Wygięcie kości ogonowej: objawy, leczenie i konsekwencje

Coccyx to pięć nierozwiniętych kręgów, które kończą kręgosłup. Jedna z tych mas jest kolczasta, a pozostałe są okrągłe. Normalnie ta część kręgosłupa powinna być do przodu, a po uciśnięciu łatwo sprężynuje, nie powodując bólu u danej osoby. Jeśli jednak między pośladkami występuje dyskomfort lub pacjent ma trudności z siedzeniem, może to świadczyć o skrzywieniu kości ogonowej. Przy pierwszych objawach należy skonsultować się z lekarzem, gdyż nie podjęte w porę leczenie prowadzi do poważnych powikłań.

Przyczyny patologii

skrzywienie lub skrzywienie kości ogonowej - jest to patologia dająca wiele nieprzyjemnych odczuć, uniemożliwiająca pełne życie i zmniejszająca zdolność do pracy. Deformacja może występować w kierunku bocznym, przednim, ale możliwa jest również forma mieszana. Na zdjęciu widać krzywiznę kości ogonowej.

Do przyczyn prowokujących zwichnięcie należą:

1. Wewnątrzmaciczne zaburzenia formowania się kręgosłupa, w szczególności okolicy kości ogonowej.
2. Nadużycia mechaniczne, takie jak złamanie kości ogonowej, zwichnięcie, podwichnięcie lub zerwanie więzadeł kości ogonowej. Urazy są spowodowane udziałem w wypadku samochodowym lub upadkiem bezpośrednio na pośladki.
3. Nieprawidłowości w obrębie kręgosłupa. Dotyczy to różnych patologicznych nowotworów, zmian kostnych związanych z wiekiem i destrukcyjnych. Należą do nich skrzywienia kręgosłupa, przepukliny dysków i zwichnięcia dolnej części pleców.
4. Ciąża i poród. W procesie noszenia płodu znacznie wzrasta obciążenie miednicy, co może powodować rozdzielenie kości miednicy i w efekcie skrzywienie kości ogonowej. Duży płód lub szybki poród również mogą prowadzić do tych problemów.

W większości przypadków złożony zestaw czynników wyzwalających jest identyfikowany podczas wywiadu medycznego.

Symptomy

Bulwom miednicy, niezależnie od przyczyny ich powstania, zawsze towarzyszy wyraźny dyskomfort. Natężenie bólu przychodzi w różnych kierunkach. W spoczynku (stojąc, leżąc) jest zwykle bolesny i uporczywy. W fizycznym Wysiłek (schylanie się, długi spacer, siedzenie) może sprawić, że ból będzie wyraźny i intensywny.

Dyskomfort może nie występować tylko w okolicy kości ogonowej. Ból często rozprzestrzenia się na dolną część pleców, pachwiny. Dodatkowo akt defekacji staje się bolesny, pacjent ma zaparcia, co wpływa na funkcjonalność układu moczowo-płciowego. Czas trwania bólu może wynosić kilka lat. Kobiety po trudnym porodzie są szczególnie narażone na ból przez długi czas. Zaczerwienienie, obrzęk i hipertermia w okolicy kości ogonowej bezpośrednio po urazie.

Ponadto naukowcy udowodnili, że osoby, u których zdiagnozowano zgięcie kości ogonowej, mają skłonność do częstych bólów głowy, są drażliwe, cierpią na brak snu, zauważają objawy depresji.

Środki diagnostyczne

Objawy skrzywienia kości ogonowej wykazują wiele podobieństw do manifestacji innych chorób narządów miednicy. W celu postawienia diagnozy różnicowej należy zwrócić się do placówki medycznej. Mimo że system jest nienaruszony, choroby są znacznie łatwiejsze do leczenia w ich wczesnych stadiach.

W przypadku wystąpienia bólu w okolicy miednicy należy skonsultować się z ortopedą. Na pierwszej wizycie lekarz zbiera wywiad i bada dolegliwości pacjenta. Następnie specjalista przystępuje do badania bezpośredniego, które obejmuje badanie palpacyjne, badanie per rectum, ocenę wizualną.

Diagnostyka radiologiczna skrzywienia kości ogonowej obejmuje badanie rentgenowskie, które w tej patologii powinno być wykonane w różnych projekcjach, w pozycji stojącej i siedzącej. Jeśli ta metoda diagnostyczna nie pozwala na pełne ujawnienie obrazu klinicznego, pacjent kierowany jest do wykonania tomografii komputerowej.

Metody badawcze

W celu uściślenia rozpoznania i wykluczenia innych zjawisk patologicznych w obszarze miednicy zleca się następujące badania:

• badania ultrasonograficzne narządów miednicy i jamy brzusznej;
• Badanie przez ginekologa i urologa;
• chemia krwi;
• kliniczne badania krwi i moczu.

Dopiero po dobrej i spójnej diagnozie następuje wybór taktyki leczenia patologii kości ogonowej.

Metody leczenia

Ponieważ głównym objawem zgięcia kości ogonowej jest zespół bólowy, w pierwszej kolejności pacjentom przepisuje się leczenie objawowe, które ma na celu złagodzenie stan ogólny. W celu złagodzenia bólu mogą zostać przepisane następujące środki leki:

1. Leki przeciwbólowe (Depiophen, Analgin, Dexalgin).
2. Niesteroidowe leki przeciwzapalne, które oprócz działania przeciwbólowego mają właściwości przeciwzapalne, co jest również ważne w leczeniu patologii kości ogonowej (Olfen, Diclofenac, Dinastat, Diclovit).
3. Miejscowe blokady znieczulające, które są przepisywane w przypadkach intensywnego zespołu bólowego oraz gdy powyższe kategorie leków nie przynoszą koniecznego efektu.

Terapia w fazie ostrej

W ostrej fazie zgięcia kości ogonowej za leki lecznicze Przepisywany w formie zastrzyku, po ustąpieniu bólu pacjenci przechodzą na tabletki. Należy pamiętać, że leki przeciwbólowe i NLPZ niekorzystnie wpływają na błony śluzowe narządów trawiennych, dlatego należy je przyjmować z pewną ostrożnością. Są ogólnie przeciwwskazane u pacjentów z chorobą wrzodową (także w wywiadzie).

Jak leczyć skrzywioną przednio kość ogonową powinien powiedzieć lekarz. Oprócz leków doustnych przepisywane są maści aplikowane na okolicę kości ogonowej. Maści te zawierają środki miejscowo znieczulające i przeciwzapalne. Czopki doodbytnicze o podobnym składzie są również dość skuteczne.

Gdy zgięciu kości ogonowej towarzyszą zaparcia, przepisuje się środki przeczyszczające. Na przykład Picolax.

Ważną rolę w coccyx bend odgrywa chiropraktyka, ale masaż powinien być przeprowadzony tylko przez specjalistę.

Po złagodzeniu ostrego bólu

Więcej jak leczyć zgięcie kości ogonowej? Po złagodzeniu ostrej fazy procesu zapalnego pacjentom zaleca się terapię wysiłkową i elektroforezę.

W trakcie tradycyjnej terapii zaleca się stosowanie koła z gazy bawełnianej do leżenia i siedzenia, aby zminimalizować obciążenie kości ogonowej.

Jeśli przestrzegasz wszystkich zaleceń lekarza, terapia trwa do 2 miesięcy. Jeśli leczenie zachowawcze nie pomaga, wykonuje się operację rekonstrukcyjną. Operacja ratunkowa to skrzywienie kości ogonowej pod kątem 90 stopni lub większym.

Indywidualne podejście do leczenia skrzywienia kości ogonowej ze względu na indywidualne cechy organizmu. Wybór sposobu leczenia i postępowania zależy od braku lub obecności poszczególnych objawów klinicznych coccygodynii. Jeśli pacjent odczuwa ból, wybiera się te same schematy, co w przypadku coccygodynii. Jeśli nie ma ciężkich objawów, nie podejmuje się specjalnych kroków. W takiej sytuacji pacjent jest po prostu obserwowany.

Konsekwencje skrzywienia kości ogonowej

Przy lekkim wygięciu ciała zwykle nie ma poważnych zaburzeń, a problem jest kompensowany w naturalny sposób. Jeśli zgięcie jest znaczne, pacjenta zaczynają niepokoić zaparcia, zaburzenia procesu oddawania moczu i wypróżniania. Ponadto dochodzi do zmniejszenia unerwienia wszystkich narządów położonych w okolicy miednicy.

Deformacje tego typu stanowią największe zagrożenie dla kobiet w ciąży. W wyniku zakrzywienia kość ogonowa stanowi przeszkodę w normalnym przejściu płodu przez kanał rodny. Zwiększa to prawdopodobieństwo uszkodzenia płodu i matki, co może wymagać wykonania nagłego cięcia cesarskiego.