Wypalenie emocjonalne: leczenie, diagnoza i profilaktyka

Wypalenie emocjonalne jest jednym z głównych objawów naszych czasów. Często dotyka osoby w stałym kontakcie ze społeczeństwem w stanie wyczerpania. Nie jest to tylko kwestia utraty sił fizycznych, ale także potencjału psychicznego. Ludzie cierpią na paraliż uczuciowy, stają się apatyczni i wycofani. Przestają się cieszyć życiem.

Obecnie lekarze stwierdzają, że przypadki zespołu wypalenia zawodowego zdarzają się coraz częściej. I nie chodzi tu tylko o przedstawicieli zawodów społecznych, u których ten stan nie był wcześniej rzadkością. Wypalenie emocjonalne może wystąpić również u pracowników zupełnie innych sfer. Stan ten może pojawić się również w życiu osobistym człowieka.

Coraz powszechniejsze wypalenie psychiczne zawdzięczamy naszym czasom, charakteryzującym się wzrostem konsumpcji i przyjemności w postaci rozrywki, przyspieszeniem postępu naukowo-technicznego oraz pojawieniem się nowego materializmu. Nadeszła era, w której ludzie wykorzystują siebie i pozwalają się wykorzystywać. Dlatego syndrom wypalenia może dotknąć każdego z nas.

Etapy wyczerpania psychicznego

Jak dochodzi do wypalenia zawodowego?? W psychologii istnieją różne opisy tego procesu. Przyjrzyjmy się jednemu z nich. Niemiecki psycholog Matthias Burisch zaproponował opis czterech etapów, które stopniowo prowadzą człowieka do moralnego wyczerpania.

1. W pierwszym etapie pojawia się pewne uniesienie. Kierują się idealizmem i pewnymi ideami. Jednostka stawia sobie wygórowane wymagania, robi nierealne plany na tydzień, miesiąc itp.д.
2. W drugim etapie pojawia się wyczerpanie. Objawia się fizycznie i emocjonalnie, a także osłabieniem organizmu.
3. W trzecim etapie organizm zaczyna wykazywać reakcje obronne. Co się dzieje z osobą, której wymagania są stale wysokie? Zaczynają wycofywać się z relacji, co staje się przyczyną dehumanizacji. Ta reakcja jest reakcją przeciwną. Chroni osobę i nie pozwala na pogłębienie się wyczerpania. Intuicyjnie osoba zaczyna odczuwać, że jej ciało potrzebuje odpoczynku. Dlatego nie dążą do utrzymania relacji społecznych. Te, które są obowiązkowe, zaczynają wywoływać negatywne emocje. С z jednej strony, psychologowie uważają, że ta reakcja jest jako prawo. Ale pole, na którym działa, wcale nie jest dostosowane do dobrego samopoczucia organizmu. Osoba musi spokojnie przyjąć stawiane jej wymagania. Jednak na tym etapie bardzo trudno jest uciec od roszczeń i żądań.
4. W czwartym etapie następuje nasilenie reakcji, które powstały w poprzednim etapie wyczerpania. Tu zaczyna się etap terminalny, który Mathias Burisch nazywa "syndromem obrzydzenia". Takie pojęcie odnosi się do faktu, że dana osoba nie ma już żadnej radości w życiu.

Poziomy wyczerpania psychicznego

Prawie każdy doświadczył objawów wypalenia zawodowego. Objawy wyczerpania objawiają się w wyniku dużego stresu. Na przykład po przygotowaniu do egzaminów, pracy nad ogromnym projektem, pisaniu pracy dyplomowej itp.д., jeśli całość wymagała dużego wysiłku lub jeśli pojawiły się sytuacje kryzysowe.

Na przykład potrzebne byłoby leczenie zespołu wypalenia emocjonalnego u pracowników medycznych, którzy musieli leczyć dużą liczbę pacjentów podczas epidemii grypy. Główne objawy tego stanu to zaburzenia snu, drażliwość, brak chęci, spadek motywacji i dyskomfort.

Ten poziom wyczerpania jest najbardziej nieskomplikowany. W tym przypadku występuje jedynie wyczerpanie psychiczne i fizjologiczne. Po ustąpieniu sytuacji objawy wypalenia emocjonalnego ustępują samoistnie, a leczenie w takich przypadkach będzie polegało jedynie na zapewnieniu czasu na sen, sport i wakacje. Ciało osoby, która nie uzupełnia zapasów energii poprzez odpoczynek, przestawi się na tryb oszczędzania energii.

Metody diagnostyczne wypalenia emocjonalnego opierają się na określeniu poziomów lub faz tego stanu. Nie jest łatwo rozpoznać początek wyczerpania, które może się dalej rozwijać. Dlatego psychologowie przeprowadzają testy, aby zdiagnozować objawy, a leczenie wypalenia emocjonalnego można rozpocząć jak najszybciej.

Etapy wyczerpania psychicznego mają swoją własną dynamikę. Na początku stanu patologicznego występuje jedynie wyciszenie emocji. Objawia się to obojętnością osoby na wszystko, co ją otacza. Niektórzy ludzie czują się niezadowoleni z siebie i swojego życia. Fizycznej manifestacji zespołu towarzyszą bóle głowy. Występują również skurcze i rozkurcze pleców. Często choroby przewlekłe ulegają zaostrzeniu.

Drugi etap charakteryzuje się bardziej aktywnym rozwojem zaburzeń ze strony emocjonalnej. Wewnętrzny dyskomfort i niezadowolenie, które ma człowiek, zaczyna odbijać się w zewnętrznych przejawach. Zwykle są rozgoryczeni i rozdrażnieni przez. Te negatywne emocje najczęściej dotyczą tych osób i współpracowników, z którymi dana osoba ma kontakt w ciągu dnia.

Oczywiście wielu cierpiących stara się wszelkimi sposobami unikać przejawów agresji. Z tego powodu wycofują się z siebie i przestają być aktywni. Jednak ten stan nie może trwać długo. W rezultacie przechodzi do trzeciego etapu, kiedy osoba staje się fizycznie i emocjonalnie wyczerpana. Nie mają już energii do pracy, do wykonywania codziennych zadań ani do rozmów z ludźmi. Osoba staje się wycofana, niechętna i nieuprzejma. Niekiedy rozwija się u nich lęk przed komunikacją.

Jeśli stale będzie napięty, trzeci poziom wypalenia rozwinie się w zaburzenie i stanie się czymś więcej niż tylko przypadkiem wypalenia.

Przyczyny

Co powoduje wypalenie emocjonalne? Przyczyna tego stanu leży w różnych obszarach, a mianowicie:

1. W ujęciu indywidualno-psychologicznym. W tym przypadku chęć całkowitego poddania się stanowi stresu.
2. W socjo-psychologicznym lub społecznym. To tutaj wywiera się presję na jednostkę. Zaczynają na niego wpływać wymagania zawodowe, normy społeczne, prądy mody, zeitgeist itp.д. Nacisk taki występuje czasem w formie ukrytej.

Do tego dochodzą przyczyny subiektywne i obiektywne. Do pierwszych z nich należą:

• pracoholizm;
• doświadczenie zawodowe;
• Pragnienie całkowitej kontroli;
• zorientowanie na wyniki;
• wyidealizowane oczekiwania osoby wobec pracy i życia;
• Cechy charakteru (neurotyczność, sztywność, lękliwość) itp.п.

Do czynników obiektywnych należą:

• duże obciążenie informacyjne;
• istnienie nieregularnego rozkładu jazdy;
• brak niezbędnego odpoczynku;
• nieustanna krytyka;
• wysoka konkurencja;
• Monotonia pracy;
• brak nagród moralnych i materialnych;
• Niezadowalająca sytuacja społeczna, zawodowa itp.п.

Obraz kliniczny

Objawy wypalenia zawodowego nigdy nie pojawiają się z dnia na dzień. Jest to zaburzenie rozwijające się przez długi okres czasu, często o charakterze utajonym.

Jakie są objawy zespołu wypalenia zawodowego?? Z grubsza można je podzielić na trzy kategorie:

1. Przejawy psycho-emocjonalne. obejmują one obniżony nastrój i brak motywacji, zwątpienie w siebie i apatię. U ludzi zmiany w zachowaniu. Partner narzeka na życie, ciągle uchyla się od odpowiedzialności, wygłasza zazdrosne, gniewne komentarze.
2. Objawy somatyczne. Występują bóle pleców i migreny, częste są zawroty głowy. Zaczynają się problemy z apetytem i snem, a nadmierna potliwość staje się powszechna.

Obraz kliniczny jest zbliżony do depresji. Dlatego zespół wypalenia powinni leczyć tylko wyszkoleni specjaliści medyczni, przepisując niezbędny kurs po dokładnej i kompleksowej diagnozie.

grupy ryzyka

Najczęściej przejawy wyczerpania psychicznego występują w niektórych zawodach. Są wśród nich pedagodzy i pracownicy służby zdrowia, pracownicy socjalni i psycholodzy, funkcjonariusze organów ścigania i artyści. Zagrożone są również osoby zatrudnione w sektorze usług.

Lekarze i personel pielęgniarski

Najczęstszą przyczyną wypalenia zawodowego jest wśród pracowników służby zdrowia. Przecież na co dzień mają do czynienia z pacjentami wymagającymi opieki i troski. W pewnym stopniu pracownicy medyczni biorą na siebie beznadzieję i negatywizm, który mają. Ponadto na nich spoczywa również ciężar odpowiedzialności za zdrowie i życie pacjentów. Jest to przyczyną rozwoju wypalenia emocjonalnego.

W nauczycielach

W tym zawodzie występuje również duża częstość występowania wyczerpania emocjonalnego. Na nauczycielach, jako lekarzach, spoczywa również ogromna odpowiedzialność. Nauczyciel musi być wzorem do naśladowania. Musi on prowadzić i wychowywać dzieci, przekazując im jednocześnie wiedzę. Wychowawca powinien nie tylko umieć przebywać z uczniami, ale także utrzymywać dobre relacje ze współpracownikami.

Praca nauczyciela budzi wiele emocji. Dzieci są różne i do każdego trzeba podejść w inny sposób. Nauczyciel również musi wykonać wiele pracy, często zabierając książki do domu, aby je sprawdzić. Oprócz godzin nadliczbowych, nauczyciele są pod ciągłą presją przełożonych. To jest powód emocjonalnego wyczerpania zawodu.

Przeprowadzenie diagnostyki

Zespół wypalenia emocjonalnego leczy się dopiero po stwierdzeniu patologicznej pozycji. Można do tego celu wykorzystać różne metody. Od dłuższego czasu wyczerpanie psycho-emocjonalne definiowane jest za pomocą metody MBI. Metoda ta ma na celu określenie poziomu wypalenia zawodowego w zawodach "człowiek - człowiek". Została ona opracowana przez amerykańskich psychologów K. Odpowiedzi podawane są jako liczbowe charakterystyki osoby. Jackson. Stosując tę technikę, osoba badana musi odpowiedzieć na 22 pytania. Analiza otrzymanych danych pozwala specjaliście dowiedzieć się, w której z faz wypalenia emocjonalnego znajduje się jego pacjent. Wszystkie odpowiedzi są podane w postaci liczb. Tak więc "0" oznaczałoby "nigdy", a "6" - "codziennie".

W praktyce krajowej diagnostyka wypalenia emocjonalnego prowadzona jest z reguły metodą opracowaną przez V.В. Boyko. Określa wiodące objawy wyczerpania psychicznego która faza jego rozwoju odnoszą się do. Wyniki prowadzonych badań pozwalają na podanie w miarę pełnej profil osobowości, oraz ocena poziomu adekwatności stanu emocjonalnego w pojawiających się sytuacjach konfliktowych. Po tym możliwe staje się przepisanie najbardziej skutecznego leczenia zespołu wypalenia.

W metodologii Bojko są 84 wyroki. Umożliwiają one zdiagnozowanie wypalenia emocjonalnego według jego trzech głównych objawów, czyli napięcia, oporu i wyczerpania. W tym przypadku specjalista staje się oczywisty:

• objawy dominujące;
• co powoduje emocjonalne wyczerpanie;
• Jakie objawy najbardziej pogarszają stan osoby;
• jak możemy wpłynąć na obecną sytuację, aby usunąć napięcie nerwowe;
• co ma być skorygowane w zachowaniu danej osoby.

Leczenie

Częściej niż inni, stan, w którym wyczerpanie psychiczne, osoba nie zwraca uwagi. Dlatego wypalenie emocjonalne nie podlega leczeniu. Podstawowym błędem, jaki popełnia człowiek w tym przypadku, jest zebranie się w sobie, znalezienie siły i kontynuowanie przydzielonej pracy przez jakiś czas. Wielu z nas po prostu nie myśli o potrzebie odpoczynku.

Co można zrobić, aby zapobiec dalszemu rozwojowi zespołu?? Aby to zrobić, należy spojrzeć strachowi w oczy i rozpocząć leczenie wypalenia emocjonalnego od uznania jego istnienia. A zacząć należy od siebie, rezygnując z niekończącej się pogoni za czasami bezużytecznymi rzeczami. Prowadzi do wyczerpania psychicznego i fizycznego.

Nie da się leczyć syndromu wypalenia bez dość prostego środka. Polega na wykonywaniu połowy pracy, jaką wykonywałbyś na co dzień. A my musimy odpoczywać przez dziesięć minut co godzinę. Warto też poświęcić czas na spokojną kontemplację wyników, które już zostały osiągnięte.

Aby pozbyć się emocjonalnego wyczerpania musisz poprawić swoją samoocenę. Aby to zrobić, mężczyzna musi wskazać pozytywne cechy charakteru, które posiada. Należy chwalić siebie nawet za najmniejsze wyczyny, stale wyrażając wdzięczność za swoją pracowitość i ciężką pracę. Psychologowie zalecają również wprowadzenie zasady życia, aby zachęcać się za każdym razem, gdy uzyskaliśmy choćby mały wynik na drodze do celu.

Czasami łatwiej jest wyleczyć syndrom wypalenia w najbardziej radykalny sposób. Na przykład odejść ze znienawidzonej organizacji i zdobyć nową pracę, nawet jeśli nie jest tak "ciepła".

Zdobywanie nowej wiedzy jest dobrym sposobem na pokonanie negatywnego stanu. Na przykład, osoba może zacząć brać język obcy, aby rozpocząć naukę najbardziej zaawansowanych programów komputerowych lub odkryć swój dar wokalny. Innymi słowy, zaleca się wypróbowanie siebie w zupełnie nowych kierunkach i odkrycie nowych talentów. Nie bój się eksperymentować, zatrzymując wzrok na niezbadanych dotąd obszarach.

Istotnym elementem terapii jest pomoc osób z otoczenia. Należy jak najwięcej rozmawiać o swoim stanie stresu z przyjaciółmi, rodziną, a także z psychoterapeutą. Określ nowe cele zawodowe i życiowe i postaw sobie wyzwanie, aby je osiągnąć.

Osoba cierpiąca na wyczerpanie psychiczne powinna znaleźć hobby i zajęcia poza pracą. Życie zawodowe nie powinno być jedynym celem twojego życia. Zajmij się sztuką, sportem lub znajdź ciekawe hobby. Ważne jest również, aby pozwolić sobie na marzenia, słuchać muzyki, oglądać filmy i czytać książki.

Ponadto w leczeniu zespołu wypalenia można stosować również leki. Na przykład stan niepokoju i przemęczenia, bezsenność i zaburzenia snu mogą być leczone lekami na bazie waleriany. Zalecane są również rośliny lecznicze o właściwościach adaptacyjnych. Na liście znajdują się: żeń-szeń i magnolia-winorośl, aralia i magnolia-winorośl, Rhodiola rosea, eleuterokokus i kilka innych.

W najcięższych przypadkach może być potrzebna psychoterapia, aby poradzić sobie z psychologicznymi skutkami wyczerpania. Pacjent w komforcie specjalisty zidentyfikuje przyczyna dolegliwości ich stan. Pozwoli mu to na wypracowanie odpowiedniej motywacji, która zapobiegnie rozwojowi długotrwałej depresji.

Gdy stan pacjenta pogarsza się i patologia zaczyna zagrażać życiu, konieczne jest leczenie medyczne wypalenia emocjonalnego. Polega na tym, że lekarz przepisuje leki anksjolityczne, beta-adrenoblokery, leki przeciwdepresyjne, nootropowe i hipnotyczne. Schemat terapii dobierany jest przez specjalistów indywidualnie, z uwzględnieniem objawów klinicznych i specyfiki schorzenia pacjenta.

Środki zapobiegające wyczerpaniu psychicznemu

Konieczne jest nie tylko leczenie wypalenia emocjonalnego. Zapobieganie temu schorzeniu i jego pogorszeniu jest niezbędne dla każdego.

A to będzie wymagało działań, które mają na celu wzmocnienie zdrowie i radzenia sobie w trudnych sytuacjach, dzięki czemu unika się sytuacji stresowych i załamań nerwowych. Należą do nich:

• Jedzenie zrównoważonej diety, która zawiera pokarmy bogate w białka, minerały i witaminy;
• regularne ćwiczenia;
• codzienne spacery na świeżym powietrzu;
• odpowiedni odpoczynek;
• Wykonywanie wszystkich czynności tylko w godzinach pracy;
• zorganizowanie dnia wolnego od pracy z drastyczną zmianą zajęć;
• przebywanie na wakacjach przez co najmniej dwa tygodnie w roku
• codzienna medytacja i samokształcenie;
• Ustalenie priorytetów swoich działań i ścisłe trzymanie się ich;
• zróżnicowanej jakości czas wolny z udziałem w imprezach rekreacyjnych, podróżach, spotkaniach koleżeńskich itp.д.

W przypadku zespołu wypalenia emocjonalnego Leczenie i profilaktyka takiego stanu powinny być inicjowane przez jednostkę we wczesnych stadiach rozwoju stanu patologicznego. To nie pozwoli Ci czekać aż do upadku siły fizycznej i psychicznej, i śmiało dalej iść przez życie, osiągając swoje cele.