Oparzenia dróg oddechowych: objawy, stopnie, pierwsza pomoc i dalsze leczenie

Wdychanie trujących substancji chemicznych, gorących oparów Płyny i gazy powodują urazy błon śluzowych i prowadzą do poparzenia dróg oddechowych. Urazy te są zazwyczaj trudne do leczenia, a narządy muszą cały czas pełnić funkcje życiowe. Często rozwijają się poważne powikłania, prowadzące do kalectwa, a czasem do śmierci. W tym artykule przyglądamy się stopniom choroby, sposobom udzielania pierwszej pomocy oraz temu, czym są metody leczenia.

Klasyfikacja

Oparzenia dróg oddechowych dzielą się w następujący sposób:

1. Termiczne - spowodowane narażeniem na działanie wysokich temperatur.
2. Chemiczne - gdy substancje chemiczne lub ich pary wchodzą w kontakt z błonami śluzowymi narządów oddechowych.

W czystej postaci takie urazy są rzadkie, częściej występują w połączeniu. W pożarach spalanie często powoduje wybuch i odparowanie substancji chemicznych lub odwrotnie - kontakt z powietrzem szczególnie reaktywnych związków powoduje zapłon.

Oparzenia dróg oddechowych mogą być oparzeniami górnych lub dolnych dróg oddechowych. Pierwszy typ występuje:

• jama nosowa - następuje zanik błony śluzowej, co skutkuje nieżytem nosa i zapaleniem gardła;
• Gardło - uszkodzeniu ulegają struny głosowe, może wystąpić skurcz krtani, utrata głosu i uduszenie;
• Krtań: uszkodzony jest nabłonek, w ciężkich przypadkach mięśnie, więzadła i chrząstki; prawdopodobne są poważne konsekwencje.

Obserwuje się dolne drogi oddechowe:

• W tchawicy występuje depresja oddechowa, sinica, duszność, dławienie się i kaszel. Uszkodzenie tchawicy następuje zwykle jednocześnie z uszkodzeniem krtani, co znacznie pogarsza stan ofiary.
• W oskrzelach urazowi towarzyszy przekrwienie, nagromadzenie płynu w płucach i niewydolność oddechowa. Oparzenia tkanki płucnej zwykle nie są utrwalone.

Zauważono, że samo oparzenie Górne drogi oddechowe Występuje rzadko, tylko przy płytkim i jednorazowym wdychaniu trujących oparów lub gorącego powietrza. Urazy górnych i dolnych dróg oddechowych występują częściej jednocześnie.

Stopień ciężkości

Podczas odparowywania substancji toksycznych, wdychania gorącego powietrza i pary wodnej lub połykania wrzącej wody uszkadza błony śluzowe jamy ustnej, nosa i gardła. Stan i leczenie zależy od głębokości i rozległości uszkodzenia błony śluzowej. Rozróżnia się cztery stopnie oparzeń dróg oddechowych:

1. Porażone są zewnętrzne warstwy błony śluzowej: od jamy nosowej do krtani. Występuje przeczulica błon śluzowych i nieco świszczący oddech w płucach. Zapalenie płuc może rozwinąć się w późniejszym przebiegu choroby.
2. Środkowe warstwy tkanki ulegają uszkodzeniu, pojawia się obrzęk, głos staje się ochrypły, oddychanie jest utrudnione, może wystąpić świszczący oddech i duszności. W tchawicy tworzą się błony włókniste. Stan pacjenta jest określany jako poważny.
3. Zaburzona zostaje tkanka miękka w najgłębszych warstwach dróg oddechowych. Ciężki obrzęk błon śluzowych, często utrata głosu, martwica błon śluzowych, możliwy skurcz krtani i oskrzeli. Stan chorego stopniowo się pogarsza, a mowa często jest nieobecna.
4. Następuje rozległa martwica tkanek i zaprzestanie oddychania, co prowadzi do śmierci.

Chemiczne oparzenia dróg oddechowych

Takie oparzenia mogą powstać w miejscu pracy w wyniku wdychania oparów różnych toksycznych związków, jeśli nie przestrzega się zasad bezpieczeństwa:

• jeśli nie są stosowane środki ochrony osobistej;
• system wentylacji nie działa;
• chemikalia są niewłaściwie przechowywane.

Jak również w sytuacjach awaryjnych:

• poprzez nieodpowiednie uszczelnienie pojemników z substancjami toksycznymi;
• Opary z substancji chemicznych w wysokich temperaturach.

Najczęstszymi ofiarami poparzeń chemicznych dróg oddechowych są pracownicy przemysłu chemicznego oraz personel, który w trakcie wykonywania swoich obowiązków ma do czynienia z detergentami i środkami dezynfekującymi. Dotyczy to pracowników różnych laboratoriów, personelu pielęgniarskiego i zakładów uzdatniania wody.

Uszkodzenie narządów oddechowych przez substancje chemiczne występuje jednocześnie z uszkodzeniem twarzy, szyi i pracownicy służby zdrowia jamy ustnej. W praktyce bardzo trudno jest określić, które opary (zasadowe czy kwasowe) spowodowały uraz, dopóki nie zostanie wykonane badanie krwi.

Oparzenia termiczne dróg oddechowych

Obrażenia termiczne występują w przypadku wdychania gorącego powietrza lub pary albo połknięcia gorącej cieczy. Występuje duszność, sina skóra i zmiany głosowe. Badanie wykazuje uszkodzenie podniebienia górnego i gardła. Pacjent zachowuje się niepohamowanie z powodu silnego bólu i trudności w oddychaniu. W szczególnie ciężkich przypadkach pacjent traci przytomność.

Oparzenia od ognia są bardzo częste. Szyja, wargi, jama ustna i błona śluzowa nozdrzy ofiary są poranione i wypełnione sadzą. A oparzenia parami dróg oddechowych powodują laryngospazm. Podczas wdychania gorącej pary mięśnie krtani kurczą się mimowolnie, dlatego nie dochodzi do wyraźnego uszkodzenia tchawicy, oskrzeli czy płuc. Ten rodzaj oparzenia nie powoduje poważnych urazów.

Objawy oparzenia

Poniżej przedstawiono typowe objawy oparzeń dróg oddechowych:

• chrypka w głosie;
• Suchy, uporczywy kaszel;
• silny ból, epizody duszenia się;
• Oddech jest ciężki i przerywany;
• zewnętrzne ubytki skóry właściwej twarzy oraz błony śluzowej jamy nosowej i gardła.

Objawy te obserwuje się zarówno w przypadku oparzeń górnych, jak i dolnych dróg oddechowych. Charakterystyczne są ciężkie przypadki:

1. Nadmierne ślinienie się i surowiczy wypływ z nosa.
2. Wymioty krwawym i martwym nabłonkiem.
3. Duszność lub jej całkowity brak.
4. Utrata przytomności.

Pierwsze objawy oparzenia dróg oddechowych występują bezpośrednio po ekspozycji na zmianę chorobową. Silny ból gardła, nasilający się przy wdechu, jest obowiązkowy. Powierzchnia warg i błony śluzowej jamy ustnej obrzęknięta i silnie przekrwiona. Występuje szybka akcja serca, gorączka, ból głowy, senność i ogólne złe samopoczucie.

Opieka przedszpitalna

Jeśli znajdziesz poszkodowanego, natychmiast wezwij lekarza, a przed jego przybyciem udziel szybkiej i właściwej pierwszej pomocy przy oparzeniach dróg oddechowych. Ukierunkowane i jasno określone działania pomogą zmniejszyć liczbę możliwych powikłań, co nie tylko uratuje poszkodowanego zdrowie, ale i życie. Aby to zrobić, konieczne jest:

• Zapewnij poszkodowanemu bezpieczeństwo - wyprowadź go z zagrożonego obszaru.
• Zapewnienie świeżego powietrza.
• Uspokój je w pozycji półsiedzącej, jeśli są przytomne, w przeciwnym razie ułóż je na boku z głową nad ciałem, aby zapobiec wymiotom do dróg oddechowych.
• Zastosować sztuczne oddychanie w przypadku utraty przytomności.
• Monitoruj wzorzec oddychania podczas samodzielnego transportu lub w oczekiwaniu na karetkę.

W przypadku oparzenia termicznego pacjent powinien przemyć usta i nosogardło wodą o temperaturze pokojowej, do której można dodać roztwór Novocain w celu zmniejszenia bólu. Jeśli oparzenie spowodowane jest przez kwas w kontakcie z błoną śluzową, należy rozpuścić w wodzie odrobinę sody oczyszczonej, a zasadę zneutralizować octem lub kwaskiem cytrynowym.

Pierwsza pomoc

Po przybyciu karetki, personel medyczny traktuje poparzoną ofiarę dróg oddechowych w następujący sposób:

1. Podać domięśniowo środki przeciwbólowe, stosując metamizol sodowy lub Ketorolac, oraz środki uspokajające, takie jak Diphenhydramine, Relanium.
2. Twarz i szyję myjemy czystą, zimną wodą, a usta dokładnie płuczemy.
3. Zapewnienie oddychania za pomocą maski tlenowej.
4. Jeśli nie ma oddechu, podaje się dożylnie efedrynę lub adrenalinę przy braku Wykonuje się tracheostomię.

Po tym zabiegu pacjent musi być natychmiast przewieziony do szpitala na dalsze leczenie pomoc medyczna.

Polityka w zakresie leczenia

Po przewiezieniu do szpitala poszkodowanego z oparzeniem termicznym lub chemicznym górnych dróg oddechowych, lekarz przeprowadza dokładne badanie w celu ustalenia przyczyny, rodzaju i stopnia. Po uzyskaniu wyników badań diagnostycznych lekarz przepisuje terapię dla każdego pacjenta - indywidualnie, biorąc pod uwagę szczególne cechy organizmu. Wszystkie działania lecznicze mają na celu

• eliminacja bolesnego szoku;
• normalizacja oddychania;
• Zmniejszenie obrzęku krtani;
• likwidacja skurczu oskrzeli;
• ułatwiając wydalanie nagromadzonych komórek nabłonka, śluzu;
• Zapobieganie zapaleniu płuc;
• Zapobieganie niedodmie płucnej, która występuje, gdy światło oskrzeli jest zablokowane z powodu nagromadzenia lepkiej wydzieliny.

Wszystkie te problemy eliminuje leczenie zachowawcze oparzeń.

określenie stopnia surowości

Gdy uraz oparzeniowy dotyczy powierzchni skóry, specjalista od razu widzi, do jakiego stopnia zaawansowania zakwalifikować patologię. W przypadku narządów oddechowych jest to znacznie bardziej skomplikowane; badanie zewnętrzne nie daje pełnej informacji. Bardzo trudno jest ocenić głębokość i zakres uszkodzenia tkanek wewnętrznych. Podczas wykonywania czynności diagnostycznych oparzenia dróg oddechowych Układ oddechowy jest znacznie bardziej złożony do głębokiego poparzenia skóry. Stopień zaawansowania określany po laryngoskopii i bronchoskopii. Zabiegi te pozwalają w krótkim czasie sprawdzić stan tchawicy i oskrzeli. Nie ma różnicy w leczeniu oparzeń termicznych i chemicznych w warunkach szpitalnych.

Terapia lekowa

Oparzenia dróg oddechowych są zwykle leczone zgodnie z następującymi wytycznymi:

1. Lekarz przepisuje pacjentowi odpoczynek w łóżku i całkowity odpoczynek. Aby zapobiec uszkodzeniu strun głosowych, nie wolno mówić przez co najmniej dwa tygodnie.
2. Podawanie terapii przeciwwstrząsowej. Podaje się mokry tlen, aby wyeliminować głód tlenowy. Znieczulenie kontroluje się agonistami morfiny, glukozą i roztworami krwiozastępczymi, a wspomaganie Dopaminą, hormonem szczęścia, Dobutaminą, która pobudza receptory mięśnia sercowego, oraz Heparyną, która zmniejsza zakrzepicę i utrzymuje czynność serca.
3. Szyjna blokada współczulna. Stosowany do długotrwałego znieczulenia, co ogranicza stosowanie środków narkotycznych.
4. Wstrzykiwanie diuretyków, glikokortykosteroidów w celu złagodzenia procesu patologicznego, kwas askorbinowy, mieszaninę polaryzującą glukozy, potasu, magnezu i insuliny.

Leczenie oparzeń dróg oddechowych kontynuuje się po odzyskaniu objętości krwi i moczu oraz częściowym oczyszczeniu błon śluzowych z zapalenia:

• z lekami przeciwbakteryjnymi, aby zapobiec wtórnemu zakażeniu;
• "Kwas bursztynowy, aby zapobiec zmianie równowagi kwasowo-zasadowej;
• witamina B12 i Neurovitan - dla wsparcia i naprawy tkanek.

Ponadto terapia może obejmować inhalację aerozoli, intubację tchawicy lub oskrzeli w przypadku problemów z oddychaniem oraz tracheotomię z użyciem specjalnej rurki w celu wznowienia funkcji oddechowych.

Zabiegi fizjoterapeutyczne

Oprócz układu oddechowego, oparzeniom towarzyszą zaburzenia pracy serca i OUN. W przypadku oparzeń górnych dróg oddechowych zabiegi fizjoterapeutyczne mogą wspomóc główne leczenie. Pomagają w szybszym gojeniu, zapobiegają zakażeniu uszkodzonego miejsca, przyspieszają i ułatwiają cofanie się martwych tkanek oraz stymulują tworzenie się nabłonka. Stosowane są następujące zabiegi:

1. UHF i mikrofale - w celu zapobiegania stanom zapalnym i poprawy przepływu limfy.
2. Promieniowanie ultrafioletowe, elektroforeza medyczna - pomagają w uśmierzaniu bólu.
3. Terapia magnetyczna wysokiej częstotliwości, laseroterapia podczerwienią - w profilaktyce blizn keloidowych.

Dodatkowo często stosowane są metody fizjoterapii przywracające równowagę układu nerwowego i sercowego. W tym celu stosują elektrosonoterapię, aeroterapię, elektroforezę z lekami.

Ludowe metody leczenia

W leczeniu uszkodzonych błon śluzowych układu oddechowego można w w domu zastosowanie:

• Terapia zimnem. Zastosuj zimny kompres na okolice szyi. Połamać lód na małe kawałki i użyć do połknięcia.
• Olej. Stosować w postaci kropli na uszkodzone błony śluzowe kilka razy dziennie. Nadają się do tego oleje: rokitnikowy, różany, brzoskwiniowy, oliwkowy oraz oleje rybne.
• Ziołowe mikstury. Można go zrobić na bazie ziela rumianku, krwawnika, nagietka i kory dębu. Weź łyżeczkę suszu w 200 ml wrzącej wody. Roztwór o temperaturze pokojowej stosować kilka razy dziennie do płukania gardła.
• Produkty mleczne. Można pić mleko, kefir i serwatkę oraz jeść kwaśną śmietanę. Wszystkie one pomagają w uzdrawianiu błony śluzowej.

Z reguły wszystkie te metody stosuje się tylko w przypadku łagodnych oparzeń, ale w każdym przypadku, przed rozpoczęciem leczenia środkami ludowymi, zawsze należy skonsultować się z lekarzem. Dodatkowo, ze względu na ból krtani, pacjent musi być utrzymywany na diecie. Jedzenie powinno być spożywane w postaci puree i w umiarkowanej temperaturze.

Konsekwencje

W przypadku oparzeń Górne drogi oddechowe Pasaż oskrzeli może być zwężony przez skurcz mięśni. Ciężkie uszkodzenie tchawicy powoduje uduszenie w ciągu kilku minut. Wczesne efekty związane z niewydolnością oddechową, zagrażające życiu jednostki.

Natychmiastowa resuscytacja jest jedynym sposobem pomocy poszkodowanemu. Najczęstsze późne powikłania oparzeń narządów oddechowych to

1. Wtórne zakażenie uszkodzonych tkanek i powstawanie procesów ropnych.
2. Strukturalne zaburzenia głosu.
3. Przewlekłe choroby tchawicy.
4. Rozwój zapalenia płuc - występuje u wszystkich osób, które uległy oparzeniu chemicznemu lub termicznemu drugiego lub trzeciego stopnia.
5. Rozedma płuc - dochodzi do nadmiernego gromadzenia się powietrza w płucach w wyniku zapadnięcia się struktury pęcherzyków płucnych.
6. Przewlekła niewydolność oddechowa, nerkowa i sercowa.
7. Obumieranie tkanki tchawicy i oskrzeli, rozwój sepsy - reakcji zapalnej w przypadku rozwoju miejscowego zakażenia.

Prognoza

Uszkodzenie dróg oddechowych, jak również oparzenia skóry, powodują poważne upośledzenie wszystkich procesów życiowych. Rokowanie zależy bezpośrednio od ciężkości urazu, kompetentnej i udzielonej w porę pierwszej pomocy doraźnej, wieku osoby i jej kondycji fizycznej, a także wszelkich istniejących wcześniej przewlekłych schorzeń.

Urazy pierwszego stopnia z niewielkim odsetkiem oparzeń dróg oddechowych nie stanowią poważnego zagrożenia dla zdrowia. Są one łatwo uleczalne za pomocą leków, zwłaszcza u osób w młodym i średnim wieku. У osoby starsze Terapia jest dłuższa i może dojść do powikłań.

Nawet ciężkie oparzenia narządów oddechowych aż do tchawicy nie stanowią zagrożenia dla życia. Ale urazy układu oddechowego drugiego i trzeciego stopnia zawsze wiążą się z powikłaniami. W przypadku zajęcia oskrzeli i płuc dochodzi do znacznego obumarcia tkanek, co często prowadzi do śmierci.

Uraz układu oddechowego jest poważnym urazem i będzie się ujawniał nawet po kilku latach rekonwalescencji. Należy zatem przeprowadzać systematyczne badania profilaktyczne i stosować następujące zalecane środki.

Środki zapobiegawcze

Do podstawowych działań profilaktycznych przed oparzeniami układu oddechowego i ich następstwami należą:

• Pełna rehabilitacja. Po dokładnym leczeniu pacjent powinien poddać się zabiegom fizjoterapeutycznym, Terapia ćwiczeniami, Unikaj spacerów na świeżym powietrzu, a także stosuj odpowiednią dietę, która dostarczy organizmowi odpowiednich minerałów i witamin.
• Unikanie złe nawyki.
• Przepisy bezpieczeństwa dotyczące postępowania z cieczami trującymi, gorącym powietrzem i wodą.

Wniosek

Bardzo ważna jest wiedza na temat udzielania pierwszej pomocy w przypadku oparzeń, ponieważ od jej prawidłowej organizacji w dużej mierze zależy dalszy stan poszkodowanego. Po wykonaniu czynności konieczne jest pokazanie pacjenta wykwalifikowanemu specjaliście, nawet jeśli oparzenie nie wydaje się być groźne. Przecież bardzo trudno jest samemu ocenić stan błon śluzowych wewnątrz.

Aby zapobiec niebezpiecznym sytuacjom, należy dokładnie sprawdzać temperaturę wypijanych płynów i przestrzegać środki ostrożności w pracy z substancjami, które mogą spowodować oparzenie.