Znacznik na gaśnicy: wzór, zasady napełniania, wymagania gost i fot

"Ostrzeżony - więc uzbrojony," - Stare łacińskie przysłowie mówi. Zgodnie z tym przepisem przepisy te mają charakter obligatoryjny "sprzęt" Wszystkie firmy, pojazdy i wszelkie inne miejsca, w których może dojść do masowego zgromadzenia ludzi wyposażone w gaśnice. Główne z nich to gaśnice. Każde takie urządzenie powinno mieć zawsze przy sobie pakiet dokumentów. Dowiedzmy się, co dokładnie powinna zawierać. Przyjrzymy się też dokładniej etykietom na gaśnicy. Dowiadujemy się, jakie dane są na nich wskazane i jaka norma państwowa reguluje to wszystko.

Co to jest gaśnica

Urządzenie to jest najbardziej powszechnym i dostępnym urządzeniem bezpieczeństwa pożarowego. Jest to przenośne (mniej mobilne) urządzenie skonstruowane do gaszenia pożarów. Odbywa się to za pomocą środka gaśniczego (SFA) wypuszczanego z aparatu.

Typowa konstrukcja to cylindryczny szkarłatny cylinder z rurką lub dyszą na górze i przymocowaną do niej dźwignią. Jego naciśnięcie (po zerwaniu plomby i usunięciu zawleczki) aktywuje urządzenie. Następnie rozpylany jest z niego (pod wysokim ciśnieniem) środek gaśniczy:

• Н₂О;
• piana;
• jest sproszkowanym związkiem chemicznym;
• CO₂;
• N₂;
• inne gazy obojętne.

Zasada działania samej gaśnicy w uproszczeniu przypomina puszkę z lakierem lub pianką do włosów. Jedyna różnica polega na tym, że intensywność i szybkość działania substancji (po pociągnięciu dźwigni) jest wielokrotnie większa.

Odmiany

Istnieje kilka kryteriów podziału gaśnic na różne typy.

• Tryb aktywacji: ręczny, automatyczny, uniwersalny (hybrydowy).
• Typ urządzeń wyzwalających: zawór kulowy, urządzenie odcinające i wyzwalające typu dźwigniowego, źródło pomocnicze.
• Pojemność: mała przenośna (do 4000 g), przemysłowa przenośna (4000 g i więcej), stała / mobilna (8000 g i więcej).
• Zasada działania na ogień: proszkowy, gazowy (czynnik chłodniczy, CO₂), piana (chemiczna, emulsja powietrzna, piana powietrzna, chemiczna piana powietrzna).
• Sposób podawania środka gaśniczego: ciśnienie H₂O powstałe w wyniku reakcji chemicznej składników ładunku gaśniczego; ciśnienie gazów podawanych ze specjalistycznej butli, na lub wewnątrz obudowy urządzenia; ciśnienie gazów uprzednio wtłoczonych do obudowy urządzenia; ciśnienie własne środka gaśniczego.

Wszystkie szczegóły dotyczące typu gaśnicy są zawsze zaznaczone na każdej gaśnicy, jej oznakowanie. W zależności od cechy można ją wyznaczyć:

• według liter (typu i klasy);
• w liczbach (masa środka gaśniczego).

Jaki GOST reguluje wymagania dla gaśnic

Dobrze znana jest skłonność ludzkości do oszczędzania, czasem nawet ze szkodą dla siebie. Ponad sto lat organizacji bezpieczeństwa pożarowego (FS) pokazało, że bez ścisłej kontroli ludzie mają tendencję do jego zaniedbywania. Efektem są tysiące pożarów na całym świecie każdego roku, którym można było zapobiec, gdyby przepisy przeciwpożarowe były właściwie wdrożone. Dlatego każdy rozwinięty kraj na świecie wprowadził obowiązkowe standardy organizacji bezpieczeństwa pożarowego na poziomie państwowym. I osobno dla każdego z jego kluczowych elementów.

Gaśnice jako najczęściej spotykany Urządzenia zabezpieczające mają swój własny GOST. Obejmuje ona wszystko, co dotyczy aparatu, od jego konstrukcji, procedur zatwierdzania i testowania, po szczegółowy opis etykiet i informacji, które muszą znajdować się na gaśnicy.

Chociaż przepisy dotyczące bezpieczeństwa pożarowego są w przybliżeniu takie same we wszystkich krajach, każdy kraj ma swoje własne standardy. W Federacji Rosyjskiej jest to GOST R 51057-2001. В 2001 Zastąpiła ona dotychczasową normę GOST R 51057-97.

Dokument ten dotyczy gaśnic przenośnych (max 20 000 g) przeznaczonych do gaszenia pożarów klas A, B, C, E. Nie dotyczy to podobnych urządzeń do celów specjalnych (pożary klasy D, pożary plecaków, pożary lotnicze itp.).).

Tak więc, jeśli to konieczne, warto szukać wszystkich odpowiedzi na pytania dotyczące projektowania tagów na gaśnicach w GOST R 51057-2001.

Na terytorium Ukrainy te kwestie są regulowane przez własny GOST 4297:2004.

Jaką dokumentację powinna posiadać gaśnica

Bogactwo języka rosyjskiego, a zwłaszcza jego synonimów, prowadzi często do niezrozumienia poszczególnych terminów. Etykieta na gaśnicy jest tego najlepszym przykładem. Rzecz w tym, że mówiąc o tym dokumencie, mogą czasem pamiętać etykietę lub paszport wyrobu. Chociaż dane, które zawierają, często się pokrywają, nie są one tym samym.

Aby uniknąć zamieszania, zastanów się, jaką dokumentację powinna mieć każda taka gaśnica:

• Karta techniczna.
• arkusz danych.
• Dziennik pokładowy.
• Etykieta.
• Etykieta inspekcji gaśnicy.

Choć posiadanie tak wielu papierów może wydawać się zbędne, ich celem jest tak naprawdę monitorowanie stanu gaśnicy i jej gotowości do gaszenia pożarów w każdej chwili....

Paszport techniczny

Ponieważ wszystkie powyższe dokumenty są ze sobą powiązane, dokonajmy krótkiego przeglądu każdego z nich, aby uniknąć nieporozumień, co powinno i co nie powinno być tam wyszczególnione.

Karta katalogowa gaśnicy jest instrukcją fabryczną dla aparatu. Dlatego należy je odpowiednio przechowywać - od momentu zakupu do momentu wyrzucenia do recyklingu.

Dokument ten zawiera następujące dane:

• informacje na temat producenta;
• data produkcji;
• Numer fabryczny wyrobu (który musi być zgodny z numerem wytłoczonym na gaśnicy);
• dane techniczne (waga, ciężar, ciśnienie, rysunek, wyposażenie itp.);
• zasadę działania urządzenia;
• Warunki eksploatacji i wskazówki dotyczące konserwacji gaśnicy;
• dane o zgodności z aktualnym GOST z mokrym znaczkiem;
• warunki gwarancji.

Z reguły paszport techniczny gaśnicy jest potrzebny tylko w momencie zakupu, w celu wpisania danych do innych dokumentów. Potrzebujesz go również w przypadku wady fabrycznej lub kontroli bezpieczeństwa pożarowego.

W innych przypadkach, jak każda instrukcja obsługi, musi być przechowywana w miejscu, z którego zawsze można ją odzyskać w razie potrzeby. Najlepszym rozwiązaniem jest natychmiastowe posiadanie skanu karty technicznej w razie nagłej potrzeby lub utraty. Oczywiście, taki egzemplarz nie będzie miał żadnych uprawnień prawnych, ale ułatwi dostęp do informacji o gaśnicy.

Uwaga: jeśli gaśnica jest produkcji zagranicznej, jej paszport techniczny musi zawierać strony w języku rosyjskim. Wymóg ten dotyczy wszystkich dokumentów towarzyszących.

arkusz danych

O ile poprzedni dokument prawie nigdy nie jest skorelowany z metryczką przeglądu gaśnicy, o tyle w przypadku karty danych operacyjnych dzieje się tak ze względu na dane ogólne.

Jak sama nazwa wskazuje, zawiera on informacje dotyczące użytkowania urządzenia. To znaczy, że na jego działanie.

W przeciwieństwie do swojego technicznego odpowiednika, ten powinien być pod ręką. Od momentu, gdy gaśnica trafi na półkę sklepową do klienta, wszystko, co się z nią dzieje, musi być przede wszystkim zarejestrowane tutaj.

Składa się on z dwóch części:

• informacje o urządzeniu (numer inwentarzowy, data wydania, lokalizacja, oznakowanie, producent);
• Tabela monitorowania stanu i konserwacji gaśnic.

Pierwsza część wypełniana jest w momencie przyjęcia urządzenia do rejestracji (swoisty analog gaśnicy) akt urodzenia), drugi na czas trwania "życie" gaśnicy. Wszystkie dane wpisane do tabeli muszą być podpisane przez osobę odpowiedzialną i opieczętowane mokrą pieczątką.

Dla każdej gaśnicy należy prowadzić oddzielną kartę charakterystyki. Ponadto każdy numer (inwentarz) przypisany do danego urządzenia jest również zapisany na jego korpusie nieścieralną farbą. Dopuszczalne jest użycie naklejki, ale musi być ona nieusuwalna.

W przypadku utraty numeru seryjnego, nowy należy wydać dopiero po sprawdzeniu urządzenia przez eksperta. To samo dotyczy technicznego.

Logbook

Wszystkie dane z poprzedniego dokumentu muszą być powielone w dzienniku pokładowym. Jednakże, w przeciwieństwie do arkusz danych serwisowych, Zawiera on informacje o wszystkich gaśnicach znajdujących się w księgach firmy.

Dla każdego z nich przeznaczone są dwa oddzielne arkusze dziennika. Na pierwszym z nich szczegóły dotyczące testów i doładowań są zapisywane w dzienniku pokładowym utrzymanie techniczne gaśnice . Na drugim, testy i ich doładowanie. W praktyce więc dziennik staje się ogólnym powieleniem karty eksploatacyjnej urządzenia oraz danych z metryczki na gaśnicy (patrz zdjęcie, str. 12). w artykule).

Jeśli chodzi o wzór takiego dokumentu, to przepisy pozwalają na wykonanie go w dowolnej formie, wymagając jedynie skrupulatnego zapisywania wszystkich danych dotyczących stanu i zmian we wszystkich gaśnicach w firmie.

W pierwszym z nich należy odnotować sprawdzanie i ładowanie gaśnic, a w drugim datę i przedziały czasowe uzupełniania dziennika konserwacji. Warto pamiętać, że ten dokument powinien być pierwszym, który zostanie przedstawiony podczas kontroli. Jeśli wszystkie dane są wprowadzone na czas i zgodnie z wymogami GOST, następnym krokiem jest porównanie ich ze stanem faktycznym.

Dziennik może być wypełniany wyłącznie przez osobę odpowiedzialną za bezpieczeństwo pożarowe. Te obowiązki mogą być wykonywane przez każdego członka zespołu, równolegle z jego główną pracą. Najpierw jednak musi zostać przeszkolony z obsługi gaśnicy.

Etykieta gaśnicy

Jest to rodzaj dokumentu najczęściej mylony z metryką przeglądu gaśnicy. W przeciwieństwie do kart danych technicznych i eksploatacyjnych, etykieta jest nanoszona bezpośrednio na sam korpus gaśnicy i jest trwale połączona z aparatem na czas jego "w ciągu całego swojego życia".

Może mieć formę nieusuwalnej naklejki (nie używać zwykłej papierowej, bez zabezpieczenia) lub być wydrukowana na samym cylindrze trwałym tuszem. Wszystkie dane muszą być podane w języku rosyjskim. Jest to warunek konieczny. W przypadku zakupu zagranicznych gaśnic po certyfikacji, na etykietę fabryczną należy nakleić etykietę rosyjską.

State Standard wymaga, aby jego wielkość była nie mniejsza niż 50% wysokości cylindra.

Uwaga, w przeciwieństwie do poprzednich dokumentów, wszystkie dane są wpisywane z góry. Informacje muszą być następujące

• Znak towarowy, dane producenta.
• Nazwa wyrobu i jego przeznaczenie.
• Odniesienie do dokumentu normatywnego, którego wymagania spełnia gaśnica.
• Informacja o typologii pożarów, które urządzenie może gasić.
• Rodzaj, marka i nominalna ilość substancji ładowanej do gaśnicy.
• Krótka, ale czytelna instrukcja obsługi krok po kroku pokazująca jak obsługiwać urządzenie.
• Ogłoszenia ostrzegawcze.
• Szczegóły dotyczące temperatur, w którym temperatury, w których urządzenie może być przechowywane/używane.
• Piktogramy klas pożarowych, w których dozwolone jest stosowanie tego urządzenia.
• Szczegóły dotyczące ciśnienia roboczego i próbnego zawartości.
• Dla gaśnicy z wysokociśnieniową butlą gazową, masa i rodzaj wypartego gazu jest podana.
• Waga brutto.
• dane dotyczące certyfikacji.
• Informacje o tym, co należy zrobić z butlą po jej użyciu.
• Data produkcji.

Dla urządzeń, których działanie jest weryfikowane przez ważenie, podaje się wskazanie ich wagi konstrukcyjnej bez wymaganej zawartości.

Znacznik na gaśnicy

Po uporaniu się ze wszystkimi dokumentami, które niedoświadczony może pomylić z tagiem, warto wreszcie zastanowić się nad samym tagiem.

Warto od razu zaznaczyć, że nazwa "Tag" nie do końca poprawne. Nie jest to określone w GOST, ponieważ tam ten typ dokumentu dla gaśnicy jest nazywany dodatkową etykietą. Termin "tag" można pomyśleć o tym, że "ludzie" Nazwa, stosowana przez analogię do kart informacyjnych na innych rodzajach towarów.

Należy pamiętać, że dodatkowe oznaczenie nie zawsze musi mieć formę "noty o prawach autorskich" karta lub kartka papieru, która jest przywiązana do gaśnicy. GOST przewiduje zarówno przymocowanie go do ciała, jak i przyklejenie. Poniżej przedstawiono przykładowy znacznik na gaśnicy, w którym wpisuje się dane dotyczące testu urządzenie w celu ustalenia, czy jest sprawne.

Dlaczego jest on potrzebny? Według Do standardu krajowego Gaśnica jest oznaczana tego typu dokumentem w momencie, gdy aparat został poddany przeglądowi lub ładowaniu.

Jest to zresztą powszechna praktyka w większości krajów. Poniżej zdjęcie metki na Gaśnica na dwutlenek węgla, stosowane w USA. Jeśli porównasz go z rosyjskim, zauważysz, że zawiera mniej informacji.

Doładowywanie jest zazwyczaj rzadsze niż sprawdzanie (jeśli w ogóle). Dlatego dozwolone jest jedynie podanie aktualnego stanu urządzenia i kontroli na etykiecie gaśnicy. Co powinno być? Dowiedzmy się.

Wygląd znacznika

Podobnie jak w przypadku dziennika pokładowego, w rosyjskim GOST nie ma jasnych zasad co do tego, jak dokładnie powinna być sporządzona dodatkowa etykieta. Jest tylko lista danych obowiązkowych:

• Informacje o organizacji, która przeprowadziła ładowanie gaśnicy (jeśli dotyczy).
• Marka gaśnicy i jej waga w stanie załadowanym.
• Jeśli od czasu doładowania zmieniły się właściwości gaśnicze substancji czynnej, należy określić rodzaj pożarów, które może zostać wygaszony im.
• Data przeładunku.
• Data badania wytrzymałościowego (jeżeli jest przeprowadzane).

Z tego wykazu jasno wynika, że dane dotyczą ładowania lub testowania. Jeśli gaśnica jest tylko testowana, dodatkowa etykieta musi zawierać następujące informacje

• Numer inwentarzowy gaśnicy;
• jego marka;
• data kontroli;
• Waga ładunku i całego aparatu;
• Termin następnej kontroli;
• podpis osoby odpowiedzialnej.

Dopuszcza się pewne drobne różnice w konstrukcji tego dokumentu. W poprzednim rozdziale mamy już przykładowy znacznik gaśnicy. Poniżej znajduje się kolejny.

Pomimo różnic w budowie mamy identyczną zawartość w każdej przykładowej metce gaśnicy. GOST upoważnia "graj" z wyglądem dokumentu, ale nadal pozostawia miejsce dla marszałka ognia, aby nagrać inspektorów. Zwłaszcza jeśli nie są zbyt dobrze zaznajomieni z normą. Aby nie stać się ofiarą tego "otwory" w świetle prawa, podobnie jak w przypadku dziennika pokładowego, można uzgodnić wygląd plakietki z lokalną strażą pożarną lub firmą ładującą urządzenie.

Uwaga, podana powyżej przykładowa metryczka gaśnicy to tylko jedna strona, którą wypełnia się po każdym przeglądzie i napełnieniu. Jest to wariant etykiety dodatkowej, więc numer inwentarzowy może nie być obecny.

Wymagania dotyczące wypełnienia

Podobnie jak w przypadku stylu wzorniczego, nie ma jednego wzoru wypełnienia metki na gaśnicy. Wszystko dostosowane do jego specyficznej konstrukcji. Ale jest też kilka zasad, których należy przestrzegać. Jakie są te wymagania?

• Główne dane dodatkowej etykiety powinny być wydrukowane. Natomiast różnice są wypełniane ręcznie (data przeglądu/doładowania, waga, podpis).
• Etykieta powinna być wykonana z trwałego, wodoodpornego materiału. Najczęściej w tej roli wykorzystuje się plastik lub papier laminowany.
• Wszystkie dane z tej karty są obowiązkowo zapisywane w paszporcie operacyjnym i dzienniku pokładowym.

Czy zawieszka na gaśnicę jest zawsze konieczna??

Podsumowując, znajdźmy odpowiedź na to pytanie. Norma krajowa wyraźnie mówi, że taki znacznik na gaśnicy, którego wzór został przedstawiony powyżej, umieszcza się tylko po naładowaniu.

Teoretycznie nowe urządzenie nie musi mieć dodatkowej etykiety, ponieważ nie było jeszcze ładowane poza zakładem produkcyjnym, gdzie przeprowadzono odpowiednią weryfikację. Opierając się na tej logice, nie jest początkowo konieczne posiadanie znacznika testowego na gaśnicach (znasz już ten wzór).

Z drugiej strony, wprowadzając nową gaśnicę do ksiąg, ktoś przejmuje odpowiedzialność za jej przydatność do użytku. Rozsądny człowiek z pewnością najpierw chciałby sprawdzić, za co jest odpowiedzialny. A jeśli taki zabieg ma miejsce, to powinien być odpowiedni wpis w paszporcie i dzienniku pokładowym, a w konsekwencji przywieszka na gaśnicy (przykładowe zdjęcie pozwoli zobaczyć jej wygląd).

Często podczas przeprowadzania ładowania gaśnicy umieszczana jest na niej plomba z datą. Pamiętaj, a jeśli tak, to nadal wymagana jest dodatkowa etykieta. Nie bądź więc leniwy i załatw to na piśmie. Oby w Twojej firmie nigdy nie było pożarów, a wszystkie gaśnice pozostały profesjonalnie nieodebrane!