie rozerwane, wystąpią dość bolesne objawy. W takich sytuacjach poszkodowany musi być pilnie leczony pomoc medyczna. Utrudniony jest ruch uszkodzonej kończyny, bez odpowiedniego leczenia może dojść do rozwoju hemarthrosis.

Jak długo trwa ból??

Objawy zwichnięcia lub naderwania ustępują po około 1-2 tygodniach, jednak w przypadku stwierdzenia naderwania więzadła, ból będzie obecny nawet przez miesiąc lub dłużej. Główne objawy zerwanego więzadła to

• obrzęk;
• Ból w stawie dotkniętym chorobą;
• Zakłócenie dopływu krwi;
• zaburzenie czynnościowe;
• Zaburzenia drenażu limfatycznego;
• krwawienie.

Diagnoza

Diagnoza uszkodzenia więzadła stawiana jest na podstawie mechanizmu urazu i wyników oględzin. Ogólnie rzecz biorąc, im więcej jest widocznych objawów klinicznych, tym więcej włókien więzadłowych jest uszkodzonych w momencie urazu. Jednak krwawienie i obrzęk narastają z czasem, dlatego świeże całkowite zerwanie więzadła może być mniej objawowe niż zerwanie sprzed ponad 2-3 dni. W celu oceny stopnia uszkodzenia struktury więzadła wykonuje się badanie USG lub rezonansu magnetycznego określonego stawu.

Diagnoza różnicowa

Urazy więzadeł należy odróżnić od zwichnięć i złamań. Przy wyraźnym zwichnięciu staw jest mocno zniekształcony, zaburzone są prawidłowe stosunki anatomiczne między strukturami, a ruch kończyny jest niemożliwy, przy próbach ruchów biernych występuje sprężysty opór. Przy zerwaniu więzadeł zewnętrzny kształt stawu jest zmieniony tylko z powodu obrzęku, stosunki anatomiczne nie są naruszone, ruchy kończyny są możliwe, ale znacznie ograniczone z powodu bólu, brak oporu sprężynowego.

Zazwyczaj złamanie powoduje krepitację, deformację i sztywność. Objawy te nie zawsze jednak występują i mogą nie być obecne w innych przypadkach (np. zewnętrznych złamań kostki). Pozostałe objawy złamania (obrzęk, ograniczenie ruchu, upośledzenie podparcia i ból) są podobne do objawów klinicznych objawy urazu więzadła Z tego powodu do ostatecznego rozpoznania konieczne jest wykonanie badania radiologicznego. W razie potrzeby organizuje się badanie MRI lub USG.

Leczenie urazów więzadeł

Leczenie urazów niepełnych odbywa się w centrum urazowym. Pacjentom zaleca się odpoczynek, zabiegi fizjoterapeutyczne oraz uniesioną pozycję uszkodzonej kończyny. Przez pierwszą dobę zaleca się leczenie zimnem (np. butelka z ciepłą wodą z lodem), po tym czasie stosuje się suche ciepło. Podczas chodzenia stosuje się szczelny opatrunek, który podtrzymuje staw i chroni struktury więzadłowe przed dalszym urazem. Zdjąć opatrunek w spoczynku. Nigdy nie pozostawiaj bandaża elastycznego na noc, gdyż często ulega on pogorszeniu i może spowodować obrzęk kończyny. W przypadku bólu w kończynach zaleca się stosowanie leków przeciwbólowych. Okres terapii wynosi zwykle 2-4 tygodnie, a pełna regeneracja struktur więzadłowych następuje po ok. 10 tygodniach. Więcej informacji na temat leczenia urazów więzadeł kolana można znaleźć poniżej.

Hospitalizacja

Po ranie całkowitej pacjent trafia do szpitala, gdzie wykonuje się unieruchomienie, uniesienie kończyny, podaje się leki przeciwbólowe i prowadzi fizjoterapię. Następnie, w zależności od miejsca urazu, może być wskazane leczenie zachowawcze lub chirurgiczne. Większość operacji naprawy więzadła węzłowego jest elektywna. Jednak w niektórych przypadkach może być leczony natychmiast przy przyjęciu do szpitala. Dalsze środki rehabilitacyjne są obowiązkowe.

Uszkodzenie stawu skokowego

Ten uraz jest najczęstszym. Często dochodzi do tego, gdy stopa jest odwrócona do wewnątrz. Najczęściej dotknięte są więzadła znajdujące się między kością talową a strzałkową lub między kością piętową a strzałkową. W urazach stopnia 1 (skręcenia) pacjent skarży się na łagodny lub umiarkowany ból przy chodzeniu, łagodny lub umiarkowany obrzęk stawu. Nie występuje upośledzenie funkcji chodzenia.

Stopniowi 2 (rozdarcie) towarzyszy zwykle obrzęk przedniej i tylnej powierzchni stopy. Występuje znaczne ograniczenie ruchów, chodzenie może być utrudnione, może wystąpić utykanie.

Całkowite zerwanie więzadła (III stopnia) powoduje intensywny ból, obrzęk i krwotok obejmujący całą stopę, w tym powierzchnię podeszwową stopy. W tej chwili pacjent nie może chodzić. Badanie MRI wykazuje całkowite lub częściowe rozerwanie włókien więzadła. Radiogram stawu skokowego (stopień 1-2) nie wykazuje nieprawidłowości w stawie skokowym. Stopień 3 mały fragment kostny może być widoczny i odciągnięty od kości w miejscu mocowania więzadła.

Terapia dla zwichniętych stawów skokowych w pierwszym dniu obejmuje szczelne bandażowanie i zimno. Od 2. lub 3. dnia zalecana jest fizjoterapia: zmienne pola magnetyczne, UHF, później - ozokeryt lub parafina. Powrót do zdrowia następuje po 2-3 tygodniach.

Opatrunek gipsowy może być stosowany przez 10 dni lub dłużej, jeżeli więzadło jest zerwane. W innym przypadku leczenie jest podobne do zwichnięć, a czas rekonwalescencji wynosi kilka tygodni. Całkowite rozerwanie stawu skokowego najpierw pokrywa się opatrunkiem, a następnie pozostawia się gips na miejscu przez kolejne 2 tygodnie, aż do zejścia obrzęku. Opatrunek jest dodatkowo zmodyfikowany tak, że można go zdjąć do masażu, fizykoterapii i terapii ruchowej. Gips utrzymuje się do 1 miesiąca, a następnie przez 2 miesiące zalecany jest bandaż elastyczny lub specjalna orteza stawu skokowego, aby zapobiec dodatkowym urazom. Leczenie chirurgiczne jest na ogół niedostępne.

Uszkodzenie okolicy stawu kolanowego

W przypadku uszkodzenia więzadeł kolana dochodzi do tego, gdy kość piszczelowa zostaje siłą przesunięta w bok. Jeśli odchyla się na zewnątrz, może dojść do uszkodzenia więzadła wewnętrznego, jeśli odchyla się do wewnątrz, może dojść do uszkodzenia więzadła zewnętrznego. Więzadło wewnętrzne jest dotknięte częściej, ale zwykle jest tylko częściowo rozerwane, nie jest rozerwane, a sporadycznie rozerwane całkowicie. Uszkodzenie więzadła zewnętrznego jest rzadsze, ale obejmuje całkowite rozerwanie, oderwanie więzadła od nadkłykcia lub głowy kości strzałkowej z jej fragmentem.

Więzadła stawu kolanowego ulegają uszkodzeniu, a pacjent ma trudności z chodzeniem i poruszaniem się, towarzyszy temu ból. Staw jest obrzęknięty, może wystąpić hemartroza. Palpacja jest dość bolesna. W przypadku całkowitego lub znacznego rozerwania występuje nadmierny ruch boczny kości piszczelowej. Przy rozdarciach częściowych stosuje się szynę gipsową i leczenie UHF. W przypadkach zerwania więzadła wewnętrznego prowadzi się leczenie zachowawcze obejmujące unieruchomienie, fizjoterapię i fizykoterapię. Leczenie Uszkodzenie więzadeł kolana, Generalnie nie trwa długo do zagojenia.

Więzadła krzyżowe, które znajdują się w stawie kolanowym, mogą zostać uszkodzone przez nadmierny ruch. Więzadło przednie ulega uszkodzeniu w wyniku uderzenia w tył kolana, więzadło tylne - w wyniku uderzenia w przednią powierzchnię podudzia lub nagłego wyprostu kolana.

Uszkodzenie okolicy barku

Urazy więzadeł barkowych są najczęściej spowodowane upadkiem lub uderzeniem w bark. Uraz ten może być również spowodowany przez ruch ramienia na zewnątrz lub gwałtowne ruchy szarpane.

Uszkodzenie więzadła barkowego rozpoznaje się po następujących objawach: bolesność przy palpacji, obrzęk barku, gorączka w dotkniętym obszarze, zasinienie i zaczerwienienie skóry barku, ograniczenie ruchomości, ostry ból. Ważne jest rozróżnienie pomiędzy zerwanym więzadłem a zwichniętym barkiem.

Lekarz przepisuje leczenie w oparciu o liczbę i wielkość ran oraz obecność lub brak stanu zapalnego. W pierwszej kolejności znieczula się ją poprzez preparaty lecznicze, zawierające diklofenak lub ibuprofen. Leki te zmniejszą ból i obrzęk. Zerwane więzadła barkowe wymagają rekonwalescencji i terapii przez miesiąc.