Zadowolony
Choroba zakrzepowa charakteryzuje się przewlekłą niedrożnością odpływu żylnego z kończyn dolnych, która rozwija się po zakrzepicy żył głębokich. Klinicznie może ujawnić się dopiero po kilku latach od ostrej zakrzepicy. U pacjentów występuje pulsujące uczucie w dotkniętej kończynie, bolesne nocne skurcze, obrzęk i pierścieniowa pigmentacja, która z czasem zwiększa swoją włóknistą gęstość.
![/ Choroba zakrzepowa kończyn dolnych](https://cdn2.faqukr.com/fimg/posttromboflebiticheskaja-bolezn-prichiny-simptom_1.webp)
Wyniki badań diagnostycznych dla "Choroba pozakrzepowa" (kod ICD 10 I87.0) na podstawie ustaleń USDG i danych anamnestycznych. Narastająca dekompensacja krążenia jest wskazaniem do leczenia chirurgicznego tej patologii.
Przyczyny
Zakrzepica żył głębokich powoduje powstanie skrzepu krwi w świetle żyły. Po ustąpieniu ostrego procesu masy zakrzepowe ulegają częściowej lizy i są zastępowane przez tkanki łączne. Jeśli dominuje liza, następuje rekanalizacja z przywróceniem światła naczynia. Okluzja (całkowite zamknięcie światła naczynia) rozwija się, gdy skrzeplina zostaje zastąpiona elementami łącznotkankowymi.
Przywróceniu światła naczynia towarzyszy z reguły destrukcja struktur zastawkowych w miejscu lokalizacji skrzepliny. Dlatego też, niezależnie od występowania tych lub innych procesów, wynikiem flebotrombozy w większości przypadków są utrzymujące się zaburzenia przepływu krwi w żyłach głębokich.
Zwiększone ciśnienie w tych naczyniach sprzyja rozszerzeniu (ektazji) i niewydolności naczyń perforujących. Krew z żył głębokich zaczyna spływać do światła żył powierzchownych. Naczynia podskórne zaczynają się rozszerzać i również ulegają rozszerzeniu. Następnie w proces patologiczny włączają się wszystkie żyły kończyn dolnych.
Kolejnym nieuniknionym powikłaniem tego stanu są zaburzenia mikrokrążenia. Upośledzone odżywianie skóry prowadzi do owrzodzeń troficznych. Transport krwi przez żyły odbywa się w dużej mierze dzięki skurczom mięśni. W konsekwencji niedokrwienia mięśnia kurczliwość stopniowo słabnie prowadząc do późniejszej progresji objawów niewydolności żylnej.
![/ Zespół pozakrzepowy ICD 10](https://cdn2.faqukr.com/fimg/posttromboflebiticheskaja-bolezn-prichiny-simptom_2.webp)
Klasyfikacja
W medycynie wyróżnia się dwa różne przebiegi zakrzepowego zapalenia żył (postać żylakowa i obrzękowa) oraz trzy fazy rozwojowe:
- Przemijające obrzęki, zespół ciężkich nóg.
- Utrzymujący się obrzęk z zaburzeniami troficznymi (zaburzenia pigmentacji skóry, lipodermatoskleroza, egzema).
- Wrzody troficzne.
Symptomy
Początkowe objawy zespołu pozakrzepowego pojawiają się zwykle kilka miesięcy lub lat po ostrej zakrzepicy. W początkowych stadiach osoby skarżą się na bolesność, sztywność w kończynach oraz ciężkość podczas chodzenia lub stania. W pozycji leżącej objawy szybko się zmniejszają, gdy kończyna znajduje się w pozycji uniesionej. Nieprzyjemny skurcz mięśni w chorej kończynie, głównie w nocy, jest typowym objawem choroby zakrzepowo-zatorowej.
![/ Zespół pozakrzepowy](https://cdn2.faqukr.com/fimg/posttromboflebiticheskaja-bolezn-prichiny-simptom_3.webp)
Zmiany żylakowe
Współczesne badania z zakresu flebologii klinicznej wykazały, że w około 25% przypadków zmiany żylakowe występują w żyłach kończyny dolnej. Prawie wszyscy pacjenci mają różnego stopnia obrzęki. Po kilku miesiącach od początkowego obrzęku pojawiają się indukcyjne nieprawidłowości tkanek miękkich. W tkance podskórnej i skórze zaczyna się tworzyć tkanka włóknista proces formowania Tkanka włóknista. Tkanka miękka staje się zwarta, skóra zaczyna przylegać do tkanki podskórnej, traci ruchomość.
Pigmentacja w kształcie pierścienia
Pigmentacja w kształcie pierścienia jest uważana za specyficzny objaw choroby zakrzepowej. Podobne zmiany zaczynają się powyżej kostek i stopniowo rozprzestrzeniają się na dolną część podudzia. Następnie w tej okolicy może rozwinąć się zapalenie skóry, suchy lub plamisty wyprysk, a w późniejszym etapie choroby mogą powstać długotrwałe nie gojące się owrzodzenia troficzne.
![/ ibc kod 10 choroba](https://cdn2.faqukr.com/fimg/posttromboflebiticheskaja-bolezn-prichiny-simptom_4.webp)
Zakrzepowa choroba kończyn dolnych może mieć różny przebieg u różnych pacjentów. U niektórych pacjentów objawy są łagodne lub umiarkowane przez dłuższy czas, u innych postępują bardzo szybko i mogą prowadzić do zaburzeń troficznych i trwałego kalectwa.
Środki diagnostyczne
W przypadku podejrzenia zakrzepowego zapalenia żył lekarz musi dowiedzieć się, czy pacjent miał kiedykolwiek zakrzepowe zapalenie żył. Część pacjentów z tą chorobą nie zgłasza się na czas do flebologa zwracać uwagę epizody przedłużającego się obrzęku i obrzmienia nogi.
W celu potwierdzenia rozpoznania stosuje się niektóre instrumentalne metody diagnostyczne, takie jak badanie ultrasonograficzne naczyń kończyn dolnych. W celu określenia postaci, lokalizacji zmiany i stopnia zaburzeń hemodynamicznych stosuje się m.in
- Flebografia radionuklidowa kończyn;
- reowaskularyzacja;
- angioskopia ultradźwiękowa.
Terapia
W okresie adaptacji (pierwsze 12 miesięcy po zakrzepowym zapaleniu żył) pacjenci są leczeni zachowawczo. Wczesna dekompensacja układu krążenia chorej kończyny jest uważana za główne wskazanie do interwencji chirurgicznej.
![/ Leczenie pozakrzepowej choroby żył](https://cdn2.faqukr.com/fimg/posttromboflebiticheskaja-bolezn-prichiny-simptom_5.webp)
Po zakończeniu okresu adaptacyjnego podejście terapeutyczne zależy głównie od stadium i postaci choroby, np. zakrzepowa choroba żył. W etapach kompensacyjnych i podkompensacyjnych zaburzeń krążenia zaleca się stałe stosowanie elastycznych wyrobów uciskowych (bielizna, pończochy) oraz fizjoterapię. nawet W przypadku braku Pacjenci z zakrzepowym zapaleniem żył nie powinni wykonywać uciążliwych prac fizycznych, prac w zimnych i gorących miejscach pracy, prac związanych z długotrwałym staniem na nogach, przy braku objawów zaburzeń krążenia.
Jeśli występują objawy dekompensacji krążenia, pacjentowi należy podać leki z kategorii antyagregatów (pentoksyfilina, dipirydamol), Kwas acetylosalicylowy), fibrynolityki, leki zmniejszające stan zapalny ściany żylnej (hydroksyetylorutozyd, wyciąg z kasztanowca, tribenozyd, trokserutyna). W obecności zaburzeń troficznych wskazane są multiwitaminy, pirydoksyna i leki odczulające. Kiedy zdiagnozowano "Choroba zakrzepowa" wytyczne kliniczne powinny być ściśle przestrzegane.
Leczenie chirurgiczne
Interwencje chirurgiczne nie usuwają całkowicie patologii. Operacja pozwala jedynie opóźnić wystąpienie zaburzeń patologicznych w układzie żylnym. Z tego powodu leczenie chirurgiczne powinno być przeprowadzone tylko wtedy, gdy leczenie zachowawcze nie przyniosło pozytywnego efektu.
![/ Leczenie chorób kończyn dolnych](https://cdn2.faqukr.com/fimg/posttromboflebiticheskaja-bolezn-prichiny-simptom_6.webp)
Rodzaje operacji
W diagnostyce zespołu pozakrzepowego należy uwzględnić następujące interwencje chirurgiczne (ICD 10 I87.0):
- Operacje naprawcze (miniflebektomia i flebektomia), polegające na usunięciu żył podskórnych dotkniętych żylakami oraz podwiązaniu żył komunikacyjnych.
- Operacje rekonstrukcyjne (plastyka i resekcja żył, tzw. by-passy).
Do tej pory żadna terapia, w tym chirurgiczna, nie była w stanie powstrzymać progresji ciężkiego zespołu pozakrzepowego (PTSD). Około za 10 lat Po postawieniu diagnozy 38% pacjentów staje się niepełnosprawnych.
![/ Pozakrzepowa choroba żył](https://cdn2.faqukr.com/fimg/posttromboflebiticheskaja-bolezn-prichiny-simptom_7.webp)
Jakie leki są stosowane w leczeniu?
Choroba zakrzepowa jest procesem patologicznym, które wymagają Ciągłe korzystanie z różnych leki, które mogą spowolnić postęp choroby oraz zmniejszyć intensywność i nasilenie objawów. Pacjentom podawane są leki, które chronią i odbudowują ściany naczyń, normalizują mikrokrążenie krwi i parametry reologiczne. Leki przyjmowane są w dwumiesięcznych kursach, z przerwami. Bardzo niekomfortowa pozakrzepowa choroba kończyn dolnych.
Leczenie polega również na podawaniu pacjentowi antyoksydantów, dezagregatów i środków przeciwzapalnych. Jeśli pojawiły się zakażone wrzody troficzne, przepisuje się antybiotyki. Leki te są następnie uzupełniane reparantami i flebotonikami. Oprócz leków ogólnoustrojowych konieczne jest stosowanie maści, żeli, kremów, które mają właściwości przeciwzakrzepowe i przeciwzapalne. Niektóre z najczęściej przepisywanych leków zawierają kąpiele radonowe:
- maść z heparyną;
- "Troxevasin;
- "Phlebodia";
- "Detralex".
Kąpiele radonowe, elektroforeza, magnetoterapia, darsonwalizacja, kąpiele ozonowe i inne zabiegi mogą być przepisane w zależności od etapu leczenia, stadium choroby i powikłań.