Komunikacja ułatwiająca: pojęcie, poziomy, środki

Komunikacja jest istotną częścią naszego życia. W sieci ciągle rozmawiamy, dzwonimy, piszemy SMS-y i nie potrafimy już wyobrazić sobie własnego życie bez komunikacja wszelkiego rodzaju. Jest to naturalne - w końcu człowiek jest istotą społeczną. Ale niewiele osób zastanawia się nad tym, jak zmienia się nasza komunikacja z różnymi ludźmi i w różnych okolicznościach. Wszystko to zostanie omówione w dalszej części artykułu.

Rodzaje komunikacji

Co robimy na co dzień bez zastanowienia, badacze w tej dziedzinie psychologia i socjologia dokładnie zbadały i ustrukturyzowały. Istnieje więc wiele klasyfikacji komunikacji według różnych cech.

Według systemu symboli i znaków komunikację można podzielić na werbalną i niewerbalną, według formy - werbalną i pisemną, a cel komunikacji dzieli się na facylitacyjny i informacyjny. Oprócz tej klasyfikacji istnieje jeszcze jeden, podobny system.

Badacze wyróżniają poziomy komunikacji: fatyczny, informacyjny i osobisty, które różnią się celem i treścią.

Rodzaje komunikacji można bez końca dzielić na prywatne i formalne, dialogowe i monologiczne, masowe i osobiste itd. Ale dziś porozmawiamy o komunikacji fonicznej i jej ważnej roli w życiu człowieka.

Pojęcie i historia terminu

Komunikacja fomatyczna została po raz pierwszy omówiona przez psychologa Malinowskiego na początku XX wieku. Sam termin, w języku łacińskim, oznacza.. "pusty", "głupi". Mówiąc o komunikacji fatycznej, badacz miał na myśli bezużyteczną, nieinformacyjną rozmowę.

Pierwotnie termin "phatic" dotyczyło tylko tzw. rozmów "o niczym", które służą utrzymaniu klimatu emocjonalnego i sprzyjającego środowiska.

Później jednak pojęcie to zostało poszerzone i w niektórych sytuacjach postrzegane jako sposób na zainicjowanie dialogu informacyjnego. To znaczy, że sam "pusty" rozmowy mogą przerodzić się w rzeczowy dialog.

Cele i cechy

Celem komunikacji fomatycznej jest nawiązanie kontaktu między partnerami oraz podtrzymanie więzi emocjonalnej i relacji.

Bezsensowne rozmowy, które nie przekazują żadnych wartościowych informacji, stanów emocjonalnych, opinii, uczuć, marzeń i oczekiwań drugiej strony zbliżają ludzi i ocieplają relacje.

Istnieje kilka cech charakterystycznych dla komunikacji fikcyjnej. Na przykład spontaniczność i nieplanowanie. W istocie, komunikacja na tym poziomie nie jest zwykle przygotowywana z wyprzedzeniem. Spotyka się ją przy kawie, znajomościach, niespodziewanych spotkaniach na ulicy, gdy ludzie potrzebują czasu na relaks lub gdy jest to po prostu odwrócenie uwagi od zgiełku.

Kolejną cechą charakterystyczną dla tego rodzaju komunikacji jest brak tematu. Temat rozmowy nie ma w tym przypadku żadnego znaczenia. Możemy rozmawiać o planach na lato, o pogodzie, o zjawiskach przyrodniczych, a wszystko to nie przydaje się rozmówcom pod względem informacyjnym. Ale emocje są tym, co wyróżnia tę komunikację. To na intonacji, niuansach wypowiedzi, porównaniach i doświadczeniach buduje się ten rodzaj komunikacji.

Styl konwersacyjny jest kolejną nieodłączną cechą komunikacji fomatycznej. Niewątpliwie, naładowana emocjami rozmowa z sercem nie może być prowadzona w formalnym, biznesowym czy akademickim stylu. Style te są nieodłącznym elementem komunikacji informacyjnej.

Gatunki

Oczywiście, ten poziom komunikacji zajmuje ogromną część naszego życia i przenika do wielu sfer. Możemy zatem wyróżnić gatunki komunikacji twarzowej.

Pierwszym z nich jest small talk. Rzeczywiście, ten rodzaj komunikacji rzadko niesie ze sobą znaczenie semantyczne. Podczas spotkań towarzyskich nieznani ludzie mają tendencję do tworzenia przyjaznej atmosfery, komfortowego otoczenia. W tym przypadku bezcelowe gadanie jest świetnym sposobem na osiągnięcie tego celu.

Kolejny gatunek to oskarżenia i kłótnie. Taka komunikacja jest również nieinformatywna i ma negatywne konsekwencje.

Komplementy i podziękowania są również gatunkiem komunikacji fomatycznej, ponieważ służą do nawiązania kontaktu, nie mając charakteru semantycznego.

Podobnie, żarty i flirt mają na celu wyłącznie rozrywkę, rozjaśnienie nastroju i stworzenie luźnej atmosfery. Ten sposób komunikacji można zatem nazwać również fatycznym.

Środki

Fatyczne środki komunikacji można podzielić na dwa rodzaje.

Pierwszy to środek komunikacji przeznaczony do nawiązania kontaktu, stworzenia pierwszego wrażenia. Należą do nich powitania, pytania o stan rzeczy i komplementy. Te zwroty wstępne mają na celu rozpoczęcie rozmowy lub poznanie siebie nawzajem.

Drugim środkiem są zwroty i słowa, które mają na celu utrzymanie kontaktu. Można tu rozpatrywać same rozmowy o pogodzie, dyskusje o wydarzeniach i czynnościach, o wnętrzu i środowisku, w którym znajdują się rozmówcy.

Jak komunikują się różne kraje

Istota komunikacji fatycznej jest więc już jasna. Warto jednak pamiętać, że na taką komunikację wpływa przede wszystkim kultura kraju, w którym się ona odbywa.

W Anglii, na przykład, temat dot "pusty" pogoda może stać się istotą rozmowy. Jest całkowicie nieinformatywny: obie strony rozmowy są świadkami tego, co się dzieje, więc nie wyniosą z niej nic nowego. Ale to świetny sposób na rozpoczęcie rozmowy.

W krajach azjatyckich fikcyjnym tematem jest rodzina, co jest bardzo nieczęste dla ludzi w USA, którzy nie są przyzwyczajeni do dzielenia się swoim prywatnym życiem z obcymi. W Ameryce bardziej odpowiedni jest temat ostatniego meczu lub wydarzenia kulturalnego.

W Rosji jest więcej kontaktów. Nawet gdy ledwo się znają, ludzie chętnie dzielą się swoimi doświadczeniami, opiniami i marzeniami. Komunikacja fomatyczna w Rosji jest bardziej emocjonalna i bardziej powszechna niż w wielu innych krajach.

Komunikacja informacyjna - przeciwieństwo komunikacji fomatycznej

Nie można w pełni zgłębić tematu komunikacji fomatycznej bez wprowadzenia jej przeciwieństwa - komunikacji informacyjnej.

Celem rozmowy jest przekazanie nowych i przydatnych informacji. W tego rodzaju komunikacji często spotyka się biznesowe, dziennikarskie i naukowe style narracji. temat informacji jest na ogół przygotowany i znany z wyprzedzeniem.

Podobnie jak komunikacja facylitacyjna, komunikacja medialna może dotyczyć dwóch osób, grupy osób lub masy ludzi.

Mogą to być zajęcia szkolne, konferencje, wystąpienia naukowców, raporty polityków, spotkania rady nadzorczej i tak dalej. Często są one naładowane danymi, faktami i liczbami.

Tak więc komunikacja fomatyczna, choć nieinformacyjna, jest przydatna. To dzięki niej tworzą się relacje, inicjowane są rozmowy, a stosunki między intymnymi osobami stają się ciepłe i serdeczne. Nie należy więc lekceważyć tego rodzaju komunikacji.