Torbiele zatoki szczękowej: leczenie, objawy, diagnoza, konsekwencje

Jedna na pięć osób na naszej planecie cierpi na taką nieprzyjemną formę jak torbiel zatok szczękowych, której leczenie, objawy i przyczyny zostaną omówione w tym artykule. Przez całe życie masa może pozostać całkowicie bezgłośna lub ujawnić się z charakterystycznymi objawami i bólem. Postęp choroby powinien być monitorowany, a także usuwany niezwłocznie w przypadku wystąpienia jakichkolwiek powikłań. Przyjrzyjmy się więc bliżej objawom, przyczynom i leczeniu torbieli zatok szczękowych.

Opis ogólny

Najpierw trzeba zrozumieć, czym jest choroba. Torbiel zatoki szczękowej to masa, która ma charakter patologiczny. Torbiele w jamie zatoki szczękowej. Organizm człowieka posiada dwie zatoki szczękowe: prawą i lewą. Pokryte specjalnym ochronnym śluzem. Zatoka szczękowa posiada dużą liczbę gruczołów wydzielniczych, które uwalniają ten śluz. Zapobiega przedostawaniu się infekcji do organizmu człowieka.

Czasami gruczoły te ulegają zablokowaniu i stają się obrzęknięte śluzem. Same gruczoły rozciągają się i tworzą masę w kształcie balonu. Jest to tak zwana torbiel.

Wewnątrz nowotworu znajduje się płyn, który może być ropny lub jałowy. Będzie to zależało od ciężkości i czasu trwania choroby. Z reguły torbiele zatok szczękowych, które powinny być leczone tylko po diagnozie specjalisty, zlokalizowane są na ścianach dolnych. Nasilenie objawów będzie zależało bezpośrednio od lokalizacji i wielkości zmiany.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Etiologia schorzenia związana jest z różnymi przewlekłymi procesami zapalnymi oraz wadami wrodzonymi dotyczącymi jamy ustnej lub nosogardzieli. Do głównych przyczyn powstawania torbieli należą:

1. Przewlekłe choroby nosa, np. nieżyt nosa, zapalenie zatok szczękowych, phrontitis, polipy, zapalenie zatok.
2. Nieprawidłowości strukturalne nosa, w tym nieregularna przegroda. Taka nieprawidłowość może zaburzyć prawidłowy przepływ powietrza, a także ukrwienie całej błony śluzowej w nosie. Wady te mogą być nabyte lub wrodzone.
3. Długotrwała ekspozycja na alergen. W szczególności, jeśli alergeny te znajdują się w zatokach szczękowych od dłuższego czasu.
4. Przewlekłe choroby zębów, a także stany zapalne w pobliżu tkanek zęba na górnej szczęce.
5. Stan niedoboru odporności.

Objawy choroby

Przed skierowaniem pacjenta do diagnostyki, a także przepisaniem odpowiedniego leczenia torbieli zatoki szczękowej, specjalista musi ustnie wypytać pacjenta o wszelkie objawy schorzenia. Jak wspomniano powyżej, schorzenie to najczęściej rozwija się bez żadnych objawów i jest wykrywane zupełnie przypadkowo podczas kontroli lekarskiej lub ogólnego badania ciała. W miarę powiększania się torbieli pojawiają się inne objawy. Stają się one z czasem bardziej wyraźne, jeśli światło zatoki jest całkowicie zamknięte.

Do tych objawów należą:

1. Ból w okolicy zatok, nasilający się przy pochyleniu głowy w dół.
2. Występowanie uczucia ciężkości, jak również pulsującego ciśnienia w pobliżu samego oczodołu.
3. Ból w policzku sięgający do zębów.
4. Lepki śluz, który stale ścieka po tylnej ścianie.
5. Asymetria twarzy.
6. Obrzęk policzków.
7. Bóle głowy z atakami i migreny.
8. dyskomfort w okolicy czoła.
9. Przekrwienie nosa po stronie, na której znajduje się torbiel.
10. Objawy odurzenia.

W niektórych przypadkach z tym stanem obserwuje się takie objawy jak podwójne widzenie i osłabienie wzroku. Dzieje się tak dlatego, że gałki oczne zaczynają się poruszać i ich ruchomość jest ograniczona. W takich sytuacjach pacjenci nie trafiają do laryngologa, ale do okulisty. W niektórych przypadkach torbiele zatok szczękowych, leczenie i których przyczyny Schorzenie, które omawiamy w tym artykule, nie objawia się w ogóle, a głównym objawem jest upośledzenie wzroku.

Odmiany choroby

W dziedzinie medycyny istnieje odrębna klasyfikacja mas w zatokach szczękowych. Torbiele lewej zatoki szczękowej lub prawej mogą być następujących typów: mucocele z zawartością śluzu, hydrocele z płynem surowiczym i pyocele z zawartością ropną.

Dzieli się je również na trzy rodzaje w zależności od pochodzenia. Przyjrzyjmy się im osobno.

Torbiele retencyjne

Powstają one z powodu niedrożności gruczołu wydalniczego, który produkuje śluz. Taka niedrożność może być spowodowana obrzękiem, bliznowaceniem i hiperplazją lub okluzją. Jednak gruczoł nadal pracuje i produkuje śluz. Z czasem ściany zaczynają się rozszerzać i cała przestrzeń zostaje wypełniona, zamykając światło.

Torbiel odontogeniczna

Nowotwory takie powstają przy zapalonym korzeniu zęba, są wypełnione ropą. Może mieć charakter promienisty lub pęcherzykowy. Folikularne powstają u dzieci z mieszków zębowych, które ulegają zapaleniu. Promieniste powstają u korzenia zęba uszkodzonego przez próchnicę. Następnie przenika przez kości szczęki i dostaje się do zatoki.

Fałszywe cysty

Ta forma torbieli nie jest jeszcze całkowicie zrozumiała dla ekspertów i pojawia się jako masa przypominająca torbiel. Mają tendencję do tworzenia się w populacji męskiej. Pseudocysty występują w wyniku infekcji, alergenów i chorób stomatologicznych górnej szczęki.

Diagnoza

Diagnoza stawiana jest na podstawie wywiadu lekarskiego, po przeprowadzeniu procedur diagnostycznych. W tym celu można zalecić badanie:

1. Rentgen z. Na skanie torbiele wyglądają jak zaokrąglone, gładkie guzki na ścianie. Tylko duże masy mogą być zdiagnozowane tą metodą.
2. Przebicie. Jeśli podczas nakłuwania specjalista otrzymuje pomarańczowy, specyficzny płyn, wskazuje to na rozpoznanie. Metoda ta jest bardzo nieprecyzyjna, ponieważ lekarz może nakłuć wypukłość tylko wtedy, gdy jest ona zbyt duża.
3. Tomografia komputerowa torbieli zatoki szczękowej. Metoda ta jest najbardziej wiarygodna, ponieważ umożliwia ocenę wewnętrznej struktury obszaru problemowego i określenie obecności patologii.
4. Sinusoskopia. Do jamy macicy wprowadza się endoskop przez nasadę naczyniową lub specjalny otwór, co pozwala na szczegółowe zbadanie procesu patologicznego w tej okolicy, a w razie potrzeby leczenie i biopsję.

Cechy terapii

Omówiliśmy objawy, rodzaje i przyczyny torbieli zatok szczękowych. Leczenie będzie się odbywało wyłącznie chirurgicznie. Procedura ta jest w tym przypadku niezbędna. Żadna fizjoterapia, ogrzewanie ani leki nie wyeliminują torbieli w lewej zatoce szczękowej lub prawej zatoce szczękowej. Ponadto przeciwwskazana jest fizjoterapia, ponieważ choroba może przerodzić się w rozległe zapalenie zatok szczękowych.

Nie ma określonej wielkości torbieli zatoki szczękowej, która wymaga usunięcia. Wskazania do zabiegu - czy pacjent ma jakieś dolegliwości i powikłania. Operacja torbieli zatok szczękowych może być wykonana w każdej klinice specjalizującej się w tej dziedzinie. Jest ona bezpłatna w państwowych klinikach. W prywatnych ośrodkach medycznych usunięcie torbieli retencyjnej zatoki szczękowej, jak również innych rodzajów torbieli, będzie zależało od kilku warunków. Operacja ta kosztuje zwykle około 40 000 RUB. Jednak przed tą operacją pacjent musi przejść pewne procedury diagnostyczne opisane powyżej.

Okres pooperacyjny

Po usunięciu torbieli lub śluzaka zatok nosowych, pacjent musi pozostać pod obserwacją przez kilka dni. W zależności od metody interwencji, pacjent może odczuwać obrzęk, ból i dyskomfort. W razie potrzeby zakłada się drenaż i przepisuje środki przeciwbólowe. W niektórych przypadkach pacjenci odczuwają wzrost temperatury ciała.

Klasyczna operacja jest bardzo traumatyczna, dlatego w ostatnich latach eksperci preferują metody endoskopowe i mikrogairomotomię.

Leczenie domowymi sposobami i lekami

Jeśli osoba nie ma żadnych objawów choroby, można po prostu obserwować dynamikę. W takich sytuacjach stosuje się terapię środkami ludowymi i lekarstwami, np. skuteczna jest "Sinuforte". Przed użyciem należy obowiązkowo zapoznać się z Instrukcja użytkowania "Sinuforte". Opinie o cenie tego leku sugerują, że uzasadnia on swój wysoki koszt. Za jego zakup trzeba będzie zapłacić 2500 RUB. średnio.

W odniesieniu do przepisy medycyny ludowej, Torbiel zatoki szczękowej możesz leczyć w następujący sposób:

1. Wymieszaj jedną łyżkę oleju roślinnego z sześcioma kroplami świeżo wyciśniętego soku z aloesu. Całą kroplę tego produktu aplikuj do nosa przez trzy razy dziennie przez miesiąc.
2. Skuteczne w leczeniu tej choroby okazały się również krople cyklamenowe. Można je zrobić w domu lub kupić gotowe w aptece. Pacjent aktywnie kicha i wydmuchuje nos po jego użyciu. Powoduje to pęknięcie ścian, umożliwiając wydostanie się płynu z nosa.

Należy pamiętać, że jeśli korzystasz z terapii na receptę medycyna tradycyjna, Istnieje ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych i niektórych działań niepożądanych. Jeśli objawy choroby zaczęły przeszkadzać pacjentowi, zaostrzyły przewlekły stan zapalny, staje się okazją do interwencji chirurgicznej.

Jak wcześniej stwierdzono, żaden lek nie może całkowicie wyleczyć pacjenta z choroby. Leki tylko tłumią objawy, ale skutki choroby zawsze pozostają.

Możliwe powikłania

W zaniedbanych przypadkach, konsekwencje torbieli zatoki szczękowej mogą być bardzo poważne dla zdrowie ludzkie. Powikłania mogą wystąpić w przypadku zapalenia lub ropienia masy. Stan zapalny w tej sytuacji może prowokować nie tylko zapalenie czoła lub zatoki szczękowej, ale także przejście na zewnętrzne tkanki miękkie. Obserwuje się następujące powikłania:

1. Jama nosowa: przewlekłe zapalenie, zapalenie zatok.
2. Gałka oczna: ropień, flegmona, zakrzep zatoki jamistej.
3. Wewnątrz czaszki: zapalenie mózgu, zapalenie opon mózgowych, ropień mózgu, zakrzepica.

Ryzyko tych powikłań oznacza konieczność okresowych wizyt u lekarza i monitorowania stanu zdrowia.

Jak uniknąć choroby?

Jednym ze środków zapobiegawczych tej choroby jest terminowa sanacja i terapia chorób jama ustna. Dzieje się tak dlatego, że w większości przypadków mają one charakter odontogenny. Prawidłowe leczenie zapalenia zatok, przewlekłego kataru i innych chorób nosa również pozwala uniknąć takich nieprawidłowości.

Jeśli masz objawy torbieli zatoki szczękowej, lepiej od razu skorzystać z operacji, aby nie cierpieć z powodu ewentualnych powikłań w przyszłości.

Pamiętaj, że ostateczną decyzję o leczeniu choroby podejmuje tylko lekarz, który rozumie wszystkie cechy procesu patologicznego i współistniejące u danej osoby choroby.