Zbrodnie przeciwko ludzkości: definicja, rodzaje, współpraca międzynarodowa i odpowiedzialność

Zbrodnie przeciwko pokojowi i bezpieczeństwu ludzkości są sprzeczne z ideą humanizmu i rozwoju cywilizacji na tej drodze. Przez tysiące lat nasze społeczeństwo stopniowo dążyło do jaśniejszej, bardziej pokojowej egzystencji, gdzie istoty ludzkie i ich prawa są oceniane według ich zasług. Postęp w tym kierunku był szczególnie widoczny w ostatnich wiekach. Podczas gdy w średniowieczu niewinni ludzie oskarżeni o czary byli paleni żywcem na stosie, dziś większość mocarstw w zasadzie zniosła karę śmierci lub wprowadziła moratorium. Nie zmienia to jednak faktu, że minione stulecie było, jak przekonują historycy, jednym z najbardziej brutalnych w historii świata.

O czym rozmawiamy?

To właśnie w XX wieku zaczęto uznawać za zbrodnie przeciwko pokojowi i bezpieczeństwu ludzkości. Bogaty w konflikty zbrojne i przerażające przypadki, ten wiek dał prawnikom i humanitarystom wiele do myślenia. W ubiegłym wieku zaczęto przyjmować nowe instrumenty mające na celu poprawę życia ludzkiego, ucywilizowanie społeczeństwa. Termin ten powstał po raz pierwszy, gdy trzeba było opisać działania Osmanów wobec Ormian. Mocarstwa zjednoczone w sojuszu Ententy wspólnie sprzeciwiały się temu, co się działo, choć tak naprawdę nie mogły nic zrobić z powodu braku instrumentów prawnych, które by na to pozwalały. Wówczas oczywista stała się potrzeba stworzenia podstawy prawnej, która wykluczyłaby powtórzenie się tej sytuacji w przyszłości.

Pojęcie zbrodni przeciwko ludzkości zostało po raz pierwszy podjęte przez Ligę Narodów. Stopniowo termin ten zwrócił uwagę ONZ. Definicja tego pojęcia była wielokrotnie zmieniana, Do jego opisu dołączono m.in. Około pół wieku temu przyjęto konwencję, która wykluczyła możliwość określenia przedawnienia takich czynów. Od tej chwili środowisko prawnicze powstało przeciwko złym siłom, dając do zrozumienia wszelkimi sposobami, że nie może być mowy o bezkarności.

Aby zrozumieć, na czym polegały te zbrodnie, możemy zwrócić się do historii naszego świata i przywołać kilka przypadków, które dobrze ilustrują w praktyce, o co chodzi.

Procesy norymberskie

Wśród wszystkich spraw objętych konwencją o zbrodniach przeciwko ludzkości najsłynniejsze są te, które były sądzone w procesach norymberskich. Próba została nazwana od miejscowości, w której zorganizowano imprezę. W ciągu roku przedstawiciele różnych krajów próbowali ustalić, jaka powinna być kara dla przywódców Niemiec w okresie sprawowania władzy przez nazistów. Do tej pory historia nie znała ludzi, którzy spowodowali tak wiele zgonów.

Do czasu rozpoczęcia tego procesu problem przypisania odpowiedzialności za zbrodnie przeciwko ludzkości wynikał z braku organu, który mógłby sądzić ludzi na poziomie międzynarodowym. Osoby odpowiedzialne stanęły przed pilną koniecznością sporządzenia i przyjęcia dokumentacji, utworzenia trybunału w celu zorganizowania procesu sądowego. Nie było praktycznie żadnych pieniędzy nawet na to. Współcześni historycy uważają, że wydarzenia tamtych czasów stanowią istotny krok naprzód w dziejach społeczności ludzkiej. To wtedy świat zrozumiał: dotychczasowy brak porządku i bezkarność należały do przeszłości. Sprawcy zbrodni wojennych z pewnością odpowiedzą za wszystkie swoje czyny. W miarę jak stawało się jasne, że nie można było rozpocząć wojny, torturować i mordować ludzi bez poniesienia za to strasznej kary. Wcześniej maksymalne, czego można było się obawiać, to odsunięcie od władzy. Procesy norymberskie były pierwszymi, które dopuściły karę śmierci.

Słowa i nazwy

Gdy w procesie niemieckim podano ogólny opis przestępstw przeciwko bezpieczeństwu człowieka, sformułowano czyny jako polityk prześladowania, represje, eksterminacja tych, którzy sprzeciwiali się władzy nazistów. Tacy przywódcy więzili ludzi bez procesu, prześladowali i poniżali niewinnych, zmieniali ludzi w niewolników, torturowali, zabijali. Te oskarżycielskie zwroty nadal mogą wysyłać dreszcze w dół kręgosłupa wrażliwej osoby.

Oskarżono wówczas dziewiętnaście osób, z których wszystkie zostały uznane za winne. Wśród oskarżonych byli m.in. Göring, Hess. Stopień kary był różny - niektórzy trafiali do więzienia na dekadę lub dłużej, niektórzy otrzymywali karę śmierci. To było największy proces poświęcony bezprawnym czynom przeciwko społeczeństwu. Jest uważana za najkrwawszą w historii ludzkości.

Terytoria wschodnie

Podobne wydarzenie, poświęcone międzynarodowym zbrodniom przeciwko pokojowi i bezpieczeństwu ludzkości, zorganizowano na wschodnich ziemiach Tokio. Dwadzieścia kolejnych osób zostało postawionych przed trybunałem i oskarżonych. Jednak nie wszystko jest tak jednoznaczne. Zdaniem prawników, bomby atomowe zrzucone na japońskie miasta to wydarzenia, które również należą do rozważanej kategorii czynów bezprawnych. Osoby, które były odpowiedzialne za te czyny nie zostały w żaden sposób ukarane. Podejmowano kilka prób zorganizowania procesu, ale za każdym razem działacze spotykali się z odmową i w rzeczywistości żaden proces nigdy się nie rozpoczął.

Pol Pot

Tak się składa, że to, co dzieje się we wschodnich mocarstwach, długo czeka na zauważenie przez społeczność międzynarodową. Szczególnie około lat siedemdziesiątych Czerwoni Khmerzy stali się aktywni w Kambodży, Wietnamie. Ich zbrodnie przeciwko bezpieczeństwu ludzkości przyciągnęły w obecnym tysiącleciu uwagę międzynarodową. Miliony ludzi padły ofiarą komunistów. W latach 75. i 79. działali lewicowi ekstremiści, na czele z Pol Pota. Zwykli ludzie byli deportowani, represjonowani, masowo zabijani. W tym czasie miejscowi administratorzy nienawidzili wszelkich wpływów z zachodu i byli szczególnie wrogo nastawieni do intelektualistów. Można było stać się ofiarą egzekucji, bo miało się w domu okulary i książkę po łacinie. Lokalni władcy nie zastanawiali się zbytnio, gdy spotykali się z ludźmi religijnymi - na wszystkich czekała też śmierć. Jeśli ktokolwiek odważył się wyrazić niezgodę na politykę rządzących, karą była śmierć. Jednak nawet jeśli dana osoba nie powiedziała, nie zrobiła ani nawet nie pomyślała nic takiego, to i tak mogła zostać oskarżona i rozstrzelana.

Istnieją udokumentowane dowody na ogromną liczbę zbrodni przeciwko pokojowi i ludzkości popełnionych w tym okresie. Zachodni juryści jednak długo zaprzeczali ludobójstwu. Rządy Czerwonych Khmerów zakończyły się pod koniec lat 70-tych, a ich przywódca zmarł w latach 90-tych. Nie było dla niego procesu. Na przełomie tysiącleci żyło już tylko pięć osób oskarżonych w tej sprawie. Dwóch z nich nie doczekało się wyroku.

W sprawie wyniku

Zgodnie z kodeksem przestępstw przeciwko pokojowi i bezpieczeństwu ludzkiemu, Kang Kek Yew został uwięziony na 35 lat. Pozostali dwaj dostali dożywocie. Co prawda, biorąc pod uwagę wiek skazanych, nawet w przypadku trzeciego oskarżonego kara mogłaby być uznana za dożywotnią.

Przyczyną małej liczby skazań, według niektórych, jest to, że władze Kambodży nie skierowały w pełni sprawy do sądów międzynarodowych. Sesje były w dużej mierze organizowane w ramach programu Power. Sędziami były w większości osoby, które występowały jako przedstawiciele zniszczonej przez komunistów władzy.

Jugosławia

Wydarzenia, które miały miejsce w tym kraju, były również objęte kodeksem przestępstw przeciwko pokojowi i bezpieczeństwu ludzkości. Najpierw państwo padło ofiarą wojen, po których nastąpił wielki proces. Po raz pierwszy sędziowie zostali zwołani w 1993 roku, a przesłuchania zakończyły się w 2017 roku. Nie wszyscy odpowiedzialni zostali znalezieni i aresztowani. Niektórzy są nadal poszukiwani, a jeśli oficjalnie uda się ich złapać, trzeba będzie ich także osądzić. Do końca lat 80. nastroje nacjonalistyczne ogarnęły wiele mocarstw socjalistycznych i to samo można było zaobserwować w Jugosławii. Przez kilkadziesiąt lat próbowano utrzymać konflikt w ryzach wewnątrz państwa, ale w latach 90. ubiegłego wieku widać było nieskuteczność takiej polityki. Każda narodowość chciała się usamodzielnić. Serbowie chcieli ratować kraj, reszta próbowała się wyróżnić.

Tak się złożyło, że zbrodni wojennych przeciwko ludzkości na ziemiach jugosłowiańskich dokonali liczni partyzanci, z udziałem których rozwinęła się zakrojona na szeroką skalę i bardzo brutalna wojna. Zwykli ludzie byli zabijani zarówno za wiarę, jak i za narodowość. Ludzie byli torturowani, a władze były niewiarygodnie brutalne. Na poziomie globalnym juryści zauważyli, co się dzieje i postanowili zebrać trybunał. Było to drugie duże wydarzenie tego typu po zakończeniu prób w Niemczech i Japonii.

W sprawie wyniku

W sumie osądzono 142 osoby. Głównie Chorwaci, Serbowie. Najsłynniejszym z nich był Ratko Mladic, który został skazany na dożywotnie więzienie. Nie mniej głośne było nazwisko Radovana Karadžića, który dostał cztery dekady więzienia. Prezydent Serbii Slobodan Milosevic zmarł przed wydaniem wyroku. Według wielu, to on jest główną przyczyną tego, co się stało.

Rwanda

Konflikt Tutsi, Hutu rozpoczął się w pewnym momencie w kraju. W tym samym czasie popełniono zbrodnie przeciwko ludzkości. Podczas konfliktu zginęło kilkaset tysięcy cywilów. To prawda, że działo się to praktycznie w tym samym czasie, kiedy ludzie umierali w Jugosławii, więc światowa opinia publiczna nie jest zwrócił uwagę na w sprawie Rwandy. Wielu z nich po prostu nie interesowało się tym, co dzieje się w odległych afrykańskich krainach. W latach 90. w kraju wybuchła wojna domowa. Front Patriotyczny wystąpił przeciwko rządowi Hutu. Podejmowano w miarę udane próby pacyfikacji ludzi, początkowo uzgodniono rozejm, ale ludność była spolaryzowana. Znaczna część konfliktu została zaostrzona przez długotrwałe medialne upały.

W kwietniu `94 roku zestrzelono dwóch prezydentów - w tym Rwandy. Codziennie, przez wiele miesięcy, w całym kraju ginęły tysiące ludzi. Agencje rządowe rozprowadzały broń wśród Hutu. Do lipca społeczność światowa postanowiła powstrzymać to, co się działo, a do jesieni udało się. Trybunał został zorganizowany po kolejnych trzech latach. 93 osoby stanęły przed sądem, z czego 12 zostało uniewinnionych. Kilku zostało skazanych na dożywocie. To właśnie wtedy miał miejsce jeden z tych odosobnionych przypadków skazania za bycie dziennikarzem - i to za zbrodnie przeciwko ludzkości. Przesłuchania zakończone w 2012 r. Kilku oskarżonych nie zostało jeszcze odnalezionych.

O definicji

Więc co to jest - zbrodnie przeciwko ludzkości karane w pełnym wymiarze prawa, bez względu na to, jak dawno temu czyn miał miejsce? Istnieje kilka wariantów tej definicji. Pełna lista tak sklasyfikowanych czynów znajduje się w statucie MTK opracowanym w 1998 r. Dokument ten obowiązuje od lipca 2002 roku. Do lipca 2013 r. Dokument ten jest uznawany przez 122 mocarstwa.

Na poziomie krajowym rodzajem czynów branych pod uwagę są zbrodnie przeciwko pokojowi, przeciwko ludzkości oraz wszystkie zbrodnie wojenne określone w KK. Statut zawiera zasady ujednolicania definicji w różnych krajach na poziomie międzynarodowym. Ukaranie takich przestępstw wymaga kontroli sądowej, ale w większości przypadków takie działania mogą być podejmowane jedynie w kraju, w warunkach wysokiego ryzyka i braku bezpieczeństwa, ponieważ sądy nie są wystarczająco niezależne, nie mogą wydać bezstronnej decyzji i brakuje im zdolności do rozpatrywania okoliczności w normalny sposób. Dokumentacja dyscypliny wojskowej określa zasady, warunki, środki nakładane w przypadku naruszenia przez osobę regulaminu. Jednak nawet najbardziej efektywne wykorzystanie takich środków rzadko udaje się ukarać osobę wysokiego szczebla.

Koncepcje genewskie i postępy w rozwiązywaniu problemów

Dość trafna charakterystyka przestępstw przeciwko bezpieczeństwu ludzi wynika z postanowień zawartych w instrumentach przyjętych w 1949 r., mających na celu rozszerzenie jurysdykcji krajowych systemów wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych. systemy wymiaru sprawiedliwości dotyczące bezprawnych czynów tego typu popełnionych w innych mocach. Wszystkie Mocarstwa są zobowiązane przez konwencję do ścigania, skazania osób odpowiedzialnych za poważne czyny, zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości. Aby jurysdykcja mogła być stosowana w praktyce w danym Mocarstwie, zasada ta musi być zapisana w prawie krajowym tego Państwa. zgodnie z prawem.

Aby zbrodnia przeciwko ludzkości była karalna, najskuteczniejsze jest organizowanie międzynarodowych przesłuchań, co zapewnia wzajemną produktywność trybunałów karnych. Przedawnienie dla tego typu Zniesienie łamania prawa, aby nie było bezkarności. Ściganie osoby jest możliwe w każdej chwili, nawet jeśli przestępstwo, które popełniła, miało miejsce bardzo dawno temu. Zasada ta została sformułowana, ponieważ jest oczywiste, że w momencie, gdy dana osoba sprawuje władzę, nikt nie ma wystarczających sił i środków, aby poradzić sobie z. Prędzej czy później sytuacja się zmienia - w którym to momencie ostatecznie zostaje wszczęte postępowanie karne.

Rodzaje i formy

Ustawy definiują kilka rodzajów zbrodni przeciwko ludzkości. Zwyczajowo rozróżnia się bezprawne działania przeciwko pokojowi, zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne popełnione podczas działań wojennych. Zbrodnie przeciwko pokojowi obejmują planowanie, przygotowanie, rozpoczęcie i prowadzenie wojny, jak również działania wojenne naruszające porozumienia zawarte między mocarstwami. Takie czyny przestępcze są zagrożone karą w określonym czasie, czyli ma do nich zastosowanie przedawnienie.

Zbrodnie wojenne polegają na pozbawieniu życia ludności cywilnej, torturach, zniewoleniu ludzi i podobnych zdarzeniach organizowanych przeciwko mieszkańcom okupowanych terytoriów. Do takich bezprawnych czynów zalicza się rabunek (mienia należącego do osoby lub społeczeństwa), zabijanie jeńców wojennych, zakładników, osób odbywających podróże morskie. Do tej kategorii zalicza się niszczenie zaludnionych obszarów, dewastację, gdzie nie ma oczywistej potrzeby z powodu wojny. Takie zbrodnie, popełnione w czasie wojny, są karalne w każdej chwili - nie ma przedawnienia.

popełniane są czyny bezprawne przeciwko ludzkości, do których zalicza się różnego rodzaju okrucieństwa przed wybuchem wojny, podczas takich czynów, jeżeli ofiarami są osoby cywilne. Obejmuje to prześladowania z powodu narodowości, wiary, idei politycznych lub innych motywów. Nie ma znaczenia, gdzie geograficznie takie bezprawne czyny miały miejsce, ani czy naruszały one prawa państwa obowiązujące w czasie ich popełnienia.

O czasie: charakterystyka

Kiedy zaczęto tworzyć normy prawne pozwalające na skazanie sprawców przestępstw o takich rozmiarach, okazało się, że, co jest potrzebne Albo utrzymywać trybunał cały czas czynny, albo narzucić jakiś regulamin, żeby czyny nie były bezkarne. W 1968 r. postanowiono zawrzeć konwencję, która ustaliła brak przedawnienia. Ten instrument pozwolił zagwarantować, że każdy przestępca prędzej czy później znajdzie się na liście skazanych. Ta sama zasada leży u podstaw statutu MTK określonego w 1998 r. Blok 29 dokumentu stanowi, że nie ma przedawnienia dla wszystkich czynów, które znajdują się w obszarze odpowiedzialności MTK.