Kozacy tereccy: historia i współczesność

Przez ostatnie pięć wieków terytorium Kaukazu zamieszkiwali Kozacy. Terekowie są sprawni w posługiwaniu się mieczem i dzhigitovką, noszą gaziri i tańczą tradycyjną lezginkę. Zachowuje swoją tożsamość i kulturę. Ale ile osób zna historię kozaków tereckich??

Historia jego powstania

Droga na Kaukaz została otwarta przez Rosję za panowania Iwana Groźnego, po tym jak Rosja zaanektowała terytorium Królestwa Astrachańskiego. Trzy lata po akcesji wojewoda Pleszew i jego łucznicy znaleźli się nad rzeką Terek. Zaraz potem dotarli tam również Kozacy Wołżańscy, którzy zawsze niepokoili terytorium stepu Nogajskiego (który obecnie jest zachodnim regionem Morza Kaspijskiego).

Rosjanie zdecydowali się wtedy na budowę miasta Terek na Kaukazie i musieli z niego zrezygnować z powodu nacisku państwa tureckiego. Później zamieszkali w nim Kozacy, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów z powodu represji Iwana Murasznika. To wydarzenie można uznać za początek historii. Powstał wówczas herb Kozaków Terskich. Ludzie zaczęli się uspokajać.

Po zasiedleniu tych terenów Kozacy dochodzili swoich praw starszeństwa na Tereku. To właśnie tutaj znany wszystkim Ilja Muromiec zaczął gromadzić swoje pierwsze siły.

Czasy wojny kaukaskiej

To właśnie w tym czasie stali się znani Kozacy Tereccy. To właśnie wtedy pokazali wszystkie umiejętności wojowników. Za swoje wyczyny wojenne niektórzy Kozacy zostali nawet wysłani do pilnowania cesarza. A rok później kozacy tereccy zostali uznani za część armii rosyjskiej.

Dzięki temu ludność otrzymała prawa do ziem, lasów i łowisk. Mianowano wówczas pierwszego atamana Kozaków Terskich, generała porucznika Pyotra Verzilina. Wielu członków tej armii zostało odznaczonych za swoje wyczyny.

Po zakończeniu wojny około 10 000 Kozaków należało do armii rosyjskiej. Aby uprościć zarządzanie, Naczelny Dowódca Armii Kaukaskiej postanowił utworzyć osobny zastęp Kozaków Tereckich.

Wojny rosyjsko-tureckie i domowe

Podczas tych walk pokazali się również Kozacy Tereccy, ale nie z bohaterskiej strony. W tym czasie ich terytorium liczyło już 250 000 osób, które mieszkały w 70 stanicach (małych wioskach).

W czasie wojny przeciwstawili się Armii Czerwonej, a w 1920 roku, po zakończeniu wojny, oddziały tereckie opuściły Rosję.

Tragedia z 1921 r

Około początku 1921 roku przywódcy czeczeńscy zażądali wysiedlenia Kozaków z ziem tereckich. Twarde ultimatum zmusiło lud do posłuszeństwa. W efekcie 27 marca 1921 roku 70 000 Kozaków Tereckich w ciągu jednego dnia opuściło swoje domy. Połowa z nich została zastrzelona w drodze na stacje kolejowe przez oddziały czeczeńskie. Stachy zostały spalone.

Wszyscy Kozacy podzieleni byli w tym czasie na trzy grupy:

1. Biały. Męscy członkowie tej grupy zostali natychmiast rozstrzelani, natomiast kobietom i dzieciom pozwolono uciec.
2. Reds. Wszyscy zostali wyeksmitowani, ale nie zabici.
3. Komuniści. Pozwolono im uciec i zabrać ze sobą cały swój majątek ruchomy.

Nawet sam Stalin, który był zwolennikiem represji przeciwko Kozakom, Mówiono, że okrutne działania (egzekucje itp.) przeprowadzali Czeczeni, aby uchronić ich przed śmiercią głodową. п.) były zbędne.

Następnie Ordzhonikidze twierdził, że przyczyną wysiedlenia Tereków był głód. On sam powiedział: "Z powodu głodu podjęto decyzję o wysiedleniu 18 wsi kozackich (70 000 osób), których ziemie już bardzo zbliżyły się do wyżyny. Poprzez takie działania zamierzano uwolnić górali od głodu i zlikwidować międzyosiedlowe". Pomimo tego, że wysiedlenie Kozaków zostało uznane za błąd, ziemie tereckie były już zajęte przez 20 000 Czeczenów.

W tym samym roku, 1921 Rzeczpospolita Górska otrzymał dekret "O wprowadzeniu postępowania sądowego w oparciu o szariat w Górskiej ASSR". Ci Kozacy, którzy uciekli, prosili rząd rosyjski o umożliwienie im powrotu do Tereku, ale ich prośby zostały zignorowane.

Stalin dał wolną rękę góralom: "Zapewniając wam autonomię, Rosja daje wam te prawa, które zostały wam odebrane przez krwiożerczych carów i generałów. Oznacza to, że teraz można żyć zgodnie ze swoimi starymi zwyczajami, moralnością i tradycjami, o ile oczywiście nie przekraczają one granic Konstytucji Rosji"

Opór i emigracja

Po tym jak Kozacy tereccy zostali zmuszeni do opuszczenia swoich ziem, zaczęli zbiorowo pisać listy, w których pisali, że naród rosyjski jest wobec nich nieuzbrojony. Auulowie, przeciwnie, byli dosłownie przepełnieni bronią. Według Kozaków nawet 12-letnie dzieci często nosiły rewolwer lub karabin. Mimo tych apeli, represje nie ustały.

Kiedy byli mieszkańcy Terek zorientowali się, że ich listy raczej nie doczekają się odpowiedzi, postanowili stworzyć kilka oddziałów bandyckich, które łącznie liczyły 1300 osób. Zajmowali się pokonywaniem stanickich wiosek, w których mieszkali Czeczeni. Należy zaznaczyć, że do tych grup należeli nie tylko Kozacy terekińscy, ale także Kabardyjczycy i Osetyjczycy. Jednak Czeczeni prowadzili zaciętą walkę, a oddziały zaczęły się poddawać.

Większość emigrujących Kozaków osiedliła się na terenach Bułgarii. Pozostali zostali rozproszeni na ziemiach Bałkanów. Później przenieśli się do Czechosłowacji, Jugosławii i USA. O dziwo, w nowych miejscach zamieszkania Kozacy byli przyjmowani dość ciepło.

Na przykład we Francji byłym mieszkańcom Tereku przydzielono duże gospodarstwo, a w Peru prezydent był tak zaskoczony dyscypliną Kozaków, że podniósł budżet na ich emigrację.

Kozacy tereccy dzisiaj

W dniu 23 marca 1990 r. powołano radę, której zadaniem było ożywienie. Wzięło w nim udział 500 delegatów, reprezentujących Kozaków tereckich. Ich liczba w czasie soboru wynosiła 500 000.

W 1991 roku w Czeczenii rozpoczęły się czystki etniczne. Miało to negatywny wpływ na Kozaków tereckich. Stan ludzi pogorszył się jeszcze bardziej po wybuchu pierwszej wojny czeczeńskiej. Seria katastrofalnych wydarzeń doprowadziła do częstych zmian kozackich atamanów. Najpierw był to Konyakhin, potem Starodubtsev, którego później zastąpił Sizov.

W 2005 roku Terekowie rozpoczęli gwałtowne odrodzenie. Było to szczególnie odczuwalne na ziemiach Osetii Północnej i Terytorium Stawropolskiego. W 2006 roku wybrano nowego atamana, W. Kabanowa. П. Bondarev. Kilka lat później powstał zastęp kozacki Terek, który wchodził w skład Związku Kozaków Rosji.

Słowniki Kozaków tereckich zmieniały się na przestrzeni dziejów kilkakrotnie. Na początku był to język scytyjski, potem pojawił się język starosłowiański, tatarski, rosyjski... Być może usłyszysz dziś te słowa:

Anady - nie tak dawno temu.

A-ya - tylko jeśli.

Azno - oczywiście, że tak.

A-ya - moje kochanie.

A-yai - moje kochanie.

A-yu! - wtrącenie wezwania.

Aichka - wtrącenie odpowiedzi.

Fryzura damska - rodzaj fryzury damskiej.

Baglay - leniwiec, leniwiec.

Bajdik - laska pasterska lub starca, kij do podtrzymywania.

Bayrak - wąwóz.

A-gy - boczna krawędź sań.

grzbiet - tył łóżka.

Zdyn` - podnieść do góry.

Zen oznacza ziemię.

Zoi - wyje.

Ważne daty

Warto też zastanowić się nad datami, które odegrały ważną rolę w rozwoju Kozaków Tereckich:

• 1712 г. - Powstały pierwsze stanice: Czerwieńska, Szczedryńska, Nowogródkowska, Starogródkowska i Kurdyukowska.
• 1776 г. - Terskie pułki zostały przyjęte do zastępu kozaków astrachańskich.
• 1786 г. - armia terecka opuściła armię Astrachania i zaczęła nazywać się "Kaukaska Linia Kozacka".
• 1856 г. - Oddziały liniowe otrzymały sztandar św. Jerzego.
• 1864 г. - okres służby W armiach został skrócony z 25 do 22 lat.
• 1870 г. - Zniesienie usługi powszechnej.
• 1870 г. - Część ziem powiatów górskich włączono do rejonu tereckiego.
• 1881 г. - Kozacy tereccy osiągnęli siłę 130 000 ludzi.

To jest niezwykła historia tego narodu.