Bajkalska celulozownia i papiernia: echo niezrównoważonej produkcji

Jak powstała firma

Młyn rozpoczął działalność w 1966 r. Strefa przemysłowa znajduje się na obszarze 750 hektarów, 150 kilometrów od Irkucka i 1,5 kilometra na wschód od Bajkalska. W momencie powstania huty przemysł obronny potrzebował wysokiej jakości masy celulozowej. Technologia tej produkcji wymagała użycia imponujących ilości całkowicie czystej wody. Fakt ten wyjaśnia wybór miejsce dla Budowa Bajkalskiej Fabryki Celulozy i Papieru.

Do produkcji użyto najnowszego sprzętu i zaawansowanych urządzeń do uzdatniania wody używanej. W związku z ciągłym monitorowaniem przez władze państwowe i środowiskowe, stale ulepszano urządzenia do uzdatniania wody, instytuty badawcze opracowywały nowe rozwiązania technologia produkcji, systemy obróbki osadów, czyszczenia ścieki. Sytuacja ekologiczna ulegała jednak pogorszeniu. W 2013 roku papiernia pod Bajkalskiem została zamknięta na dobre.

Miasto Bajkał

Ta osada wyłoniła się z celulozowni. Infrastruktura celulozowni i papierni od samego początku była ściśle związana z infrastrukturą komunalną Bajkalska. Zależało to od pracy młyna:

• Budżetowanie dla miasta.
• Zapewnienie mieszkańcom ciepła i energii elektrycznej.
• Zasilanie w ciepłą i zimną wodę.
• Wzrost społeczno-gospodarczy.

Liczba mieszkańców Bajkalska sięgała 16 tys. człowiek. 4 130 z nich to osoby w wieku produkcyjnym; 1 665 było zatrudnionych w Bajkalskiej Fabryce Celulozy i Papieru. Produkty były wytwarzane w najróżniejszy sposób. Jest to papier do pakowania, masa papierowa i produkty pokrewne. Priorytetowo bielona masa celulozowa była wykorzystywana w przemyśle obronnym do produkcji pocisków Buława i Topol.

Problemy związane z wyłączeniem Bajkalskiej Celulozowni i Papierni

Po zamknięciu młyna problemy nie tylko nie zniknęły, ale pod wieloma względami się pogłębiły:

• Po zamknięciu przedsiębiorstwa szkieletowego wiele osób zostało bez pracy, zniszczeniu uległa infrastruktura Bajkalska, nasiliły się problemy społeczne.
• baseny-mapy (stawy osadowe celulozowni i papierni), których łączna objętość wynosi 8 mln m., nigdzie nie zniknęły³. Do utylizacji wymagana jest specjalna technologia. Przeznaczono na to pieniądze, termin dawno minął, ale od kilku lat nie znaleziono właściwej drogi.
• istnieje stałe zagrożenie geologiczne z powodu lawin błotnych z pasma Khamar-Daban i aktywności sejsmicznej w tym obszarze.
• Mogą pojawić się problemy społeczne i środowiskowe dla ludności, ponieważ sklepy są zlokalizowane zaledwie 200 metrów od budynków mieszkalnych i 400 metrów od brzegu jeziora Bajkał.

Niebezpieczne dziedzictwo

W przeddzień 2018 roku Ministerstwo Przyrody i Środowiska Obwodu Irkuckiego wydało nakaz rozpoczęcia prac rekultywacyjnych w celulozowni i papierni. Rosgeologiya zobowiązała się do wypełnienia warunków umowy. Główna część pracy, szacowana na sześć mld rubli, to zniszczenie łącznie 6.500 tys. ton ligniny z osadów ściekowych. To jest szkodliwy dla Charakter pozostałości produkcyjnych zgromadzonych w oczyszczalni ścieków w młynie. zawierają do 53% ligniny i od 16 do 24,9% tlenku glinu, a pozostałe 10% stanowią włókna celulozowe i poliakryloamidy.

wcześniejsze próby pozbycia się tych odpadów nie powiodły się. 30-letnie karty magazynowe zaczęły ulegać rozkładowi beztlenowemu, wytwarzając gazy. Technologia suszenia i spalania odpadów nie przyjęła się, gdyż podczas spalania emitowała toksyczne substancje.

Unikanie katastrofy związanej z osuwiskami błotnymi

Według naukowców, nagromadzone odpady mogą trafić do jeziora Bajkał, zanim zostaną zutylizowane. Jeśli spływ błota zejdzie z masywu górskiego Khamar-Daban, żywioły po prostu wsypią do jeziora miliony ton osadów. Takiego ostrzeżenia udzielili specjaliści z Rosyjskiej Akademii Nauk (Moskwa). Listvyanka).

Przepływy błotne w rejonie Południowego Bajkału występują raz na 4 dekady. W Bajkalsku było to w `71 roku. Od tego czasu w rzekach gromadzą się śmieci, a wzdłuż koryt wyrosły drzewa i krzewy. Przy pierwszej silnej ulewie możliwe jest osunięcie się ziemi, które zmiecie zarówno las, jak i wszystko na swojej drodze.

Aby zapobiec katastrofie ekologicznej, opracowano plan budowy budowli przeciwpowodziowych wzdłuż rzek Małaja i Bolszaja Osinowka. Zostaną one zainstalowane w pobliżu centrum dzielnicy Slyudyanka w obwodzie irkuckim. Budowa ta jest bardzo kosztowna dla budżetu województwa, ale konieczna.

Jak to jest dzisiaj

Od marca 2019 r. na terenie byłej Bajkalskiej Celulozowni i Papierni zbliżają się do końca prace pilotażowe nad technologią rekultywacji terenu przemysłowego celulozowni i papierni. JSC Rosgeologiya zakłada, że w przyszłości terytorium będzie eksploatowane tylko w celu jego rekultywacji. Faza aktywnej likwidacji przewidziana jest na czerwiec tego roku.

Według Romana Panova, dyrektora generalnego młyna, faza projektowania przygotowawczego zakończy się w maju, a prace związane z utylizacją odpadów zostaną zakończone za 2 lata. W 2021 roku problem zostanie rozwiązany. W 2013 roku, po zamknięciu Bajkalskiej Celulozowni i Papierni, premier Rosji wydał zarządzenie o utworzeniu na terenie celulozowni centrum wystawowego "Rosyjskie rezerwaty przyrody". Bliskość ostróg pasma Hamar-Daban umożliwia uprawianie turystyki górskiej i pieszej.

Na obrzeżach Bajkalska znajduje się ośrodek narciarski "Góra Sobolina", a także organizowane są dalekie wycieczki do Rezerwatu Biosfery, Jezior Teplye i innych miejsc. Miasto posiada nowoczesną infrastrukturę. Doskonałe możliwości rozwoju tutaj małe i średnie przedsiębiorstwa.

Ekolodzy uważają, że usunięcie z Bajkału śladów działalności celulozowni i papierni nie sprawi, że problemy tego wyjątkowego jeziora znikną. Florze i faunie zagrażają sinice i tony śmieci, pozostawione po wypoczynku nieuważnych turystów. Obrońcy Bajkału są jednak przekonani, że wszystkie problemy można rozwiązać, jeśli w sposób odpowiedzialny podejdzie się do ochrony zasobów naturalnych.