Fakt znany: cechy, rola i przykłady

Każdy prawnik musi posiadać pewien zestaw umiejętności, z których najważniejsza jest zdolność do właściwej interpretacji prawa. Od tego zależy wynik sprawy, skuteczność pracy specjalisty. Celem prawnika jest odwrócenie prawa i przedstawienie dowodów w korzystnym dla klienta świetle. Znajomość prawa oznacza dostrzeżenie nie jego brzmienia, ale treści. W prawie procesowym istnieją reguły mówiące, że pewne okoliczności nie muszą być udowodnione. Jest to kwestia powszechnej wiedzy. Przykłady i ich osobliwości rozważymy w tym artykule.

Wiedza ogólna

Przed przed omówieniem co jest faktem powszechnie znanym, powiedzmy kilka słów o procedurze dowodowej.

W sprawie dowodem są informacje uzyskane w trybie przewidzianym przez prawo, na podstawie których sąd ustala brak/obecność okoliczności potwierdzających twierdzenia/obrony stron oraz inne okoliczności mające znaczenie dla obiektywnego rozpoznania sprawy Badanie i rozwiązanie sporu. Mogą to być wyjaśnienia stron sprawy i osób trzecich, zeznania świadków, dowody rzeczowe lub pisemne, nagrania wideo/audio, opinie biegłych itp. д.

Każda strona musi udowodnić tylko te fakty, na które powołuje się w swoich skargach i wnioskach. Do uznania sądu należy ustalenie, które okoliczności są istotne dla sprawy i która strona musi je udowodnić. Jest również uprawniony do przedstawienia faktów do dyskusji (nawet jeśli nie zostały one powołane przez strony).

Wyjątki od zasad

Ustawa przewiduje jednak możliwość zwolnienia z ciężaru dowodu. Ułatwienie uczestnikom dowodzenia, a sądowi badania i oceny dowodów jest wymogiem racjonalnym i oszczędzającym czas. W związku z tym art. 61 k.p.c. stanowi, że fakty osądzone i znane w postępowaniu cywilnym nie podlegają dowodzeniu. Ta sama zasada dotyczy faktów przyznanych przez strony, jeśli odpowiednie przyznanie jest akceptowane przez sąd. Dzięki temu strony sporu mogą skupić się na potwierdzeniu innych okoliczności, na które powołują się we wnioskach i petycjach.

Definicja pojęcia

Powszechnie znane są te fakty, których prawda jest oczywista. Mimo stosunkowo prostej definicji, w praktyce sądowej często trudno jest zakwalifikować okoliczności jako powszechnie znane. Sytuację komplikuje fakt, że ustawa przyznaje sądowi jedynie uprawnienie do stwierdzenia oczywistości. Niektórzy prawnicy uważają, że udowadnianie znanych faktów jest bezcelową stratą czasu. Ich zaprzeczenie jest albo niedorzeczne, albo wynika z chęci przedłużenia postępowania przez stronę.

Trudności w praktyce

Powszechnie znane fakty, nie podatny na dowody, Muszą one posiadać pewne cechy charakterystyczne. Po pierwsze, muszą być znane przez ogół społeczeństwa. Na przykład awaria w elektrowni atomowej w Czarnobylu w 1989 roku jest faktem powszechnie znanym, nie wymagającym dowodu.

А jak być, np. wylanie rzeki w mieście? Przecież dla mieszkańców i sądu rejonowego ten fakt jest powszechnie znany, ale dla osób mieszkających w innym regionie absolutnie nie. W związku z tym, jeśli sprawa jest rozpatrywana w obrębie danego obszaru, nie ma problemu. Natomiast w przypadku przesyłania materiałów do wyższej instancji mogą pojawić się trudności.

Istnieją dwa poglądy dotyczące podanych przykładów:

1. W obu przypadkach fakty, o których mowa, są powszechnie znane. Ale w drugiej sytuacji sąd okręgowy musi dokonać zastrzeżenia w następujących przypadkach.
2. W drugim przypadku fakt ten nie jest powszechnie znany. к. W tej kategorii znalazłyby się okoliczności, które nie są znane lokalnie, ale są znane w dużym stopniu.

Cechy charakterystyczne

Teoretycznie istnieją dwa kryteria pozwalające uznać dany fakt za wiedzę powszechną:

• Cel - informacja musi być znana szerokiemu gronu osób; dla sądu ważne jest nie to, co wiadomo o danym zdarzeniu, ale to, co sąd musi o nim wiedzieć;
• Subiektywne - wszyscy członkowie sądu muszą mieć świadomość faktu.

Wielu prawników uważa to za kluczowy test, ponieważ to od decyzji sądu będzie zależało, czy dany fakt zostanie uznany za wiedzę powszechną, czy też nie.

inicjatywa sądowa

Zgodnie z ogólnymi zasadami procesowymi ciężar dowodu spoczywa zawsze na stronach postępowania. Zadaniem sądu jest jedynie zbadanie i ocena materiału przedstawionego w postępowaniu.

Niektórzy juryści, jak np. M. O. Neil, uważają, że możliwa jest prowizoryczność procesu. З. Schwartz, rozważ, że możliwe jest należy wyróżnić dowód wiedzy powszechnej, nie utożsamiając go z dowodem samego faktu. Jeśli uznać, że okoliczności powszechnie znane ze względu na swój szczególny charakter zasługują na własny ciężar dowodu, to okazuje się, że sądownictwo może brać udział w dostarczaniu informacji o powszechnej znajomości danego faktu dla jego ustalenia.

Należy zauważyć, że żaden z kodeksów proceduralnych nie zawiera zasad stwierdzania faktu. W praktyce mogą być stosowane różne formy. Strona może być zwolniona od obowiązku dowodzenia za milczącą zgodą pozostałych stron i sądu, postanowieniem sądu, po złożeniu odpowiedniego pisma procesowego na etapie postępowania przygotowawczego lub bezpośrednio na rozprawie.

Ważny punkt

Zasada kontradyktoryjności jest zapisana w prawie krajowym. Jej skutek w pewnym stopniu ogranicza swobodę sądu w samodzielnym poszukiwaniu informacji o spornych okolicznościach danej sprawy. Jednocześnie jednak prawo nie może zakazać sądowi wprowadzenia z własnej inicjatywy możliwości uznania niektórych faktów za powszechnie znane, jeżeli stosowna informacja została uzyskana z wiarygodnego i rzetelnego źródła.

Kontynuacja. Dla zapewnienia wszechstronnego i sprawiedliwego rozstrzygania spraw konieczne jest opracowanie i sformalizowanie w prawie kryteriów kwalifikowania faktów jako powszechnie znanych, aby uniknąć uznawania za takie okoliczności, o których Spółka "była znana z całą pewnością powodowi".

Klasyfikacja

Jak wynika z analiz praktyki sądowej, dowodową wiedzę powszechną i fakty negatywne można podzielić na następujące grupy:

1. Informacje uzyskane w wyniku logicznego rozumowania. Sąd może uznać za powszechnie znany fakt, że niewypłacanie wynagrodzenia wpływa na stan emocjonalny poszkodowanego lub że sama szkoda powoduje u niego uszczerbek emocjonalny.
2. Informacje z baz danych, rejestrów, kalendarzy, encyklopedii itp. Mogą to być m.in. fakt dziedziczenia, informacja o kształtowaniu się oprocentowania kredytów, wyznaczenie daty przez kalendarz, rozwój choroby zakaźnej, odległość między osiedlami, wzrost inflacji itp. д.
3. Wszelkiego rodzaju imprezy, o charakterze lokalnym m.in. Na przykład klęska żywiołowa lub powódź w miejscu, w którym poszkodowany nie jest w stanie wypłacić sobie wynagrodzenia. Novomikhailovsky, rejon Tuapse, terytorium Krasnodaru., likwidacja spółki w niemczech. Toguchin, obwód nowosybirski. są uznawane za wiedzę powszechną. Dość często w orzeczeniach sądowych pojawia się zastrzeżenie, że, że publicznie znany fakt ten jest uznany dla danego obszaru.
4. Informacje z internetu, mediów. Uznając fakty za powszechnie znane (zwłaszcza w postępowaniu karnym), należy dokładnie przeanalizować źródła informacji. Są media oficjalne i nieoficjalne, nie zawsze można ufać internetowi. Wydaje się, że fakt może być uznany za wiedzę powszechną, jeśli informacja o nim wywołuje szeroki rezonans.
5. Informacje "ustnie" pozywający. Ta informacja budzi największe kontrowersje. Oczywiście nie można uznać, że dany fakt jest powszechnie znany tylko dlatego, że sąd wierzy wnioskodawcy na słowo lub opiera się na jego doświadczeniu.

Podsumowując

Na podstawie analizy teorii i praktyki stosowania przez sądy przepisów kodeksów postępowania w zakresie wiedzy powszechnej można sformułować kilka wniosków.

Po pierwsze, informacja musi być znana szerokiemu gronu podmiotów. Wiedza publiczna musi być obiektywna. Sąd może się o tym dowiedzieć bezpośrednio na rozprawie, w trakcie postępowania. Do sądu należy decyzja, czy uznać dany fakt za powszechnie znany.

Po drugie, informacja o fakcie, który nie musi być udowodniony, musi być uzyskana z wiarygodnych i dostępnych źródeł. Zasada ta nie jest określona w przepisach, ale jest zawsze stosowana w praktyce.

Niuanse

W niektórych krajach obcych obowiązują specjalne zasady dowodowe. Zgodnie z nimi sądy mogą uznać dany fakt za powszechnie znany, jeżeli informacje o nim są dostępne:

• są znane wszystkim osobom w granicach terytorium, na którym jurysdykcję sprawuje ława przysięgłych;
• Może być szybko uzyskany ze źródła, którego wiarygodność nie jest wątpliwa.

W wielu krajach powszechną praktyką jest również drukowanie informacji z Internetu z podaniem źródła oraz konkretnej daty i godziny. W ten sposób rozwiązuje się problem niestabilnych i niewiarygodnych informacji z sieci.

Opinia

Za fakty znane uważa się te, które są znane w obrębie danego obszaru każdemu dorosłemu, inteligentnemu, uważnemu i wykształconemu człowiekowi o określonym doświadczeniu życiowym, czyli osobie, która od dłuższego czasu mieszka na danym obszarze i ma o nich wiedzę. ч. stronom sporu i sądowi. Tymczasem większość z tych cech ulega zatarciu. Jak na przykład można ustalić, kto "wykształcony", który "ma doświadczenie życiowe"?

A jeśli weźmiemy koncepcje "niezawodny"? Dla wykształconego Rosjanina Człowiek powinien kojarzyć to słowo z brakiem wątpliwości co do prawdziwości, prawdomówności (to zresztą potwierdza również słownik objaśniający). W dzisiejszym świecie wykonuje się jednak zbyt wiele ruchów PR-owych, publikuje się "historie z gazet". Różne media mają różne spojrzenia na te same wydarzenia. W takich okolicznościach jakiś fakt może stać się znany szerokiemu gronu podmiotów, ale może nie odpowiadać rzeczywistemu stanowi rzeczy. Czy tego rodzaju fakt może być uznany "wiedza powszechna", pomimo rozpowszechnienia informacji o nich i zaufania ludzi do ich wiarygodności - pozostaje kwestią.