Internacja stomatologiczna: pojęcie, charakterystyka zabiegu i referencje

W tym artykule zajmiemy się unerwieniem zębów.

unerwienie to biologiczny proces zaopatrywania w nerwy różnych narządów i tkanek człowieka. Powoduje to połączenie ich z płatem głównym układ nerwowy, który jest centralnym. Zasilanie to może być eferentne, zwane też motorycznym, lub afferentne. Wszelkie informacje o organach, ich stan ogólny i różne procesy w nich zachodzące, są odbierane przez receptory, a następnie przesyłane bezpośrednio do centralnego układu nerwowego za pośrednictwem włókna czuciowego. Niemal natychmiast układ ten wysyła sygnały zwrotne do zakończeń nerwowych, które następnie kontrolują aktywność narządów wewnętrznych. Unerwienie zębów wyjaśnione jest szczegółowo poniżej.

Koncepcja

Innervation (od łacińskiego "in", co oznacza "w" lub "wewnątrz", oraz "nervus", co z kolei tłumaczy się jako "Nerwy"). Zatem pod tym pojęciem w medycynie, a także w stomatologii, rozumie się zaopatrzenie tkanek i narządów w nerwy, co zapewnia ich połączenie z centralnym układem nerwowym.

Tak więc unerwienie zębów, podobnie jak innych narządów, jest niezbędne do uzyskania regulacji ich czynności przez OUN. Jest to bardzo ważny proces w życiu człowieka, wpływający na funkcjonowanie tkanek w zależności od pojawiających się potrzeb. Więcej szczegółów na temat unerwienia i dodatkowo ukrwienia zębów podamy poniżej.

Dolna szczęka

Istnieje kilka głównych nerwów, które odgałęziają się od zakończeń czuciowych żuchwy. Należy stwierdzić, że unerwienie zębów dolnych odbywa się zgodnie z nimi. Mówimy więc o elementach policzkowych, języczkowych i lunatycznych. Wszystkie pełnią określone funkcje i znajdują się w różnych częściach ciała człowieka. W dalszej części artykułu przyjrzymy się bliżej każdemu z nich.

unerwienie siekaczy dolnej szczęki i nerwu policzkowego

Pierwiastek ten jest uważany za jeden z najpotężniejszych w swojej grupie. Między innymi to, że jako jedyny jest wrażliwy. Zazwyczaj rozciąga się od głowy mięśnia pterygoid lateralis do błony śluzowej i skóry policzków człowieka. Następnie podąża za mięśniem policzkowym. Nerw ten zaopatruje (unerwia) skórę wokół kącika ust. Łączy się również z elementami twarzy w miejscu rozgałęzienia.

Co jeszcze sugeruje unerwienie zębów?

Nerw językowy

Jest to bardziej wrażliwy koniec, który łączy się z elementem żuchwy w okolicy owalnej. Nerw językowy przebiega pomiędzy włóknami mięśniowymi skrzydła, obok tkanki skrzydła przyśrodkowego, a dokładniej w jego górnej części. Do struktury językowej dołączona jest tzw. struna perkusyjna, czyli cienka gałązka, która po łacinie brzmi jak "chorda tympani".

Strunę bębenkową stanowi korzeń przywspółczulny składający się z cienkich włókien. Element ten, będący kontynuacją nerwów pośrednich, przekazuje stymulację smakową do receptorów językowych. To z kolei wyzwala ślinotok z kilku gruczołów (gnykowego i podżuchwowego). Przewód tympanalny składa się zazwyczaj z dwóch rodzajów włókien.

Nerw księżycowy

Element ten przechodzi w otwór żuchwowy, znajdujący się w powierzchnia wewnętrzna gałąź, a dokładniej bezpośrednio w przyśrodkowej części jej. Kość księżycowa jest integralną częścią szpiku kostnego żuchwa. Jest to bardzo ważna część układu nerwowego, ponieważ służy do unerwienia dolnej szczęki. Sam nerw przebiega poniżej korzeni zębów.

Unerwienie górnej szczęki

Znajdujące się tu gałęzie zębodołowe i podniebienne nerwu szczękowego odgrywają ważną rolę w unerwieniu zębów górnej szczęki. Warto zauważyć, że jest to źródło wrażliwości. Poniżej przedstawiono główne gałęzie w kości szczęki górnej, które tworzą splot zębowy. Przyjrzyjmy się teraz podstawowym strukturom unerwienia zębów górnych:

• Duży element podniebienny. Bierze ona bezpośredni udział w unerwieniu dziąseł po stronie podniebiennej (dlatego nazywana jest tą gałęzią). Unerwienie leży w obszarze siekaczy takich jak przedtrzonowce, trzonowce i kły.
• Tkanka nosowo-wargowa. Po łacinie nasopalatinus oznacza nerw łączący tę okolicę. Znajduje się on bliżej okolicy oddechowej i jest bezpośrednio zaangażowany w procesy unerwienia po stronie podniebiennej. Ale w tym przypadku jest to bezpośrednio w okolicy siekaczy i kłów. Unerwienie zębów szczękowych jest interesujące dla wielu pacjentów.
• Górny tylny wyrostek zębodołowy. Powstaje ze splotu zębowego, w tworzeniu którego biorą udział włókna receptorów nerwowych. Nerw ten może unerwiać przedsionkową powierzchnię tkanki dziąsłowej wokół zębów trzonowych i jednocześnie zęby.
• Górny środkowy element pęcherzyka płucnego. Gałąź ta leży powyżej gałęzi trzonowej w okolicy szczękowej górnej szczęki. Zwykle bierze udział w procesie unerwienia przedtrzonowców i pierwszego trzonowca, a także przedsionkowej strony dziąsła w okolicy tych siekaczy.
• Górny element przedniego wyrostka zębodołowego. Znajduje się w przednim rejonie górnej szczęki. Bierze udział w unerwieniu siekaczy i kłów. Gałąź ta unerwia między innymi tkankę dziąsłową w okolicy tych zębów.

Warto zauważyć, że nerwy zębodołowe górne, a dokładniej nerwy przednie i przyśrodkowe, rozgałęziają się w okolicy dna oczodołu, odgałęziają się również od elementów szczękowych. Droga ta rozciąga się przez zatokę szczękową do siekaczy, które te gałęzie unerwiają.

Ukrwienie i unerwienie zębów

Oprócz unerwienia, siekacze potrzebują odpowiedniego dopływu krwi, z którą otrzymują wszystkie potrzebne im substancje. Proces ten odbywa się najczęściej przez gałęzie tętnicy szczękowej. Odpowiadające im kanały korzeniowe prowadzą do elementów tylnych, a naturalnie odpowiedniki zębodołowe do elementów przednich. Wszystko to dotyczy zębów górnej szczęki. W pewnych obszarach tętnice pęcherzykowe mogą rozgałęziać się na kilka następujących rodzajów gałęzi:

• Międzyzębowe (tj. do wyrostka siecznego i dziąsła).
• Gingival (odpowiednio do tkanki dziąsłowej).
• A zębowe - bezpośrednio do siekaczy.

Odpływ krwi z zębów odbywa się przez żyły towarzyszące tętnicom krwionośnym. Warto podkreślić, że splot żylny pterygoidalny jest miejscem, w którym odbywa się przepływ substancji odżywczych.

dla których unerwienie górnych i dolnych zębów szczęki jest ograniczone do minimum?

Osobliwości postępowania anestezjologicznego

Znieczulenie działa jako sposób zminimalizowania wrażliwości nerwowej, który polega na zablokowaniu świadomości pacjenta poprzez głębokie zahamowanie transmisji nerwowej i synaps korowych za pomocą różnych leków.

Dzięki rozwojowi anestezjologii nowoczesne kliniki stomatologiczne nie stosują już znieczulenia poprzez wdychanie specjalistycznego gazu. Obecnie dostępna jest nowa licencjonowana technika zwana "sedacją". Technologia ta polega na wstrzykiwaniu do ludzkiego ciała leków, które wprowadzają pacjenta w kontrolowany, krótkotrwały sen wywołany medycznie. Koszt nowej techniki sedacji, mającej na celu utratę wrażliwości na dwadzieścia minut, wynosi trzy tysiące siedemset rubli. W zależności od sposobu podawania leków obecnie wyróżnia się kilka rodzajów sedacji: wziewną, doustną i dożylną.

W dziedzinie stomatologii często stosuje się technikę dożylną powierzchowną. Ponieważ w łagodnej formie minimalizacji wrażliwości nerwowej wszystkie funkcje organizmu funkcjonują normalnie, ale osoba jest w lekkim śnie.

Wskazania w stomatologii ambulatoryjnej

Zastosowanie nowoczesnej technologii do znieczulenia w leczeniu stomatologicznym jest wskazane w następujących przypadkach:

• Alergia na środki znieczulenia miejscowego leki.
• pacjenci z silnym lękiem przed bólem wszelkiego rodzaju, a przed leczeniem stomatologicznym w szczególności.

Biorąc pod uwagę innowacje w dziedzinie stomatologii praktycznej, wielu pacjentów chce również poddać się leczeniu w znieczuleniu ogólnym.

W ramach świadomej decyzji dotyczącej zastosowania takiej technologii w przypadku zębów żuchwy lub szczęki w nowoczesnych klinikach, każdy pacjent jest informowany o wszystkich możliwych powikłaniach i zagrożeniach związanych z każdym rodzajem znieczulenia. Ale nie obawiaj się, bo w dobrych klinikach dentystycznych zabiegi chirurgiczne Zabiegi stomatologiczne, protetyczne, ekstrakcyjne i implantacyjne w znieczuleniu ogólnym wykonywane są przez licencjonowanych lekarzy, anestezjologów i specjalistów intensywnej terapii z kilkunastoletnim doświadczeniem.

Przeciwwskazania do czasowego zminimalizowania unerwienia zębów i szczęk u pacjentów

Wszystkie przeciwwskazania do stosowania znieczulenia miejscowego można podsumować w trzech poniższych punktach:

• Nadwrażliwość immunologiczna na środki znieczulenia miejscowego. Lekarz wybiera środek przeciwbólowy najbardziej odpowiedni dla planowanej interwencji (brane są pod uwagę głębokość, czas trwania i charakter).
• Niedobory w systemie metabolicznym pacjenta (oczyszczanie i wydalanie). Tutaj bierze się pod uwagę stan fizjologiczny pacjenta, jego ogólny stan zdrowia, a także przeciwwskazania.
• Ograniczenie ze względu na wiek. Tutaj bierze się pod uwagę dawkowanie środków znieczulających oraz kryteria doboru leków miejscowych.

Recenzje

Zatem unerwienie szczęki górnej i dolnej implikuje silną wrażliwość. Dlatego też, gdy wymagane jest poważne i głębokie leczenie obejmujące tkankę nerwową, niezbędna jest procedura znieczulenia.

W komentarzach i różnych dyskusjach na forum ludzie dzielą się ze sobą najnowszymi możliwościami leczenia stomatologicznego. Zauważono, że niektóre metody stosowane w celu osiągnięcia tymczasowej utraty wrażliwości w obszarze górnej i dolnej szczęki są bardzo skuteczne i bezpieczne.

W rzeczywistości w stomatologii ból od dawna stanowi główny problem frekwencyjny w gabinetach stomatologicznych na całym świecie. To właśnie z powodu tego lęku przed bólem wiele osób woli unikać wizyty u dentysty, błędnie myśląc, że leczenie będzie wyjątkowo nieprzyjemne i bolesne.

Ale jak zapewniają doświadczeni pacjenci, nowoczesne techniki pomóc zminimalizować te lęki. Według osób, które regularnie poddają się leczeniu stomatologicznemu, najpopularniejszymi technikami są obecnie znieczulenie iniekcyjne i aplikacyjne, a dodatkowo znieczulenie ogólne.

Przyjrzeliśmy się ukrwieniu i unerwieniu zębów.