Oftalmoskopia dna oka: rodzaje, wskazania, sposób wykonania

Procedura ta jest standardem przy badaniu okulistycznym. Jest on potrzebny, aby specjalista mógł ocenić stan siatkówki, dna oka, naczyń oka i nerwu wzrokowego w oku pacjenta. Nazwa zabiegu to oftalmoskopia dna oka. Zazwyczaj wymaga on użycia oftalmoskopu i kamery/obiektywu do badania dna oka.

Mimo pozornej prostoty, dzięki tej oftalmoskopii można wykryć wiele uszkodzeń i chorób struktur wzrokowych. Zabieg jest całkowicie bezpieczny dla pacjenta, bezbolesny i nie powoduje żadnych nieprzyjemnych odczuć. W tym artykule zapoznamy się szczegółowo z samą oftalmoskopią dna oka, wskazania i przeciwwskazania zabieg, odmiany zabiegu, sposób jego wykonania.

Co to jest?

Zacznijmy od samej koncepcji "oftalmoskopia dna oka". Co to jest? Jest to nazwa nieinwazyjnej diagnostyki, która pozwala na szczegółowe badanie dna oka, ocenę przezroczystości ośrodka optycznego, stanu naczyń krwionośnych, tarczy nerwu wzrokowego oraz wykrycie różnych procesów dystroficznych, anomalii rozwojowych, zmian patologicznych, urazów siatkówki.

Wykonuje się oftalmoskopię dna oka kilka metod - bezpośrednie i pośrednie, ze zwężonymi i rozszerzonymi źrenicami. Diagnoza jest stawiana nie tylko przez okulistów, ale także przez innych pracowników medycznych. Pomaga wyraźniej postawić diagnozy, takie jak cukrzyca czy nadciśnienie, a także wizualnie ocenić stan układu naczyniowego pacjenta.

Oftalmoskopia (badanie dna oka) trwa 5-10 minut. W tym czasie lekarzowi udaje się ujawnić lub wykluczyć następujące patologie

• Jaskra.
• Odwarstwienie siatkówki.
• nieprawidłowości ciała szklistego.
• Retinopatia cukrzycowa itp.

Koszt oftalmoskopii w Czelabińsku i inne miasta Czelabińska i Czelabińska. W większości przypadków jest on już wliczony w cenę badania okulistycznego.

Jak wykonuje się zabieg?

Oftalmoskopia jest dość prostym zabiegiem. Doktor Kieruje wiązkę światła Do oka pacjenta - przez źrenicę na siatkówkę. Światło może pochodzić bezpośrednio z żarówki używanego urządzenia (oftalmoskopu) lub być odbite z innego źródła.

W tej szczególnej pozycji okulista ogląda ważne obszary dna oka - obszar plamki żółtej (obszar najwyższej ostrości widzenia), tarczę wzrokową, naczynia siatkówki, peryferia. Podczas badania można zaobserwować zmętnienie soczewki krystalicznej lub ciała szklistego.

Do dokładniejszego badania konieczne jest rozszerzenie źrenicy. Uzyskuje się to sztucznie - poprzez wstrzyknięcie 1% roztworu tropikamidu 15-20 minut przed zabiegiem diagnostycznym.

Samo badanie może trwać do 5 minut (w pojedynczych przypadkach do 15 minut). Jest bezbolesny i nieszkodliwy. Pacjent może jednak odczuwać pewien dyskomfort, gdy jasne źródło światła świeci mu bezpośrednio w oczy. Przez pewien czas po badaniu może być widoczne światło przed oczami "pływanie" jasne miejsca. Jest to jednak efekt tymczasowy, który ustępuje w krótkim czasie.

Jeśli pacjent ma uczulenie na składniki leki, przed wstrzyknięciem należy zawsze poinformować lekarza okulistę.

Rodzaje diagnostyki

Istnieją następujące główne rodzaje oftalmoskopii dna oka:

• Metoda bezpośrednia.
• Metoda pośrednia.
• Ophthalmochromoskopia (połączenie bezpośredniej i pośredniej).

Opiszmy każdy z nich bardziej szczegółowo.

Metoda bezpośrednia

Badanie to daje obraz prosty (nie odwrócony) o powiększeniu około 15×. Stąd nazwy metody.

Przy bezpośredniej oftalmoskopii dna oka lekarz zbliża oftalmoskop tak blisko, jak to możliwe do oka pacjenta. Samo badanie wykonywane jest osobno dla każdego oka w warunkach przyciemnionego światła. W tych warunkach możliwe jest dostrzeżenie struktur oka w odległości większej niż równik. Diagnostyka nie może być przeprowadzona w przypadku zmętnionej soczewki krystalicznej.

Do zabiegu wykorzystuje się oftalmoskop prosty, odpowiednio. Jest to instrument przypominający małą latarkę. Wyposażony jest w kilka obiektywów, które mogą powiększyć obraz do 15 razy. W przypadku badań okulistycznych najczęściej spotykanym rodzajem badania jest.

Oftalmoskopia bezpośrednia jest zazwyczaj zalecana w następujących przypadkach

• Podejrzenie procesów patologicznych w obszarze plamki żółtej.
• Obecność krwotoków lub nowotworów w obszarze siatkówki.

Metoda pośrednia

Kiedy przeprowadzenie procedury Technika pośrednia daje obraz odwrócony (pośredni) przy 2-5-krotnym powiększeniu. Jak wykonuje się oftalmoskopię dna oka?? Instrument jest umieszczany w odległości ramienia od oka pacjenta. Wręcz przeciwnie, zabieg wykonywany jest w jasnym świetle.

Dzięki metodzie pośredniej, struktury oka mogą być obserwowane przez specjalistę aż do peryferii siatkówki. Możliwe jest również patrzenie przez zmętniałą soczewkę oka.

Oftalmoskop pośredni służy do diagnozy. Jest to nazwa źródła światła przymocowanego do skroni głowy. Uzupełnia go mały kieszonkowy obiektyw. Łącznie urządzenia te zapewniają lepszy przegląd wewnętrznej części oka niż metoda bezpośrednia. Ponadto, widok dna oka jest lepszy, nawet jeśli soczewka jest zmętniona.

Oftalmoskop pośredni może występować w dwóch odmianach - monokularnej i binokularnej. Urządzenie służy do badania peryferii siatkówki.

Metoda odwrócona (pośrednia) jest wskazana w przypadku występowania następujących nieprawidłowości:

• Procesy patologiczne w obwodowych obszarach siatkówki.
• Dystrofia siatkówki.
• Diagnostyka retinopatii u wcześniaków.

Ophthalmochromoscopy

Jak wykonuje się oftalmoskopię w tym przypadku? Nie stosuje się jednego koloru, ale różne kolory źródła światła. Specjalista przełącza je, światło jest odbijane od dna oka. Procedura ta jest uważana za bardziej informatywną niż oftalmoskopia bezpośrednia i pośrednia. W szczególności przesunięcie filtra światła w różnych kolorach pozwala na wykrycie patologii, które nie są widoczne w zwykłym oświetleniu.

Do oftalmoskopii stosuje się opisany już powyżej sprzęt. Tylko w tym przypadku oftalmoskopy są dodatkowo wyposażone w filtr światła, który umożliwia przełączanie odcieni światła.

Inne sposoby badania

W niektórych przypadkach można wykonać oftalmoskopię z lampą szczelinową. To już się nazywa biomikroskopia. Badanie może być również wykonane przy użyciu soczewki Goldmanna (lub soczewki lustrzanej).

Badanie z użyciem soczewki spekularnej dostarcza informacji o stanie dna oka od centrum do skrajnych peryferii. Technika ta została również z powodzeniem wykorzystana do badania kąta komory przedniej.

Za pomocą soczewki Goldmanna okuliści badają stan obszarów obwodowych siatkówki w krótkowzroczności. Charakterystyczna dla tej patologii jest tendencja do rozwoju obwodowej dystrofii siatkówki, jak również obwodowej dystrofii witreochorioretinalnej. Badania takie są częściej zalecane kobietom w ciąży oraz pacjentom poddawanym laserowej korekcji wzroku.

Wskazania do zabiegu

Oto główne wskazania do oftalmoskopii dna oka:

• W ramach standardowego badania w gabinecie okulistycznym.
• Podejrzenie uszkodzenia nerwu wzrokowego.
• Diabetycy.
• Nowotwory złośliwe skóry, które rozprzestrzeniły się na tkanki oka.
• Objawy kliniczne odwarstwienia siatkówki.
• Nadciśnienie.
• Jaskra.
• Zakaźna choroba siatkówki.
• Podejrzenie makulodystrofii.
• Potwierdzenie diagnoz takich jak krótkowzroczność i nadwzroczność.

Warto wspomnieć, że każdy przynajmniej raz w roku poddaje się temu zabiegowi diagnostycznemu w ramach profilaktyki. Istnieją również pewne grupy populacyjne, dla których oftalmoskopia dna oka jest wskazana częściej niż dla innych:

• Pacjenci z cukrzycą.
• Pacjenci z krótkowzrocznością.
• Kobiety w ciąży.
• Osoby cierpiące na nadciśnienie tętnicze.
• Osoby, u których zdiagnozowano chorobę nerek.

Krótko mówiąc, badanie to jest wskazane u wszystkich pacjentów, których schorzenia obarczone są powikłaniami siatkówkowymi. Dzięki oftalmoskopii można wykryć procesy patologiczne na najwcześniejszym etapie i w porę zalecić odpowiednie leczenie.

Przeciwwskazania

Oftalmoskopia Fundus jest procedurą bezpieczną i bezbolesną. Istnieje jednak szereg przeciwwskazań do jej przeprowadzenia:

• Choroby zakaźne dotykające przednią część oka.
• Procesy zapalne dotyczące również przedniego odcinka oka.
• Patologie, choroby, których objawami są fotofobia i obfite łzawienie.
• Stan patologiczny, w którym źrenica jest trwale zwężona.
• Brak przejrzystości ośrodka optycznego (widoczny przy zaćmie).
• Brak możliwości rozszerzenia źrenicy za pomocą leków (może dotyczyć jaskry z zamkniętym kątem i wielu schorzeń, oko, dla którego jest to zabronione Przyjmować leki adrenomimetyczne).

Przygotowanie do testu

Ten zabieg diagnostyczny polega na wstrzyknięciu do jamy oka specjalnych kropli przygotowania do sztuczne rozszerzenie źrenic. To jest jest konieczny dla Aby uzyskać szerszy widok na dno oka.

Dla pacjenta stosowanie tych kropli jest negatywne, gdyż powodują one nieostre widzenie i światłowstręt przez około 3-4 godziny. Dlatego wielu okulistów radzi swoim pacjentom, aby zabrali ze sobą okulary przeciwsłoneczne i kogoś do towarzystwa. Albo jeśli pacjent musi jechać taksówką do domu.

Krople do oczu do rozszerzania źrenic nie są przyjmowane w dwóch przypadkach: jeśli u pacjenta występuje nadwrażliwość na składniki tych preparatów lub jeśli rozpoznano jaskrę.

Co można wykryć?

Za pomocą oftalmoskopii okulista ujawnia m.in

• W przypadkach zaburzeń ukrwienia oczu - zastój nerwu wzrokowego.
• Bladość brodawki nerwu wzrokowego - procesy zanikowe.
• Zmiany w siatkówce mogą świadczyć o stanach zapalnych, zaburzeniach przepływu krwi, dystrofii, krwotokach, zmętnieniach, zaburzeniach naczyniowych.
• Obecność rozrostów nowotworowych w obszarze tarczy nerwu wzrokowego lub innej części siatkówki.
• Zaburzenia naczyniowe - dystrofia, skleroza, zapalenie, malformacje, guzy.
• Malformacje samego nerwu wzrokowego.

Wyniki badania

Podczas leczenia okulista ocenia stan ogólny struktury oczne pacjenta. Zbadać stan naczyń krwionośnych, sprawdzić obecność/braki krwotoków. Szczególnie badana jest siatkówka pod kątem procesów zapalnych i krwotoków.

Oftalmoskopia jest obecnie jedną z najdokładniejszych metod. Rzetelność egzaminu oceniana jest na 90% i więcej. Ważne jest jednak, aby oftalmoskopia ma wykonać lekarz (...) doświadczony praktyk.

Oftalmoskopia jest nieskomplikowanym i stosunkowo szybkim badaniem. Z jego pomocą można ocenić rozwój wielu poważnych patologii (nie tylko okulistycznych), nawet we wczesnym stadium ich rozwoju.