Grupowanie statystyczne: podstawowe pojęcia, kroki, grupowanie materiałów, zadań

W metodzie grup statystycznych zbiór badanych zjawisk dzieli się na klasy i podklasy, które mają jednorodną strukturę według określonych cech. Każdy taki podział opisany jest systemem wskaźników statystycznych. Pogrupowane dane można przedstawić w tabelach.

Jest to główna metoda stosowana w rzeczywistym badaniu zjawisk społecznych. Pojawia się jako warunek konieczny do zastosowania różnych grup statystycznych, procedur i metod analitycznych. Na przykład klasyfikacja jest konieczny dla Aby zastosować jakiekolwiek uogólnione wskaźniki, np. średnie.

Wkład V.И. Lenin

W przedrewolucyjnej statystyce rosyjskiej, w szczególności w różnych zemstach (organach tych samorządy), zdobyto znaczne doświadczenie w grupowaniu różnych typów organizacji. I również w tym czasie wykonano znaczną pracę w zakresie opracowania nie tylko tabel z klasyfikacjami opartymi na pojedynczej charakterystyce, ale również bardziej złożonych schematów. W nich wszystkie dane są grupowane na podstawie dwóch lub więcej parametrów. Jednak kwestie teoretyczne związane ze stosowaniem statystycznych metod grupowania nie zostały naukowo uzasadnione. Ten stan rzeczy trwał aż do dzieł V.И. Lenin. Miał wysokie mniemanie o wartości poznawczej i znaczeniu praktycznym klasyfikacji. W odniesieniu do tabel opartych na znakach grupowania statystycznego, na więcej niż jednej charakterystyce, Lenin pisał: "Można bez przesady powiedzieć, że zrewolucjonizują one naukę, a na pewno gospodarkę rolną".

Zalecenia Vladimira Ilyicha o konieczności wstępnej analizy ekonomii politycznej o charakterze prawidłowości i definicji typów zjawisk przed rozpoczęciem eksperymentów ze wstępną klasyfikacją danych mają wartość zasadniczą.

Etapy grupowania statystycznego

Systematyzację stosuje się nie tylko w analizie struktury populacji, ale także w określaniu typów zjawisk oraz w badaniu związków między różnymi cechami lub czynnikami. Przykładem zgrupowań wyrażających strukturę populacji są klasyfikacje osób według wieku (w odstępach rocznych lub częściej pięcioletnich) oraz przedsiębiorstw według wielkości.

Łącząc klasy lub ustalając niejednolite przedziały, można ustalić różnice jakościowe między poszczególnymi systemami, a następnie określić typy techniczno-ekonomiczne lub społeczno-ekonomiczne danych podmiotów (np. przedsiębiorstw lub gospodarstw rolnych). Tak więc grupowanie ludności danego kraju według wieku może być oparte, oprócz prostych jednostek chronologicznych, na specjalnych podziałach, takich jak kobiety w wieku 16-54 lat i mężczyźni w wieku 16-59 lat. Zastosowanie tych specyficznych klas pozwala na obliczenie krajowego wskaźnika ekonomicznego, zwanego siłą roboczą danego kraju. Granice przedziałów są w pewnym sensie arbitralne i mogą się różnić w poszczególnych stanach.

Zadanie

Szczegółowa klasyfikacja ilościowa przedsiębiorstw i firm pozwala nam przejść do zdefiniowania kilku głównych grup jakościowych, takich jak małe, średnie i duże organizacje. Można wówczas wyjaśnić szereg ogólnych problemów ekonomicznych, takich jak proces koncentracji produkcji, wzrost wydajności przemysłu i wzrost wydajności pracy. Nowe dane Lenina na temat praw rządzących rozwojem kapitalizmu w rolnictwie są genialnym przykładem głębokiej analizy, która wykorzystuje grupowanie do wykazania złożonego charakteru prawidłowości. A także związek między wielkością przedsiębiorstwa a jego pełną produktywnością.

Najważniejszym i najtrudniejszym zadaniem grup statystycznych, jest wyodrębnienie i szczegółowe opisanie rodzajów zjawisk społeczno-gospodarczych. Takie przedmioty są wyrazem form określonego procesu społecznego lub podstawowych cech. Wydaje się, że są one wspólne dla wielu indywidualnych zjawisk. Włodzimierz Lenin w swojej analizie stratyfikacji chłopstwa dokładnie i wszechstronnie wykorzystał grupowanie. Przede wszystkim, odkrył proces tworzenia głównych klas społecznych w przedrewolucyjnej Rosji, na wsi zachodnioeuropejskiej i w rolnictwie w Stanach Zjednoczonych.

I jak się okazuje, dane sowieckie mają spore doświadczenie w grupowaniu typologicznym i statystycznym. Na przykład, bilans gospodarki narodowej ZSRR obejmuje złożony i rozgałęziony system klasyfikacji. Inne przykłady typologicznego grupowania statystycznego w przestrzeni radzieckiej, to m.in. systematyzacja ludności na klasy społeczne. Jak również grupowanie środków trwałych produkcji według typu społeczno-ekonomicznego jednostek przemysłowych. I można też podać przykład, np. grupowanie statystycznego agregaty społeczeństwa produkt.

Burżuazyjna klasyfikacja w niewystarczającym stopniu wykorzystuje systematyzację. Gdy stosuje się grupowanie, jest ono w większości przypadków błędne i nie pomaga w scharakteryzowaniu prawdziwego stanu rzeczy w krajach kapitalistycznych. Na przykład, klasyfikacja przedsiębiorstw rolnych według powierzchni gruntów, wyolbrzymia pozycję produkcji na małą skalę. A grupowanie ludności według zawodów nie ujawnia prawdziwej struktury klasowej społeczeństwa burżuazyjnego.

Społeczno-ekonomiczna charakterystyka państwa socjalistycznego dostarcza nowych zastosowań dla grupowania statystycznego. Klasyfikacja jest wykorzystywana do analizy realizacji narodowych planów gospodarczych, do identyfikacji przyczyn opóźnień niektórych przedsiębiorstw i sektorów. A także do identyfikacji niewykorzystanych zasobów. Na przykład przedsiębiorstwa mogą być pogrupowane według poziomu realizacji planu lub rentowności. Duże znaczenie w charakteryzowaniu wprowadzania postępu naukowo-technicznego do przemysłu ma grupowanie przedsiębiorstw według danych technicznych i ekonomicznych, takich jak stopień automatyzacji i mechanizacji oraz ilość energii elektrycznej dostępnej dla pracy.

Dane zgrupowane to dane powstałe przez połączenie poszczególnych grup obserwacji statystycznej o występowaniu zmiennej w odrębne klasy, tak aby rozkład częstości tych układów służył jako wygodny sposób podsumowania i analizy wszystkich materiałów.

Informacje

Dane można zdefiniować jako grupy z materiałem, który reprezentuje jakościowe lub ilościowe atrybuty zmiennej lub zbioru zmiennych. Jest to podobne do twierdzenia, że klasy mogą być dowolnym zbiorem informacji, który opisuje istotę. Systemy, w grupowaniu danych statystycznych, można podzielić na zgrupowane i niezgrupowane.

Każda informacja, którą dana osoba zbiera jako pierwszą, jest nierozgrupowana. Grupami statystycznymi są dane, ale tylko w postaci niezgrupowanej. Przykładem takich systemów jest dowolna lista liczb, o której możesz pomyśleć.

Pierwszy rodzaj klasyfikacji

Dane pogrupowane to informacje, które zostały zorganizowane w grupy, zwane klasami. Ten typ został już sklasyfikowany, więc pewien poziom analizy został wykonany. Oznacza to, że wszystkie informacje nie są już surowe.

Klasa danych to grupa, która jest związana z określoną właściwością użytkownika. Na przykład, jeśli menedżer biznesowy zebrał osoby, które zatrudnia w danym roku, może pogrupować je w systemy według wieku: dwadzieścia, trzydzieści, czterdzieści i tak dalej. A każda z tych grup nazywana jest klasą.

Z kolei to nie jest ostatni podział. Każda z tych klas ma określoną szerokość i jest to tzw. przedział lub wielkość. To jest koncepcja bardzo ważne przy konstruowaniu histogramów i wykresów częstotliwości. Wszystkie klasy mogą być tej samej lub różnej wielkości, w zależności od tego, jak wszystkie informacje zostaną pogrupowane. Przedział systemowy jest zawsze liczbą całkowitą.

Granice i granice klas

Pierwsze pojęcie odnosi się do rzeczywistych wartości, które można zobaczyć w skończonej tabeli. Ograniczenia klasy dzielą się na dwie kategorie: dolny limit systemu i górny limit. Oczywiście wszystkie podziały są stosowane w celu zapewnienia poprawności i informatywności przy opracowywaniu tabel.

Ale z drugiej strony, granice klas nie zawsze są przestrzegane w tabeli częstotliwości. Pojęcie to podaje prawdziwy przedział systemów i podobnie jak różne granice dzieli się na dolną i górną granicę wartości.

Grupy żywe i nieożywione

Nauka dąży do zrozumienia i wyjaśnienia zjawisk przyrodniczych. Naukowcy rozumieją rzeczy poprzez kategoryzowanie ich. Dotyczy to zarówno istot żywych, jak i nieożywionych zgrupowań materiału statystycznego.

Te typy można z kolei podzielić na grupy według ich kontrastujących cech. Na przykład, jeśli uczniowie sporządzili w swoich dziennikach naukowych listy różnych materiałów i przedmiotów, które badali, mogą wykorzystać te dane do poszerzenia swojej wiedzy i informacji o systemach, które badali.

Cała wiedza może być sortowana lub klasyfikowana według różnych kontrastujących właściwości. Oto kilka przykładów:

• Metale a różne niemetale.
• Skalisty teren zamiast pustyni lub łąki.
• Widoczne kryształy a niewidzialne minerały.
• Proces naturalny zamiast sztucznego.
• Substancje gęstsze od wody lub o mniejszej masie niż dana ciecz.
• Magnetyczny zamiast niemagnetycznego.

Można również grupa Wyróżniający się następującymi cechami:

• Stan substancji w temperaturze pokojowej (ciało stałe, ciecz, gaz).
• Temperatura topnienia metali.
• Właściwości fizyczne, i tak dalej.

Materiały:

• Różne artykuły, które służą jako przykłady powyższych kategorii.
• Magnesy aby sprawdzić właściwości materiały.
• Pojemnik z wodą, aby sprawdzić, czy przedmioty pływają lub toną.
• Czasopisma naukowe.

Procedura

Dokładnie tak się dzieje:

1. Uczniowie pracują w grupach. Każdy otrzymuje pewne materiały i ma za zadanie znaleźć sposób na pogrupowanie przedmiotów w kategorie. Opracowują kryteria, których będą używać, a następnie odpowiednio sortują przedmioty. Tabele wyników są zapisywane w ich czasopismach naukowych.
2. Po pogrupowaniu elementów, są one ponownie sortowane według pozostałych kryteriów. Kolejnym krokiem jest również sporządzenie listy wyników. A po tym wypisana jest dodatkowa seria przedmiotów, które zostały inaczej posortowane ze względu na zmianę kryteriów.
3. Uczniowie zapisują obserwacje i tabele w swoich dziennikach naukowych.

Wyniki

Uczniowie zapisują serię tabel, które pokazują, jak ich przedmioty są sortowane na podstawie każdego z kryteriów. Na przykład grupa uczniów ma spinacz do papieru, mały kawałek granitu, korek, plastikową zabawkę. A potem para tablic sortujących może wyglądać tak.

1. przedmioty posortowane według magnetyzmu.
   Reagujące na magnetyzm: spinacz do papieru, granit. Niereagujące: korek, plastik.
2. Obiekty posortowane według gęstości, w porównaniu do wody.
   Przywołują: korek, plastik. Zatopienie: spinacz do papieru, granit.

Następnie uczniowie przygotowują prezentację dla klasy. Omawiają, dlaczego różne obiekty są różnie klasyfikowane w zależności od zastosowanych kryteriów.

Uczniowie powtarzają te obserwacje za każdym razem, stosując różne właściwości.

Dyskusja

W tym momencie:

1. Uczniowie mogą rozszerzyć te obserwacje na inne materiały, już bez praktycznych badań.
2. Przykłady to próbki różnych rodzajów skał. Uczniowie uczą się, jak prowadzić bardziej uważne obserwacje i pisać dokładnie o tym, co widzą, używając lup i innych przedmiotów, których używają.
3. Jeśli uczniowie stworzyli plik indeksowy z właściwościami zapisanymi na kartkach, można je również posortować. Będzie to przydatne, jeśli indeks zawiera dodatkowe materiały, których nie ma w klasie.

Powszechnym sposobem postępowania z ciągłymi danymi ilościowymi jest podział całego zakresu znaczeniowego na kilka podzakresów. Konieczne jest przypisanie każdemu materiałowi stałej wartości klasy, do której należy. Warto uwaga, że zbiór danych zmienia się z ciągłego na dyskretny.

Pojęcie grupowania statystycznego

Usystematyzuj, określając zestaw zakresów, a następnie licząc ilość danych mieszczących się w każdym zakresie. Podzakresy nie pokrywają się. Muszą one obejmować cały zakres zbioru danych.

Jednym z najlepszych sposobów wizualizacji pogrupowanych układów jest histogram. Jest to zbiór prostokątów, w których podstawa kształtu obejmuje wartości z zakresu z nim związanego. A wysokość odpowiada ilości informacji.